Οι Βοστονέζοι, και ιδιαίτερα οι καλομαθημένοι Βαλυραίοι της Βοστόνης, ευγνωμονούν τον Θεό που τους επεφύλαξε φέτος έναν ήπιο Χειμώνα, με περισσότερες βροχές και λιγότερα χιόνια, όπως δείχνει σαφώς η μέχρι σήμερα πορεία του καιρού στην όμορφη και ενδιαφέρουσα πόλη των Η.Π.Α. Οι εκ Βαλύρας ορμώμενοι Αμερικανοί πολίτες μάς πληροφόρησαν ότι στο μέσον του Ιανουαρίου 2023 έβαλε ο Χειμώνας τη λευκή φορεσιά του και τα τολμηρά άνθη και δένδρα της Βοστόνης ξάπλωσαν να κοιμηθούν για να ονειρευτούν την ερχόμενη Άνοιξη.
Φοβερό χιονιά, που έζησα η ίδια κατά το πρώτο φοιτητικό μου έτος, ήταν στον δριμύ και ανεπανάληπτο Χειμώνα του 1977, όπου η συνεχής χιονοθύελλα κυριολεκτικά εξαφάνισε την πόλη μέσα σε μία εβδομάδα, και τα οχήματα κατέληξαν διπλοπαρκαρισμένα, το ένα επάνω στο άλλο, στους απροσπέλαστους, αδιάβατους δρόμους της Βοστόνης.
Ήταν η εορτή της μνήμης του Αγίου Ευθυμίου και οι δέκα στενοί συγγενείς, παιδιά και εγγόνια, της τότε ογδοντάχρονης γιαγιάς Θυμιούλας, ήθελαν οπωσδήποτε να την τιμήσουν και να της ευχηθούν ολόψυχα. Ο τολμηρός πατήρ Αστέριος, εφημέριος στον ιερό ναό των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης, στην περιοχή του Cambride, είχε σηκώσει τα χέρια ψηλά, η εκκλησία ήταν κλειστή, ακολουθώντας τις εντολές της πολιτείας.
Η θεία Μαριγούλα μού ζήτησε να ανάψω θυμίαμα, καθώς εκείνη που ήταν παραπληγική, φρόντισε επιμελώς με το αριστερό της χέρι την αγαπημένη κόκκινη μπιγκόνια της γιαγιάς Θυμιούλας, η οποία άνθιζε απτόητη και κουρνιασμένη στη ζεστασιά του σπιτιού, στολισμένη πάνω σε ένα μικρό τραπέζι στο σαλόνι, κοντά στο ηλιόλουστο παράθυρο.
-Θεία, ρώτησα, πώς θα έλθουν οι άλλοι σήμερα; Το χιόνι είναι δύο μέτρα έξω και μόνο να βγουν στο κατώφλι του σπιτιού τους θα γίνουν στήλη άλατος από το δυνατό , υπό το μηδέν κρύο.
-Δεν θα έλθουν με το σώμα τους , αλλά με την ψυχή τους, θα συνδεθούμε τηλεφωνικά και θα ευχηθούμε όλοι στη γιαγιά, απάντησε χαμογελώντας η θεία Μαριγούλα . Στρώσε τα καλά εργόχειρα και το γιορτινό τραπεζομάντιλο, άλλαξε τα ρικτάρια στον καναπέ και στις πολυθρόνες και έλα να σου πω τη συνταγή για να ψήσουμε γεμιστό κοτόπουλο και να φτιάξουμε γαλόπιτα Βαλύρας, που αρέσει πολύ στη γιαγιά.
Η γιαγιά Θυμιούλα διέμενε σε δικό της διαμέρισμα, το οποίο συγγένευε με τον χώρο της θείας Μαριγούλας με μία ενδιάμεση πόρτα. Όλα τα είχε φροντίσει η θεία Σταυρούλα, η οποία ήταν η ιδιοκτήτρια του τετραόροφου οικήματος στη Βοστόνη.
Ήταν στρωμένο το τραπέζι όταν τηλεφώνησε η θεία Μαριγούλα και εμφανίστηκε η γιαγιά Θυμιούλα, κρατώντας υπομονετικά τα προσχήματα της αργοπορημένης παρουσίας της, τυλιγμένη στη μακριά σκουρόχρωμη εσάρπα της. Φρόντιζε πάντα να είναι διακριτική , γι΄ αυτό δεν έκανε αισθητή την παρουσία της χωρίς τη δική μας πρόσκληση. Μια λυγερή αρχοντοπούλα, καστανή γαλανομάτα, ήταν η γιαγιά Θυμιούλα , η οποία γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Κάστρο, κοντά στο χωριό Μήλα στη Μεσσηνία, όπου μεγαλοκτηματίας ήταν ο αείμνηστος πατέρας της. Λόγω ατυχήματος ήταν μονόφθαλμη γι΄ αυτό δεν παντρεύτηκε σε νεαρή ηλικία. Ο παππούς Ανδρέας είχε πατήσει για τα καλά τα πενήντα του χρόνια, όταν ήλθε σε δεύτερο γάμο μαζί της , προς το τέλος της δεκαετίας του 1920, και απέκτησαν επτά παιδιά, εκ των οποίων έζησαν τα πέντε, ένας γιος , ο Ηλίας και τέσσερες θυγατέρες , η Μαρία, Σταυρούλα, Κωνσταντίνα και Λουκία.
Το έτος 1977, οι τρεις κόρες της γιαγιάς Θυμιούλας, εκτός από τη θεία Λουκία, ζούσαν στη Βοστόνη, δύο εξ αυτών ήταν παντρεμένες με παιδιά, καθώς και στο Lynn, στα περίχωρα της πόλης, ζούσαν με τις οικογένειές τους οι θείοι Νίκος και Βασίλης, τα δύο από τα τρία παιδιά του παππού Ανδρέα, από τον πρώτο του γάμο με τη Βαλυραία Καλλιόπη Φουντή, από το Μπιζάνι του χωριού μας.
Αλλόκοτη ήταν η έκφραση της γιαγιάς, καθώς έτριξε η πόρτα και εμφανίστηκε με ανασηκωμένα τα φρύδια και το μοναδικό και πολύτιμο οφθαλμό της να εκπέμπει σήμα κινδύνου.
-Τραπέζια στρώσατε κόρες άμυαλες για να γιορτάσουμε και δεν βλέπετε το κακό που ήρθε και ο Θεός τα άσπρισε όλα για να μη φαίνεται η μαυρίλα τους; λάλησε με βαθύ αναστεναγμό η γιαγιά Θυμιούλα.
-Χιονιάς είναι μάνα μου και θα περάσει, έλα, κάθισε να σου ευχηθούμε για την ονομαστική σου εορτή, είπε με αισιοδοξία η θεία Μαριγούλα. Δες, η συνονόματη εγγονή σου τι μάς ετοίμασε!
Photo: mrs Tina E.Kondopoulos
-Παιδάκι μου, είπε η γιαγιά, και με άρπαξε από τη μέση οδηγώντας με στο παράθυρο του σαλονιού που κοιτούσε προς τον δρόμο, βλέπεις το ένα αυτοκίνητο σταθμευμένο επάνω στο άλλο;
Παρατηρείς καμιά ψυχή να κυκλοφορεί στον δρόμο; Δέκα ημέρες τώρα και όλα είναι νεκρά.
Τα άσπρισε ο Κύριος για να κατέβει για τη Δευτέρα Παρουσία!
Έχετε όρεξη εσύ και η θεία σου για φαγοπότι σήμερα; Εγώ βραστά λαχανάκια και μια αγκωνιά ψωμί με ελιές τρώω δέκα ημέρες τώρα και προσεύχομαι συνεχώς, παρακαλώντας τον Θεό να συγχωρήσει εμένα την αμαρτωλή και όλο τον κόσμο, και να μάς δώσει μία δεύτερη ευκαιρία για μετάνοια.
-Έλα μάνα μου να φας για να ευλογήσει ο Θεός την τροφή, σήμερα που γιορτάζεις, διαφορετικά θα αφήσει εμάς τις αμαρτωλές να πεθάνουμε της πείνας, είπε η θεία Μαριγούλα, αποστομώνοντας τη γιαγιά και καταλύοντας τις συναισθηματικές της αντιστάσεις, κεντρίζοντας το μητρικό της ένστικτο.
Ήταν τόσο στοργική μητέρα η αείμνηστη Θυμιούλα, που παρακαλούσε τον Κύριο διαρκώς να είναι καλά τα παιδιά και εγγόνια της και όλα τα βάσανα τής ζωής ο Θεός να τα φορτώνει στην ίδια, σαν δεμάτια ξύλα στην βασανισμένη πλάτη της. Σιωπηλά κάθισε στο τραπέζι , αφού ζήτησε πρωτίστως να τής διαβάσουμε τον βίο του Αγίου Ευθυμίου και να πούμε το απολυτίκιο του.
Είχε φυλάξει σαν κόρη οφθαλμών ένα μικρό Αγιολόγιο η θεία Μαριγούλα, ενθύμιο από την τρυφερή σχολική της ηλικία στη Βαλύρα, για να προσανατολίζεται με ευλάβεια στις εορτές της Ορθοδοξίας.
-Μέγας ήταν ο Άγιος Ευθύμιος , είπε η θεοσεβής Θυμιούλα, και μου ευχήθηκε να έχω τη χάρη του, αφού φέρω το όνομά του.
-Και τη δική σου προκοπή , τιμιότητα και εργατικότητα να έχει το παιδί, συμπλήρωσε ευχόμενη η θεία Μαριγούλα.
Καθώς αγκάλιαζα και ευχαριστούσα τη γιαγιά και τη θεία, πολλά κωμικοτραγικά επεισόδια περιέγραψαν μαζί με τις ευχές τους οι συγγενείς τηλεφωνικά, για τις τσουλήθρες πάνω στον πάγο, καθώς και τις ατέλειωτες ιστορίες που διηγήθηκαν οι μεγαλύτεροι, όπως τις θυμούνταν από τα παιδικά τους χρόνια και τους παππούδες τους, υποδαυλίζοντας για 10 ημέρες τη φωτιά στο τζάκι.
-Δεν φοβόμαστε γιαγιά, είπε ο Κώστας, ο γιος τής θείας Σταυρούλας, γιατί μετά τον Χειμώνα πάντα έρχεται η Άνοιξη και στη συνέχεια το όμορφο Καλοκαιράκι.
-Να προσέχεις, του απάντησε η γιαγιά αυστηρά, που συνέχεια ακούς ροκ μουσική και δεν πηγαίνεις στην εκκλησία!
Σε κοιμητήριο στα περίχωρα της Βοστόνης είναι ο τάφος της αείμνηστης γιαγιάς Θυμιούλας.
Είθε ο Κύριος να αναπαύει την ψυχή της σε κατάλευκα, ζεστά και ευωδιαστά σεντόνια, όπως εκείνα που ύφαιναν τα ευλογημένα χεράκια τής παρθενικής νιότης της.
Ήπιος και ευλογημένος ας είναι πάντα ο Χειμώνας σε μέρη μακρινά, εκεί που ζουν οι αλησμόνητοι συμπατριώτες μας.
Χρόνια Πολλά στους εορτάζοντες της Βαλύρας.
Ευθυμίου του Μεγάλου. Απολυτίκιον.Ήχος δ΄.
Ευφραίνου έρημος η ου τίκτουσα, ευθύμησον η ουκ ωδίνουσα· ότι επλήθυνέ σοι τέκνα, ανήρ επιθυμιών των του Πνεύματος, ευσεβεία φυτεύσας, εγκρατεία εκθρέψας, εις αρετών τελειότητα. Ταις αυτού ικεσίαις Χριστέ ο Θεός, σώσον τας ψυχάς ημών.
Ο Θεός μαζί σας!
Ευθυμία Η. Κοντοπούλου
20/1/2023
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου