Τα Δένδρα στη Βαλύρα Λέγουν Πολλά για τα Παιδικά μας Χρόνια

                          

             Πω! πω! Πόσο γρήγορα μεγάλωσες ελίτσα μου! Φωτο: κα Σούλα Καρύδη

Η απίστευτη χλωρίδα της Μεσσηνιακής γης κοσμεί με θεία χάρη την όμορφη Βαλύρα μας, αλλά και τα έργα των ανθρώπων έχουν πολλά να πουν για τη δική μας ευαισθητοποίηση και θεάρεστη παρέμβαση. Αρκετοί από εμάς είχαμε τη δυνατότητα και ευτυχία να φυτέψουμε ένα δεντράκι στα πατρικά μας σπίτια ή κτήματα κατά την παιδική μας ηλικία και να μεγαλώσει μαζί μας. Υπάρχουν στη Βαλύρα ελαιόδενδρα, μουριές, και διάφορα οπωροφόρα δένδρα, τα οποία μετρούν τα χρόνια τους πριν από το 1950. Κι ενώ εμείς χιονίσαμε, εκείνα παραμένουν νέα και σφριγηλά , αντανακλώντας τα ευχάριστα συναισθήματα και τις εντυπώσεις τής πρώιμης νιότης μας.

Επιστρέφοντας στη Βαλύρα, όσοι δεν διαμένουμε μόνιμα στη γενέτειρά μας, ανατρέχουμε αυθόρμητα στα δικά μας δένδρα, που φέρουν την παιδική μας σφραγίδα. Μάς ξεπέρασαν από τα πρώτα χρόνια της καλλιέργειάς τους στο ύψος, παράλληλα μάς δίδαξαν τη σταθερότητα της αγάπης και της φροντίδας προς το περιβάλλον γύρω μας. Ζωή έδωσαν στις παιδικές μας προσδοκίες όταν τα είδαμε να απλώνουν τα φουντωτά κλαδιά τους, και αισθανθήκαμε μικροί καταξιωμένοι καλλιεργητές, εμπρός στα γλυκομίλητα πρόσωπα των παππούδων και στα στοργικά βλέμματα των γονιών μας.

Η εκπαιδευτικά, κοινωνικά και οικολογικά ωφέλιμη συνήθεια της δενδροφύτευσης ενισχύεται από το σχολικό πρόγραμμα της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. Βέβαια, κυρίως προωθείται από τους τοπικούς-δημοτικούς περιβαλλοντικούς φορείς και συλλόγους, συμπεριλαμβανομένων και των δραστήριων παππούδων και γονέων. Οι παππούδες επιθυμούν διακαώς τη μύηση των απογόνων τους όσον αφορά τη φροντίδα της γης τους και τη συντήρηση του περιβάλλοντος στο οποίο ζουν και ανασαίνουν, με τη συντροφιά των μικρών εγγονιών τους.

Το ζεύγος Καρύδη, όπως διαπιστώνουμε μέσα από το facebook, αποτελεί παράδειγμα προς μίμηση, αφού συστηματικά καλλιεργεί την αγάπη προς τη φύση και εκπαιδεύει τα εγγόνια του στη δενδροφύτευση και φροντίδα  καρποφόρων και όχι μόνο δένδρων.

                Ο παππούς, η γιαγιά κι εγώ επί το έργον! Φωτο: κα Σούλα Καρύδη

Με  μία  ελιά αναμετρήθηκε ο εγγονός της κας Σούλας Καρύδη, διαπιστώνοντας ότι τον ξεπέρασε στο ανάστημά του!

Πριν από δύο έτη, ο πεντάχρονος Αλέξανδρος φύτεψε μικρούς φοίνικες στον σιδηροδρομικό σταθμό της Βαλύρας, οι οποίοι τώρα είναι διπλάσιοι σε ύψος, όπως μάς πληροφόρησε η κα Ευγενία Δ. Ντουραμάκου, η οποία μάς απέστειλε γενναιόδωρα και τη σχετική φωτογραφία.

Ο Αλέξανδρος φυτεύει με την επίβλεψη της γιαγιάς του.

 Φωτο: κα Ευγενία Δ. Ντουραμάκου

Είχα φυτέψει μία μηλιά στο πατρικό μου σπίτι και όταν γύρισα μετά από πολλά χρόνια σπουδών και εργασίας στο εξωτερικό βρήκα στη θέση της μία καρποφόρα πορτοκαλιά , η οποία κάνει γλυκά και ζουμερά πορτοκάλια .

-Πώς συνέβη αυτό; ρώτησα τη μητέρα μου.

- Φύτρωσε μόνη της παιδί μου, απάντησε εκείνη. Ξεράθηκε η μηλιά και στη συνέχεια φύτρωσε η πορτοκαλιά.

-Και εσύ μανούλα μου, η δεινή χρυσοχέρα  των αγρών, δεν έχεις καμία σχέση με αυτό; τη ρώτησα χαμογελώντας.

-Όχι! Εγώ μόνο μιλούσα στη μηλίτσα σου όταν την πότιζα και της έλεγα τα νέα σου, ότι τρως πολλά πορτοκάλια για να έχεις διαύγεια και αντοχή στα διαβάσματα, μού απάντησε  προτού  αναλυθεί σε γέλια.

 -Καλοδεχούμενη είναι η εκ Θεού  καρπερή πορτοκαλιά,    είπα  και την αγκάλιασα  μαζί με  νέο δένδρο.

Τα δενδράκια μας, όσα άντεξαν στον χρόνο και στους χειμώνες του παρελθόντος, έχουν γραμμένο επάνω στη φλούδα τους το όνομά μας, και σαν τη φλαμουριά θροΐζουν στον άνεμο, στη βρύση τη βουνίσια, όπως λέγει το παλιό άσμα:

“Κοντά μου πάντα μείνε, θα βρεις γαλήνη εδώ”.

Ο Θεός μαζί σας!

Ευθυμία Η. Κοντοπούλου

11/1/2022