Η ζωή μας δεν είναι μόνο άσπρο και μαύρο , ούτε οι πολλές αποχρώσεις του γκρι. Ο Παντοδύναμος Θεός μάς προίκισε με τη δυνατότητα να απολαμβάνουμε μία ευρεία λίστα αποχρώσεων, εκτός από τα άτομα που ήλθαν στη ζωή τυφλοί, ή απώλεσαν την όρασή τους κατά τη διάρκεια του βίου τους. Αυτούς τους ανθρώπους τους ευλόγησε ο Πάνσοφος Πατέρας με άλλες ικανότητες, όπως να μην είναι βλοσυρός ο οφθαλμός τους, αλλά να τρέπεται προς την εσωτερική θέαση και ενόραση, θείες χάρες του Αγίου Πνεύματος, που τις ζηλεύει κι ο αετός , ο οποίος διακρίνεται για τη δύναμη και ακρίβεια της οράσεώς του.
Στολισμένη με άπειρους συνδυασμούς αποχρώσεων είναι η ζωή μας, δεχόμαστε καθημερινά πολλά και συνεχή ερεθίσματα, τα οποία συνειδητά ή ασυνείδητα μάς γεμίζουν με θετική και/ή αρνητική ενέργεια. Κάθε άνθρωπος αντιλαμβάνεται διαφορετικά τα χρώματα των αντικειμένων ή των εικόνων που παρατηρεί γύρω του, γι΄ αυτό συχνά οι άνθρωποι διαφωνούν μεταξύ τους, όσον αφορά τον ορισμό των αποχρώσεων.
Σε ένα ψυχολογικό πείραμα στις Η,Π.Α. , ζητήθηκε σε 2000 εξεταζόμενους να περιγράψουν τι απόχρωση παρατηρούν σε μία συγκεκριμένη εικόνα που τους δόθηκε. Δεν υπήρξαν στατιστικά σημαντικές συμφωνίες. Οι απαντήσεις κυμάνθηκαν από μουσταρδί έως πορτοκαλί. Η απόχρωση ήταν μέτριο πορτοκαλί.
Ψυχολογικά, η λέξη “χρώματα” δεν προκαλεί νοητικές ή συναισθηματικές αντιστάσεις στα παιδιά, γιατί συνήθως συνδέεται με τη χαρά της τροφής, του ρουχισμού, των αγαπημένων τους αντικειμένων, και των παιχνιδιών τους. Γι΄ αυτό οι ψυχολόγοι συχνά χρησιμοποιούν, με τα μικρά παιδιά αλλά και τους εφήβους, ειδικές ανά ηλικία ασκήσεις, σχετικές με τα χρώματα, προκειμένου να τα χαλαρώσουν και να εκφράσουν αυτό που τα ενοχλεί βαθύτερα. Μία εξ αυτών των ασκήσεων, που δύνανται κάλλιστα να την εφαρμόσουν και οι ίδιοι οι γονείς με τα παιδιά τους, επίσης τα ζευγάρια μεταξύ τους, είναι η τεχνική “χρωμάτισε τη ζωή σου”.
Οδηγίες:
Α΄Φάση:
Παρουσιάζουμε μία σειρά με χρώματα, και ζητάμε στο παιδί ή στον σύντροφό μας να πει ή να γράψει για το καθένα ( ό,τι προτιμά περισσότερο, σημαντικό είναι βέβαια να γράψει για να αναλυθεί ο λόγος του καλύτερα ή εμείς εναλλακτικά να κρατήσουμε σημειώσεις) τι του προκαλεί και/ ή του φέρει στη μνήμη το συγκεκριμένο χρώμα και τι θα έκανε με αυτό. Μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε ένα σετ με αρκετούς μαρκαδόρους και να πούμε στο παιδί να ξεκινήσει την άσκηση με ένα χρώμα κάθε φορά.
Β΄Φάση:
Ζητάμε στο παιδί να διαλέξει ένα ή περισσότερα χρώματα, με τα οποία στη συνέχεια θα ζωγραφίσει μία εικόνα της φαντασίας του, με τίτλο, “ τα χρώματα της ζωής μου” .
Ακολουθούν οι απαντήσεις μίας 16 ετών μαθήτριας Λυκείου, που παρακολουθούσα ψυχολογικά, πριν από δέκα χρόνια:
Η Άννα είναι το πρώτο παιδί μία μεσοαστικής οικογένειας και ζούσε, εκείνη την περίοδο, σε μία από τις συνοικίες του Πειραιά, σε διώροφη οικογενειακή κατοικία. Η Μητέρα της είναι μοδίστρα και ο πατέρας της ναυτικός. Προσήλθε με τη μητέρα και την κατά δύο έτη μικρότερη αδελφή της Κατερίνα, για ψυχολογική υποστήριξη, όσον φορούσε τη σχέση με τον πατέρα της (ήταν πολύ αυστηρός και απρόσιτος) και το σχολικό άγχος των εξετάσεων στο Λύκειο. Επίσης, είχε δυσκολίες να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά τις συμμαθήτριές της, γιατί (κατά την άποψή της) ήταν πολύ ευκατάστατες οι οικογένειές τους και ζούσαν σε καλύτερες συνοικίες στον Πειραιά, επίσης συμπεριφέρονταν απορριπτικά απέναντί της, λόγω της εμφάνισής της ( ντυνόταν ανδρικά , προσπαθώντας να καταθλιπτικά να υποκταστήσει τον πατέρα της στο σπίτι). Την καταπίεζε η έλλειψη κοινωνικής αποδοχής και αισθανόταν κοινωνική μειονεξία , ασχέτως της ευφυΐας της.
Παράλληλα, αγχωνόταν μην πάρει χαμηλότερους βαθμούς απ΄ ό,τι περίμενε ο πατέρας της από εκείνη, γιατί δεν άντεχε την αποδοκιμασία και τα πικρά του σχόλια. Συχνά είχε διαφωνίες με τη μητέρα της, γιατί δεν πετύχαινε την απόχρωση, όσον αφορούσε τη βαφή του δωματίου της , επίσης της έραβε ρούχα που δεν τις άρεσαν τα χρώματα και τα σχέδια (δεν τα φορούσε) και προτιμούσε να είχε διαλέξει η ίδια τα υφάσματα . Η Άννα αντιστεκόταν έντονα στα όρια που έθετε ορισμένες φορές η μητέρα της, με εκδήλωση έντονου ψυχαναγκασμού, και θεωρούσε την τροφό της ζωής της αδύναμη και ασήμαντη, λόγω των χαμηλών γραμματικών της γνώσεων.
Οι απαντήσεις της Άννας:
Χρυσαφί: Αυτό το χρώμα μου προκαλεί ανία. Μ΄ αυτό θα έβαφα τα μπιζού της μαμάς μου.
Ασημί: Χρώμα της διακριτικότητας στα μπιζού, ουδέτερο. Αυτό το χρώμα θα ήθελα να έχω στα δικά μου κοσμήματα.
Γκρι: Το αγαπημένο χρώμα μίας συμμαθήτριάς μου. Χρώμα της σύγχυσης, της ανυπαρξίας. Μ΄αυτό θα κάλυπτα όλους όσους με ενοχλούν.
Μαύρο: Χρώμα της κατάθλιψης, του προκατασκευασμένου μυστηρίου και χρώμα που κόβει. Αυτό το χρώμα το φοράω όταν παχαίνω ή όταν δεν αισθάνομαι καλά.
Άσπρο: Χρώμα που φωτίζει και εξυψώνει τη διάθεση. Αυτό το χρώμα θα ήθελα να έχω στα μπλουζάκια μου.
Πορτοκαλί: Χρώμα επιθετικό, προκλητικά χαρούμενο. Τέτοια ρούχα θα φορούσα στις εξετάσεις στα φιλολογικά μαθήματα που με αγχώνουν, ή θα έβαζα πορτοκαλί πινελιές στο δωμάτιό μου για να ζωντανέψει μετά τις εξετάσεις.
Κόκκινο: Χρώμα του πάθους και της άκρατης σεξουαλικότητας. Θα το φορούσα αν αισθανόμουν καλά και ήθελα, ή άντεχα να με κοιτούν.
Πράσινο: Χρώμα της απελευθέρωσης και της αναζωογόνησης. Με αυτό θα έβαφα το δωμάτιο της αδελφής μου.
Γαλάζιο: Το χρώμα της ελευθερίας, της ψυχρότητας και της τρέλας. Αυτό το χρώμα θα ήθελα να μην το έχω συχνά γύρω μου, γιατί μου προκαλεί νευρικότητα .
Ροζ: Το χρώμα της αθωότητας, της συγκαλυμμένης θηλυκότητας και της ορμής. Μ΄ αυτό θα έβαφα μία στο σχολείο που μοιάζει με τη Μενεγάκη.
Λαδί: Χρώμα του συρμού και του πολέμου. Μ΄ αυτό θα ζωγράφιζα ένα καταθλιπτικό τοπίο και τα club που συχνάζουν οι συμμαθητές μου.
Κίτρινο: Χρώμα της ζωντάνιας και ενέργειας. Μ΄ αυτό θα ήθελα να βάψω μερικά αντικείμενα που θα έβαζα στο δωμάτιό μου μετά τις εξετάσεις.
Στη συνέχεια η Άννα ζωγράφισε κάτι αφηρημένο για τη ζωή της, με γεωμετρικά σχήματα , ( είναι πολύ καλή στα μαθηματικά και στη Γεωμετρία) . Επέλεξε μόνο το μαύρο χρώμα, γιατί έτσι αισθανόταν. Σχεδίασε μία πόρτα, επάνω σε μία ζυγαριά, με πολλά βαρίδια και εμπόδια. Μέσα από την περιγραφή κατέστη εμφανής η ψυχολογική κατάσταση της Άννας-εφήβου. Την άγχωνε η μελλοντική συμπόρευση με το αντίθετο φύλο, αν και οι προτιμήσεις της ήταν αμιγώς ετεροσεξουαλικές, καθώς και η σύγκριση με αυτό που βίωνε η μητέρα της, ως καταπιεσμένη σύζυγος ναυτικού, και δρούσε αποτρεπτικά για την πρώτη κόρη, ως πρότυπο προς μίμηση. Η Άννα έγραψε το ακόλουθο για το σχέδιο της ζωής της:
Αρχικά, το σχέδιό μου θυμίζει έναν άνθρωπο που μέσα από μία παραπλανητική, ψευδή ελευθερία, προσπαθεί να προχωρήσει και να χαρεί. Η πόρτα δείχνει τα όρια της αντοχής και το πέρασμα σε μία άλλη κατάσταση στο παρόν, η οποία πάλι διαπνέεται από μία υποθετική ελευθερία, η οποία δεν εκδηλώνεται και προκαλεί τρόμο, φόβο, παραίτηση. Στο μέλλον πάλι θα κυριαρχεί η επίφαση της ελευθερίας, μέσα στην οποία θα πληγώνομαι και θα αναλώνομαι, ίσως πιο ορθολογιστικά, με κάποια ελπίδα για ουσιαστική απελευθέρωση, αλλά μέσα από τη μοναξιά ή τον συμβιβασμό.
Τεχνικές, όπως χρωμάτισε τη ζωή σου, βοηθούν τον ψυχολόγο ή τον γονιό να αντλήσει πολύ γρήγορα και ανώδυνα στοιχεία για την παρούσα κατάσταση του παιδιού και να τα αξιοποιήσει προς όφελός του. Η Άννα, μετά από τριετή ψυχολογική υποστήριξη, εισήλθε στην Εμπορική Σχολή του Πανεπιστημίου Πειραιώς, και σήμερα είναι μία επιτυχής επαγγελματίας του Δημοσίου, σύζυγος και μητέρα, ιδιαίτερα αποδεκτή, και με πολύ καλή εμφάνιση.
Παρακαλώ, τους μαρκαδόρους σας και μπλοκ ζωγραφικής! Ποτέ δεν είναι αργά να χρωματίσει ο άνθρωπος τη ζωή του!
Ο Θεός μεθ΄ημών
Ευθυμία Η. Κοντοπούλου
31/1/2024
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου