Φωτο: facebook
Δεν είναι λυρικός και γλαφυρός ο λόγος τούτου του ποιητή, στον αντίποδα στέκεται η πολυσημία των λέξεων της μοντέρνας ποίησης του κ. Θοδωρή Χαρ. Σταυριανόπουλου.
Με λακωνικό δόρυ λακτίζει ο επαναστάτης νους τα ζιζάνια- εμπόδια στο διάβα του , μέσα στη σκοτία και το ζόφο μίας υποτιθέμενης καλής ζωής. Ασπρόμαυρες είναι οι ημέρες της ψυχής που μαζοχιστικά επιμένει να ψυχαναγκάζεται εμπρός στη ματαίωση μίας δίκαιης “κοινωνικής αλλαγής”, η οποία δεν διαφαίνεται στον ορίζοντα.
Ο Θεόδωρος Χαρ. Σταυριανόπουλος γεννήθηκε στη Βαλύρα Μεσσηνίας το 1958 και σήμερα ζει στην Καλαμάτα. Είναι Μαθηματικός και έχει Msc Ηθικής Φιλοσοφίας.
Έχει εκλεγεί Δημοτικός και Περιφερειακός Σύμβουλος, επί σειρά ετών έχει διατελέσει μέλος και Πρόεδρος στο Δ.Σ. της Α’ ΕΛΜΕ Μεσσηνίας, επίσης Πρόεδρος στο Κ.Ε.Κ. της Περιφέρειας Πελοποννήσου καθώς και Υπεύθυνος στο Κέντρο Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης Καλαβρύτων.
Έχει εκδώσει τέσσερις ποιητικές συλλογές με τίτλους:
«Κλειστές πόρτες…ανοιχτά παράθυρα» το 2007
«Αφύλαχτες διαβάσεις…» το 2012
«ΣΥΝΩΣΤΙΣΜΟΣ ΑΠΟΝΤΩΝ» το 2020 και
«Ρωγμή του Θάρρους» το 2021.
Ποιήματά του έχουν διακριθεί σε ποιητικούς διαγωνισμούς στην Ελλάδα και το εξωτερικό.
Έχει δημοσιεύσει εκατοντάδες άρθρα σε εφημερίδες, περιοδικά και ηλεκρονικά site. Είναι μέλος της Ένωσης Μεσσηνίων Συγγραφέων ( Ε.Μ.Σ.) και του Ομίλου UNESCO Τεχνών Λόγου και Επιστημών. Έχει παρακολουθήσει δεκάδες θεματικά σεμινάρια και έχει λάβει μέρος σε πολλές εθελοντικές δράσεις .
Με μία παραδοσιακή πινελιά κρατεί τη σύνδεση με το παρελθόν και το παρόν ο μαθηματικός πρωτίστως αλλά και καλλιτεχνικός νους, κι αυτό αδιαμφισβήτητα είναι η σταδιακή ανάπτυξη, έστω και έμμεσα, του αρχικού συλλογισμού, ώστε κάθε ποίημα να υπηρετεί επαρκώς αυτό που αφορά τον τίτλο του. Ο πρωτότυπος συνδυασμός των λέξεων, οι συνειρμοί και οι φράσεις είναι πολύσημες, χωρίς να καταργείται η λογική -νοηματική αλληλουχία. Το κεντρικό θέμα παραμένει κρυφό μεν, εξάπτοντας την περιέργεια του αναγνώστη, αλλά υπονοείται ευχάριστα κάτω από τις ημιδιαφανείς διαστάσεις του , καθιστώντας ακόμη και τη σκληρή πραγματικότητα ποιητικά γοητευτική. Ό,τι δεν είναι τόσο σαφές, δεν παύει να κεντρίζει συναισθηματικά, κυλώντας δραματικά μέσα στις φλέβες ως αυτοθεραπεία. Μία διδακτική ιστορία είναι κάθε ποίημα το οποίο καταλήγει σε ένα ηθικό συμπέρασμα ή μία οικτρή διαπίστωση του προβλήματος, στο τελευταίο δίστιχο ή τετράστιχο. Ας απολαύσουμε ενδεικτικά ορισμένα από τα ποιήματα του καταξιωμένου συγγραφέα, συμπατριώτη μας και συμμαθητή μου κ. Θοδωρή Χαρ. Σταυριανόπουλου:
Φωτο: facebook
Φασαρία ζωής
Σαν σιγανός ανασασμός
κάτι σαν υποψία λόγου
ήρθε ξανά όσο έλειπες.
Στο σταυροδρόμι συναντιέται
καημός και ελπίδα.
Ο δρόμος είναι δύσκολος
σαν προσπαθείς να μην πατάς
στων αλλονών τ’ αχνάρια.
Ο Μάντης θεωρήθηκε ένοχος
πως έλεγε αλήθειες.
Συμπάει την ζωή αλλά
αυτή δεν κάνει φλόγα.
Γίνονται κουβάρι ανάκατο
οι θυμωμένες σκέψεις.
Τι φασαρία ,τι κακό εδώ στην γειτονιά μας!
Έσπαγαν πιάτα και κανάτια
έξω από τις πόρτες
να μην ξανασιμώσει το κακό.
Βαριά πατήματα, σουρσίματα κι
ανάσες ακούγονται τα σύβραδα .
Τα φώτα σκύβουν και κοιτούν
τα φωτεινά τους πρόσωπα
στα ήρεμα νερά.
Το κύμα στη χαίτη του κουβαλούσε ελπίδες.
Στα χείλη μας ξαπόστασαν
κατάκοπα χαμόγελα.
Βαριανασαίνει απόψε ο ουρανός
αισθάνεται ένοχος
για τ’ άξαφνο φευγιό του ήλιου.
Σκιά ξεκορμισμένη απ’ την νύχτα
φοβάται, ξεμακραίνει,
συναντιέται σε κάποιο ραντεβού.
Θα φύγουν γρήγορα κι αυτοί.
Πόσο θα μείνουνε σιμά μας!
Δώστε τους χώμα και νερό που σας ζητάνε.
Αν δεν με δεις περνώντας αύριο το
πρωί μην παραξενευτείς καθόλου
θα έχω φθάσει εκεί που πρέπει.
Με βρίσκουν άσεβο γιατί δεν
προσκυνώ τα είδωλα των άλλων.
Θρησκέμποροι, χριστέμποροι φόρτωσαν
τις ένοχές στους μισθωτούς της άγνοιας.
Δασκαλεμένοι θεατές,
αμέτοχοι ειδωλολάτρες της ζωής.
Στοχασμοί και θύμησες
Συναντιόμαστε κρυφά κάτω απ’ τον
αχάλαγο κορφιά του ουρανού.
Στις χαράδρες του χαμού
με οδηγούσες τα βράδια.
Τότε ζούσαμε ανύπαρχτοι ανάμεσα
στους άλλους.
Ανυπόφορη ευτέλεια
μας πρόσφεραν τα πλήθη.
Σκιές και ψίθυροι έρχονται κρυφά
και χάνονται μες στις ευωδιασμένες σκέψεις.
Ο άταχτος θυμός του νου σου
πυροδότησε τα όνειρά σου.
Σμήνος πουλιά οι λογισμοί,
οι στοχασμοί και οι θύμησες.
Μάλωνες και μαλώνεις άπαυστα
τον αδικοπράχτη άθλιο καιρό.
Εαυτολάτρες όλοι μας
καμία άλλη έγνοια δεν έχουμε
από το κρυφό ανάπιασμα
της όποιας πατριάς μας.
Ψευδόπιστοι θησαυριστές χλευάζουν και
σκυλεύουν τον Λόγο και την Πράξη.
Απ’ τα πολύ περίεργα που συμβαίνουν
είναι να στέλνω γράμματα με αποστολέα και
παραλήπτη το ίδιο όνομα.
Καμιά φορά οι διανομείς μου
το επιστρέφουν και σε μένα.
Κείνο το αραγμένο καράβι
που έμενε δεμένο για πολύ
καιρό στην προκυμαία βυθίστηκε,
βαρέθηκε, να καρτερά ταξιδιώτες.
Σ’ αυτό τον βαρυθέμελο βραχότοπο
θεμελίωσα χρόνο και μνήμες.
Για να μην σε βασανίζει ο χρόνος της ζωής σου
σύμβουλος σου έγινε ένας ανόητος φόβος.
Αποχρώσεις του σκότους
Το ουράνιο τόξο δεν μοιράζει
πια στον ορίζοντα χρώματα.
Αντικατοπτρισμός συμβαίνει του χθες
προβάλλοντας σκιές πάνω στο σήμερα.
Ο λόγος του ποιητή δεν προφταίνει
να δημιουργήσει αναχώματα.
Συντρίβεται πάνω σε αυτούς που
δραπετεύουν απ΄ το πρόβλημα.
Στο σταυροδρόμι συναντιέται ο
καημός και η ελπίδα.
Συζητούν αν θα συνεχίσουν
μαζί την πορεία.
Στην πυρκαγιά του ήλιου
αρμένισαν τα όνειρα και
μια πλημμύρα απελπισίας
προσπάθησε να σβήσει τον ήλιο.
Με κλειστά μάτια ονειρεύομαι
τις αποχρώσεις του σκότους.
Επαναστάτης χωρίς αιτία γίνεσαι
τις αφέγγαρες νύχτες.
Στα χείλη μας θα ξαποστάσουν
κατάκοπα από την λύπη χαμόγελα.
Σκουριασμένο αίμα κυλά στις
ανοξείδωτες φλέβες μας.
Ο καημός, μας ποτίζει δηλητήριο.
Ένας κόσμος φτιαγμένος με άσχημες
μυρωδιές είναι αυτός
που καθημερινά ζούμε.
Οι μυρωδιές του κήπου
δεν φθάνουν
ποτέ έως τα ρουθούνια μας.
Εκτός από «ρήτορες» χρειάζεται και
εργάτες να έχει το κράτος.
Θεμελιώνουν διαρκώς τα συναισθήματα
πάνω σε μια ατέλειωτη ψευτιά και
σου φωνάζουν να τους κάνεις παρέα.
Σκόπιμα δεν βάζω τόνο στο «ποτε»
για να μην μαρτυρώ την απάντηση.
Ο τρελός βλέπει πιο πολύ
με την μύτη παρά με τα μάτια.
Η εμπειρία του λάθους
Το μήνυμα του Θεού
δεν είχε ως περιεχόμενο
την τιμωρία.
Η αθέτηση της υπόσχεσης
δημιούργησε αλλαγές
σε ό,τι αφορούσε
τον σεβασμό των ανθρώπων.
Όλα μεταλλάσσονται
μέσα στον χρόνο
όταν εορτάζουν
τα γεγονότα που μοιράζονται
την εμπειρία του φόβου.
Σε δυσχερή θέση
ο τρόπος του εντυπωσιασμού.
Νοηματοδοτούνται οι χαρές
του απρόσμενου.
Η καταναλωτική ευδαιμονία
έχοντας ζήσει
αναρωτιέται για το αύριο.
Βρίσκεται διαρκώς
σε αντίλογο.
Το αταξινόμητο
έντονα ζει το παρόν.
Γνήσιες προσωπικές σχέσεις
δεν λειτουργούν.
Η εμπειρία του λάθους
αδιαφορεί ή μήπως
έχει κοπάσει.
Η αρετή συναντιέται
καθημερινά
με την κακία.
Ο σοφός δεν διαβάζει
σπουδαία βιβλία.
Φθορά
Μοιάζει με πανηγύρι
αγωνίας και δημιουργίας
το «είναι» και το «γίγνεσθαι».
Οι γενιές εναλλάσσονται
η αίσθηση της συνέχειας παραπαίει.
Σημαντικό στοιχείο η αναζήτηση
της διαχρονικής μας ταυτότητας.
Η επίγνωση της ανεπάρκειας
μας δικαιολογεί τις απώλειες.
Ψυχολογική τακτοποίηση εμπειρίας
η κάθε εύλογη σκέψη.
Πανικόβλητη προσπάθεια με
αγωνία και άγχος.
Αφηρημένη κατάληξη παράγει
την αίσθηση ματαιότητας.
Τολμάς να στοχάζεσαι και
να ξεπερνάς τα αυτονόητα.
Με το απόλυτο τίποτα
ως απάντηση
δημιουργείς αδιέξοδα
και όντας φθαρτός
ανακαλύπτεις το άφθαρτο
που ίσως να υπάρχει
και να μη μας το είπαν.
Παράγεις αναζήτηση και
ζώντας στην ύπαρξη,
συνειδητοποιείς τις ελλείψεις
που σε οδηγούν στη φθορά.
Τούτος ο κόσμος δεν είναι αγγελικά φτιαγμένος. Ο ποιητής επισημαίνει τις σκοτεινές πλευρές των ανήλιαγων τοίχων που δεν δονούνται στο φως της αγάπης και της κοινωνικής αλληλεγγύης, αλλά διαιωνίζουν στωικά το “άλυτον” της περίπτωσης.
Ο βαθύτατος ερωτισμός της ψυχής κρατεί τα προσχήματα κάτω από την πολεμική φορεσιά του αιωνίου αγωνιστή που αρθρώνει λόγο τιμημένο, ενός ανδρός λογίου, στη Βαλύρα του σήμερα. “Με βρίσκουν άσεβο γιατί δεν προσκυνώ τα είδωλα των άλλων”, διαμαρτύρεται ο ποιητής όταν “ο άταχτος θυμός του νου πυροδοτεί τα όνειρα και ένα σμήνος από πουλιά οι λογισμοί του είναι”. Θλίβεται στη μοναξιά “ο επαναστάτης νους τις αφέγγαρες νύχτες που ο καημός ποτίζει δηλητήριο”, γιατί “εκτός από ρήτορες χρειάζεται και εργάτες να έχει το κράτος”.
Θερμές ευχαριστίες στον κ. Θοδωρή Χαρ. Σταυριανόπουλο, άριστο μαθηματικό και καταξιωμένο συγγραφέα, που μοιράστηκε γενναιόδωρα μαζί μας τα ποιήματά του και το βιογραφικό του σημείωμα.
Για επικοινωνία με τον συγγραφέα καλέστε στο τηλ. 6977020327 ή στείλτε μήνυμα στο mail: stavr-th@otenet.gr, facebook: Σταυριανόπουλος Θεόδωρος.
Ο Θεός μαζί σας!
Ευθυμία Η. Κοντοπούλου
22/2/2023
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου