Φωτο: κα Ευγενία Κουτσοσταθοπούλου
Αφιερωμένο στις σύγχρονες γιαγιάδες της Βαλύρας
Η ευσυνείδητη και πολύ εργατική κα Γεωργία Μπουρίκα-Μαρινοπούλου, μία από τις άξιες οικοδέσποινες της Βαλύρας, κανάκευε στην αγκαλιά της τα δίδυμα εγγονάκια της, μία κρύα και συννεφιασμένη ημέρα του Φεβρουαρίου 2023. Η μητέρα τους, κα Μαίρη Μαγγίνα-Μαρινοπούλου, στα 35 έτη της, είναι μία πολύ δραστήρια επαγγελματίας στην πλατεία της Βαλύρας, όπου έχει ανοίξει και λειτουργεί το δικό της κομμωτήριο. Είναι παντρεμένη με τον κο Νίκο Μαρινόπουλο, γιο της κυρίας Γεωργίας, και έφεραν με τις ευλογίες του Θεού στη ζωή τον μικρό Μαρίνο και τη χαριτωμένη Σοφούλα. Η κα Μαίρη, ως νέα μητέρα, χρειάζεται καθημερινή στήριξη όσον αφορά τη φροντίδα και ανατροφή των διδύμων παιδιών της. Το θεάρεστο ρόλο έχει αναλάβει η πεθερά της, η ευτυχής γιαγιά Γεωργία, η οποία με πολλή αγάπη δίνει όλο τον εαυτό της στα έξυπνα εγγονάκια της.
Φωτο: κα Μαίρη Μαγγίνα-Μαρινοπούλου
Αποκοιμήθηκαν ταϊσμένα, αλλαγμένα, με τη μοσχοβολιά και αίσθηση της καθαριότητας τα ευλογημένα δίδυμα στα απαλά και ζεστά τους κλινοσκεπάσματα, και ήρθε εκείνη η μοναδική στιγμή που η νοικοκυρά σηκώνει το κεφάλι της και ξεκουράζει ολιγόλεπτα τους οφθαλμούς της, κοιτάζοντας από το παράθυρο μέχρι τα πέρατα του ορίζοντα. Καθώς η καρδιά της πάλλεται, ευχαριστεί τον Θεό για τα πλούσια δώρα του, την υγεία, την ευημερία, τη ζεστασιά της οικογενειακής αγάπης και σύμπνοιας, τη συνεχή και θαυμαστή παρουσία του Κυρίου στην οικογένειά της και στον τόπο που ζει, αλλά και για την βαθιά αίσθηση ότι ο Θεός κατοικεί σταθερά εντός της, της δίνει ζωή, δύναμη και ελπίδα για να ανταπεξέλθει σε όλες τις δυσκολίες του βίου της.
Φωτο: κα Γεωργία Π. Μπουρίκα-Μαρινοπούλου
Εκείνη τη μοναδική στιγμή, που αισθάνθηκε την παρουσία του Θεού να σκεπάζει τη γη και τον ουρανό της ευλογημένης Βαλύρας μέσα στο καταχείμωνο, και να θερμαίνει με φως άρρητο την ίδια και το όμορφο σπιτικό της , απαθανάτισε η κυρία Γεωργία Π. Μπουρίκα-Μαρινοπούλου και μοιράστηκε μαζί μας, μέσα από σχετική ανάρτηση στη σελίδα της στο Facebook, ως “ μία όμορφη ημέρα του χειμώνα ”.
Φωτο: κα Γεωργία Π. Μπουρίκα-Μαρινοπούλου
Θυμάμαι τη φίλη μου Γεωργία από τα παιδικά μας χρόνια. Μεγαλώσαμε μαζί παίζοντας τις κουμπάρες στην ίδια γειτονιά, ψηλά στο Μπιζάνι του χωριού μας. Όλα τα κορίτσια της Βαλύρας, κατά την περίοδο 1950-1980, κεντούσαμε από τα χρόνια του Δημοτικού Σχολείου την προίκα μας, υπέροχα εργόχειρα, και πλέκαμε με το βελονάκι καθισμένες στο ψάθινο σκαμνί μας, καθώς παρακολουθούσαμε με κομμένη την ανάσα τις μητέρες και τις αείμνηστες γιαγιάδες μας που ύφαιναν στα κατώγια των σπιτιών κιλίμια, κουρελούδες, κουβέρτες και ωραίες φλοκάτες. Η σχολική ποδιά μας ήταν πάντα καθαρή και φρεσκοσιδερωμένη, τα καλτσάκια μας άσπρα, ξέξασπρα κι από τον ήλιο ξεξασπρότερα και τα παπούτσια μας καλογυαλισμένα. Χύναμε δάκρυα ντροπής όταν κάποιος συμμαθητής μας πατούσε απρόσεκτα μέσα στις λάσπες τον Χειμώνα και μας πιτσίλιζε. Τρέχαμε με χτυποκάρδι γρήγορα στο σπίτι μας να αλλάξουμε για να μη μας δουν και μάς παρεξηγήσουν οι ενήλικες, που συναντούσαμε τυχαία στο γοργό διάβα μας. Είχαμε περισσότερα από τρία κοκαλάκια για να συγκρατούμε τα μαλλιά μας τις Κυριακές στην εκκλησία -δεν φορούσαμε εκείνη τη γιορτινή ημέρα τη σχολική ποδιά και τη μπλε κορδέλα - καθώς και άλλες τόσες αλλαξιές διαθέταμε, για να μη μάς σχολιάζουν ότι φοράμε όλο τα ίδια και τα ίδια! Τα όμορφα φουστάνια μας τα μοιραζόμασταν ή τα παραδίδαμε, λόγω σωματικής ανάπτυξης, στις μικρότερες αδελφές μας ή στις αγαπημένες φίλες μας.
Η αίσθηση του καλοστολισμένου σαλονιού και της τραπεζαρίας ήταν πολύ έντονη μέσα μας, όσον αφορούσε τον εσωτερικό διάκοσμο του σπιτιού και αυτό μάς το είχαν εμφυσήσει οι ανεπανάληπτες νοικοκυρές, οι χρυσοχέρες μητέρες μας. Παρατηρούσαμε στους γάμους επιμελώς τι προικιά είχαν ετοιμάσει οι νεόνυμφες για να δούμε κι εμείς με τη σειρά μας τι θα κεντήσουμε με υπομονή και προσοχή μέχρι να μεγαλώσουμε , για τις “δικές μας χαρές”.
- “Να ακούτε ευγενικά και να μη μιλάτε, στόμα να έχετε και μιλιά να μη βγάζετε, μη πάρουν τα μυαλά σας αέρα”, μάς συμβούλευαν οι μητέρες μας, που ήταν πάντα με τον καλό λόγο στο στόμα, και στη στενοχώρια προτιμούσαν να δαγκώσουν τη γλώσσα τους παρά να πικράνουν κανέναν ή τις δουν και τις παρεξηγήσουν για την προσωπική αδυναμία τους και ακατάλληλη κοινωνική συμπεριφορά τους.
Η “σωστή κοινωνική συμπεριφορά”, τα ήθη και τα έθιμα του ιστορικού χωριού μας διαπέρασαν το δέρμα μας και έγιναν ένα με το σώμα και την ψυχή μας, ώσπου άρχισε να αναβλύζει ασταμάτητα η ατόφια και ειλικρινής καλοσύνη και αγάπη από τα σωθικά μας, μαζί με το ώριμο της ηλικίας μας.
Αυτές ήταν και είναι οι κόρες του τόπου μας, που ζεσταίνουν με την ευγενική παρουσία τους τις κρύες ημέρες του Χειμώνα στην όμορφη Βαλύρα μας.
- Από το σπίτι μου φωτογράφησα το χαμηλό σπιτάκι στη Βαλύρα, το οποίο ανήκε στην αείμνηστη Πολυτίμη Φειδά και το κληρονόμησε ο καθηγητής κ. Θανάσης Φειδάς, είπε η κα Γεωργία Μπουρίκα-Μαρινοπούλου, η οποία “αισθάνεται χαρούμενη που ο Θεός τής δίνει υγεία και δύναμη για να μεγαλώνει τα αγαπημένα εγγόνια της και να βοηθάει τα παιδιά της”.
Φωτο: κα Μαίρη Μαγγίνα-Μαρινοπούλου
Είναι ιδιαίτερα όμορφες, γεμάτες θαλπωρή οι κρύες ημέρες του Χειμώνα στη Βαλύρα.
Ευλογημένες ας είναι όλες οι γενναιόδωρες γιαγιάδες και μητέρες του αξιολάτρευτου χωριού μας.
Ο Θεός μαζί σας!
Ευθυμία Η. Κοντοπούλου
13/2/2023
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου