Η Εσθήτα της Υπεραγίας Θεοτόκου: Σύμβολο Προστασίας και Θείας Δίκης

                         

                                To θαύμα της Εσθήτος της Θεοτόκου στο Βυζάντιο το έτος  860.

                                                                     Φωτό: Greek Press  

Τη μνήμη της κατάθεσης της Τιμίας Εσθήτος της  Υπεραγίας Θεοτόκου  εορτάζει η Εκκλησία  μας σήμερα,  2 Ιουλίου 2024. 

Οι θεοσεβείς γέροντες αγρότες, στη Βαλύρα των δεκαετιών 1950-1960, τιμούσαν τη μεγάλη αυτή εορτή και δεν εργάζονταν στα κτήματά τους. Η λαϊκή παράδοση λέγει ότι όποιος αγρότης δεν τιμήσει αυτή την ημέρα την Παναγία, κινδυνεύει να του καούν τα σπαρτά και να βουλιάξει το αλώνι του. Την Παναγία των Βλαχερνών αποκαλούσαν οι παλιοί Καψοδεματούσα, Καψοχεροβολού, Καψαλωνού και Βουλιάχτρα.

Στους πιστούς δεν κατέρχεται   ως θεία δίκη η Εσθήτα της Θεοτόκου, αντιθέτως βιώνεται ως μεγάλη προστασία και θερμή αγκαλιά, που τυλίγει με αγάπη και ανακουφίζει τον πάσχοντα και /ή εκείνον που την  επικαλείται με ταπεινότητα και ευλάβεια.

Συλλέγοντας ρίγανη στις ηλιόλουστες ραχούλες της Βαλύρας

                                        

                                                           Δεκαέξι ματσάκια ρίγανης. 

                                                   Φωτό: κα Ευγενία Δ. Ντουραμάκου

Επίσημη πρόσκληση μάς έκανε η Βαλυραία κα Ευγενία Δ. Ντουραμάκου για τη συλλογή της ρίγανης 2024, εννοείται μετά την εορτή του Αγίου Πνεύματος, που  τιμάται η Αγία Τριάδα μας, διότι φέτος συνέπεσε το γενέσιον του Αγίου Ιωάννου Προδρόμου με το τριήμερο πανηγύρι  του   λουσμένου στο φως  χωριού μας.

 Η Βαλύρα    εορτάζει τον Άγιο Ιωάννη τον Ριγανά στις 24 Ιουνίου,  στο ομώνυμο εξωκκλήσι, όπου είναι και η ημερομηνία της αρχής συλλογής της ρίγανης, μέχρι το τέλος Αυγούστου. Οι αείμνηστες γιαγιάδες μας , του Αη Γιαννιού έκαιγαν τα στεφάνια της πρωτομαγιάς ανάβοντας φωτιές και καίγοντας θυμίαμα στις γειτονιές. Ανήμερα της εορτής της μνήμης του Αγίου, τιμούσαν το γενέσιον του Αγίου Ιωάννου Προδρόμου, στο γραφικό  εκκλησάκι Του, ενώ στη συνέχεια μάζευαν την πρώτη ρίγανη, στην ευλογημένη γύρω  περιοχή.

«Δωρεὰν ἐλάβομεν, δωρεὰν δῶμεν»

                     

Τοὺς Ἁγίους Ἀναργύρους, Κοσμᾶ καὶ Δαμιανὸ τοὺς ἐκ Ῥώμης, τιμᾶ ἡ Ἐκκλησία μας τὴν 1^η Ἰουλίου, τοὺς ἰατροὺς τῶν ψυχῶν καὶ τῶν σωμάτων, καὶ παρακαλεῖ νὰ μᾶς «ἐπισκεφθοῦν» στὶς ἀσθένειές μας, νὰ γλυκάνουν τὸν πόνο μας, νὰ ἁπαλύνουν τὴν θλίψη μας.

Εἶναι πράγματι τόσο μεγάλη ἡ θλίψη, τόσο βαθὺς ὁ πόνος καὶ τόσο πολὺς ὁ σπαραγμός, ποὺ ὁ ἄνθρωπος δὲν ἔχει ποῦ νὰ στρέψῃ τὸν ὀφθαλμό του, γιὰ νὰ παρηγορηθῆ. Οἱ οἰκεῖοι, συχνά, τὸν ἀπογοητεύουν, οἱ συνάνθρωποι, τὶς περισσότερες φορές, τὸν ἐκμεταλλεύονται, ἀκόμη καὶ οἱ «εἰδικοί» ἀποδεικνύονται ἀνεπαρκεῖς νὰ δώσουν λύση στὰ προβλήματά του.

Καὶ ἐνῶ ἔτσι ἔχουν γενικῶς τὰ πράγματα, ὑπάρχουν καὶ κάποιοι «εἰδικοί» ποὺ εἶναι διαφορετικοί, ποὺ ξεχωρίζουν ἀπὸ τοὺς ἄλλους. Αὐτοὶ δὲν κοιτᾶνε νὰ ἐκμεταλλευτοῦν τὸν πόνο καὶ τὴν ὀδύνη τῶν συνανθρώπων των, δὲν ἀποβλέπουν νὰ ἀποκτήσουν ὑλικὰ ὀφέλη ἀπὸ τὴν ἐργασία των, δὲν θεραπεύουν ἐπιλεκτικά, ἀποσκοπῶντας μόνον στὸ κέρδος.

Η κυρία Μαριγούλα επί του Αρείου Πάγου

 

 

                                                               Φωτό: Βικιπαίδεια

Η πενηντάχρονη κυρία Μαριγούλα , αρχαιολόγος και θεολόγος στην Αθήνα, γνώριζε πολύ καλά έναν σύντομο δρόμο που οδηγεί, από την Αρχαία Αγορά στο Μοναστηράκι , ακριβώς στο βήμα του Αρείου Πάγου, κοντά στην είσοδο της Ακρόπολης των Αθηνών, εκεί που εγχάρακτη ορθώνεται η χάλκινη πλάκα με τον λόγο του Αποστόλου Παύλου.  Όμως γελάστηκε οικτρά, γιατί η είσοδος αυτή είναι πλέον περιφραγμένη από την αρχαιολογική υπηρεσία. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να αναζητήσει την τελευταία  ώρα , πριν την έναρξη του πανηγυρικού εσπερινού  την 29η Ιουνίου 2024, σύντομο δρόμο ανάβασης, με αποτέλεσμα παρορμητικά να  ακολουθήσει ένα ανισόπεδο μονοπάτι με βράχους και να βρεθεί σκαρφαλώνοντας επί του Αρείου Πάγου,   απέναντι από τους ιερωμένους της εξέδρας! Το τι ακολούθησε  είναι  απίστευτο!