Τι ζητά ο "γαμπρός" για να μείνει μόνιμα στη Βαλύρα!

                    

                                                  Φωτό: κ. Στασινός Αθ. Μπόβης στο FB

Όπως κάθε τοπική κοινότητα στην Ελλάδα, παρομοίως και η Βαλύρα, έχει τις ιδιαίτερες λειτουργικές ανάγκες της, που χρήζουν άμεσης επέμβασης τόσο από τον Δήμο Μεσσήνης, σε συνεργασία με τον Πρόεδρο και το Συμβούλιο της Κοινότητας Βαλύρας,  και τους Συλλόγους του χωριού, όσο και από την Περιφέρεια Πελοποννήσου, με την αμέριστη συμμετοχή της εθελοντικής ομάδας της όμορφης  γενέτειράς μας, καθώς και όλων των κατοίκων της.

 Ως αποτέλεσμα της συνεχούς επαφής και επικοινωνίας μας τόσο με την Τοπική Κοινότητα Βαλύρας  , όσο και με  τους συγχωριανούς μας, προέκυψε μία  λίστα προβλημάτων που επιμένουν γιατί ακόμη δεν έχουν τύχει επιτυχούς επέμβασης. Θεωρώντας ότι αυτά τα προβλήματα χρειάζεται να  δουν το φως της δημοσιότητας, προκειμένου να κατανοηθεί η σημαντικότητά  τους, ώστε να δρομολογηθεί στο σύντομο μέλλον η επίλυσή τους, τα  αναφέρουμε στους  προτεινόμενους στόχους επέμβασης που ακολουθούν.

Το πρωτιό!

                     

                                                      

                                                         

Όταν ο άνθρωπος αρχίζει να βλέπει χιονάκι να κατεβαίνει στην όμορφη στέγη της κεφαλής του, αναλογίζεται εκείνες της ζεστές και αλησμόνητες ημέρες της νιότης του που η αείμνηστη μητέρα του  θυσιαζόταν με πολλή αγάπη για χάρη του. Η ημέρα του Σαββάτου στη Βαλύρα  του 1950 και 60 ήταν αφιερωμένη στη φροντίδα και στον καλλωπισμό των παιδιών για τον εκκλησιασμό της Κυριακής, επίσης στον καθαρισμό  του σπιτιού και τον στολισμό του, αφού την ευλογημένη Κυριακή συναντούσε ο άνθρωπος τον Θεό και τον συνάνθρωπο του και απολάμβανε με αγάπη  τη συντροφιά της οικογενείας, των συγγενών και φίλων του, αντλώντας δυνάμεις για τις καθημερινές σκληρές εργασίες, ιδίως στους αγρούς.

Η συγκλονιστική ζωντανή εικόνα της Παναγίας Οδηγήτριας της Μυροβλύτισσας

 

Στον ιερό ναό του αγίου Παντελεήμονος Αχαρνών στην Αθήνα, που είναι σε μέγεθος ο μεγαλύτερος  ορθόδοξος ναός στην Ελλάδα, θεμελιωμένος από τον Βασιλέα Γεώργιο το 1916, είθισται κάθε έτος, στην εορτή της μνήμης του Πολιούχου Αγίου, να  προσέρχεται ως βοήθεια των πιστών μία θαυματουργή εικόνα της Θεοτόκου από όλη την Ελλάδα. Στο φετεινό πανηγυρικό προσκύνημα, η χάρη της Παναγίας Οδηγήτριας, από τον ιερό ναό της Αγίας Μαρκέλλης στον Βοτανικό Αττικής, ευλογεί   το χριστεπώνυμο πλήθος, καθώς μυροβλύζει εμφανώς στον αριστερό της οφθαλμό!

Τη θαυμαστή ιστορία της μοναδικής αχειροποιήτου εικόνας παραθέτουμε στη συνέχεια, προς βοήθεια των πιστών, που τιμούν την Υπεραγία Θεοτόκο μας με ευλάβεια, όπως έχει συνταχθεί εκ μέρους του ιερού ναού της αγίας Μαρκέλλης προς ενημέρωση των πιστών.

Ἀπὸ τρανὸς Παντολέων ταπεινὸς Παντελεήμων

                                               

                                                              Φωτό: Ιερά Μονή Ιβήρων

Ἄλλο ἕνα εὐσεβὲς τέκνο τῆς ἁγιοτόκου Μικρασίας τιμάει ἡ Ἐκκλησία μας στὶς 27 τοῦ μηνὸς Ἰουλίου καὶ γι’ αύτὸ καλεῖ ὅλους μας νὰ ὑμνήσωμε «τοῦ Ἀναργύρου τὴν μνήμην, τοῦ γενναίου τὴν ἄθλησιν, τοῦ πιστοῦ (Παντλεήμονος) τὰς ἰατρείας» (ἀπὸ τὸν Οἶκο τῆς ἑορτῆς).

Το εκκλησάκι του Αγίου Παντελεήμονος Μεσσήνης, με τον φακό του κ. Γιώργου Οικονομόπουλου

                       

Την 27^η Ιουλίου η εκκλησία μας τιμά τη μνήμη του θαυματουργού ιατρού των ψυχών και των σωμάτων ημών, του Αγίου Παντελεήμονος, και η Μεσσήνη εορτάζει πανηγυρικά τον προστάτη άγιο της στο γραφικό εκκλησάκι, αφιερωμένο στη μνήμη του. Ο φακός του κ. Γιώργου Οικονομόπουλου, μηχανικού οχημάτων και οδηγού στον Δήμο Μεσσήνης, απαθανάτισε τη «θεϊκή ομορφιά» προς τέρψη   οφθαλμών   και κατάνυξη ψυχής.

Ώρες συνάντησης με το κοινό με διάρκεια και αποτελεσματικότητα στην Τοπική Κοινότητα Βαλύρας

 

                                                    Φωτό: κ. Κώστας Θ. Καυκούλας

 

Μαυρίκη-Μπόβη Ουρανία

Φιλόλογος, εθελόντρια Βαλύρας

 

Με το σκεπτικό, τι θα μπορούσα και τι θα μπορούσαμε πραγματικά να κάνουμε που να είναι κοινωνικά χρήσιμο, βρέθηκα και βρεθήκαμε με άλλους συγχωριανούς μας   στο πρώην δημαρχείο Ιθώμης και στο γραφείο του προέδρου της τοπικής κοινότητας Βαλύρας , κ. Δημήτρη Τσιλίκα, μαζί με τον αντιπρόεδρο κ. Κώστα Καυκούλα, και συζητήσαμε διάφορα θέματα , που θα βελτιώσουν την ποιότητα της ζωής του χωριού μας και όχι μόνο....

Νέο επταμελές διοικητικό συμβούλιο στο Σύλλογο Γυναικών Βαλύρας!

 

 

   Ανταπόκριση: κ. Χρήστος Παν. Παπαγεωργίου  

 

 

Καινούρια ισχυρή επταμελή (7) διοίκηση με αρκετά νέα πρόσωπα εκλέχτηκε την Πέμπτη, 25 Ιουλίου 2024,και ώρα 19:00-21:00, στον Σύλλογο Γυναικών Βαλύρας! Σύμφωνα με ενημέρωση που είχαμε διαδικτυακά από τη κ. Μαρία Φωτεινού-Χρηστάκη, οι εκλογές διεξήχθησαν σε πολιτισμένη ατμόσφαιρα, στην αίθουσα του  παλιού Δημαρχείου Ιθώμης στη Βαλύρα, παρουσία Δικαστικού Αντιπροσώπου – Δικηγόρου που όρισε το Πρωτοδικείο Καλαμάτας.  

Ἡ Ἁγία Παρασκευὴ μέσα ἀπὸ τὸ Ἀπολυτίκιό της

 

Γνωστὸς ὁ βίος τῆς Ἁγίας Παρασκευῆς καὶ θαυμαστὴ ἡ πολιτεία της. Ἐνήθλησε στερρῶς καὶ κέρδισε ἐπαξίως τὸν στέφανο τῆς θείας δόξης, αὐτὸν ποὺ ἀποδίδει ὁ Κύριος σ’ ὅλους ὅσους ἀγωνίστηκαν «τὸν ἀγῶνα τὸν καλόν» καὶ ὁλοκλήρωσαν μὲ ἐπιτυχία τὴν πορεία των (Τιμ. Β’, δ’ 5-8).

Ἔτσι, λοιπόν, ὁ ὑμνογράφος, τοῦ ὁποίου τὸ ὄνομα δὲν γνωρίζομε, ἐμπνεόμενος ἀπὸ τὸ παράδειγμα τῆς Ἁγίας, συνέθεσε τὸ Ἀπολυτίκιό της, πλούσιο σὲ ἔκφραση καὶ βαθὺ σὲ θεολογικὸ περιεχόμενο. Ἀξίζει, θεωροῦμε, νὰ τὸ προσεγγίσωμε καὶ νὰ προσπαθήσωμε νὰ τὸ κατανοήσωμε, δεδομένου ὅτι πρόκειται, κατὰ κοινὴ ὁμολογία, γιὰ ἕνα ἀπὸ τὰ δυσκολώτερα Ἀπολυτίκια. Ὅσο περισσότερο, ὅμως, ἐμβαθύνει κανεὶς στὴν ὑπέροχη γλῶσσα του καὶ διεισδύει στὰ πυκνά του νοήματα, τόσο μεγαλύτερη ὠφέλεια ἀποκομίζει καὶ ὁ ἴδιος καὶ ἔτσι ὁδηγεῖται καλύτερα στὴν μίμηση τῆς Ἁγίας, πρᾶγμα τὸ ὁποῖο ἀποτελεῖ, ἐξ ἄλλου, καὶ τὸν στόχο κάθε Χριστιανοῦ: «μνήμη Ἁγίου, μίμησις Ἁγίου».

Όλο και περισσότερα παιδιά στην Ελλάδα συλλαβίζουν στην ανάγνωση κειμένου....

 

                                                       Φωτό: Μαθήματα Φωνητικής

 Κάτι που με έχει προβληματίσει έντονα , τον τελευταίο καιρό, είναι πως συναντώ ολοένα και περισσότερα παιδιά, ακόμα και γυμνασίου, που συλλαβίζουν στην ανάγνωση κειμένου, λέγει η Γλωσσολόγος, καθηγήτρια Ορθοφωνίας, ειδικός Θεάτρου και άξια εθελόντρια του Αριοχωρίου Μεσσηνίας, κα Τίνα Πετρουλάκη.

Είναι   μόνο τα παιδιά που συλλαβίζουν τις λέξεις των κειμένων  της Νεοελληνικής γλώσσας ή μήπως και οι ίδιοι οι γονείς τους παρουσιάζουν πρόβλημα ανάγνωσης, για να μη πω ότι και ορισμένοι από τους εκπαιδευτικούς δυσκολεύονται στην ανάγνωση των αρχαιοελληνικών κειμένων;

Ἡ «μεγάθυμος» διακόνισσα Ὀλυμπιὰς

                          

                                                                Φωτό: ekklisia online

«Χαίροις, Ὀλυμπιάς, ἐναρέτων ἔργων ὑποτύπωσις ἀληθής», ἀναφωνεῖ ὁ ὑμνογράφος, καὶ ἐμεῖς, ὁ λαὸς τοῦ Κυρίου, καλούμαστε νὰ τιμήσωμε, κάθε χρόνο, στὶς 25 Ἰουλίου, τὴν ἀρχοντικὴ διακόνισσα Ὀλυμπιάδα, ποὺ λάμπρυνε τὴν Ἐκκλησία μὲ τὴν εὐσέβεια καὶ τὰ ἀγαθά της ἔργα.

Γόνος εὐσεβοῦς καὶ ἀρχοντικῆς οἰκογενείας τοῦ Βυζαντίου ἡ Ὀλυμπιάδα -γεννήθηκε μεταξὺ 365 & 368- ἔμεινε ἀπὸ μικρὴ ὀρφανή, γεγονὸς ποὺ τραυμάτισε τὴν εὐαίσθητη ψυχή της. Εἶχε ὡστόσο τὴν εὐλογία νὰ ἀνατραφῇ μέσα σὲ καλλιεργημένο περιβάλλον καὶ νὰ συναναστραφῇ μὲ σεβαστὲς μορφές, ὅπως τοῦ Γρηγορίου Θεολόγου, ὅταν ἐκεῖνος διέμεινε στὴν Κωνσταντινούπολη (379-381), στὸ σπίτι τῆς ἐξαδέλφης του Θεοδοσίας, ποὺ εἶχε ἀναλάβει τὴν διαπαιδαγώγηση τῆς μικρῆς Ὀλυμπιάδος. Πολὺ τρυφερὴ ἡ σχέση ποὺ ἀναπτύχθηκε ἀνάμεσα στὰ δύο πρόσωπα, ὅπως διαπιστώνεται καὶ ἀπὸ τὴν ἐπιστολὴ ποὺ ἔστειλε ὁ πνευματικὸς πατὴρ Γρηγόριος ὡς δῶρο στὸν γάμο της κόρης του, ὅπως τὴν ἀποκαλεῖ, Ὀλυμπιάδος, μὲ -διαχρονικές- συμβουλὲς γιὰ μιὰ ἐπιτυχημένη συζυγία (βλ. Γρηγορίου Θεολόγου, Ἔπη, Παραινετικὸν πρὸς Ὀλυμπιάδα, 2, 6 PG 37, 1542-1550).

Η διατήρηση στην εξουσία αυτοσκοπός πάντα των κυβερνώντων!

 

                                                 Θεόδωρος  Σταυριανόπουλος

                                             MSc Ηθ. Φιλοσοφίας - Μαθηματικός

          Το κοινωνικό περιβάλλον στη χώρα μας θεωρώ ότι διαρκώς χειροτερεύει και η γενική κατάσταση της χώρας βρίσκεται σ’ ένα τέλμα. Η πολιτική  που εφαρμόζεται δεν φαίνεται να οδηγεί σε κάποια διέξοδο ή σε κάποιο ξέφωτο ανάπτυξης. Αντίθετα είναι μια πολιτική που περιστρέφεται μονομερώς γύρω από μεγάλα λόγια και ψεύτικες υποσχέσεις.

Ψυχική ισορροπία και οικογενειακή αρμονία με Θεού ευλογία..... τότε που όλα ήταν όμορφα!

 

                                        Φωτό: Wika Dardamisi-Παλιές Αναμνήσεις στο FB

 

Μεγάλη τύχη στη ζωή μας, κατά  την παιδική μας ηλικία,  απετέλεσε η παρουσία των αείμνηστων γιαγιάδων  μας, που οι ευλογημένες μητέρες μας ακολουθούσαν κατά γράμμα με αγάπη και αφοσίωση , διατηρώντας ως κόρην οφθαλμού τη θρησκευτική μας παράδοση,   και τα ήθη και έθιμα του τόπου μας . Η εύρυθμη λειτουργία της οικίας και η κατάλληλη τροφοδοσία της οικογένειας, ώστε να υγιαίνει και να αναπτύσσεται αρμονικά,  με βάση  τον λόγο του Θεού και τον σεβασμό του φυσικού περιβάλλοντος, λάξευσαν τη διαμόρφωση της προσωπικότητάς μας, στα πρώτα τρυφερά χρόνια του βίου μας, και μάς έδωσαν μία γερή βάση επάνω στην οποία  στηρίξαμε,  ως ενήλικες, το οικοδόμημα της δικής μας οικογένειας.

Αφιέρωμα στην Αγία Μακρίνα

 

«Χαίροις, Μακρίνα, θεοφόρε»

Μέσα στὸν ζόφο τῶν ἡμερῶν μας, ποὺ ἡ θλίψη, ὁ πόνος, ἡ ἀπογοήτευση καὶ αὐτὴ ἀκόμη ἡ ἀπελπισία μαστίζουν ὅλο καὶ περισσοτέρους ἀδελφούς μας, οἱ Ἅγιοί μας στέκονται, πράγματι, ὡς ὁλόφωτοι φάροι, ὡς λαμπροὶ ὁδοδεῖκτες καὶ ἀληθινοὶ στῦλοι τῆς πίστεως, γιὰ νὰ θυμίζουν καὶ σὲ μᾶς, τοὺς λιγότερο πιστούς, τὸ χρέος μας, νὰ στεκώμαστε ὄρθριοι καὶ νὰ συνεχίζωμε τὸν ἀγῶνα, γιὰ νὰ διαφυλάξωμε ὅ τι μᾶς ἔχει ἀκόμη ἀπομείνει ἀπὸ τὴν ἁγία κληρονομιά μας.

Ἕνας τέτοιος φωτεινὸς ὁδοδείκτης ὑπῆρξε γιὰ τὴν οἰκογένειά της καὶ γιὰ τὴν εὐρύτερη κοινωνία τῆς ἐποχῆς της ἡ Ἁγία Μακρίνα, ποὺ τιμάει ἡ Ἐκκλησία μας στὶς 19 Ἰουλίου. Γόνος μιᾶς εὐλογημένης καππαδοκικῆς οἰκογενείας, ἀναδείχθηκε, μὲ τὴν σειρά της, ἄξιο τέκνο ἀξίων γονέων.

Ηλιοβασίλεμα στης Παναΐτσας τα θαυμαστά κράσπεδα

 

                                                          Φωτό: Lyrasi.Blogspot.com

 

Εμείς οι δυο δεν θα χωριστούμε ποτέ έλεγε και φιλούσε σταυρό η μικρή Μαρία. Ήμασταν 11 ετών  το 1969 και   πηγαίναμε στην τελευταία τάξη του Δημοτικού Σχολείου Βαλύρας. Ένα απόγευμα η Μαρία, τις ζεστές ημέρες του Ιουνίου, πριν ολοκληρωθεί το σχολικό έτος,  με τη συμμαθήτριά μας,  φίλη και γειτόνισσά της    Κατίνα,  έκαναν οι δυο τους  έναν όμορφο περίπατο μέχρι  το γραφικό παλιό, πέτρινο εξωκκλήσι της Παναΐτσας και πάλι πίσω στο πατρικό σπίτι τους, που είναι κοντά στη γέφυρα  του χωριού. Εκεί συνάντησαν και άλλα κορίτσια, μικρότερα και μεγαλύτερα, το καθένα για τους δικούς του λόγους προσέτρεχε για να ανάψει ένα κεράκι στη θαυματουργό Παναΐτσα, ιδίως για τις εξετάσεις εισόδου στο Γυμνάσιο και τις Πανελλήνιες  Εξετάσεις για τα ανώτερα εκπαιδευτικά ιδρύματα.

Ο πατήρ Αμβόσιος, ο μάγειρας και τραπεζάρης της Ιεράς Μονής Βουλκάνου, είχε ψωνίσει στη Βαλύρα και με φορτωμένο το μουλάρι του  σταμάτησε και  κάθισε κάτω από τον παχύ ίσκιο ενός αιωνόβιου δένδρου, κοντά στην είσοδο του  ναΐσκου.

Ἄς μὴν βρεθοῦμε πρὸ ἐκπλήξεων!

 

                                                                   Φωτό: Πεμπτουσία

Μὲ ἔκσταση στέκεται πάντοτε ο ἄνθρωπος μπροστὰ στὰ μεγαλεῖα τοῦ Θεοῦ καὶ ἀναφωνεῖ: «Ὡς ἐμεγαλύνθη τὰ ἔργα Σου, Κύριε,…». Ὅσο περισσότερο, μάλιστα, θαυμάζει τὴν μεγαλωσύνη Του, ἄλλο τόσο συνειδητοποιεῖ τὴν δική του μικρότητα καὶ ἀδυναμία καὶ ζητάει τὴν βοήθεια τοῦ Παντοδυνάμου Θεοῦ: «Πτωχὸς καὶ πένης εἰμί ἐγώ. Ὁ Θεὸς βοήθησόν μοι· βοηθός μου καὶ ῥύστης μου εἶ σύ, Κύριε» (Ψαλμός 69, στ. 6).

Κύπρος η πολύπαθη

             

                                                Η Πέτρα του Ρωμιού ή Πέτρα της Αφροδίτης

«Νησὶ πικρό, νησὶ γλυκό, νησὶ τυραγνισμένο, κάνω τὸν πόνο σου νὰ πῶ καὶ προσκυνῶ καὶ μένω». Μ’ αὐτὰ τὰ λόγια ξεκινάει ὁ ποιητὴς νὰ ὑμνήσῃ τὸ πολύπαθο νησί, «τὸ ὁλάνθιστο κλωνάρι, ποὺ τοῦ μαδήσαν τά ἄνθια του διπλοῖ, τριπλοῖ βαρβάροι» καὶ ποὺ τὰ βάσανά του δὲν λένε νὰ πάρουν τέλος, γιατὶ οἱ κάθε λογῆς βαρβάροι συνεχίζουν νὰ τὴν μολεύουν, νὰ τὴν τυραγνοῦν καὶ «νὰ παίζουν τὴν τύχη της στὰ ζάρια».

«Ἴνδαλμα θεοσεβείας» ὁ Προφήτης Ἠλίας

                   

                                                           Φωτό: Βήμα Ορθοδοξίας

«Τὸν ἔνσαρκον ἄγγελον», «τὸν προφητῶν τὴν κρηπῖδα» τιμᾶ ἡ Ἐκκλησία μας στὶς 20 Ἰουλίου. Τιμᾶ, ὅπως λέει ὁ ὑμνογράφος του, ἐκεῖνον ποὺ «παρανόμους βασιλεῖς ἤλεγξε», «τοὺς ἱερεῖς τῆς αἰσχύνης ἐθανάτωσε», «πῦρ ἐν ὕδατι ἀνῆψε», «τροφὴν ἀγεώργητον ἐπήγασε» καὶ «νάματα ἰορδάνεια τῇ μηλωτῇ διέτεμε».

Όταν ο Μπαρμπαλιάς με τους «γιους» του οραματίζονταν ένα λαμπρό μέλλον στη Βαλύρα του 1970

                                  

                            Ο Μπαρμπαλιάς υπερήλικας. Φωτό: κ. Τζίμης Α. Μητρόπουλος

Το σιδηρουργείο του Μπαρμπαλιά, Ηλία Ανδρέου Κοντόπουλου,  στον Δημόσιο δρόμο της Βαλύρας προς τη Μεσσήνη, ήταν πόλος έλξης για  τους μικρούς μαθητές  του όμορφου χωριού μας,  που αναζητούσαν πηγή έμπνευσης και μέντορα για καθοδήγηση και συναισθηματική υποστήριξη, κατά τις δεκαετίες 1970-1990. Ένας ανεπανάληπτος οραματιστής ήταν ο Μπαρμπαλιάς, και αυτό το εκ Θεού χάρισμα το μετέδωσε απλόχερα σε όσα   παιδιά γνώρισε και  αγάπησε εκ βάθους καρδίας , τόσο στη Βαλύρα , όσο σε άλλα χωριά της Μεσσηνίας .

Τα καθοδηγούσε σαν έμπιστος φίλος και  δεύτερος πατέρας τους, τα εμψύχωνε και δίδασκε με βάση τις κλίσεις και τα ιδιαίτερα ταλέντα τους, τα γαλουχούσε με τα ήθη και έθιμα του  τόπου μας, και τα καμάρωνε καθώς ενηλικιώνονταν, πραγματώνοντας αυτό που   οραματίστηκαν  για τη ζωή και το μέλλον τους .

Μεγαλοφυής και ιδιόρρυθμος μέχρι παρεξηγήσεως, φιλάνθρωπος και ελεήμων σαν άγιος ,  αυστηρός στη διαπαιδαγώγηση των  παιδιών σαν πατέρας και  φίλος, με ιστορική συνείδηση και μέγιστη την αίσθηση του χρέους της προσφοράς, χρήσιμος στον τόπο του μέσα από την επαγγελματική και κοινωνική του ιδιότητα, ήταν ο αείμνηστος Μπαρμπαλιάς, που γεννήθηκε το 1933 στη Βαλύρα και   στις 5 Μαρτίου 2024 συμπληρώθηκαν  4 χρόνια από την εκδήμησή του.

Αυτάρκεια και απόλαυση! Ένα κρεβάτι κάτω από τις φυλλωσιές και μια μπουκιά ροβίτσα

                     

                                                       Φωτό: Νίκος Μαρκούλιας στο FB

Μπορεί κατά τα παιδικά μας χρόνια, όπως θυμάται ο κ. Γιώργος Παρ. Φειδάς, να μην αγαπούσαμε ιδιαιτέρως τα ψιλοφάσουλα, που  καλλιεργούνται ευρέως  στη Μεσσηνία, και να λαχταρούσαμε γουρουνοπούλα στη λαδόκολλα, αλλά  η ροβίτσα ήταν το εθνικό μας φαγητό και μας κράτησε ακμαίους  σε καιρούς πολέμου και μεγάλης φτώχειας.

Γνωστά  ως ροβίτσα ή ψιλοφάσουλα, τα πράσινα φασόλια που καλλιεργούνται ιδιαιτέρως στη Μεσσηνία, είναι πλούσια σε πρωτεΐνη, σίδηρο, κάλλιο καθώς και πολλές βιταμίνες (1 και 2). Μία σούπα ψιλοφάσουλα  αντιστοιχεί σε μία μεγάλη μερίδα κρέατος, λόγω της υψηλής πρωτεΐνης που περιέχουν. Αποτελούν ιδανική τροφή για χορτοφάγους, ακόμα και για όσους έχουν δυσανεξία στη γλουτένη. Μαγειρεύονται σε σούπα και σε σαλάτα και είναι ιδανικά για μια ισορροπημένη διατροφή. Οι αρχαίοι ημών πρόγονοι  άλεθαν και έφτιαχναν ψωμί με  το αλεύρι της  υπερτροφής που είναι  τα ψιλοφάσουλα (3).

Μαρίνα, ἡ «φρονίμη παρθένος» καὶ «ἀνδρεία μάρτυς»

                                  

 

                                                        Φωτό: Ορθόδοξος Συναξαριστής

«Τὴν λαμπάδα τὴν φαεινήν», «τὴν νύμφην Κυρίου καὶ ἄσπιλον ἀμνάδα», «Μαρίναν τὴν ἁγίαν» καλούμαστε ὅλοι μὲ ὕμνους νὰ τιμήσωμε, διότι αὐτή, «πυρποληθεῖσα τῷ θείῳ ἔρωτι», ὡς δορκάδα διψῶσα «ἔδραμε» πρὸς τὸν Νυμφίο της Χριστό﮲ καὶ ἀφοῦ «ἐνήθλησε λαμπρῶς» κέρδισε ἀξίως τὸ χρυσὸ βραβεῖο τῆς νίκης, τὸν ἄφθαρτο στέφανο, αὐτὸν ποὺ ὁ χαρίζει ὁ Κύριος «πᾶσι τοῖς ἠγαπηκόσιν τὴν δόξαν Του» (Β’ Τιμ., δ’ 8).

Γιατί ο Ουρανός στο Εκκλησιαστήριο της Αρχαίας Μεσσήνης δάκρυσε;

 

 

Ανταπόκριση: κ. Χρήστος Παν. Παπαγεωργίου

 

  Ήταν μια μαγική βραδιά στην Αρχαία Ιθώμη, στη μνήμη του καθηγητή Αρχαιολογίας κ. Πέτρου Θέμελη. Η πρόσφατη συναυλία   με τον κ. Λεωνίδα Καβάκο και το Apollon Ensemble ήταν πραγματική μυσταγωγία!

Η αναπάντεχη, σύντομη δροσιστική βροχή -σπονδή, ακριβώς πριν ξεκινήσει η συναυλία,  δήλωσε τη δύναμη της φύσης, αναστάτωσε και ανακούφισε σαν ένα κλείσιμο του ματιού και έκανε την απόλαυση του χώρου και της μουσικής μεγαλύτερη, λέγει ο κ. Χρήστος Παπαγεωργίου, αν και οι απόψεις διίστανται, όπως θα δούμε στη συνέχεια, αλλά ας  μη διακόψουμε   τον λόγο του  αγαπητού συνεργάτη της ιστοσελίδας μας:

Υπάρχει ελπίδα...θα συναντηθούμε στη γωνία!

               

Αφιέρωμα στον δημοφιλή ζωγράφο και φωτογράφο κ. Τάκη Ατζαμιδάκη

 Ο διακεκριμένος καλλιτέχνης κ. Τάκης Ατζαμιδάκης και φίλος της Βαλύρας από το 2023, γεννήθηκε  στην Καλλιθέα της μεγαλούπολης Αθήνας, με τον τάλαντο της ζωγραφικής και εν δυνάμει δυνατότητες στη φωτογραφία,  τις οποίες εξέλιξε με την πάροδο των ετών.

« Γεννήθηκα στην Καλλιθέα ακριβώς στη πίσω πλευρά του γηπέδου. Πρωί, μεσημέρι, βράδυ, που μ’ έχανες που μ’ έβρισκες στο γήπεδο του Εσπέρου, με την μπάλα στα χέρια. Στα δεκατρία μου, είχα επιλεγεί για την 1η πεντάδα παίδων στην ομάδα. Χρήματα δεν παίρναμε παρά μόνο μία φανέλα και ένα σορτσάκι ούτε καν παπούτσια. Τα παπούτσια τα αγόραζαν οι γονείς μας από το εργοστάσιο «ΕΛΒΙΕΛΑ» που στεγαζόταν σχεδόν απέναντι από το γήπεδο. Το νούμερο της φανέλας μου ήταν το 4. Πρόεδρος ήταν ο Τάκης Κοντούζογλου που διατηρούσε κατάστημα στην Πανεπιστημίου 41 με την επωνυμία "Νεωτερισμοί 41" και ο οποίος επωμίζονταν όλα τα έξοδα της ομάδας. Ούτε οργανωτικές επιτροπές, ούτε ομοσπονδίες. Τίποτα. Μας είχαν παραχωρήσει και μία ταυτότητα με τη φωτογραφία μας που ήταν ένας επί πλέον λόγος να καμαρώνουμε».

Νικόδημος Ἁγιορείτης, ὁ «ἔμπλεως σοφίας θεϊκῆς»

                

                                                         Φωτό: Orthodoxes eikones

Μέσα στὰ πολλὰ καὶ φωτεινὰ ἀστέρια ποὺ κοσμοῦν τὸ νοητὸ στερέωμα, ἰδιαιτέρως κατὰ τὸν μήνα Ἰούλιο, ξεχωρίζει ἕνας θεοφεγγὴς ἀστέρας, ὁ Ὅσιος Νικόδημος Ἁγιορείτης. «Ὡς φωστῆρα τοῦ Ἄθω» καὶ «Ἐκκλησίας ἁπάσης θεόπτουν διδάσκαλον» καλούμαστε ἐμεῖς οἱ πιστοὶ νὰ τὸν τιμήσωμε, διότι «ἔμπλεως σοφίας θεϊκῆς» σκορπίζει σὲ ὅλους μας ὡς οὐράνιο δῶρο τὶς «δαψιλεῖς ( = πλουσιοπάροχες) διδαχές» του.

Νὰ γίνωμε καὶ μεῖς ἀληθινὰ φῶτα

             

                                                Δ΄Οικουμενική Σύνοδος. Φωτό: Πεμπτουσία

Τοὺς Πατέρες τῆς Δ’ Οἰκουμενικῆς Συνόδου τιμᾶ ἡ Ἐκκλησία μας τὴν Ε’ Κυριακὴ τοῦ Ματθαίου. Ὑμνεῖ καὶ δοξολογεῖ «τὰς μυστικὰς σάλπιγγας τοῦ Πνεύματος, τὰ πάγχρυσα στόματα τοῦ Λόγου, τὰ μυρίπνοα ἄνθη τοῦ Παραδείσου» (Δοξαστικό). Οἱ θεοφόροι αὐτοὶ Πατέρες διεκήρυξαν τὴν μία ὑπόσταση τοῦ Θεοῦ Λόγου «ἐν δύο φύσεσιν», ἀντικρούοντας ἔτσι τὶς αἱρετικὲς δοξασίες τῶν μονοφυσιτῶν, κυρίως δὲ τοῦ Εὐτυχοῦς καὶ τοῦ Διοσκούρου, ποὺ ὑποστήριζαν ὅτι ἡ θεία φύση ἀπορροφᾶ τὴν ἀνθρωπίνη.

ΠΑΛΙΕΣ ΟΝΟΜΑΣΙΕΣ 243 ΧΩΡΙΩΝ ΤΗΣ ΜΕΣΣΗΝΙΑΣ

                         

              Ηλιοβασίλεμα στην περιοχή Μπάρλα, στους Γαργαλιάνους. Απέναντι η νήσος Πρώτη.

                                              Φωτό: Χρύσανθος Αθανασόπουλος στο FB

  Σταυριανόπουλος Θεόδωρος

Μαθηματικός-MSc Ηθ.Φιλοσοφίας

Όταν με τον συμμαθητή μου Θεόδωρο Χαρ. Σταυριανόπουλο φοιτούσαμε στο  Δημοτικό Σχολείο Βαλύρας,  τη δεκαετία του 1960, οι γονείς μας έλεγαν την Αρσινόη Σίμιζα, τη Λάμπαινα Λέζι, το Πλατύ  Μπάστα, την Εύα Ναζήρι , την Καλόβρυση Βουρνάζι, και την Αρχαία Μεσσήνη Μαυρομάτι. Μπορεί τα ονόματα να άλλαξαν προς το καλύτερο και να προσαρμόστηκαν στην Ελληνική γλώσσα που τους αξίζει, αλλά για τους Έλληνες μετανάστες της πρώτης γενιάς, που ζουν περισσότερο από εξήντα χρόνια στο εξωτερικό, η μετονομασία των χωριών μας στη Μεσσηνία είναι   πονοκέφαλος. Με ρώτησε, πριν μία δεκαετία, ένας συμπατριώτης μας,  Βαλυραίος  του εξωτερικού, αν το χωριό Ναζήρι   υπάρχει ή ερήμωσε και δεν γνώριζα τι να του απαντήσω. Έπρεπε να ανατρέξω στο google για να ενημερωθώ ότι πρόκειται για τη γραφική Εύα. Τα πάντα ρει,  τα χωριά μας αλλάζουν μορφή με την πάροδο του χρόνου, αλλά διατηρούν σταθερά την Ελληνική τους παραδοσιακή ταυτότητα,  ανασαίνοντας στην ίδια γη που είδαν το φως της ζωής. Με εξαίρεση το χωριό Κουρτάλι που ερήμωσε - οι   κάτοικοί του μεταφέρθηκαν και έκτισαν νέο χωριό, την Πιλαλίστρα- όλα τα άλλα 242 χωριά παραμένουν στη θέση τους ,  είτε επεκτείνονται είτε συρρικνώνονται. Η Ανατολή και  η Δύση  προβάλλουν εντυπωσιακά,  και ο ουρανός διατηρεί σταθερά τις μαγευτικές του αποχρώσεις στη μυθική Μεσσηνιακή γη, που  κοσμούν μικρά  χωριά,  τα μοναδικά πετράδια της!

Ας δούμε   τι έχει να μάς πει ο ερευνητής:

Νέα ζωή στο ιστορικό Σχολείο-Κοινοταρχείο του Αριοχωρίου Μεσσηνίας

                        

                    

                     Το ιστορικό Σχολείο-Κοινοταρχείο Αριοχωρίου. Φωτό: κα Τίνα Πετρουλάκη

Εννέα μικροί «πλανήτες» προσγειώθηκαν στα σκαλοπάτια του ιστορικού Σχολείου-Κοινοταρχείου του Αριοχωρίου Μεσσηνίας, προκειμένου να παρακολουθήσουν μαθήματα Ορθοφωνίας και Θεάτρου,  από την καθηγήτρια Ορθοφωνίας και Γλωσσολόγο κα Αυγουστίνα Πετρουλάκη, τη μεγάλη εθελόντρια της Μεσσηνίας, αφού η δράση τής ευλογημένης αυτής ψυχής ξεπερνά τα όρια του όμορφου χωριού του συζύγου της.

Ολοκληρώθηκαν επιτυχώς τα μαθήματα παιδιών και ενηλίκων στο παλιό Δημαρχείο Ιθώμης στην Κοινότητα της Βαλύρας, τον περασμένο μήνα, αλλά δεν είδαμε την κα Τίνα Πετρουλάκη να αναπαύεται στην ξαπλώστρα της στην γαλαζόχρυση παραλία της Μπούκας στη Μεσσήνη. Συναισθανόμενη τις ανάγκες των παιδιών του αγαπημένου της Αριοχωρίου, φόρεσε τη διδακτική της φορεσιά, και ως μέλισσα συγκέντρωσε εννέα μικρά ταλέντα γύρω της, για να μεταδώσει γενναιόδωρα το μέλι της γνώσης.

Εσε έ-βερεβέ-ναν , ά-βαραβά-στρον

       

                                                                   Φωτό: Polignosi


Αφιέρωμα στη μαρτυρική Κύπρο

Τα πάντα ρει κατά τον Ηράκλειτο και στον ίδιο ποταμό δεν μπορούμε να μπούμε ούτε μία φορά κατά τον Πλάτωνα, όμως όσο υπάρχει το Ελληνικό πνεύμα και η ψυχή του Έλληνα είναι σταθερά συνδεδεμένη με την Τριαδική Πατρική Αρχή, ο θείος λόγος ποτέ δεν θα πάψει να μας θυμίζει την ευγενική καταγωγή του γένους μας. Στη γλώσσα της σιωπής  γράφηκε πρωτίστως η Τηλλυρκιώτισσα, το  μυστηριακό Κυπριακό τραγούδι, που ακούγεται με τη συνοδεία παραδοσιακών οργάνων και χορού στις μεγάλες χαρές της τοπικής κοινωνίας στην Κύπρο, αλλά και σε όλη την Ελλάδα. Η Τηλλυρία  εντοπίζεται βορειοδυτικά στη μυθική χρυσοπράσινη νήσο. Ο πρωτοψάλτης της Κύπρου Θεόδωρος Καλλίνικος, τη χρονική περίοδο 1924-1948 , ταξίδεψε σε όλη την Κύπρο,  συγκέντρωσε, κατέγραψε και μελέτησε την παραδοσιακή μουσική του νησιού (1 και 3). Η πρώτη εκτέλεση της Τηλλυρκιώτισσας είναι αυτή του Θεόδωρου Καλλίνικου, του γνώστη της θείας δονητικής, μέσα από τη Βυζαντινή μουσική.

Η "μυστηριακή" εορτή της μνήμης της Αγίας Ευφημίας

 

                                  O Άγιος Παΐσιος και η Αγία Ευφημία.Φωτό: Μοναστηριακά

Η Εκκλησία μας εορτάζει την Αγία Ευφημία δύο φορές το έτος, την 11^η Ιουλίου και 16^η Σεπτεμβρίου, δύο ημέρες μετά την ύψωση του Τιμίου Σταυρού. Φαίνεται όμως ότι και η νοήμονα φύση που δοξάζει τον Παντοδύναμο Θεό πανηγυρίζει αυτές τις δύο ημέρες , απόδειξη του οποίου υπήρξε μία άκρως αναπάντεχη εμπειρία στον ιερό χώρο της θόλου  της Αρχαίας Επιδαύρου, το έτος 2004 , στις 11 Ιουλίου και ώρα μεσημβρινή.

Βεβαίως, πρωτοστατεί  στις αποδείξεις για την  εμφάνιση της Αγίας Ευφημίας ο Άγιος Παΐσιος, τον οποίο επισκέφθηκε  στο κελλί του   και συντάραξε συθέμελα το είναι τού  μακαριστού Γέροντος. Παράλληλα πολλά και θαυμαστά είναι αυτά που συμβαίνουν με τη θεία παρέμβαση κι ευλογία  της Αγίας Ευφημίας.

Γιώργος Παρ. Φειδάς: Συνταγματάρχης Ιωάννης Σέρβος , ο καπετάν Βουλκάνος

                                     

                                                     Ο συνταγματάρχης Ιωάννης Σέρβος.

                                                          Φωτό: Corfu communists.gr

 Το σωτήριον έτος 1900, ένα παλληκάρι από τη Βαλύρα, της ευρείας οικογενείας Φειδά, επισκέφθηκε την όμορφη νήσο Κέρκυρα και στο χωριό Σπαρτύλα συνάντησε μία νέα, απείρου ομορφιάς, την οποία ερωτεύθηκε με την πρώτη ματιά. Ήταν μία ορφανή κοπέλα, με μόνο συγγενή  στη ζωή, από την πατρική της οικογένεια, τον πεντάχρονο αδελφό  της, Ιωάννη Σέρβο, που δεν είχε ακόμη φθάσει το έννομο της ηλικίας για να φοιτήσει στο Δημοτικό Σχολείο. Τόσο φλογερός ήταν τούτος ο έρωτας που συνεπήρε τους δύο νέους, ώστε το γεγονός της φυματίωσης από το οποίο έπασχε η νέα γυναίκα πέρασε στο περιθώριο. Δακτυλίδια αιώνας αγάπης αντάλλαξαν μέσα σε πέντε ημέρες και τη δέκατη ημέρα μάζεψαν τα πράγματά τους και μαζί με τον μικρό αδελφό κατέφθασαν στη Βαλύρα.

Πρόταση γιά «δίαιτα» ἀπὸ τὸν Μιχαὴλ Κηπουρό

 

                                                                

                                                              Φωτό: Orthodox Times

Φωστῆρες ποὺ σκόρπισαν τὴν λάμψη των μέσα στὴν νύχτα τῆς αἰχμαλωσίας, ποταμοὺς ποὺ πότισαν τὴν ξεραμένη πίστη, ἄνθη ἐαρινὰ ποὺ κάρπισαν μέσα στὸν ζοφερὸ χειμῶνα τῆς σκλαβιᾶς καλεῖ τοὺς Νεομάρτυρες ὁ Νικόδημος Ἁγιορείτης. Ἕνας τέτοιος νεαρὸς βλαστὸς τῆς πίστεως καὶ «ἄνθος εὐῶδες» τῆς ἀττικῆς γῆς ἦταν ὁ 18χρονος Μιχαὴλ Πακνανᾶς (ἢ Μπακνανᾶς), ποὺ τιμάει ἡ Ἐκκλησία μας στὶς 9 Ἰουλίου.