Ξεκινάμε σήμερα, με την ευλογία του Θεού και τις πρεσβείες του φωτισμένου διδασκάλου της εκκλησίας μας, του Οσιωτάτου Αγίου Κασσιανού , το οδοιπορικό μας ταξίδι στο φωτεινό μονοπάτι, μακριά από τα δεσμά της κακίας, για να φθάσουμε όσο το δυνατόν ψυχικά και πνευματικά καθαροί στον οίκο της Μεγάλης Τεσσαρακοστής.
Λέγει ο Άγιος Κασσιανός:
“Πρώτα θα μιλήσουμε για την εγκράτεια της κοιλιάς, κατά της λαιμαργίας, για τον τρόπο της νηστείας και την ποιότητα και ποσότητα των τροφών. Και αυτά δεν θα τα πούμε κρίνοντας από τις δικές μας εμπειρίες, αλλά από εκείνα που παραλάβαμε από τους Άγιους Πατέρες μας.
Οι Άγιου Πατέρες, όχι μόνο έναν κανόνα νηστείας είχαν, ούτε έναν τρόπο να τρώγουν είχαν, ούτε το ίδιο μέτρο παρέδωσαν σε όλους, γιατί δεν έχουν όλοι την ίδια αντοχή, ή λόγω ηλικίας ή εξ αιτίας ασθένειας ή λόγω ιδικής συνήθειας του σώματος. Αλλά μία συμβουλή παρέδωσαν σε εμάς· να αποφεύγουμε τη γαστριμαργία και να αποστρεφόμαστε τον υπερβολικό χορτασμό της κοιλιάς. Την δε καθημερινή νηστεία δοκίμασαν, διότι είναι ωφελιμότερη και περισσότερο υποβοηθεί στη καθαρότητα της ψυχής και του σώματος, από εκείνη τη νηστεία που διαρκεί μόνο τρεις ή τέσσερες ημέρες ή έστω και μία εβδομάδα. Γιατί λέγουν οι Άγιοι Πατέρες ότι όποιος παρατείνει υπέρμετρα τη νηστεία, στη συνέχεια καταναλώνει υπέρ του μέτρου τροφή, λόγω αποστέρησης. Εξ αιτίας αυτού, ποτέ δεν πρέπει να εξασθενούμε το σώμα, με υπερβολική ασιτία, ώστε να καταντά οκνηρότερο όταν χρειάζεται να ασχοληθεί με την πνευματική άσκηση και εργασία. Αλλ΄ ούτε και με μεγάλη ποσότητα τροφών να το καταβαρύνουμε, ώστε να προκαλεί στη ψυχή αδιαφορία για όλα και αποχαύνωση. Γιατί δεν μπορούν όλοι να τρώνε μόνο λάχανα, ούτε όσπρια, ούτε όλοι δύνανται να τρώνε μόνο ξερό ψωμί.
Και για τον έναν (μοναχό) είπαν οι Άγιοι Πατέρες, ότι ενώ τρώγει δυο κιλά ψωμί, δεν παύει να πεινάει πολύ, και για τον άλλο είπαν ότι πολύ λιγότερο αν φάγει χορταίνει θαυμάσια.
Σ΄ όλους λοιπόν, καθώς είπαμε, έναν όρο εγκράτειας παρέδωσαν οι Πατέρες, το να μην μας εξαπατά ο χορτασμός της κοιλιάς, ούτε να παρασυρόμαστε από την ηδονή του λάρυγγα. Γιατί όχι μόνο η διαφορά της ποιότητας των τροφών, αλλά και η ποσότητα αυτών ανάβει συνήθως τα πυρωμένα βέλη της πορνείας. Όποια τροφή χορταίνει τη κοιλιά, γεννά σπέρμα ασωτίας. Εξ άλλου όχι μόνο η κραιπάλη του οίνου συνήθως μεθάει τη διάνοια, αλλά και η υπερβολική ποσότητα του νερού που καταναλώνουμε, και η υπερβολή σε όλες τις τροφές, κάνει τη διάνοια μαλθακή και νυσταλέα.
Όσον αφορά τους Σοδομίτες, αιτία της καταστροφής τους δεν υπήρξε η κραιπάλη των τροφών και του οίνου , αλλά η υπερβολική λήψη του άρτου, που τους προκάλεσε λήθη, κατά τον Προφήτη.
Η ασθένεια του σώματος δεν αντίκειται προς τη καθαρότητα της ψυχής, όταν χορηγήσουμε στο σώμα όσα η ασθένεια απαιτεί και όχι όσα η ηδονή θέλει. Η λήψη των τροφών πρέπει να είναι τόση όσο χρειάζεται ο άνθρωπος για να διατηρηθεί στη ζωή και όχι όση να γίνει δούλος των ορμών της επιθυμίας. Η ανάλογη και λογική λήψη τροφής προσφέρει υγεία στο σώμα και δεν αφαιρεί την αγιοσύνη του. Όρος εγκράτειας και ακριβής κανόνας που παρέδωσαν οι Πατέρες είναι αυτός.
Εκείνος ο οποίος τρώγει, έστω κι αν έχει όρεξη να φάει περισσότερο, να σταματά και να απομακρύνεται, χωρίς να περιμένει να χορτάσει. Ο δε Απόστολος Παύλος είπε “τη φροντίδα της σάρκας να μην την μετατρέπετε σε επιθυμία”. Δεν εμπόδισε την αναγκαία φροντίδα της ζωής, αλλά απαγόρευσε τη φροντίδα της ηδονής. Άλλωστε, για τη τέλεια κάθαρση της ψυχής δεν αρκεί μόνη η αποχή από τις πλούσιες τροφές, αν και άλλες αρετές δεν συνδράμουν. Η ταπείνωση με την υπακοή και η καταπόνηση του σώματος, συμβάλλουν σημαντικά στη τέλεια κάθαρση της ψυχής, όταν συνυπάρχει και η λιτότητα της λήψης τροφής. Η αποχή από τη φιλαργυρία, όχι μόνο να μην έχει κάποιος χρήματα, αλλά και να μην τα επιθυμεί να τα αποκτήσει (πέραν της κάλυψης των βασικών αναγκών του), προς τη κάθαρση της ψυχής οδηγεί. Η αποχή από την οργή, λύπη, κενοδοξία και υπερηφάνεια συμβάλλουν δραστικά στην ολική κάθαρση της ψυχής.
Η εγκράτεια και η νηστεία οδηγούν στη σωφροσύνη, η οποία συμβάλλει στη κάθαρση της ψυχής. Γιατί όποιος έχει κορεσμένη τη κοιλιά του, είναι αδύνατον να πολεμήσει την επιθυμία της πορνείας με τη διάνοιά του.
Ώστε, πρώτος αγώνας μας πρέπει να είναι, να συγκρατούμε τη γαστριμαργία μας, υποτάσσοντας τις επιθυμίες του σώματος, όχι μόνο με τη νηστεία, αλλά και με την αγρυπνία , προσευχή, και μελέτη των Αγίων Γραφών και να συγκεντρώνουμε τον νου στον φόβο της γέενας(ασωτίας) και στον πόθο της Βασιλείας των Ουρανών".
Ο Θεός μαζί σας!
Ευθυμία Η. Κοντοπούλου
20/2/2022
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου