Περί Υπερηφανείας
Ο όγδοος αγώνας ο οποίος επιβάλλεται σε εμάς είναι κατά του πνεύματος της υπερηφάνειας. Αυτός ο αγώνας είναι δυσκολότερος και αγριότερος, όλων των προτέρων αγώνων. Διότι πολεμά
τους τελειότερους (αθλητές του Χριστού) και επιχειρεί να καταστρέψει αυτούς που έχουν ανέλθει πλέον στο ύψος της αρετής. Και όπως η καταστρεπτική νόσος, όχι μόνο ένα μέλος του σώματος , αλλά ολόκληρο τον οργανισμό καταστρέφει, παρομοίως και η υπερηφάνεια, όχι μόνο ένα μέρος της ψυχής καταστρέφει, αλλά ολόκληρη την αποσυνθέτει . Έκαστο από τα άλλα πάθη αν και ταράζει τη ψυχή, μόνο προς μία και αντίθετη αρετή την οδηγεί, την προσβάλει και την σκοτίζει μόνο κατά ένα μέρος. Το πάθος της υπερηφάνειας την σκοτίζει ολόκληρη και την οδηγεί στην έσχατη κατάπτωση.
Για να καταστεί αυτό σαφές θα το εξετάσουμε με τον ακόλουθο τρόπο:
Η γαστριμαργία την εγκράτεια προσπαθεί να καταστρέψει, η πορνεία τη σωφροσύνη και τα άλλα είδη της κακίας τις εναντίον προς αυτά αρετές. Αλλά η κακία της υπερηφάνειας , όταν κυριεύσει την άθλια ψυχή, ολόκληρη την καταστρέφει και εκ θεμελίων την ανασκάπτει, ως βάρβαρος τύραννος, ο οποίος κατέκτησε πόλη μεγάλη και μεγαλοπρεπή. Μάρτυς δε αυτού είναι ο Εωσφόρος, ο άγγελος εκείνος που έπεσε εξ Ουρανού εξ αιτίας της υπερηφάνειας του.
Ο Εωσφόρος αν και εγκαταστάθηκε στον Oυρανό και κοσμήθηκε με κάθε αρετή και σοφία, δεν θέλησε να αναγνωρίσει ότι αυτά τού προσφέρθηκαν εκ της χάριτος του Δεσπότου , αλλά πίστεψε υπερηφανευόμενος, ότι εκ της ιδίας αυτού φύσεως αυτά προήλθαν. Ώστε νόμισε ότι είναι ίσος προς τον Θεό. Μελετώντας αυτή τη σκέψη της υπερηφάνειας του Εωσφόρου ο Προφήτης λέγει “ είπας εν τη καρδία σου, καθιώ εν όρει υψηλώ· θήσω τον θρόνον μου επί των νεφελών, και έσομαι όμοιος τω Υψίστω”. Αλλά εσύ, είσαι άνθρωπος και όχι Θεός. Άλλος δε πάλι Προφήτης λέγει·” τι εγκαυχά εν κακία ο δυνατός”;
Ταύτα λοιπόν γνωρίζοντες, ας φοβηθούμε και με κάθε τρόπο ας φρουρήσουμε την καρδιά μας,
από του θανατηφόρου πνεύματος της υπερηφάνειας ενθυμούμενοι πάντα το γραμμένο από τον
Απόστολο Παύλο , “όταν αρετήν τινά κατορθώσωμεν το, ουκ εγώ δε, αλλ΄η χάρις του Θεού η συν εμοί”.Αλλά και το υπό του Κυρίου λεχθέν ότι, “χωρίς εμού ου δύνασθε ποιείν ουδέν”. Ως και το υπό του Προφήτου “εάν μη Κύριος οικοδομήσει οίκον εις μάτην εκοπίασαν οι οικοδομούντες”. Ακόμη δε και τούτο το ρητόν· “ου του θέλοντος, ουδέ του τρέχοντος, αλλά του ελεούντος Θεού”.
Έστω κι αν κάποιος θερμαίνεται από ειλικρινή προθυμία ή και πραγματική προαίρεση, για να φθάσει στην τελειότητα, (ας μην ξεχνά ότι) είναι με σάρκα και αίμα συνδεδεμένος. Δεν θα δυνηθεί να φθάσει προς αυτή, παρά μόνο με την ευσπλαχνία και τη χάρη του Ιησού Χριστού. Διότι λέγει ο Ιάκωβος “πάσα δόσις αγαθή, άνωθεν εστίν”. Ο δε Απόστολος Παύλος λέγει, “τι γαρ έχεις ο ουκ έλαβες, ει δε και έλαβες τι καυχάσαι ως μη λαβών, αλλ΄ ως επί ιδοίς επαιρόμενος” (υπερηφανεύεσαι ότι εσύ τα απέκτησες και δεν σου τα έδωσε ο Θεός). Με τη χάρη και το έλεος του Θεού η σωτηρία επιτυγχάνεται , και μάρτυρας είναι ο ληστής εκείνος ο οποίος όχι εξ αιτίας της αρετής του το έπαθλο της Βασιλείας των Ουρανών έλαβε, αλλά από τη χάρη και το έλεος του Θεού.Όλα αυτά τα γνώριζαν οι Άγιοι Πατέρες και μας τα παρέδωσαν, με κοινή συμφωνία ότι με τον μόνο τρόπο που δυνάμεθα να φθάσουμε στην τελειότητα της αρετής είναι η ταπείνωση, η οποία κατά φυσικό τρόπο προσφέρεται σε εμάς με την πίστη, τον φόβο του Θεού , την πραότητα και την τέλεια ακτημοσύνη, αρετές από τις οποίες και η τέλεια αγάπη επιτυγχάνεται, με τη χάρη και φιλανθρωπία του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, ω η δόξα εις τους αιώνας. Αμήν.
Το φως της χάριτος του Αγίου Κασσιανού θα φωτίσει το μονοπάτι μας κατά τις επόμενες οκτώ ημέρες , με τον Λόγο του προς τον Ηγούμενο Λεόντιο.
Ο Θεός μαζί σας!
Ευθυμία Η. Κοντοπούλου
27/2/2022
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου