Όταν ο Πυθαγόρας είδε έναν τραχύ άνθρωπο να κακοποιεί έναν σκύλο, τον νουθέτησε λέγοντας: Μη χτυπάς το ζώο γιατί εντός του κατοικεί η ψυχή ενός αγαπημένου φίλου μου. Πολλοί, μη γνωρίζοντας τι σημαίνει ο λόγος του Πυθαγόρα, νομίζουν ότι πρόκειται περί μετεμψυχώσεως, δηλαδή μία ψυχή που βγήκε από κάποιον άνθρωπο αναζήτησε θύρα και εισήλθε μέσα στο συγκεκριμένο ζώο. Μη αντιλαμβανόμενοι ότι ο Θεός είναι πανταχού παρών και ότι ο Θείος Λόγος, με τη χάρη του Αγίου Πνεύματος, πληρώνει τα πάντα , υποτιμούν τα δημιουργήματα του Θεού και παραγνωρίζουν τις θείες ιδιότητες με τις οποίες έχουν προικιστεί τα ζώα. Ενδεδυμένα εκ Θεού έρχονται στη ζωή ανά είδος και τελούν υπό περιορισμό, επικοινωνώντας κυρίως με τη γλώσσα της σιωπής, τον ενδιάθετο λόγο, με τον Ουράνιο Πατέρα τους και με τη γλώσσα του σώματος κυρίως με τους ανθρώπους. Η εργατική χελώνα φορεί το καβούκι-παλτό της και είναι μελετηρή μαθήτρια, παράλληλα φυσιολάτρης. Το κομψό άλογο βαδίζει στηριζόμενο στο μεσαίο δάκτυλο των ποδιών του, γιατί ως ευγενικό δεν θέλει να καταστρέφει τα όμορφα γεννήματα της γης, και ο σκύλος, είναι μέγας θεραπευτής και διαισθητικός σαν προφήτης, γεμάτος καλοσύνη, αισιοδοξία, αγάπη και πίστη προς εκείνους με τους οποίους συνδέεται συναισθηματικά.
Το Πανελλήνιο Κίνημα κατά της Κακοποίησης των Ζώων δημοσίευσε στο FB τη θαυμαστή ιστορία του Άργους, του μυθικού σκύλου του Οδυσσέα, την οποία εντοπίσαμε στη σελίδα « Όμoρφα, περίεργα, πρωτότυπα, παράξενα και σπάνια».
“Η ιστορία του Άργους, του σκύλου που περίμενε 20 χρόνια την επιστροφή του κηδεμόνα του, για να φύγει από τη ζωή...
Είναι μία από τις πιο συγκινητικές επιδείξεις πίστης, που διατηρεί ο ελληνικός μύθος...
Ο Οδυσσέας, ο ήρωας που επέζησε από τις ανελέητες μάχες και τις επικές προκλήσεις της Οδύσσειας, επέστρεψε επιτέλους στην αγαπημένη του Ιθάκη.
Δεν ήταν πλέον ο σκληρός και ζωντανός πολεμιστής που ξεκίνησε για τον Τρωικό Πόλεμο.
Ο χρόνος και ο πόλεμος είχαν σημαδέψει βαθιά το σώμα και την ψυχή του.
Η γυναίκα του η Πηνελόπη δεν τον αναγνώρισε.
Ανάμεσα στο πλήθος προσώπων που περνούσαν, κανείς δεν ήξερε ποιος ήταν αυτός ο γέρος μεταμφιεσμένος σε ζητιάνο.
Μόνο ένα ον, σιωπηλό και πιστό, έχει δει πέρα από τον χρόνο και τα φαινόμενα.
Ο Άργος, ο σκύλος που τον περίμενε δύο δεκαετίες, ακόμα και τυφλός, αδύναμος και στα πρόθυρα του θανάτου, ήξερε ότι ο Οδυσσέας επέστρεψε.
Ο δεσμός μεταξύ των δύο ξεπέρασε τον χρόνο, τον πόλεμο, ακόμα και τη μεταμφίεση ενός ήρωα.
Όταν ο Οδυσσέας διέσχισε τις πύλες της πατρίδας του, ο Άργος, εξαντλημένος από τα χρόνια της αναμονής, σύρθηκε προς αυτόν , με την τελευταία ρανίδα δύναμης που του είχε απομείνει.
Η όψη Άργους, αναδείκνυε τη σιωπηλή αναγνώριση, που δεν χρειάστηκε ποτέ να επιβεβαιώσει ο Οδυσσέας.
Ανίκανος να αποκαλύψει την πραγματική του ταυτότητα για να προστατέψει την αποστολή του, ο Οδυσσέας δεν μπόρεσε να τον καλέσει, αλλά τα δάκρυά του κατήγγειλαν τον πόνο και την αγάπη που περιέχεται σε αυτή την επανένωση.
Η ουρά του Άργους κουνήθηκε για μια τελευταία φορά, μια αργή κίνηση, που μεταφέρθηκε από χρόνια αναμονής και αφοσίωσης.
Κι εκεί, στα πόδια του ήρωα που περίμενε τόσο καιρό, άφησε την τελευταία του πνοή ο Άργος.
Ο θάνατός του συμβολίζει κάτι μεγαλύτερο από την αφοσίωση των σκύλων.
Είναι απόδειξη ότι η αληθινή αγάπη, ακόμα και σιωπηλή και υπομονετική, δεν σβήνει ποτέ.
Ως ο πιο πιστός από όλους τους συντρόφους, ο Άργος έφυγε από τη ζωή, μόνο όταν ολοκληρώθηκε η αποστολή του.
Η ιστορία του Άργους δεν είναι απλά μια ιστορία πίστης.
Είναι μια βαθιά υπενθύμιση, ότι ανεξάρτητα από το πόσο μακριά είμαστε από εκείνους που αγαπάμε, η αληθινή αγάπη πάντα αναγνωρίζει την επιστροφή.
Ακόμα και μετά από 20 χρόνια, η ψυχή του Άργους δεν λησμόνησε ποτέ”.
Πού ουσιαστικά επέστρεψε ο Οδυσσέας; Μήπως στο ουράνιο παλάτι, μέσα στην αγκαλιά της Πατρικής Αρχής ταπεινωμένος, λαξευμένος και κατά Θεόν καλλιεργημένος;
Δεν χρειαζόταν πλέον να σηκωθεί ο Άργος από το έδαφος…. ο Οδυσσέας ΗΛΘΕ!
Ο Θεός μεθ΄ ημών,
Ευθυμία Η. Κοντοπούλου
30-9-2024
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου