Οι λύπες κόβουν γόνατα κι οι λογισμοί γερνούσι Μία Ιατρική, Ψυχολογική και Θεολογική Προσέγγιση της Κατάθλιψης

            

  Η ενίσχυση του πλησίον με ειλικρινή και θετική διάθεση, ως αντίδοτο στην κατάθλιψη

Για την κατάθλιψη ζητήσατε αρκετοί να γράψω κι αυτό διόλου τυχαίο, αφού στο 15% , κατά μέσο όρο, ο πληθυσμός παγκοσμίως υποφέρει από κατάθλιψη και  όλοι μας λίγο-πολύ έχουμε περάσει κρίση κατάθλιψης, όπως δείχνουν οι διεθνείς επιστημονικές έρευνες. Τι είναι όμως η κατάθλιψη θα διερευνήσουμε ιατρικά, ψυχολογικά και θεολογικά και θα αναφερθούμε σε ορισμένες μορφές θεραπευτικής αντιμετώπισής της. Η κατάθλιψη δεν είναι σύγχρονος όρος. Αναφέρεται στις περιγραφές του Ιπποκράτη, του Γαληνού, του Αρεταίου και του Πλουτάρχου. Μέχρι και τα αγάλματα του Πραξιτέλη, αν τα προσέξουμε καλά, θα δούμε μία συναισθηματική καταστολή και μία ελαφρά δόση μελαγχολίας. Οι περισσότεροι λογοτέχνες, καλλιτέχνες και δημιουργοί παγκοσμίως, μέσα από καταθλιπτικές κρίσεις έφεραν στο φως τα αριστουργήματά τους. Σύντροφος της ζωής μας είναι η κατάθλιψη, και αν όχι η κατάθλιψη, η μελαγχολία σίγουρα.

Το Οκταήμερο της Καθόδου και Επιστροφής της Θαυματουργής Εικόνος της Παναγίας Βουλκανιωτίσσης στη Μεσσήνη

 

          Η κάθοδος της Θαυματουργής Εικόνος της Παναγίας Βουλκανιωτίσσης στη

                        Μεσσήνη, το έτος 2022. Φωτο: orthodoxianewsagency.gr

Από τις 20 έως και 28 Σεπτεμβρίου πραγματοποιείται η καθιερωμένη κάθοδος και επιστροφή της Αγίας Εικόνος της Παναγίας Βουλκανιωτίσσης από την Ιερά Μονή Βουλκάνου προς τη Μεσσήνη, όπως και φέτος, στη μνήμη του θαύματος που επιτέλεσε η Παναγία και έσωσε τους κατοίκους της Μεσσήνης από την πανούκλα, κατά τον 18ο αιώνα.

Αφιέρωμα στους Ιεροψάλτες της Ενορίας του Αγίου Αθανασίου Βαλύρας Μεσσηνίας

                        

             Ο κύριος Παναγιώτης Ι. Ζαφειρόπουλος κατά τη βράβευσή του το έτος 2015.

                                                    Φωτο: lyrasi.blogspot.com

Δύο αξιόλογοι ιεροψάλτες πλαισιώνουν το αναλόγιο στον Ιερό Ναό του Αγίου Αθανασίου Βαλύρας στις ημέρες μας, εκ δεξιών ο κύριος Παναγιώτης Ι. Ζαφειρόπουλος και εξ ευωνύμων ο κύριος Γεώργιος Α. Περιβολάρης. Πολλοί και αξιόλογοι ιεροψάλτες υπηρέτησαν θεάρεστα στην Ενορία της Βαλύρας, για τους οποίους ιδιαίτερα στοιχεία για τον βίο τους δεν έχουμε, ώστε να μάθουν γι΄ αυτούς οι επόμενες γενιές. Αυτοί ήταν οι Γεώργιος Ξυδόπουλος, Γεώργιος Φωτεινός, Δημήτριος Γεωργακόπουλος, Λεωνίδας Παπαδόπουλος και Ξενοφώντας Γαλανόπουλος.  Θεωρήσαμε άκρως απαραίτητο να γνωρίσουμε καλύτερα τους σημερινούς μας ιεροψάλτες, αποτείνοντας φόρο τιμής στο τόσο σημαντικό για τη λειτουργία των Ιερών Ναών της Βαλύρας και για τον δικό μας εκκλησιασμό έργο τους. Για τους υπέροχους ιεροψάλτες του παρελθόντος, περισσότερες πληροφορίες θα βρείτε σε σχετική ανάρτηση του έτους 2019 , στην ιστοσελίδα του καθ. Ιωάννη Δ. Λύρα, στο lyrasi . blogspot.com.

Πάνος Μανιάτης, το παρόν και το μέλλον στην εκπαίδευση και φροντίδα των αλόγων στη Βαλύρα Μεσσηνίας

                  

          Η αγάπη μου για τα άλογα υπερβαίνει το ύψος μου! Φωτο: κος Πάνος Ν. Μανιάτης

Στα Μανιατέικα σπίτια της Βαλύρας, κάτω από τις σιδηροδρομικές γραμμές προς τα κτήματα του χωριού, νέα ζωή έχει ανθίσει με τον ευγενή, οξυδερκή, δημιουργικό και πολύ εργατικό νέο επιχειρηματία, τον 29χρονο Πάνο Ν. Μανιάτη. Ο κύριος Μανιάτης είναι εκπαιδευτής και πιστοποιημένος φροντιστής αλόγων. Ασκεί το επάγγελμά του κατ΄ εξοχήν ως  φροντιστής για άλτες, άλογα για ιπποδρομίες μετά εμποδίων. Στο 23 στρεμμάτων οικόπεδό του, έχει εγκαταστήσει σε 3,5 στρέμματα τους στάβλους των αλόγων,  Stables Maniatis, στην περιοχή Καμίνια, 500 μέτρα από το γήπεδο Μαρακανά Κάμπου στη Βαλύρα.

Το ευλογημένο και χαρισματικό τέκνο του Νίκου Μανιάτη και της Σοφίας  Γάλλου, ήρθε στη ζωή το έτος 1993, και ολοκλήρωσε τις εγκύκλιες σπουδές του στην Καλαμάτα. Σε ηλικία 7 ετών ίππευσε το πρώτο του άλογο και στα 8 χρόνια του έλαβε μέρος στους αγώνες στο Πλατύ, στην εορτή της μνήμης του Αγίου Γεωργίου. Αν και τελείωσε Τεχνική Σχολή Υδραυλικών, η αγάπη του προς τα άλογα τον οδήγησε στη δημιουργία της σημερινής φάρμας και στο τόσο αξιόλογο και μοναδικό έργο του, στην περιοχή  της Βαλύρας .

Οι Κεψέδες της Βαλυρας

        

                                       Ο τρυπητός κεψές .Φωτο: clickatlife  gr

Απαραίτητο εργαλείο κουζίνας  για την προίκα της Βαλυραίας νύφης, από την προπολεμική εποχή, ήταν ο κεψές, η τρυπητή κουτάλα της, με την οποία ξάφριζε τα κρέατα, τα ψάρια, τα όσπρια, τον μούστο και ορισμένα φρούτα, όταν παρασκεύαζε γλυκά του κουταλιού ή σούρωνε τα βραστά, τηγανιτά ή ψητά φαγητά , αυτά που δεν ήθελε να έχουν περιττό νερό ή λάδι. Η λέξη κεψές είναι Τουρκική (kepce), Περσική (kapcha), αλλά και Αραβική. Αυτό σημαίνει ότι κατά την εποχή της Τουρκοκρατίας ξάφριζαν τις τροφές στη Βαλύρα, αν και οι Κρητικοί ισχυρίζονται ότι από την εποχή του Βασιλιά Μίνωα υπήρχε το ξάφρισμα στην ημερήσια διάταξη, ιδίως κατά την προετοιμασία των κρασιών στα βασιλικά ανάκτορα.

Οι Μαρτυρίες της Γερόντισσας Λαμπρινής Συγκλονίζουν!

 

https://www.vimaorthodoxias.gr/theologikos-logos-diafora/sygklonizoyn-oi-profiteies-tis-gerontissas-lamprinis-quot-tha-valoyn-na-epilexete-stayro-i-psomi-quot/

Κι αν θέλω ο Ιωάννης να παραμείνει μέχρι να έλθω , εσένα Πέτρο τι σε αφορά; Εσύ ακολούθησέ με!

                         

                                 Ο Άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος. Φωτο: Βικιπαίδεια

Στις 26 Σεπτεμβρίου η Εκκλησία μας εορτάζει τη μνήμη της μεταστάσεως του Ευαγγελιστή Ιωάννου του Θεολόγου. Ο Άγιος Ιωάννης γεννήθηκε το έτος 10 μ.Χ. στη Βηθσαϊδά. Παρέμεινε στα Ιεροσόλυμα, κοντά στη Θεοτόκο, έως την Κοίμησή Της, και σε ηλικία 56 ετών πήγε στην Έφεσο όπου κήρυξε για 9 χρόνια. Επί Διομητιανού εξορίστηκε στην Πάτμο για 15 χρόνια , όπου δέχτηκε με θεία έμπνευση τη Θεία Αποκάλυψη. Όταν θέλησε να γράψει το Ευαγγέλιό του, ακούστηκε βροντώδης φωνή “Εν αρχή ην ο λόγος και ο Λόγος ην προς τον Θεό και Θεός ην ο Λόγος” (1). Επέστρεψε στην Έφεσο, έζησε 26 έτη, και στο βαθύ γήρας έλεγε μόνον “αγαπάτε αλλήλους”. Κοιμήθηκε σε ηλικία 105 ετών και 7 μηνών. Η Βασιλική  του Αγίου Ιωάννου είναι στην Έφεσο, στο σημερινό Σελτσούκ της Δυτικής Τουρκίας. Όταν έλαβε πληροφορία από τον Θεό για την κοίμησή του, εξήλθε από την πόλη με 7 μαθητές του , οι οποίοι έσκαψαν στην άμμο. Ασπάστηκε τους μαθητές του και ξάπλωσε στον τάφο. Αυτοί τον κάλυψαν με χώμα έως τα γόνατα, μετά έως τον τράχηλο, και με την ανατολή του ηλίου του κάλυψαν και το πρόσωπο. Μετά από μερικές ημέρες όταν οι μαθητές του επισκέφτηκαν τον τάφο, τον βρήκαν κενό. Πιστεύουμε λοιπόν, ότι ναι μεν πέθανε και ετάφη, αλλά μετά από τρεις ημέρες μετέστη στους ουρανούς. Από τον τάφο του βγαίνει λεπτή θεραπευτική σκόνη (2).

Χαρείτε Σπουργίτια μου!

                  

                     Όταν ο σπουργίτης βλέπει τον Θεό. Φωτο: κα Μαίρη Δημοπούλου

 

Έναν Σεπτέμβριο του 1967, στο Δημοτικό Σχολείο της Βαλύρας , βρήκαμε μαζί με τις συμμαθήτριες μου ένα σπουργίτι νεοσσό, που είχε πέσει καταγής από μία γέρικη ακακία, η οποία κοσμούσε την είσοδο του σχολείου μας, από την αριστερή πλευρά. Αφού κοιτάξαμε προσεκτικά για να δούμε αν υπήρχε κάποια φωλιά πάνω στο δένδρο και δεν είδαμε κάτι, κόψαμε χαρτιά από τα τετράδια μας και φτιάξαμε μία φωλίτσα. Ρίξαμε μέσα φυλλαράκια για στρώμα και αφήσαμε το σπουργιτάκι σε μία τρύπα στον τοίχο του γειτονικού σπιτιού, που συνόρευε με το σχολείο. Μόλις όμως τελείωσαν τα μαθήματα της ημέρας και φεύγαμε για τα σπίτια μας, μία μητέρα είδε το σπουργίτι και είπε:

- Γιατί αφήσατε εδώ το σπουργίτι; Θα το φάνε οι γάτες! Όμως δεν

 έκανε εκείνη κάτι , γιατί είχε τρία μικρά παιδιά στο σχολείο και

 βιαζόταν να επιστρέψει στο σπίτι της.

Τελικά, τι Πρέπει να Γίνει Καλή μας Κυρία Ουρανία;

      

Ο ακμαιότατος κύριος Σταύρος Μπάκας , με τον Ερμή, το σκυλάκι της κυρίας Ευγενίας Δ. Ντουραμάκου.Φωτο: κα Ευγενία Δ. Ντουραμάκου

Στην αγαπημένη γενέτειρά μας Βαλύρα, μία όμορφη κυρία, που θυμίζει τις γιαγιάδες μας τις φεγγαροπρόσωπες, έφερε στη ζωή τρεις γιούς και μία θυγατέρα και μεγάλωσε τα ευλογημένα τέκνα της με αγάπη και πολλή υπομονή. Πρόκειται για την κυρία Ουρανία Μπάκα , την άξια σύζυγο του κυρίου Σταύρου Μπάκα, η οποία με δόξα και τιμή γαλούχησε θεάρεστα τα παιδιά της, τα οποία έχουν στήσει δύο υγιείς επιχειρήσεις στη Βαλύρα. Ο Γιάννης με τον Δημήτρη λειτουργούν επιτυχώς ένα σουπερμάρκετ στην πλατεία της Βαλύρας   και ο Νίκος έχει βιοτεχνία κατασκευής ζυμαρικών. Στον  πατέρα Σταύρο και στη  μητέρα Ουρανία παρέμεινε το “μεγάλο λαχείο” της λειτουργίας του οικογενειακού ελαιοτριβείου.

Όταν η Μυρτιά Πήρε Φωτιά!

 

                              Ο καρπός της Μυρτιάς. Φωτο: agriamanitaria.gr

Προτού παρουσιάσουμε την υπόθεση ενός αδαούς ανθρώπου, που η μυρτιά του έγινε αποκαϊδια, και πώς επήλθε η σωτηρία του, θα αναλύσουμε πρωτίστως τον βαθύτερο συμβολισμό της μυρτιάς, σήμερα που εορτάζει η Παναγία μας η Μυρτιδιώτισσα, σαράντα ημέρες μετά την Κοίμηση της Θεοτόκου.

Η μυρτιά, κατά τους αρχαίους χρόνους, δεν πέρασε απαρατήρητη από τα βλέμματα ιδίως των ποιητών και των μυστών για το μοναδικό της άρωμα, τους εύγευστους καρπούς της και τον βαθύτερο συμβολισμό της. Η μυρτιά ή μυρσίνη η δοξαστική, είναι σύμβολο της αγνότητας κατά Θεόν και παραμένει ανά τους αιώνες αρρητολεπτόπνευστη. Δηλαδή μυστική στη φύση της, λεπτή-αιθέρια και ευωδιαστή.

Ο Αγιασμός και η Έναρξη της Προπόνησης του Αστέρα Βαλύρας, για την Αθλητική Περίοδο 2022-2023

 

                 Η Ομάδα του Αστέρα Βαλύρας για την Αθλητική Περίοδο 2022-2023

Φωτορεπορτάζ: κος Χρήστος Π. Παπαγεωργίου, Αθλητικογράφος ΕΡΤ/ΕΡΑ Καλαμάτας

Φωτογραφίες και Σχόλια: κος Κώστας Θ. Καυκούλας, Αξιωματικός του Πεζικού, Γενικός Αρχηγός του Δ.Σ. του Αστέρα Βαλύρας

Ο κύριος Κώστας Θ. Καυκούλας απαθανάτισε τα στιγμιότυπα από τον Αγιασμό και την έναρξη της περιόδου προετοιμασίας του Αστέρα Βαλύρας, για την αθλητική περίοδο 2022-2023, στις 4 Σεπτεμβρίου, στο γήπεδο Μαρακανά Κάμπου. Στη συνέχεια, το έμπειρο μάτι του Βαλυραίου αθλητικογράφου, κυρίου Χρήστου Π. Παπαγεωργίου, επέλεξε τις κατάλληλες φωτογραφίες και έστησε το παζλ αυτού του ενδιαφέροντος φωτορεπορτάζ. Μας το προώθησε γενναιόδωρα, στην ιστοσελίδα Η ΒΑΛΥΡΑ ΤΗΣ ΙΘΩΜΗΣ, για να το μοιραστούμε με τους φίλαθλους της Βαλύρας, εντός και εκτός Ελλάδας. Χρειάστηκε όμως στη συνέχεια να ζητήσουμε  τη βοήθεια των Ενόπλων Δυνάμεων, συγκεκριμένα του δημοφιλούς Βαλυραίου Αξιωματικού του Πεζικού, κυρίου Κώστα Θ. Καυκούλα, για έχουμε τις κατάλληλες περιγραφές των φωτογραφιών.

Η Κάθοδος της Παναγίας Βουλκανιωτίσσης στη Μεσσήνη

 https://www.orthodoxianewsagency.gr/ieres-mones/xiliades-pistoi-stin-kathodo-tis-panagias-tis-voulkaniotissa-sti-messini/

Πατήρ Αμβρόσιος, ο Μακαριστός Μάγειρος και Τραπεζάρης της Ιεράς Μονής Βουλκάνου

           

                        Η Ιερά Μονή της Παναγίας Βουλκανιωτίσσης , στην Ιθώμη Μεσσηνίας. 

                                                                   Φωτο: Dogma.gr

            

Πρωτογνώρισα τον πατέρα Αμβρόσιο σε ηλικία 5 ετών, το 1963, όταν επισκεφτήκαμε την Ιερά Μονή Βουλκάνου με τους γονείς μου και τις δύο μικρότερες αδελφές μου. Έκτοτε τον συνάντησα σε μεγαλύτερη ηλικία, άλλες περίπου δέκα φορές, μέχρι που τελείωσα τις εγκύκλιες σπουδές μου και έφυγα για πανεπιστημιακές σπουδές στη Βοστόνη. Ο πατήρ Αμβρόσιος και ο άγιος  γέροντας Γρηγόριος, έχουν μία ιδιαίτερη θέση στην καρδιά και στη μνήμη μου, συνυφασμένη με εκείνα τα ευλογημένα παιδικά μου χρόνια. Ο μακαριστός πατήρ Αμβρόσιος ήταν ο πατέρας όλων μας και ο   πατήρ Γρηγοράκος ο ΑΓΙΟΣ , ο οποίος μεσίτευε στον Θεό υπέρ ημών, όλου του Μεσσηνιακού λαού και της Πατρίδας ολόκληρης.

Από τον Ρούσκους της Αδαμαντίας έως τις Ρουέλιες της Ευγενίας, στην Ανθισμένη Βαλύρα Μεσσηνίας

                     

                         Ανθοδέσμη πάνω στα ασπρισμένα σκαλιά του παλιού σπιτιού. 

                                            Φωτο: κα Ρόζυ Καρύδη-facebook

Μία ανθισμένη φωτογραφία από τη Βαλύρα, που μου έστειλε η γενναιόδωρη κυρία Ευγενία Δ. Ντουραμάκου από τον κήπο της, στάθηκε η αφορμή για να θυμηθώ τα άνθη του παρελθόντος   στο όμορφο χωριό μας και να συνθέσω τούτη τη λουλουδάτη διήγηση.

Βέβαια θυμάμαι από το μέσον της δεκαετίας του 1960 και έκτοτε,  αλλά έχω χάσει ενδιάμεσα πολλά επεισόδια, γι΄ αυτό επικαλούμαι και τις δικές σας διηγήσεις, που κάποιοι κατά καιρούς έχετε ευγενώς μοιραστεί μαζί μου.

Πολλά όμορφα ανθάκια μου στέλνουν καθημερινά οι φίλες μου από τη Βαλύρα στο facebook, όμορφα όπως η καρδιά και η αγάπη τους. Στη Βαλύρα όμως του 1960, που δεν υπήρχε το διαδίκτυο, αναγκαστικά οι  κοπέλες αποξήραναν  ευωδιαστά ήμερα λουλούδια και εύοσμα ανθάκια του αγρού και τα τοποθετούσαν μέσα στις επιστολές. Τα έστελναν στους ξενιτεμένους τους, στα αδέλφια και στις φίλες τους. Παράλληλα λάμβαναν επιστολές από τους θαυμαστές τους, με θηλυκό αποστολέα βέβαια, και έκαναν δακρύβρεκτη κρυφή συλλογή από ανθισμένα γράμματα, γεμάτα με το πάθος του έρωτα και της αγάπης.

Ελένη Τζαβάρα, ο Επίγειος Άγγελος του Δημοτικού Σχολείου της Βαλύρας, τη Δεκαετία του 1960

      

     Η κα Ελένη Τζαβάρα και οι μαθητές της Α΄ Τάξης (1964) του Δημοτικού Σχολείου

                                        Βαλύρας. Φωτο: Ε.Η. Κοντοπούλου

Μία φωτογραφία από την Τετάρτη δημοτικού, που μου έστειλε ο συμμαθητής μου Θοδωρής Σταυριανόπουλος στο facebook, ήταν το ερέθισμα να ανατρέξω στην παιδική μας ηλικία, στα χρόνια του Δημοτικού Σχολείου. Παράλληλα συνειδητοποίησα ότι έχω κατά καιρούς γράψει για κάποιους δασκάλους στο Δημοτικό Σχολείο της Βαλύρας, αλλά όχι για τους δασκάλους της γενιάς του 1958, τους δικούς μας δασκάλους. Εκπληρώνοντας με ευχαρίστηση αυτή την οφειλή προς τους συμμαθητές μου, επέλεξα την καλύτερη δασκάλα που ποτέ είχαμε στο Δημοτικό Σχολείο, για να την παρουσιάσω σήμερα, ιδιαίτερα για τους συμμαθητές  που έχει  ξεθωριάσει η μνήμη τους, να ξαναθυμηθούν τη φοίτησή τους στην πιο ωραία τάξη του Δημοτικού Σχολείου, στην Πρώτη τη μικρή! Αλλά και για τους άλλους δασκάλους μας, με ευγνωμοσύνη θα αναφερθώ, εκτιμώντας το τόσο σημαντικό έργο της εκπαίδευσής μας στο Δημοτικό Σχολείο της Βαλύρας.

Θείες Αποκαλύψεις με Ελάφια και το Άγιο Ελάφι της Ιεράς Μονής Βουλκάνου Μεσσηνίας

 

                Ο Άγιος Ευστάθιος ο Πλακίδας. Φωτο: Άρτεμις Ψηφιακό Περιοδικό

Αφιερωμένο στον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Μονεμβασίας και Σπάρτης κ. Ευστάθιο, εκ Βαλύρας Μεσσηνίας ορμώμενο, για την ονομαστική του Εορτή.

Ο Καλλίνικος του Χριστού Μεγαλομάρτυς Ευστάθιος, ήταν Στρατηλάτης του Ρωμαϊκού Στρατού, κατά τους χρόνους του αυτοκράτορα Τραϊανού (98 μ.Χ.) και η Εκκλησία μας εορτάζει τη μνήμη του στις 20 Σεπτεμβρίου. Ονομαζόταν Πλακίδας, και κατόπιν Αποκάλυψης από θεία έλαφο, η οποία έφερε επί της φωτισμένης κεφαλής της , ανάμεσα στα κέρατα, το σημείο του Σταυρού, ασπάστηκε τον Χριστιανισμό (1).

Η ερώτηση πολλών απλών ανθρώπων, που δεν έχουν εντρυφήσει στις άκτιστες ενέργειες του Πατρός και στις θείες αποκαλύψεις, με τη κοινή τους λογική, είναι:

Επρόκειτο για πραγματική ελαφίνα, δεδομένου ότι είχε κέρατα ;

Οι Απλωταριές στις Αυλές της Βαλύρας, κατά τη Δεκαετία του 1960

     

                      Νεαρή γυναίκα την εποχή του 1960.Φωτο: White Dandelion

Κατά τη δεκαετία του 1960, μεταξύ των κατοίκων της Βαλύρας, όλα ήταν προσεγμένα, από την εξωτερική εμφάνιση έως και την παραμικρή λεπτομέρεια, όσον αφορούσε τον τρόπο συμπεριφοράς των ανθρώπων μεταξύ τους, σ΄ εκείνη τη μικρή μεταπολεμική κοινωνία. Η σεμνότητα λάμβανε τα μεγαλύτερα βραβεία κι αυτό φαινόταν ιδίως στον τρόπο που ντύνονταν και συμπεριφέρονταν άνδρες και γυναίκες. Η απλωταριές στις αυλές των σπιτιών φιλοξενούσαν όλα τα ρούχα της οικογένειας, σε δημόσια θέα. Στα παλιά αγροτόσπιτα της Βαλύρας , η απλωταριά ήταν στην αυλή ή στον κήπο του σπιτιού. Πάνω σε δίμετρα διχαλωτά παλούκια είχαν περάσει σχοινιά οι νοικοκυρές τεντωμένα καλά, στα οποία κρεμούσαν τα βρεγμένα ρούχα για να στεγνώσουν. Τα κρεμούσαν περίτεχνα, άλλωστε από τον τρόπο του απλώματος των ρούχων φαινόταν η εμπειρία της σπιτονοικοκυράς.

Η Πίστη , η Ελπίδα και η Αγάπη, κατά τον Άγιο Ιωάννη Σιναϊτη

                            

    Η Aγία Σοφία και οι τρεις κόρες της, Πίστη, Ελπίδα και Αγάπη. Φωτο:diakonima.gr

Δεν είναι τυχαίο ότι ο Άγιος Ιωάννης ο Σιναϊτης επέλεξε την πίστη, την ελπίδα και την αγάπη, ως το τελευταίο, το τριακοστό σκαλοπάτι στη θεόπνευστη κλίμακά του ( Λογ. 30, α΄, σελ. 388 ).

Η πίστη, γράφει ο θεοφώτιστος πατέρας, είναι όπως η ακτίνα του Ηλίου, η ελπίδα όπως το φως αυτού που φωτίζει και λάμπει και η αγάπη όπως ο δίσκος και ο κύκλος του ηλίου. Και τα τρία συνυπάρχουν μαζί. Αν κάποιος δεν αγαπά τον Θεό, τον αδελφό του και τη σωτηρία του, δεν ωφελεί η πίστη και η ελπίδα. Και τα τρία μαζί είναι ένας ήλιος, ένα απαύγασμα και μια λαμπρότητα. Ο άνθρωπος με την πίστη στηρίζει και θερμαίνει τηn ψυχή του κοντά στον Θεό, πιστεύει και πράττει αδίσταχτα τους λόγους του Θεού και φυλάει απαρασάλευτα τα θεία προστάγματα.

Η ελπίδα φέρνει την ψυχή του ανθρώπου στην ελεημοσύνη του Θεού για να την επισκιάσει και να την καθοδηγήσει ώστε να σπουδάσει τα έργα της πίστης με μεγάλη υπομονή. Η ελπίδα οδηγεί στην ουράνια δόξα. Η αγάπη περιλαμβάνει όλες τις αρετές, αυγάζει και λάμπει μέσα στην καρδιά, ανάβει και φωτίζει τον νου και μεταβάλλει το σκότος σε φως.

Ηλίας Χαρ. Σταυριανόπουλος, η Οδύσσεια μίας Ζωής

 

                                        Ο κύριος Ηλίας Χαρ. Σταυριανόπουλος. 

                             Φωτο: κος Ηλίας Χαρ. Σταυριανόπουλος στο Facebook

Τούτο το ατίθασο αλλά και μοναδικό πουλάρι της Βαλύρας, ο μεγαλοφυής μέχρι τρέλας, δημιουργικός, αυτάρκης και ανήσυχος κύριος Ηλίας Χαρ. Σταυριανόπουλος, δεν κόπασε κατά τα τελευταία 72 χρόνια του, και ώρα δεν βρήκε για να αναπαυθεί σωματικά, νοητικά και συναισθηματικά.

Ανήσυχο πνεύμα από τα γεννοφάσκια του, δεν άντεξε όπως τα δύο αδέλφια του, οι αριστούχοι Αγλαϊα και Θοδωρής , να προχωρήσει στις εγκύκλιες σπουδές του μετά το Δημοτικό Σχολείο, αλλά χάραξε τη δική του πορεία, από τα δώδεκα χρόνια του.

Η Εορτή της Μνήμης της Αγίας Μεγαλομάρτυρος και Πανεύφημου Ευφημίας

                     

                       Η εικόνα της Αγίας Ευφημίας στη Χίο. Φωτο: Tina E.Kondopoulou

Η εκκλησία μας εορτάζει δύο φορές το έτος την εορτή της μνήμης της Αγίας Ευφημίας, στις 11 Ιουλίου και στις 16 Σεπτεμβρίου. Η Αγία Ευφημία υπήρξε κόρη ευγενών και ευσεβών χριστιανών και διακρίθηκε για την αρετή και φιλανθρωπία της. Μαρτύρησε στη Χαλκηδόνα του Βοσπόρου την εποχή του Διοκλητιανού (3ος αι.) φοβερού διώκτη των Χριστιανών. Όταν με εντολή του Διοκλητιανού ο ηγεμόνας της περιοχής Πρίσκος κήρυξε το διωγμό κατά των Χριστιανών, η Ευφημία μαζί με άλλους 49 χριστιανούς αρνήθηκε να θυσιάσει στα είδωλα, γι΄ αυτό και βασανίστηκε με φρικτά βασανιστήρια. Υπέμεινε το μαρτύριο με παραδειγματική υπομονή και γαλήνη, γεγονός που έκαμε και τους δημίους της, Βίκτωρα και Σωσθένη να πιστέψουν στο Χριστό. Τέλος, με διαταγή του Πρίσκου δόθηκε βορά στα θηρία. Τελειώθηκε από πληγή μίας άρκτου, αφού προσευχήθηκε.

Η Βάπτιση της Χρονιάς, στη Βαλύρα Μεσσηνίας

                     

  Το ζεύγος Ανδρέα και Ιωάννα Καρανάνου, με τη νεοφώτιστη Δωροθέα. 

                                                   Φωτο: κα Ελένη Καρανάνου

Στις 4 Σεπτεμβρίου , ημέρα Κυριακή και ώρα γύρω στις 12:00π.μ, τελέστηκε στον Ιερό Ναό του Αγίου Αθανασίου Βαλύρας η βάπτιση της τέταρτης κόρης του ζεύγους Ανδρέα Καρανάνου και Ιωάννας  Μελιδωνέα, ιερουργούντος του πατρός Ιωάννου Φωτεινού,  με  ανάδοχο την κυρία Δήμητρα Χριστοπούλου, και έλαβε το όνομα Δωροθέα.

-Χρόνια είχαμε να βιώσουμε το θείο μυστήριο της Βαπτίσεως σε όλο του το μεγαλείο. Όλοι προσήλθαν στον Ιερό Ναό με μεγάλη ευλάβεια, ήταν μία υπέροχη βάπτιση, είπε η κυρία Βασιλική  Ηλιοπούλου.

ΟΙΕΞΗ ΚΑΝΟΝΕΣ ΤΟΥ ΙΠΠΟΚΡΑΤΗ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΚΑΡΚΙΝΟΥ

 

https://www.ramnousia.eu/2022/03/6kanones.html 

Ευθυμία Ξ. Καρτερολιώτη, το Λαμπρό Αστέρι της Αρτοποιίας και Ζαχαροπλαστικής στη Βαλύρα Μεσσηνίας

 

Στο ΙΕΚ Ορίζων στην Καλαμάτα, δεύτερη από δεξιά είναι η κα Ευθυμία Ξ. Καρτερολιώτη, κρατώντας τις δημιουργίες της.Φωτο: κα Ευθυμία Ξ. Καρτερολιώτη

Πριν από 22 έτη, ο Παντοδύναμος Θεός στόλισε την όμορφη Βαλύρα μ΄ ένα μοναδικό πλάσμα, το οποίο με σεβασμό, υπευθυνότητα και διαρκή προσήλωση στο καθήκον, χωρίς έπαρση, αλλά με πολλή αγάπη και μεράκι για την εργασία του , υπηρετεί ως αρτοποιός και ζαχαροπλάστης στη σημερινή Βαλύρα μας.

Πρόκειται για την αγαπητή σε όλους κυρία Ευθυμία Ξ. Καρτερολιώτη, την κόρη του αρτοποιού της Βαλύρας, κυρίου Ξενοφώντα Καρτερολιώτη.

Σήμερα η Βαλύρα Εορτάζει τη Μνήμη της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού

     

                       Η Εορτή της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού.Φωτο:newsit.gr

Στις 14 Σεπτεμβρίου η Εκκλησία μας εορτάζει τη Μνήμη της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού και η Βαλύρα σύσσωμη προσκυνά το Ζωηφόρον Ξύλον της σωτηρίας του κόσμου , εντός του Ιερού Ναού του Αγίου Αθανασίου και ιερουργούντος του σεπτού πατρός Ιωάννου Φωτεινού. Ανέκαθεν η σημερινή ημέρα ήταν για τους αείμνηστους προγόνους μας ημέρα αργίας, νηστείας, ημέρα που ο εύοσμος και ευλογημένος βασιλικός εισερχόταν στις αγροτικές οικίες και ευλογούσε το πρόσφορο, τη λειτουργιά των γιαγιάδων μας, και των άρτο, που ως σώμα Χριστού τρέφει για αιώνες την Ορθόδοξη Ελληνική οικογένεια. Αλλά και στις μέρες μας, άρτους ετοιμάζουν τόσο οι δύο φούρνοι της Βαλύρας, του κ. Γιώργου Μπουρολιά και κ. Ξενοφώντα Καρτερολιώτη, όσο και ορισμένες κυρίες, όπως η κα Βούλα Καπότη, η οποία εορτάζει σήμερα, και προσκομίζουν στον Ιερό Ναό του Αγίου Αθανασίου, την ημέρα του Σταυρού. Τον ευλογημένο βασιλικό μεταφέρουν στις οικίες τους και το προζυμάκι της χρονιάς, με ευλογημένο βασιλικό, μετά τη θεία λειτουργία, θα ετοιμάσουν και φέτος οι άξιες νοικοκυρές της Βαλύρας, με τα χρυσά και ακούραστα χέρια τους.

Τα Αγαπημένα Κατοικίδια, αλλά και τα Αδέσποτα Ζώα στη Βαλύρα Μεσσηνίας

            

    Ο όμορφος Ερμής κατά τον πρωινό του περίπατο στον Σιδηροδρομικό Σταθμό της 

                              Βαλύρας. Φωτο: κα Ευγενία Δ. Ντουραμάκου

Αφιερωμένο στη μικρή Βασιλική Καπότη και στον όμορφο Ερμή

Στη Βαλύρα, από τα προπολεμικά χρόνια, τα ζώα ήταν αναπόσπαστο μέρος της οικογενειακής στέγης, άριστοι βοηθοί και φίλοι. Εργάζονταν κι αυτά σκληρά, όπως τα αφεντικά τους. Τα σκυλιά ήταν άριστοι τσοπάνηδες, σύντροφοι στο κυνήγι, θεατρίνοι στο τσίρκο, φύλακες του σπιτιού, της περιουσίας και των ζώων, και συμπαίκτες των παιδιών. Οι γάτες ήταν νοικοκυρές στο κατώγι και στον κήπο, έτρωγαν τους ποντικούς, τα φίδια, σκότωναν τις αράχνες και άλλα έντομα, και ήταν πιστοί φίλοι των παιδιών. Οι χελώνες σκάλιζαν τον κήπο και σκότωναν τα σκουλήκια που βλάπτουν τα λαχανικά, καθώς και τα φίδια. Κάθε ζώο είχε τα καθήκοντά του, ως μέλος της ευρύτερης οικογένειας. Υπήρχαν βέβαια ανέκαθεν και τα αδέσποτα ζώα, ιδίως κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας, όταν τα κατοικίδια φορολογούνταν. Επειδή οι σκλαβωμένοι Έλληνες της Τζεφερεμίνης δεν είχαν τροφή για να ζήσουν οι ίδιοι και η οικογένειά τους, όλα τα σκυλιά τα είχαν αφήσει ελεύθερα στον Κάκκαβο και ψηλά στη Δέση του ποταμού της Μαυροζούμενας. Τους πήγαιναν εκεί συχνά τροφή, ό,τι τους περίσσευε, για να γλιτώσουν από το κακό μάτι των κοτσαμπάσηδων, των εφοριακών εκείνης της εποχής. Σήμερα, πολλά κατοικίδια ζώα κοσμούν τις οικίες στη Βαλύρα, αλλά και αρκετά εξ αυτών παραμένουν αδέσποτα και απροστάτευτα, στο έλεος του Θεού.

Ας δούμε όμως το θέμα από την αρχή, λαμβάνοντας υπόψη και τις παρούσες δράσεις, υπέρ της προστασίας των αδέσποτων ζώων στη Βαλύρα, όπως μας ενημέρωσε σχετικά η κα Ευγενία Δ. Ντουραμάκου.

Η Πίκρα της Σχολικής Ποδιάς, η Γλύκα της Ασυδοσίας, και η Τιμωρία του Κορονοϊού

                     

          Μαθήτριες της Βαλύρας, κατά τη δεκαετία  του 1950.Φωτο:lyrasiblogspot.com

Τόσο προπολεμικά όσο και μεταπολεμικά, η αυστηρή εκπαίδευση όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και σε παγκόσμιο επίπεδο, απαιτούσε αυστηρότητα ηθών, μεγάλη πειθαρχία εκ μέρους των μαθητών, υπακοή στο δίκαιο ή άδικο θέλημα των δασκάλων, σκληρή εργασία καθημερινά, καλούς τρόπους συμπεριφοράς, διαφορετικά η τιμωρία δεν ήταν μόνο λεκτική, έπιπτε η σχολική ράβδος και άλλες τιμωρίες ακολουθούσαν, ανάλογα με τον βαθμό της οργής των εκάστοτε δασκάλων . Η ένδυση των μαθητριών απαιτούσε σχολική ποδιά. Για τις μαθήτριες τόσο της πρωτοβάθμιας όσο και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, είχε καθιερωθεί η μπλε σχολική ποδιά.

Το Ένδυμα της Αυτογνωσίας και η Επιλογή της Αυτοθυσίας

          

               Ο Ιερός Ναός της Οσίας Θεοδώρας της Βάστα. Φωτο:loutraki365.gr

Τι είναι εκείνο που βάσταξε η Οσία Θεοδώρα της Βάστα Αρκαδίας, και θυσιάστηκε όπως ο Χριστός πάνω στον σταυρό, ο Θεάνθρωπος που φέρει την αμαρτία του κόσμου; Εμείς, είμαστε ικανοί να βαστάξουμε τις αμαρτίες των άλλων, αφού ούτε τις δικές μας δεν παραδεχόμαστε πρωτίστως και επιζητούμε ένα άλλοθι για να τις φορτώσουμε σε τρίτους , να τις απωθήσουμε στο ασυνείδητο ή να τις διαγράψουμε;

Στις 11 Σεπτεμβρίου η Εκκλησία μας εορτάζει τη μνήμη της Οσίας Θεοδώρας της Βάστα Αρκαδίας.

Οι Εύκαρπες Κληματαριές της Βαλύρας

           

                     Η κληματαριά της  κας Ευγενίας Δ. Ντουραμάκου στη Βαλύρα.

                                             Φωτο: κα Ευγενία Δ. Ντουραμάκου

                 Αφιερωμένο στην κυρία Σταυρούλα Ντουραμάκου

Σήμερα θα καθίσουμε οι παλιότεροι κάτω από τη δροσερή και καρποφόρα κληματαριά της κυρίας Ευγενίας Δ. Ντουραμάκου, για να θυμηθούμε τις κληματαριές της Βαλύρας, κατά τις δεκαετίες 1960-1970. Επίσης, θα δούμε τις κληματαριές της νέας γενιάς, που επάξια οι φυσιολάτρες απόγονοι μας καλλιεργούν, τιμώντας την εύφορη γη μας, και διατηρώντας αναλλοίωτα στον χώρο και στον χρόνο τα ήθη και τα έθιμα του τόπου μας.

Γαρυφαλλιά Κατσαμπάνη-Τσαγκάρη, η Λόγια Θυγατέρα του Μεσσηνιακού Ουρανού και της Γης

                    

                    Η  κα Γαρυφαλλιά Κατσαμπάνη-Τσαγκάρη. Φωτο:  Deyteros.com

Δώριον άνθος, εκ Δωρίου Τριφυλίας ορμώμενη, είναι η κυρία Γαρυφαλλιά Κατσαμπάνη-Τσαγκάρη, η οποία γεννήθηκε κατά την περίοδο του Εμφυλίου Πολέμου στην Ελλάδα, και στάθηκε ως Δώριον άνθος πάνω στην αιχμή του δόρατος, ως οραματίστρια σε δύσκολους καιρούς για λογοτέχνες.

Ολοκλήρωσε τις εγκύκλιες σπουδές της στη γενέτειρά της και στη συνέχεια φοίτησε για ένα έτος στο Πάντειο Πανεπιστήμιο και για τέσσερα συνεχή έτη στη Σχολή Μαιών, του Μαιευτηρίου Αλεξάνδρα, στην Αθήνα. Υπηρέτησε ως Μαία στα Αγροτικά Ιατρεία σε πολλά χωριά της Μεσσηνίας, ώσπου γνώρισε τον Βαλυραίο σύζυγό της , τον αείμνηστο Δημήτριο Τσαγκάρη, τότε Προϊστάμενο Διοικητικού στο Υπουργείο Γεωργίας, στην πόλη της Καλαμάτας. Έζησαν για αρκετά χρόνια στα χωριά της Μεσσηνίας, και απέκτησαν δύο γιούς τον Νικόλαο και τον Παναγιώτη. Παράλληλα έμεναν στην Βαλύρα, ιδίως έρχονταν τα Σαββατοκύριακα. Στη συνέχεια, ως κληρονόμοι του χώρου του εξοχικού κέντρου Τσαγκάρη στη Βαλύρα, έκτισαν μία όμορφη οικία, φρόντισαν το ωραίο περιβόλι τους, και μετακόμισαν μόνιμα στο χωριό.

Λόγος στο Γενέθλιον της Υπεραγίας Θεοτόκου και Αειπαρθένου Μαρίας

                          

                        Το Γενέθλιον της Αειπαρθένου Μαρίας.Φωτο: agiosthomas.gr

Την 8η Σεπτεμβρίου η Εκκλησία μας εορτάζει το Γενέθλιον της Θεοτόκου, την ήττα της ανθρώπινης φύσης με τη Χάρη του Παναγίου Πνεύματος, και την επανόρθωση του γένους των θνητών από το προπατορικό αμάρτημα. Τιμούμε τη μνήμη των Γενεθλίων της θυγατέρας του Αγίου Ιωκείμ και της Αγίας Άννης, από το βασιλικό γένος Δαβίδ, η οποία, ως Χάριτος βλάστημα, συνέλαβε τον θείο καρπό της ανθρωπότητας, τον Υιό και Λόγο του Θεού, τον Θεάνθρωπο Κύριο ημών Ιησού Χριστό, ο οποίος ενσαρκώθηκε και σταυρώθηκε για τη σωτηρία του κόσμου.

Ο Παντοδύναμος Δημιουργός μεταστοιχειώνει προς το καλύτερο, μέσω της ανθρωπότητας, κάθε φύση, μετατρέποντας τη λύπη της Εύας σε χαρά, και τον πόνο της ανθρώπινης γέννας σε πνευματική σύλληψη και κυοφορία, επανορθώνοντας το γένος των ανθρώπων (Μεγ. Συν. 1987, μην. Σεπτ. σελ.187 ).

Συχνά με ρωτούν ορισμένες νιόπαντρες γυναίκες, που επιθυμούν τη σύλληψη τέκνου, πώς μπορούν να προετοιμαστούν ψυχοπνευματικά, ώστε να φέρουν στη ζωή ένα υγιέστατο παιδί, με θεία γνωρίσματα προσωπικότητας,  όπως αυτές ονειρεύονται. 

Η Επιστροφή από το Οστεοφυλάκιο του Αγίου Γεωργίου Βαλύρας, στο Δημοτικό Σχολείο, ως Νεκροκεφαλή!

 

                  Ο Ι.Ν. του Αγίου Γεωργίου, στο Κοιμητήριο της Βαλύρας, Μεσσηνίας. 

                                                   Φωτο: lyrasiblogspot.com

Το Σχολικό Έτος 1957, στην Τετάρτη Δημοτικού, στο Δημοτικό Σχολείο Βαλύρας, δίδασκε η αείμνηστη δασκάλα Ευτυχία Κυριακοπούλου και μαθητές της ήταν ο Θανάσης Γεωργακόπουλος και ο Γιώργος Φειδάς. Το σχολικό ωράριο ήταν πρωί και απόγευμα.

Προς το τέλος του Σεπτεμβρίου, στο μάθημα της Φυσικής Ανθρωπολογίας, ξεκίνησαν κατά τις πρωινές ώρες να συζητούν στην τάξη για την ανατομία του ανθρώπινου εγκεφάλου. Κι ενώ παρουσίαζε θεωρητικά η δασκάλα το μάθημα της , έχοντας μόνο έναν μικρό και υποτυπώδη χάρτη στη διάθεσή της, είπε στους μαθητές:

-Κρίμα, δεν έχουμε μία νεκροκεφαλή να σας τα έδειχνα όλα!

Ο Γιώργος Φειδάς, αγαπούσε την κυρία Ευτυχία, γιατί του μιλούσε όμορφα και ήταν ο μόνος, κατ΄ εξαίρεση, που δεν του είχε κάνει παρατήρηση, ούτε ποτέ τον έδειρε με τη βέργα. Μαζί με τον φίλο του Θανάση, μετά τη λήξη των μεσημεριανών μαθημάτων, πήραν τον δρόμο για το Κοιμητήριο του χωριού, χωρίς να ενημερώσουν τη δασκάλα τους, για να φέρουν στην τάξη τους μία νεκροκεφαλή από το οστεοφυλάκιο του Αγίου Γεωργίου.

Όσα Ακούει ο Πλάτανος, στον Σιδηροδρομικό Σταθμό της Βαλύρας

               

    Ο Πλάτανος στον Σιδηροδρομικό Σταθμό Βαλύρας.Φωτο: κα Βάσω Φ.Ηλιοπούλου

Στις 4 Σεπτεμβρίου και ώρα 6:30μ.μ., στα εγκαίνια των ανακαινισμένων εγκαταστάσεων του Αστέρα Βαλύρας, στο γήπεδο Μαρακανά κάμπου, παρευρέθηκε η κυρία Ευγενία Δ. Ντουραμάκου, εκ μέρους του Συλλόγου Γυναικών Βαλύρας. Είχε την ευκαιρία να συζητήσει με τον Αντιδήμαρχο Μεσσήνης , κο Δημήτριο Γαλιάτσο, Υπεύθυνο στον Τομέα της Καθαριότητας, μετά την επιτυχή και λαμπρή εκδήλωση του Αστέρα Βαλύρας, για τα θέματα του κτιρίου του Σιδηροδρομικού Σταθμού του χωριού.

Ο κύριος Αντιδήμαρχος δεσμεύτηκε να καλύψει ο Δήμος τα έξοδα σοβατίσματος του κτιρίου του Σιδηροδρομικού Σταθμού της Βαλύρας, εφ΄ όσον εκείνη βρει έναν επαγγελματία σοβατζή , και εκτιμήσει το κόστος των απαιτούμενων υλικών και εργατικών ωρών. Η καθόλα συνεπής κυρία Ευγενία Δ. Ντουραμάκου , επικοινώνησε άμεσα μ΄ έναν διαθέσιμο επαγγελματία σοβατζή της περιοχής, και έδωσαν ραντεβού στον Σταθμό, προς το απόγευμα της συγκεκριμένης ημέρας, για να δει τον χώρο και να κάνει την  κοστολόγηση.

Όμως, καθώς κατηφόριζε προς τον σταθμό,

Λόγος στην Εορτή της Αναμνήσεως του εν Χώναις Θαύματος

 

Ο Αρχάγγελος Μιχαήλ.Φωτο:vimaorthodoxias.gr

Την 6η Σεπτεμβρίου η εκκλησία μας εορτάζει το θαύμα στις Χώνες της Φρυγίας, όπου ανέβλυσε μέγα αγίασμα στο όνομα του Αρχάγγελου Μιχαήλ. Εκεί κτίστηκε περικαλής ναός, που θέλησαν να εξαφανίσουν οι ειδωλολάτρες της εποχής. Προσπάθησαν να στρέψουν το ρεύμα του ποταμού Χρύσου πάνω στο αγίασμα και τον Ιερό Ναό, αλλά το ρεύμα στράφηκε από την άλλη πλευρά. Τελευταία προσπάθειά τους να στρέψουν τα νερά δύο μεγάλων ποταμών, του Λυκόστρατου και του Κούφου, απέτυχε με νέα θαυμαστή θαυματουργική παρέμβαση του Αρχιστράτηγου Μιχαήλ. Τα νερά σταμάτησαν απότομα και χωνεύτηκαν στο μεγάλο βάραθρο, που άνοιξε με το χτύπημα του ακοντίου του Αρχάγγελου Μιχαήλ πάνω στο βράχο, και σώθηκε ο Ναός με τις προσευχές του Οσίου Αρχίππου, εκκλησιάρχη (Αγιολόγιον-Ημερολόγιον Σαϊτης, 2018).

Το συγκεκριμένο θαύμα του Αρχάγγελου Μιχαήλ έχει άμεσο αντίκτυπο στην ίδια μας τη ζωή, αφού οι αρνητικές δυνάμεις των παθών , της κακίας και του πονηρού μάς κτυπούν αλύπητα και στρέφουν τη ροή των ποταμών τους καταπάνω μας, θέλοντας να μας συνθλίψουν.

Η Καλλιέργεια της Πατάτας κατά τη Δεκαετία 1960-1990

                

        Η μικρή Στέλλα Θαλασσινού εμπρός στη σοδειά της χρονιάς, στο Οροπέδιο  του Λασιθίου.

                                         Φωτο: κα Μαρία Μουδάτσου-Θαλασσινού

Μία τελευταία Καλοκαιρινή εκδρομή, πριν μπούμε για τα καλά στο κλίμα του Φθινοπώρου, είπαμε να πραγματοποιήσουμε νοερά, όσον αφορά το μάζεμα της πατάτας. Σήμερα θα ταξιδέψουμε στο Οροπέδιο του Λασιθίου, στην Κρήτη, και με τη βοήθεια της κυρίας Μαρίας Μουδάτσου- Θαλασσινού, νοσηλεύτριας και λάτρη της Λαογραφίας, η οποία είναι γέννημα και θρέμμα του χωριού Νικηφορίδων, ενός από τα 18 χωριά στο Λασίθι, θα συμμετέχουμε νοερά στο κτήμα της , θα φυτέψουμε και θα μαζέψουμε μαζί με την οικογένειά της πατάτες.

Πατάτες ωραίες και πρώτες στην αγορά παράγουμε στον μακάριο Μεσσηνιακό κάμπο και πολλές ιστορίες θυμόμαστε από τα παιδικά μας χρόνια, όταν βοηθούσαμε τους γονείς μας στο φύτεμα και στην καλλιέργεια της πατάτας στα κτήματά μας, για οικογενειακή χρήση και/ή για πώληση. Επίσης, θυμόμαστε τους πλανόδιους πωλητές που με τα παλιά τρίκυκλα μετέφεραν στο κασόνι τους πατάτες και λαχανικά και τα πωλούσαν στις πάνω και κάτω γειτονιές της Βαλύρας Μεσσηνίας.

Δεν ξεχνάμε κι έναν ατσίγγανο γραφικό, που φώναζε πατάται-πατάται.

Στα Δίκτυα ενός Πουριτανού Δασκάλου

 

Δημοτικό Σχολείο Βαλύρας Μεσσηνίας. Φωτο: Σύλλογος Γονέων και Κηδεμόνων Βαλύρας

Πουριτανό αποκαλούμε τον άνθρωπο των αυστηρών ηθών, όχι τον θεοσεβή. Όταν αυτός ο πουριτανισμός συνδέεται με νευρώσεις, όπως είναι η ιδεοψυχαναγκαστική νεύρωση, δεν μιλάμε  απλά για πουριτανισμό, αλλά για ψυχική νόσο. Το άτομο διακατέχεται από επαναλαμβανόμενες σκέψεις και ψυχαναγκάζεται εξ αιτίας αυτών. Γι΄ αυτόν τον λόγο χρήζει ψυχοφαρμακευτικής αγωγής και ψυχοθεραπείας. Όταν η συγκεκριμένη νόσος αφορά έναν εκπαιδευτικό, είναι σημαντικό να μη διδάσκει , ιδίως τα παιδιά του Δημοτικού Σχολείου, πριν αντιμετωπιστεί αποτελεσματικά η ασθένεια του. Πού όμως καιρός για τέτοιες λεπτομέρειες κατά τις δεκαετίες του 1950-1960 στη Βαλύρα Μεσσηνίας, ένα χωριό στην επαρχία; Ο πουριτανός δάσκαλος ΣΤ., με τις σοβαρές ψυχικές νευρώσεις, διέπρεπε. Όσο πιο αυστηρός ήταν, τόσο μεγάλωνε το κύρος του, γιατί η εκπαίδευση δεν στηριζόταν στη θεοσέβεια, στην ενεργοποίηση της καρδιάς με αγάπη προς τον Κύριο, αλλά στην πάταξη του δαίμονα των παθών με αυτομαστίγωση, και στην εκδήλωση του σαδισμού προς τους μαθητές του.  Αρκετά παιδιά κακοποιήθηκαν, τραυματίστηκαν ψυχικά και διέκοψαν επ΄ αόριστον τη φοίτησή τους στο σχολείο, γιατί δεν αγαπήθηκαν και απορρίφθηκαν περίτρανα, ενώπιον των συμμαθητών τους, από τον ίδιο τους τον δάσκαλο. Το φαινόμενο αυτό συνεχίζεται και στις ημέρες μας.

Αφιέρωμα στον Αστέρα Βαλύρας, Μεσσηνίας και στη Νέα Αθλητική Περίοδο

 

            H τρανή ομάδα του Αστέρα Βαλύρας. Φωτο:Αστέρας Βαλύρας

Την Κυριακή, 4 Σεπτεμβρίου και ώρα 6:30 μ.μ., με τις ευλογίες του πατρός Ιωάννη Φωτεινού, θα πραγματοποιηθούν τα εγκαίνια του ανακαινισθέντος αθλητικού χώρου στο γήπεδο ΜΑΡΑΚΑΝΑ Κάμπου Βαλύρας, και θα αρχίσει η προετοιμασία των παικτών του ΑΣΤΕΡΑ για τη νέα αθλητική περίοδο, η οποία λήγει τον Απρίλιο. Ο πρώτος αγώνας του Αστέρα Βαλύρας, με τον Ερμή Καλαμάτας, θα δοθεί στις 9 Οκτωβρίου στην Καλάματα. Μεγάλη είναι η ιστορία του Αστέρα Βαλύρας, από το 1951,  και πολλά τετράδια χρειάζονται για την καταγραφή των δρώμενων. Σήμερα, θα σταθούμε στο ελπιδοφόρο παρόν και θα δούμε από πρώτο χέρι τις δράσεις του νέου Διοικητικού Συμβουλίου του Αστέρα Βαλύρας.

Είμαι στη Πλατεία της Βαλύρας Μεσηνίας.Πού ακριβώς είναι το ΑΤΜ παρακαλώ;

      

          Τόσος κόσμος στο πανηγύρι της Αγίας Τριάδος κι ούτε ένα ΑΤΜ στη Βαλύρα. 

                                             Φωτο: lyrasiblogspot.com

Η Βαλύρα, στις αρχές του 20ου αιώνα, είχε Γεωργικό Ταμείο, Αγροτικό Ταμείο, Αγροτική Λαϊκή Τράπεζα, Λαϊκή Τράπεζα, Αγροτικό Συνεταιρισμό, Αγροτολέσχη, Ελληνικό Σχολείο και Σύνδεσμο Αγροφυλακής (1). Από το 1862 λειτουργούσε η Λαϊκή Τράπεζα στη Βαλύρα (2). Όλα τα διέλυσε ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος και ο Εμφύλιος Αλληλοσπαραγμός στη συνέχεια, με αποτέλεσμα να ρημάξουν τα πάντα και το μεγάλο χωριό της Μεσσηνίας να βυθιστεί στην ένδεια.

Κατά τη δεκαετία του 1950 και έως το 1970, οι δύσκολες συνθήκες διαβίωσης έφεραν στην επιφάνεια και ανέδειξαν τις ικανότητες και δεξιότητες ενός ανθρώπου, που δεν θα τον αποκαλούσες τοκογλύφο, αλλά περισσότερο μία συνειδητή ζωντανή τράπεζα, διατείνεται ο κύριος Γιώργος Φειδάς.

Παλιά και Σύγχρονα Θαύματα, με τη Βοήθεια της Τιμίας Ζώνης της Θεοτόκου, στη Βαλύρα Μεσσηνίας

 

                               Η Τιμία Ζώνη της Θεοτόκου.Φωτο: BriefingΝews

Η Κοίμησις της Θεοτόκου, για τη Βαλύρα και ολόκληρη τη Μεσσηνία, είναι η μεγαλύτερη εορτή του έτους, αφού εορτάζει η Παναγία Βουλκανιώτισσα στην ομώνυμη Ιερά Μονή , στα υψώματα του Όρους Ιθώμη. Όμως, η εορτή της Τιμίας Ζώνης της Θεοτόκου, στις 31 Αυγούστου, ήταν ανέκαθεν ημέρα αργίας για τους εργαζόμενους παλιούς αγρότες της Βαλύρας, αλλά και για τις νοικοκυρές, οι οποίες δεν έπιαναν βελόνα και κλωστή στα χέρια τους, ακόμη και τα βασικά φαγητά τα είχαν ετοιμάσει από την προηγούμενη ημέρα, για να εκκλησιαστούν και να κοινωνήσουν ανήμερα. Η Βαλύρα συνεχίζει να τιμά με ευλάβεια όλες τις Θεομητορικές εορτές, ιδιαίτερα στο γραφικό εξωκκλήσι της Παναϊτσας.  Οι πάντες εκκλησιάζονταν παλιά, και αρκετοί στις μέρες στο χωριό.  Όσες γυναίκες είχαν την τύχη να έχουν μία υφαντή άσπρη ταινία από το Άγιο Όρος, ευλογημένη πάνω στην Αγία Ζώνη, τη δάνειζαν σε εκείνες που ήταν στείρες για να τη φορούν, μέχρι να συλλάβουν. Επίσης, τη χρησιμοποιούσαν για αρρώστους, που έπασχαν από ανίατες και άλλες σοβαρές ασθένειες. Οι ιστορίες των γιαγιάδων στη Βαλύρα, είναι πολλές , ορισμένες αναφέρονται στην περίοδο της Τουρκοκρατίας και δείχνουν σαφώς τη θαυμαστή παρουσία της Θεοτόκου στη ζωή των κατοίκων.