Η μικρή Μαρία ετοιμάζεται με τη βοήθεια της γιαγιάς της για να πάει στο Δημοτικό Σχολείο κάθε πρωί. Η γιαγιά καταβάλλει κάθε προσπάθεια ώστε η εγγονή της να έχει την επιθυμητή παρουσία , να τύχει της επιβράβευσης από τη δασκάλα της και της αποδοχής από οτυς συμμαθητές της. Μία όμως ημέρα συνέβη κάτι το απροσδόκητο. Η Κυρία σήκωσε την ανυποψίαστη Μαρία στον πίνακα και την εξέθεσε τραυματικά εμπρός στους συμμαθητές της.
-Τι δεν κάνει η Μαρία σωστά; ρώτησε τους άλλους μαθητές, αλλά εκείνοι έμειναν άφωνοι, καθώς αδυνατούσαν να παρατηρήσουν κάτι το μεμπτό επάνω στην αγαπητή συμμαθήτριά τους....
-Αφού δεν το βλέπετε εσείς...η Μαρία φορεί τον σταυρό της στο σχολείο! Αυτό δεν είναι επιτρεπτό! Να πεις στους γονείς σου, αν θέλουν να φορείς σταυρό, να τον βάζεις από μέσα για να μην τον βλέπουν οι συμμαθητές σου. Εμείς εδώ στο σχολείο είμαστε ό,τι θρησκεία θέλει ο καθένας... δεν προκαλούμε φανερά με το σύμβολο της πίστης μας.
Τα Ελληνόπουλα ακολουθούν τις προδιαγραφές της Ευρώπης....φοβούνται να φορέσουν τον σταυρό τους φανερά στο σχολείο , γιατί αυτό αποτελεί πρόκληση για έριδα με τα παιδιά των αλλοδαπών που διαμένουν και φοιτούν στα σχολεία της χώρας μας.
Και να ήταν μόνο αυτό! Τα Ελληνόπουλα επηρεάζονται σοβαρά από τα μέσα μαζικής επικοινωνίας, αντιγράφουν ακατάλληλες κοινωνικές συμπεριφορές , αντίστοιχες των παιδιών των “προηγμένων οικονομικά χωρών της Ευρώπης” για να μην θεωρούνται οπισθοδρομικά. Εκθέτουν δημόσια το σώμα τους και κτυπούν στα μέλη τους τατουάζ ... σημαδεύονται σαν να είναι γεννήματα δεύτερης κατηγορίας ή κατάδικοι.
Η μισή Ελλάδα είναι σημαδεμένη. Και ναι μεν τώρα είναι μόδα και αισθάνονται θαυμάσια οι μικροί και μεγάλοι παθόντες . Όταν όμως η κοινωνία βαρεθεί τα τατού και αναζητήσει την ωραιότητα του καθαρού δέρματος, αυτό θα είναι δυσεύρετο για δύο και τρεις γενιές. Θα είναι προνόμιο μόνο για τις πριγκίπισσες και την αριστοκρατία , που διατηρούν την παράδοση και προτιμούν τη μόδα του 1950.
Η καλαισθησία και η κομψότητα έχουν παραδώσει τα όπλα τους σε χέρια διεθνών σχεδιαστών που δεν εκτιμούν πλέον την αξία τους. Κατά την τελευταία δεκαετία η ποιότητα των ρούχων στο εμπόριο είναι χαμηλή έως ανύπαρκτη. Πρώτον, τα συνθετικά υφάσματα ευθύνονται για αρκετές δερματοπάθειες, δεύτερον η γραμμή της μόδας υποβαθμίζει την ανθρώπινη προσωπικότητα. Δεν είναι τυχαίο ότι αρκετές γυναίκες - με τις σαθρές αποταμιεύσεις τους στη δύσκολη εποχή που διανύουμε- ράβουν όταν μπορούν, ένα ρούχο της προκοπής σε μοδίστρα της περιοχής τους. Οι άνθρωποι για να αισθάνονται πλέον καλά μέσα στα ρούχα που φορούν, πείθουν ψυχαναγκαστικά τον εαυτόν τους και ο ένας τον άλλο ότι είναι της μόδας και πολύ τους πάνε!
Μπορεί η σχολική ποδιά να καταπίεζε τις παλιές γενιές, τα παιδιά να αισθάνονται σήμερα ελεύθερα, αλλά αυτό έχει και το τίμημά του, αφού συνάδει με τη γενική χαλάρωση του ελέγχου νοητικά και συναισθηματικά του εαυτού των παιδιών και την αποδόμηση της προσωπικότητας. Οι νέα γενιά κάνει ό,τι θέλει και δύσκολα αυτό που πρέπει. Οι γονείς συμπεριφέρονται νευρωσικά , κατακρίνοντας τα παιδιά ότι “έχασαν τη μπάλα” γιατί δεν προσαρμόζονται στις οικογενειακές, σχολικές και κοινωνικές απαιτήσεις, τα δε παιδιά συμπεριφέρονται καταθλιπτικά ή σχιζοειδώς, αποσύρονται από την πραγματικότητα γύρω τους, κτίζουν έναν δικό τους φανταστικό κόσμο για να κινούνται ελεύθερα και να υπάρξουν χωρίς άγχος, μακριά από τις δυσκολίες και τις απαιτήσεις που τα απειλούν καθημερινά.....συμπεριφέρονται ψυχωσικά.
Ο παλιός φιόγκος της αγνότητας στα μαλλιά των κοριτσιών είναι μαύρος από την ηλικία των 14 ετών, με πολλαπλές εκτρώσεις και κάθε είδους σωματική κακοποίηση. Η λυγμολαλιά της ψυχής ακούγεται στα τρίσβαθα του Άδη, σε καιρούς πνευματικού Μεσαίωνα, μακριά από τον οίκο του Θεού, σε μία εποχή που η άνεση της τεχνολογίας είναι μία επιπλέον τροχοπέδη, αφού έχει καλωδιώσει όλους και όλα επίπλαστα και ανεπανόρθωτα.....
Μέσα στον γενικό χαμό, υπάρχουν ακόμη δένδρα ανθισμένα και γαλανός ουρανός, έστω κι αν οι καρποί της γης όλο και περισσότερο φθίνουν ποιοτικά από τις αλόγιστες χημικές επεμβάσεις, και τα αρώματα των τροφών και των λουλουδιών μας εγκαταλείπουν λιπόθυμα. Θα αναζητήσουμε τα ψηλά βουνά στη Τζουμέρκα προφήτεψε ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός, για να σώσουμε το γένος μας......
Σκληρή εποχή για ρομαντικές ψυχές....γι΄αυτό έλεγα γιαγιά Μαρία μου, φόρεσε το μακρυμάνικο μίντι λουλουδένιο φορεματάκι σου με το άσπρο γιακαδάκι, το χρυσό σταυρουλάκι της αείμνηστης νονάς σου και το φθινοπωρινό πλεκτό ζακετάκι της αλησμόνητης μητέρας σου. Θα ντυθώ παρομοίως μία ηλιόλουστη ημέρα του Νοέμβρη , αγκαλιασμένες να περπατήσουμε μέχρι τις “ώριμες βατομουριές”.....
Ο Θεός μαζί σας!
Ευθυμία Η. Κοντοπούλου
24/10/2023
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου