Ορισμένα παιδιά, ιδίως μοναχοπαίδια προνηπιακής ηλικίας, όταν προσέρχονται με τους γονείς ή κηδεμόνες τους για πρώτη φορά στην Εκκλησία να μεταλάβουν, ή δεν μεταλαμβάνουν συχνά, βιώνουν τον χώρο εντός του ιερού ναού ως ξένο και τους ενήλικες πιστούς ως ένα άκρως απειλητικό πλήθος. Επίσης, συγχέουν τις εμπειρίες που έχουν αποκομίσει από ενδεχομένως επίπονες ιατρικές επισκέψεις, και αισθάνονται τον ιερέα σαν αντικαταστάτη του παιδιάτρου. Αντιλαμβάνονται τη λαβίδα της θείας Μεταλήψεως σαν ιατρικό εξεταστικό εργαλείο της κοιλότητος του στόματος και τη Θεία Κοινωνία σαν πικρό σιρόπι φαρμάκου...Σε αυτό βάζει το χέρι του και ο μισάνθρωπος διάβολος, που ελέγχει την παιδική αντίληψη και το συναίσθημα και δρομολογεί την αντίδραση και συμπεριφορά των παιδιών μακριά από την οδό της σωτηρίας τους, προς γενική αναστάτωση των γονιών τους.
Σημαντική είναι η προετοιμασία των παιδιών στο σπίτι , έως ότου εξοικειωθούν με το μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας.
Ορισμένες ψυχοεκπαιδευτικές ασκήσεις που μπορούν να εφαρμόσουν οι γονείς , με βάση τη θρησκευτική , ψυχολογική μου ιδιότητα και εμπειρία, είναι οι ακόλουθες:
1. Τοποθετούμε μία εικόνα της Παναγίας και του Χριστού επάνω σε ένα τραπέζι και εξηγούμε στο παιδί ποιος είναι ο Χριστούλης και η Παναγίτσα. Το διδάσκουμε με τη συμπεριφορά μας να φιλά την εικόνα και επικροτούμε την αντίδραση της αγάπης του. Αγκαλιαζόμαστε κρατώντας την εικόνα στα χέρια μας. Διατηρούμε αυτή τη συμπεριφορά σταθερή για σειρά ετών και επαναλαμβάνουμε ανά τακτά διαστήματα.
2. Δίνουμε στο παιδί μία σειρά από μικρές θρησκευτικές εικόνες, και του ζητάμε να διαλέξει ποια του αρέσει καλύτερα για το ίδιο, και ποιες θα ήθελε να χαρίσει στους φίλους του ονομαστικά. Το διδάσκουμε να εκτιμά και να χαρίζει ποικίλα ποιοτικά δώρα, με θρησκευτικό περιεχόμενο.
3.Όταν το παιδί είναι θλιμμένο, αγχωμένο, φοβάται ή είναι άρρωστο, του δίνουμε την αγαπημένη του εικόνα να κρατεί για ανακούφιση και προστασία, ή του ζητάμε αν θέλει να πει στην Παναγίτσα τι το στενοχωρεί. Μπορεί να φυλάσσει την εικόνα δίπλα στο προσκέφαλό του ή μέσα στη σχολική του τσάντα.
4. Μπορούμε να βοηθήσουμε το παιδί με ποικίλες θρησκευτικές δραστηριότητες, όπως την παρακολούθηση εκπομπών του κατηχητικού σχολείου που προβάλλονται στο Youtube. Καθόμαστε δίπλα του, και του εξηγούμε διακριτικά, χωρίς να το αγχώσουμε. Επίσης, αυτές τις εκπομπές μπορεί να παρακολουθήσει μαζί με τους φίλους του. Επίσης, του δίνουμε την ευκαιρία να συμμετέχει σε προσκυνηματικές εκδρομές με παιδιά της ηλικίας του.
5. Καθόμαστε σε μία γωνιά του παιδικού δωματίου επάνω σε ένα χαλί ή σε μαξιλάρες στο πάτωμα και στήνουμε ένα κουκλόσπιτο. Μπορούμε να το κατασκευάσουμε από ένα χαρτόκουτο, αν δεν έχουμε πλαστικό ή ξύλινο κουκλόσπιτο στη διάθεσή μας, και να φτιάξουμε χάρτινα ανθρωπάκια , όπως τον δάσκαλο, τα μέλη της οικογενείας, τον ιερέα της ενορίας, πολλά αντικείμενα όπως το δισκοπότηρο, τη λαβίδα, την Εκκλησία ολόκληρη μόνη της σε ένα χαρτοκούτι και να παίξουμε κοινωνικούς ρόλους από τις ηλικίες 3 έως 9 ετών. Τα ανθρωπάκια πάνε στην Εκκλησία να παρακολουθήσουν την Θεία Λειτουργία και κοινωνούν. Δείχνουμε πώς κοινωνούν, παίρνοντας ένα κουταλάκι και τρώγοντας λίγο βρεγμένο ψωμάκι που το έχουμε μέσα σε ένα ποτηράκι. Σκουπιζόμαστε με ένα κόκκινο πανάκι. Στη συνέχεια ονειρευόμαστε και προετοιμάζουμε την πραγματική κοινωνία στην Ενορίας μας κατά την ερχόμενη Κυριακή.
6. Η θεία Κοινωνία είναι μία μεγάλη εορτή. Το απόγευμα του Σαββάτου διαλέγουμε τα ρούχα που θα φορέσουμε, πλενόμαστε καλά, τοποθετούμε επάνω στο κομοδίνο ή τραπέζι το κουτάκι με τον βαπτιστικό μας σταυρό και κοιμόμαστε ενωρίς για να ξυπνήσουμε την επόμενη ημέρα να εκκλησιαστούμε.
7. Μπορούμε να οργανώσουμε παράλληλο εκκλησιασμό με παιδιά μίας φιλικής οικογενείας .
8. Δεν εκβιάζουμε το παιδί να κοινωνήσει. Το κρατάμε από το χέρι, κοινωνάμε εμείς, και άμα θέλει και αυτό θα κοινωνήσει. Αν δεν δει πρωτίστως τους γονείς του ή τους φίλους του να κοινωνούν, δεν πρόκειται να μιμηθεί τη συμπεριφορά τους. Η θεία Κοινωνία θα παραμένει γι΄ αυτό μία απειλητική διαδικασία, που θα το τραυματίσει εφ΄ όρου ζωής .... Αν δεν καταφέρει να ξεπεράσει ψυχολογικά το εμπόδιο του άγχους της Μετάληψης, θα μισήσει την Εκκλησία και θα αποσυρθεί εντελώς κατά την εφηβεία του και ενηλικίωση. Την ίδια φοβία και αποστροφή θα μεταδώσει και στην οικογένειά του, όπως δείχνουν αρκετές περιπτώσεις νέων γονέων που διατηρώ στα ψυχολογικά μου αρχεία.
9. Πολλές φορές ο Παντοδύναμος Θεός μάς στέλνει μήνυμα, μέσα από το παιδί μας, όταν αυτό αρνείται κλαίγοντας να κοινωνήσει. Το μήνυμα αυτό σημαίνει ότι εμείς πρωτίστως πρέπει να μεταλαμβάνουμε τακτικά των Αχράντων Μυστηρίων και όχι απλά να πηγαίνουμε τα μικρά παιδιά στην εκκλησία να κοινωνήσουν μια -δυο φορές τον χρόνο, έχοντας την απαίτηση να συμπεριφερθούν φυσιολογικά.
10. Σημαντικότερο όλων είναι να διατηρούμε ένα καντηλάκι αναμμένο εμπρός στα εικονίσματα, αν όχι κάθε ημέρα, απαραίτητα το βράδυ του Σαββάτου να το ανάβουμε και το παιδί να προσεύχεται πριν πέσει να κοιμηθεί κάθε βράδυ. Αυτή η συνήθεια είναι άκρως χαλαρωτική και γεμίζει το παιδί με την αίσθηση της θείας προστασίας και ψυχικής γαλήνης.
11. Η αγάπη των γονέων προς τον Κύριο ημών Ιησού Χριστό και τον Εκκλησιασμό , θα τους φωτίσει και υποδείξει και πολλές άλλες δημιουργικές δραστηριότητες, όσον αφορά την προετοιμασία του παιδιού τους -σε πρακτικό επίπεδο, και στο πλαίσιο της ιδιαιτερότητας της δικής τους ζωής και εμπειρίας- για την επιτυχή συμμετοχή του στη θεία Μετάληψη.
Ο Θεός μαζί σας!
Ευθυμία Η. Κοντοπούλου
23/10/2023
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου