Τη Δευτέρα, μετά την Κυριακή της Πεντηκοστής, η Ορθόδοξη Εκκλησία μας και η Βαλύρα σύσσωμη, εορτάζουν τη μνήμη του Τρίτου Προσώπου της Αγίας, και Αδιαιρέτου Τριάδος. Η παράδοση συνεχίζεται σταθερά, από τότε που εγκαινιάστηκε το Παρεκκλήσιο της Αγίας Τριάδος στη Βαλύρα, και ατενίζει σιωπηλά, ανά τους αιώνες, την Ιερά Μονή του Βουλκάνου, που στέκει σε θείο δώμα, στο διάσελο μεταξύ του όρους Ιθώμη και Εύα. Ο νους ανατρέχει στον καιρό των παππούδων μας, τότε που το πανηγύρι της Βαλύρας φάνταζε ως ιεροτελεστία στους αθώους, παιδικούς οφθαλμούς μας.
Α! Εδώ είστε πουλάκια μου, είπε με φαινομενική αυστηρότητα ο κύριος Χρήστος , ο διευθυντής του Δημοτικού Σχολείου Βαλύρας, μετά την απόλυση της Θείας Λειτουργίας ,στον Ιερό Ναό της Αγίας Τριάδος ανήμερα , μια χρονιά, στις αρχές της δεκαετίας του 1970.
Τι ώρα φτάσατε στην εκκλησία;
-Στις οκτώ κύριε, απάντησαν τα παιδιά ομόφωνα.
-Επόμενο ήταν να μη βρείτε θέση μέσα στην εκκλησία, οι γιαγιάδες είναι εδώ από τα ξημερώματα με το πρώτο γλυκολάλημα της καμπάνας στον Άγιο Αθανάσιο.
-Κι εμείς κύριε, όταν θα είμαστε παππούδες, από τις πέντε θα ερχόμαστε, απάντησε αστειευόμενος, και με σχετική τόλμη της γνώμης του ο Νίκος, που ήταν μαθητής της Πέμπτης Δημοτικού.
-Εσείς Βάσω και Μαρία, που είστε πάντα τυπικές, γιατί αργήσατε; ρώτησε ο κύριος.
Εκείνες άναψαν και κοκκίνισαν από τη ντροπή, κατέβασαν το βλέμμα μέχρι τα γιορτινά άσπρα γοβάκια τους, περιεργάστηκαν τις λεπτές δαντέλες στα καλτσάκια τους και δεν έβγαλαν μιλιά.
-Γιατί... με έσκασαν μέχρι να ντυθούν και να χτενιστούν, απάντησε χαμηλόφωνα και αγχωμένη η μητέρα τους Ασπασία. Είχαν αποφασίσει, μια χαρά αποβραδίς, τι θα φορέσουν για την εκκλησία, γιατί, ως δίδυμες, θέλουν να φορούν πάντα όμοια ρούχα, και το πρωϊ το μετάνιωσε η Βάσω, γιατί λεκιάστηκε κατά λάθος το δικό της φόρεμα και ήθελε να βάλει άλλο. Η Μαρία ήταν όλο νεύρα και δεν συμφωνούσε. Κι άντε πάλι από την αρχή ,να διαλέξουν τι ίδιο ρούχο θα φορέσουν!
-Δεν φταίνε τα παιδιά Ασπασία μου, είπε η θεία Παναγούλα από το Μπιζάνι, ο πονηρός τα κάνει αυτά, γιατί τον καίει ο παππάς με το λιβάνι, όταν είναι στην εκκλησία, και τον σβήνει με τη Θεία Κοινωνία. Ήθελε να σας καθυστερήσει.
-Μπήκαμε μέσα και κοινωνήσαμε, απολογήθηκε η Βάσω, και μετά βγήκαμε πάλι έξω, πρόσθεσε η Μαρία. Τον κάψαμε τον πονηρό, συμπλήρωσε η Βάσω.
-Βοήθειά σας, απάντησε η δεσποινίς Αφρούλα, η δασκάλα της Βάσως και της Μαρίας. Μόλις εξήλθε από την εκκλησία και τους είδε όλους μαζεμένους στο πεζούλι, γύρω από τον κύριο Χρήστο, στο προαύλιο του ναού, κάτω από τη ψηλή μιμόζα , σκέφτηκε να μην τους αγνοήσει, αν και είχε τραπεζώματα στο σπίτι της και βιαζόταν.
-Κύριε, είπε η Σοφία, η οποία ήταν μαθήτρια της Έκτης, ακούσαμε τον πατέρα Ευστάθιο, που έλεγε ότι υπάρχει διαφορά ανάμεσα στην υπόσταση και στην ενέργεια του Θεού και δεν καταλάβαμε τίποτα, γιατί δεν μπορέσαμε να παρακολουθήσουμε τι ακριβώς είπε στη συνέχεια.
-Πού να ακούσετε με τόσο κόσμο; απάντησε με το βαθυστόχαστο ύφος του ο κύριος Χρήστος.
-Ελάτε να καθίσουμε εδώ, πιο πέρα στο πεζούλι και θα σας εξηγήσω “ εν συντομία.”
Κι εμείς θέλουμε να ακούσουμε, διαμαρτυρήθηκαν ορισμένοι ενήλικες, οπότε ένας όμιλος ,καθόλου ευκαταφρόνητος, περίπου τριάντα ατόμων, μικρών και μεγάλων αντάμα, ένα αξιόλογο ανθρώπινο μωσαϊκό, μαζεύτηκε γύρω από τον αείμνηστο δάσκαλο του χωριού, για να τύχει μίας δεύτερης ευκαιρίας, να ακούσει και να κατανοήσει τον θείο λόγο του πατρός Ευσταθίου, που δεν είχε χειροτονηθεί ακόμη Μητροπολίτης Μονεμβασίας και Σπάρτης, χειροτονήθηκε το έτος 1980. Τότε ζούσε στην Αρκαδία, ήταν Αρχιμανδρίτης και Ιεροκήρυκας στη Μητρόπολη Γορτυνίας και Μεγαλουπόλεως. Στη συνέχεια, και μετά από 11 συνεχή έτη, έγινε Ηγούμενος στην Ιερή Μονή του Βουλκάνου, το έτος 1977, και παρέμεινε στη Μονή για μία τριετία. Πάραυτα, τιμούσε και ακόμη τιμά, στα 82 του έτη, τη μνήμη του Αγίου Αθανασίου, του πολιούχου της Βαλύρας και την εορτή της μνήμης του Αγίου Πνεύματος, που πανηγυρίζει σύσσωμη η Βαλύρα.
-Ο σεπτός και θεοφόρος πατήρ Ευστάθιος , είπε τα εξής περιληπτικά, είπε ο κύριος Χρήστος.
Ο Θεός είναι άναρχος, δηλαδή δεν έχει αρχή και τέλος, είναι αόρατος και δεν μπορεί να κατανοηθεί από τους ανθρώπους, παρά μόνο μέσα από την ενέργειά Του. Δεν γνωρίζουμε την ουσία του Θεού, γνωρίζουμε όμως τα άπειρα δώρα που λαμβάνουμε από τον Ουράνιο Πατέρα, δηλαδή τις εκδηλώσεις της άκτιστης ενέργειάς Του. Το Άγιο Πνεύμα, το οποίο φάνηκε ως πύρινες γλώσσες στις κεφαλές των Αποστόλων κατά την Πεντηκοστή, που γιορτάσαμε χθες, δεν ήταν η υπόσταση της Αγίας Τριάδος, του Πατρός του Υιού και του Αγίου Πνεύματος, αλλά η Χάρη των Τριών Προσώπων. Άλλο είναι η Χάρη και άλλο η υπόσταση. Η Αγία Τριάς, που πιστεύουμε και λατρεύουμε εμείς οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί, έχει μία τη δύναμη, μία τη σύνταξη και μία την προσκύνηση. Είναι ομοούσιος και αδιαίρετος ,σε τρία πρόσωπα, του Πατρός του Υιού και του Αγίου Πνεύματος (1). Όταν οι Πατέρες της Ορθοδοξίας, όπως ο Άγιος Επιφάνιος (εν τω Αγκυρωτώ) λέγουν ότι “Οι Άγιοι καταξιώνονται ο Πνεύμα το Άγιο όπως ενοικήσει εντός τους”, δεν εννοούν την υπόσταση της Αγίας Τριάδος, αλλά τη Χάρη και τη δωρεά του Αγίου Πνεύματος. Η υπόσταση της Αγίας Τριάδος είναι μία και δεν πληθύνεται, η δε ενέργεια της Αγίας Τριάδος γίνεται πολλά στους Αγίους, γιατί άλλος έχει χαρίσματα προφητείας, άλλος σοφίας, άλλος πίστεως κ.α. Ο Άγιος Αυγουστίνος ονόμασε το Άγιο Πνεύμα δώρο και ως δώρο δίνεται (Κεφ.ιθ΄) (1).Ο Θεός δεν αποστέλλεται, αλλά η ενέργειά Του κατέρχεται και ενοικεί τους αγαθούς ανθρώπους και σε αυτούς που επιλέγει ο Θεός, για να εκπληρώσουν το έργο του, για τη σωτηρία των ανθρώπων. Ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός είπε, “Καθίσατε εν τη πόλει Ιερουσαλήμ (εκκλησία) έως ου ενδύσησθε δύναμιν εξ ύψους (Λουκ.κδ΄49). Δηλαδή, είναι άλλο η δύναμη η χορηγούμενη και άλλο το Πνεύμα που τη χορηγεί. “Εκχεώ από του πνεύματός μου επί πάσαν σάρκα, είπε ο Κύριος (Πράξ. Β΄17). Ο Θεός δεν εκχέεται, αλλά η Χάρη και η δωρεά Του εκχέεται στους άξιους δούλους του .
Καταλάβατε τη διαφορά ανάμεσα στην Υπόσταση , Χάρη και Δωρεά του Αγίου Πνεύματος;
-Μάλιστα κύριε, απάντησαν ομόφωνα οι μαθητές, τόσο εκείνοι που κατάλαβαν, όσο και οι λιγάκι απρόσεκτοι και αφηρημένοι , που μισοκατάλαβαν.
-Μπορώ να ρωτήσω κάτι; είπε ο κύριος Φώτης, ο πατέρας των διδύμων κοριτσιών, κι όταν του έγνεψε καταφατικά ο δάσκαλος συνέχισε:
Αφού ο Θεός είναι Τριαδικός, Πατήρ Υιός και Άγιο Πνεύμα, άρα το Άγιο Πνεύμα υπήρχε ανέκαθεν.
-Βεβαίως, απάντησε ο φωτισμένος δάσκαλος. Η υπόσταση του Άναρχου Πατέρα ήταν γνωστή στον άνθρωπο από την αρχή της δημιουργίας του κόσμου. Τον λάτρευαν οι Ισραηλίτες, όπως διαβάζουμε στην Αγία Γραφή. Η υπόσταση του Συνάρχου Υιού και λόγου του Θεού κατέστη γνωστή με τη χρονική κατά σάρκα γέννηση του Ιησού Χριστού, ο οποίος κατήλθε στον κόσμο για τη σωτηρία μας. Η τρίτη υπόσταση της Αγίας Τριάδος, δηλαδή το Πνεύμα το Άγιο, φανερώθηκε στον κόσμο στη συνέχεια. Πάντα όμως υπήρχε το Άγιο Πνεύμα και είναι συνάναρχο και συναϊδιο με τον Πατέρα και τον Υιό. Κατά την ημέρα της Πεντηκοστής κατήλθε στους Αποστόλους, σε σχήμα πύρινων γλωσσών, και επικάθησε επάνω στις κεφαλές τους. Τότε ενεπλήσθησαν από την ακένωτο Χάρη και Σοφία του Θεού , λαλούσαν παράδοξα και εξαίσια πράγματα , και προφήτευσαν. Και στους κληρικούς, όταν χειροτονούνται, ο επίσκοπος παρακαλεί τον Τριαδικό Θεό, όπως η Χάρις του Αγίου Πνεύματος επικαθήσει επί της κεφαλής του χειροτονούμενου.
Επειδή έγινε γνωστό πλέον και το τρίτο πρόσωπο, δηλαδή μία ακόμη υπόσταση, εκτός από τον Πατέρα και τον Υιό, η τρίτη υπόσταση της Αγίας Τριάδος, γι΄ αυτόν τον λόγο οι θείοι Πατέρες θέσπισαν, εκτός από την εορτή της Κυριακής της Πεντηκοστής, να επιτελούμε την επόμενη ημέρα, τη Δευτέρα, ξεχωριστή εορτή προς τιμήν του Παναγίου και ζωοποιού Πνεύματος , που φανερώθηκε ως οδηγός, συνεργός και συναίτιος της σωτηρίας μας.
-Εύγε δάσκαλε, είπε ο κυρ Παναγιώτης από το Μπιζάνι. Η γουρουνοπούλα είναι τώρα στην πλατεία με την υπόστασή της. Αν όμως συνεχίσετε και καθυστερήσετε εδώ, θα σας μείνει μόνο η αλησμόνητη μυρωδιά της χάρης της!
-Πάμε Σταύρο, είπαν ο Θοδωρής με τον Κώστα, να κάνουμε προθέρμανση πριν από τις σακοδρομίες.
-Εμένα γιατί δεν με δέχονται; παραπονέθηκε ο Γιωργάκης. Πείτε τους, να τρέξει κι ένα άλλο παιδάκι.
-Πάλι τα ίδια θα λέμε; του απάντησαν σιγανά στο δεξί αυτί του οι μεγαλύτεροι, μπροστά στον δάσκαλο. Δεν είπαμε ότι μόνο τα παιδιά ηλικίας 10-16 ετών μπορούν να λάβουν μέρος στα “Βαλύρεια”, στους σημερινούς αγώνες ; Εσύ μετά από τέσσερα χρόνια!
-Μπαμπά, θα τρέξεις φέτος; ρώτησε ο Θοδωρής τον πατέρα του.
-Όχι και να τρέξω εγώ! απάντησε χαμογελώντας ο πατέρας του. Έτρεχα πριν γνωρίσω τη μητέρα σου. Τώρα είμαι κουρασμένος άνθρωπος. Άσε που δεν είμαι πλέον 18-30! Οι νέοι άνδρες του χωριού και των γύρω χωριών έχουν σειρά τώρα να τρέξουν.
-Τι αθλήματα θα κάνουν; ρώτησαν τα κορίτσια που δεν είχαν παρακολουθήσει άλλη χρονιά ολόκληρο το πρόγραμμα για να γνωρίζουν.
-Θέλετε να σας πω τα αθλήματα, τώρα που μιλάτε με τον δάσκαλό σας;
-Καλύτερα να τους πεις το πρόγραμμα, χρειάζονται ενημέρωση και προσανατολισμό, είπε ο κύριος Χρήστος.
Ο πατέρας του Θοδωρή τους ανέφερε το πρόγραμμα, όπως το θυμόταν από την προηγούμενη χρονιά.
Πρόγραμμα Αγώνων για τα Βαλύρεια, κατά τις δεκαετίες 1950-1970 (2)
Παρέλαση αθλητών |
Παράταξη |
Έπαρση σημαίας |
Προσφώνηση από τον κ. Επιθεωρητή |
Ορκωμοσία αθλητών |
Κήρυξη των αγώνων |
Αγωνίσματα |
Δρόμος 100 μ. |
Άλμα απλό |
Δρόμος 400 μ. |
Δρόμος 1500 μ. |
Λιθάρι |
Δρόμος 3000 μ. |
Άλμα σε ύψος |
Σακοδρομία |
Παράταξη, Απονομή επάθλων (στέφανο ελαίας, μετάλλιο , βραβείο σε πάπυρο, και χρηματικό έπαθλο) |
Υποστολή σημαίας |
Εθνικός ύμνος |
Αγωνοδίκες Αλυτάρχης, Γυμνασίαρχος, Έφορος, Γραμματέας και Ιατρός Ελλανοδίκες: Ο Νομάρχης, ο Δήμαρχος Καλαμών, ο Διευθυντής Χωροφυλακής Μεσσηνίας, ο Πρόεδρος της Κοινότητας της Βαλύρας, και όταν ζούσε ,ο αείμνηστος γιατρός Γεώργιος Γεωργακόπουλος, ο αείμνηστος “Νταρντούνης” της Βαλύρας. Οργανωτές Επιθεώρηση Σωματικής Αγωγής Κοινότητας Βαλύρας |
Η Βάσω και η Μαρία άνοιξαν διακριτικά τα πλαστικά λουλουδένια πορτοφολάκια τους , που τα είχαν τοποθετήσει επιμελώς μέσα στις γιορτινές λευκές παιδικές τσάντες τους, για να δουν πόσα χρήματα είχαν μαζέψει τελικά από το σχολικό χαρτζιλίκι τους, για τα δωράκια που θα αγόραζαν στο πανηγύρι η μία για την άλλη, που πάντα ήταν ίδια.
Η Μαρία τράβηξε τη μητέρα της κοντά και της είπε στο αυτί:
-Θέλουμε να πάμε να αγοράσουμε “πραγματάκια” στην πλατεία.
-Άκουσα, απάντησε ο πατέρας τους, ύστερα στράφηκε προς τον δάσκαλο και του είπε:
- Δάσκαλε, σας ευχαριστούμε θερμά για το άκρως κατατοπιστικό μάθημα σήμερα, χρόνια σας πολλά, με υγεία, και σε εσάς κυρίες μου, είπε στη δεσποινίδα Αφρούλα και στη γυναίκα του δασκάλου, υποκλινόμενος.
-Χρόνια πολλά σε όλους, ανταπέδωσε την ευχή ο αείμνηστος δάσκαλος μας και ύστερα σηκώθηκε να αποχωρήσει μαζί με τη σύζυγό του, την κυρία Τούλα, η οποία παρακολουθούσε σιωπηλή και με θαυμασμό την ομιλία του άνδρα της, σκεπτόμενη βέβαια, ότι αν δεν προλάβουν να αγοράσουν γουρουνοπούλα στην πλατεία, τι στο καλό θα μαγειρέψει την τελευταία ώρα, το οποίο να είναι κατάλληλο για την εορταστική ημέρα. Ο κύριος Χρήστος διάβασε τη σκέψη της και της απάντησε χαμογελώντας:
-Μην ανησυχείς Τούλα, έχω ζητήσει να μας φυλάξουν ένα κιλό... ό,τι ακριβώς σου αρέσει!
-Μπούτι, κόντρα φιλέτο και λίγη νεφραμιά, απάντησε χαμογελώντας η Δεσποινίς Αφρούλα, που συμβάδιζε μαζί τους, μέχρι το σπίτι τους στον Δημόσιο δρόμο, λίγο μετά την πλατεία, ενώ το δικό της ήταν στη συνέχεια, κοντά στη γέφυρα.
Η Τούλα χαμογέλασε και σχολίασε: Είμαι, δεν είμαι προβλέψιμη; Αυτό αρέσει σε όλη τη Βαλύρα.
Έτρωγαν άφοβα τη γουρουνοπούλα τους και η τύχη τους δούλευε, με τις ευλογίες των Αγίων της Βαλύρας, που επωμίζονταν όλα τα αμαρτήματα των απλών και αδαών ανθρώπων, οι οποίοι δεν είχαν φοιτήσει ακόμη στο Πανεπιστήμιο του Θεού.
Ποτέ δεν σκέφτηκαν οι παππούδες μας ότι το γουρούνι υπόκειται σε αρρώστιες, όπως χάλαζα (ταινία στον κυτταρώδη ιστό του γουρουνιού, που δημιουργεί λευκές φούσκες και αναπτύσσεται στη συνέχεια στον άνθρωπο) και τριχίνωση (κύστες στους μυς του γουρουνιού, με άπειρα μικρά σπειροειδή σκουλήκια, τυλιγμένα σαν έλικες, που μεταδίδονται στον άνθρωπο και μπορεί να τον σκοτώσουν) (3). Έψηναν τα χοιρινά τους βέβαια πολύ καλά, ευλογούσαν τη μερίδα τους στο οικογενειακό τραπέζι, και την κατέβασαν χωρίς φόβο, και με πολύ πάθος. Κανένας τους δεν έπαθε κάτι από τη ευλογημένη γουρουνοπούλα, στην εορτή της μνήμης της Αγίας Τριάδος.
Καθώς πέρασαν οι δίδυμες με τους γονείς τους απέξω από το σπίτι του Θύμιου, του ερασιτέχνη μουσικού, κοντά στην Αγία Τριάδα, χαρούμενα πρόσωπα σταμάτησαν τον κύριο Φώτη.
-Πού είσαι βρε Φώτη; Άσε τις γυναίκες να κάνουν τη δουλειά τους και έλα να πιούμε ένα καφεδάκι. Δεν βλέπεις εδώ είναι όλα τα όργανα επί της σκηνής; Η σκηνή ήταν το ανοιχτό μπαλκόνι της αυλής του διώροφου σπιτιού.
Οι Μπιζανιώτες μουσικοί ήταν μαζεμένοι εκεί και έκαναν προθέρμανση για το γλέντι της ημέρας. Γιατί, ναι μεν το βράδυ στην πλατεία λάμβανε χώρο εκτενές μουσικό υπερθέαμα με λαϊκά άσματα, αλλά τούτοι οι κουλτουριάρηδες, οι ψαγμένοι ερασιτέχνες μουσικοί της Βαλύρας, είχαν εμπεδώσει και λάμβαναν ευχαρίστηση από “άλλα ακούσματα”, αυτά που κατευνάζουν τις ορμές και διεγείρουν τις θείες ιδιότητες της ανθρώπινης καρδιάς.
-Κάθισε Φώτη, είπε η Ασπασία , θα πάμε με τα κορίτσια βόλτα στην πλατεία, αλλά να μην αργήσεις να επιστρέψεις το μεσημέρι στο σπίτι, για να φάμε.
Πανευτυχής ο Φώτης, που έλαβε επίσημα άδεια από τη γυναίκα του, της πέρασε γρήγορα στο χέρι χρήματα για τη γουρουνοπούλα και εντάχθηκε, χωρίς καθυστέρηση, στον όμιλο των αείμνηστων μουσικών.
Πλούσιο το πρόγραμμα των αθλητικών δρώμενων στους αγώνες , στην εορτή της μνήμης της Αγίας Τριάδος στη Βαλύρα. Αν και την ίδια ημέρα γιορτάζει η Αγία Τριάδα στην Οιχαλία, και λαμβάνουν χώρο εκεί ιπποδρομίες, οι Βαλυραίοι, σε αντίθεση με τα άλλα κοντινά χωριά, όπως το Πλατύ και τη Λάμπαινα , που εορτάζουν τη μνήμη του Αγίου Γεωργίου και επιδίδονται με θέρμη σε ιππικούς αγώνες, καθιέρωσε αθλητικούς αγώνες, με αναφορά στους αρχαίους Ολυμπιακούς αγώνες, για έναν κότινο της δόξας, το στεφάνι της ελαίας, αλλά και σεβαστά χρηματικά έπαθλα, τα οποία επιβράβευαν τους φτωχούς, αλλά ανδρείους νικητές της μεταπολεμικής Βαλύρας, προερχόμενα από το Εμπορικό Επιμελητήριο της χώρας (2). Δεν νικούσαν μόνο Βαλυραίοι αθλητές, αφού οι συμμετέχοντες ήταν και από από τα γύρω χωριά, ιδίως από τον Μελιγαλά και τη Σκάλα. Ο δρόμος ,από τον σταθμό του χωριού μέχρι τη γέφυρα της Μαυροζούμενας στη Βαλύρα, παρέμενε ανοιχτός, στη διάθεση των αγωνιζομένων. Εκείνοι έτρεχαν με αδειανό στομάχι, ευχόμενοι να τύχουν μεγάλης τιμής και δόξας, ενώ οι Βαλυραίοι και οι επισκέπτες, χορτάτοι και στολισμένοι, στέκονταν κατά μήκος, αριστερά και δεξιά στα πεζοδρόμια, και παρακολουθούσαν το μέγα δρώμενο της ημέρας. Αλησμόνητες παραμένουν στη μνήμη μας εκείνες οι όμορφες στιγμές, που το στάδιο ήταν ένα και το αυτό με τον χωματόδρομο του χωριού και για αθλητική ενδυμασία αρκούσε ακόμη και η σκελέα ενός συχωρεμένου γηραιού αθλητή, ο οποίος ανελλιπώς, παρά το προχωρημένο της ηλικίας του, λάμβανε ανεπίσημα και κάθε χρόνο μέρος στους αθλητικούς αγώνες δρόμου των 100μ. Ερχόταν τελευταίος και ασθμαίνοντας μεν, αποθεωνόταν και λάμβανε μετάλλιο δε, από την επιτροπή των Ελλανοδικών, ενώ οι νέοι της Βαλύρας τον σήκωναν κατενθουσιασμένοι στους ώμους τους, μέσα σε κλίμα αποθέωσης, για να τον χειροκροτήσουν άπαντες.
Και βέβαια, τι να πω για τις δύο τραγουδίστριες και τη μουσική κομπανία τους, που επέλεγαν για μία σειρά ετών ο Πρόεδρος της κοινότητας , το συμβούλιο του χωριού, μαζί με τα μαγαζιά της Βαλύρας, προκειμένου να εκτελέσουν το μουσικό πρόγραμμα της βραδιάς. Μετά από τόση ποσότητα γουρουνοπούλας, κατά τη διάρκεια του εορταστικού γεύματος και του δείπνου της ημέρας, η γκαζόζα, και η πορτοκαλάδα με ανθρακικό ήταν ό,τι πιο πολύτιμο μπορούσαν να προσφέρουν τα καφενεία του χωριού στους παθιασμένους πανηγυριστές. Έκαναν χρυσές δουλειές τη βραδιά του πανηγυριού τα μαγαζιά του χωριού, στην υπό διαμόρφωση πλατεία της Βαλύρας, κατά τις δεκαετίες 1950-1970.
Όσον αφορά τους αιδεσιμότατους , σεβασμιότατους , πανοσιότατους και πανοσιολογιότατους υιούς της Βουλακανιώτισσας, εκείνοι απείχαν και προσεύχονταν, με “πίστιν αληθήν”, ζητώντας την ανοχή του Αγίου Πνεύματος, ώστε οι παντρεμένοι αγροφύλακες να μη τσακίσουν τα ποδάρια τους χορεύοντας, που λιμπίζονταν τις ομορφονιές της πίστας, η γκαζόζα να μη χυθεί πάνω στα καλά παντελόνια των καθισμένων παντρεμένων, οι οποίοι απατούσαν ασύστολα τις γυναίκες τους φλερτάροντας με τις τραγουδίστριες, με το διακριτικό αλλά βλοσυρό βλέμμα τους, και τα παιδάκια να μη πονηρευτούν και πάθει τίποτα η καρδιά τους, όταν έβλεπαν την τραγουδίστρια να επιδεικνύει τα κάλλη της με “σχετικές προκλητικές κινήσεις” λέγοντας ,“να κι αν δεν με αγαπάς να”!
- Πού είσαι βρε Θύμιο; δεν το ευχαριστήθηκα ...καλύτερα να ανεβαίνατε εσείς στη σκηνή να κάνετε κουμάντο, διαμαρτυρήθηκε ο κύριος Φώτης.
-Το ξέρω, αλλά σε αυτό τον πρώτο λόγο έχει ο πρόεδρος, το συμβούλιο και τα μαγαζιά, απάντησε με απογοήτευση ο Θύμιος. Ύστερα έδωσε τόπο στην οργή και ρώτησε: Εσύ τι ήθελες δηλαδή; Να σου φέρουν τη λυρική σκηνή ή τη Σκάλα του Μιλάνου;
-Όχι παλικάρι μου, αλλά δεν είμαστε άξιοι, τόσοι λεβέντες μουσικοί στο χωριό , να προετοιμάσουμε και να στηρίξουμε ένα ποιοτικό πρόγραμμα για τον εορτασμό της μνήμης της Αγίας Τριάδος;
-Του χρόνου, να είμαστε καλά, Φώτη μου , απάντησε ο αείμνηστος Θύμιος.
Ο εορτασμός της μνήμης του Παναγίου Πνεύματος και οι αθλητικοί αγώνες στη Βαλύρα συνεχίζονται. Το πανηγύρι και η ευλογημένη γουρουνοπούλα παραμένει σταθερή αξία στη Βαλύρα. Μεγάλη χαρά μάς δίνει η πίστη στον Θεό και η φιλοτιμία των μικρών παιδιών, που συμμετέχουν στα εκκλησιαστικά, εορταστικά δρώμενα και στις σακοδρομίες, με σωματική και ψυχική ανδρεία. Είθε η Αγία Τριάδα να φωτίζει τον δρόμο τους.
Του Αγίου Πνεύματος
Κοντάκιον Ήχος πλ.δ΄
Ότε καταβάς τας γλώσσας συνέχεε, διαμέλιζεν έθνη ο Ύψιστος· ότε του πυρός τας γλώσσας διένειμεν, εις ενότητα πάντας εκάλεσε· και συμφώνως δοξάζομεν, το Πανάγιον Πνεύμα.
Χρόνια πολλά σε όλους.
Θερμές ευχαριστίες στον καθ. Ι. Δ. Λύρα, για τη διάθεση ιστορικών στοιχείων για το Πανηγύρι της Βαλύρας και σχετικό φωτογραφικό υλικό.
Ο Θεός μαζί σας!
Ευθυμία Η. Κοντοπούλου
12/6/2022
Βιβλιογραφία
1.Λόγος περί του Αγίου Πνεύματος. Εκ της Ευαγγελικής Σάλπιγγος Μακαρίου του εν Πάτμω.Μεγ. Συν. Πεντηκ. 1985, σελ. 359-370.
2.Λύρας Ι.Δ. Ανάρτηση με τίτλο, “Το Πανηγύρι της Βαλύρας”.
3. Μάρκου Κ.(1966). Μαγειρική Ζαχαροπλαστική.Siamantas.Αθήνα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου