Αθεράπευτος λάτρης της Μεσσηνιακής παράδοσης και δεινός νοσταλγός των παιδικών του χρόνων, κατά τη δεκαετία του 1980, είναι ο κ. Κώστας Γ. Αδαμόπουλος . Με τον γλαφυρό λόγο του μάς παλινδρομεί μαγικά σε εκείνα τα δύσκολα χρόνια της φτώχειας και ανέχειας, που οι γονείς μας προσεύχονταν με δάκρυα στα μάτια, εργαζόμενοι σκληρά στους αγρούς, για να έχουν τον άρτο τον επιούσιο τα παιδιά τους. Θυσία και υπομονή, αλλά ανείπωτη γλυκύτητα, η ομορφιά στα λαμπερά πρόσωπα των χωρικών και η εποχιακή παραγωγή, όπως των σύκων στη Μεσσηνία, έρχονται ευχάριστα στο προσκήνιο.
Ας απολαύσουμε τον ίδιο τον συγγραφέα.
Ξαφνιάστηκα μια ημέρα όταν εκεί στην αυλή του σπιτιού στο χωριό είδα δύο τραπέζια στρωμένα με ένα τραπεζομάντιλο και επάνω απλωμένα σύκα.
Η Βούλα για τις ανάγκες του σπιτιού είχε μαζέψει από τρεις συκιές που μας έχουν απομείνει στο κτήμα και τα άπλωσε για να λιαστούν. Η Μάνα ποιο πέρα ξεκουραζόταν. Αμίλητη , ανέκφραστη, ποιος ξέρει που ταξίδευε το μυαλό της. Μάνα της λέω είδες τη λιάστρα με τα σύκα στην αυλή; Πάει κοντά ( δεν καλοβλέπει κιόλας η καψερή) χαϊδεύει με το χεράκι της το τραπέζι με τα σύκα , χαμογελάει και λέει: Μπράβο σας που τα μαζέψατε για να φάνε τα παιδιά αλλά το κυριότερο να γνωρίσουν τα εγγόνια και τα δισέγγονα αυτό το υπέροχο προϊόν. Σας ανάστησα, σας μεγάλωσα, σας σπούδασα με την ποδιά στην μέση να μαζεύω σύκα και με την κόφα στην πλάτη να τα κουβαλάω στο αλώνι παιδάκι μου. Γυρνώντας να φύγει μου λέει πονηρά: Εγώ πάντως εκείνα τα χρόνια στο τραπέζι άπλωνα τον Τραχανά και τις χυλοπίτες!
Με αναστάτωσαν τα λόγια της Μάνας. Με μιας γύρισε ο χρόνος πίσω. Στα παιδικά και στα εφηβικά μου χρόνια . Το μάζεμα των σύκων. Το άπλωμα στο αλώνι, το καλυβωτό πανί για την βροχή. Το διάλεγμα και στο τέλος το μεγάλο βάσανο, η παράδοση στο αποστειρωτήριο.
Δώδεκα τόνους ξερά σύκα έκανε παραγωγή ο Πατέρας στις αρχές της δεκαετίας του ογδόντα. Τρεις συκιές έχουν απομείνει τώρα.
Μέσα από οικογενειακές φωτογραφίες θα φέρουμε στην μνήμη όλη την διαδικασία της συλλογής, επεξεργασίας και την προώθηση των σύκων στο εμπόριο.
Γονατιστός ο Πατέρας στο μάζεμα με το κοφίνι. Στην συνέχεια φόρτωμα στα «πούργια» και με τον γάιδαρο στο αλώνι για άπλωμα. Η Μάνα μάζεμα με την ποδιά και βοηθός σε όλες τις άλλες εργασίες. Τελευταίος έλεγχος από τον Πατέρα στο τσουβάλι. Για τη « Μόστρα όπως έλεγε».
Βάλε το χέρι σου ποιο βαθιά μέσα στο τσουβάλι και διάλεξε έλεγε στην Μάνα μου γιατί αυτός ο …. Στραβός από του Στρέφι στο αποστειρωτήριο με έχει βάλει στο μάτι.
Το δάκρυ έτρεχε ποιο πολύ από τον ιδρώτα στο πρόσωπο των γονιών μου από την αγωνία εάν θα καταφέρουν να δώσουν τα σύκα στην οργάνωση.
Δεν άντεχε τα «Γυμνάσια και τους εκβιασμούς» όπως έλεγε ο Θοδωράκης Σταθόπουλος στην αναμονή για να του πάρουν τα σύκα και τον έπαιρνε ο ύπνος επάνω στο Τρακτέρ.
Αρκετός κόσμος υπέφερε από αυτή την διαδικασία (οι μη φίλοι προφανώς). Ιερά εξέταση την έλεγαν άλλοι.
Ο Πατέρας μια φορά μπροστά στον εξεταστή έφαγε δύο σύκα κρυφά που είχαν μέσα σκουλήκια για να του κάνουν αποδεκτά τα σύκα.
Να πάρετε τα μάτια σας και να φύγετε από εδώ ήταν η προτροπή όλων τω γονιών από τα χωριά της επαρχίας στα παιδιά τους. Έτσι και έγινε. Δεν θα μπορούσαν τα παιδάκια στις φωτογραφίες που μαζεύουν σύκα, η Χρύσα, ο Διονύσης, ο Θοδωρής, ο Γιώργος να μείνουν στο χωριό.
Ξεριζωθήκαν οι συκιές, πάει και η σταφίδα, έμεινε μονοκαλλιέργεια πλέον η ελιά.
Σήμερα βέβαια το προϊόν έχει μεγάλη ζήτηση. Απελευθερώθηκε το εμπόριο, αλλά η αναδιάρθρωση των συκεώνων μέσα από το πρόγραμμα του υπουργείου έχει μείνει στα χαρτιά. Καμία νύξη στα προγράμματα των υποψηφίων Δημάρχων και Περιφερειαρχών δεν δίνει κάποια ελπίδα.
Κατά τα άλλα και η φετινή γιορτή Σύκου είχε μεγάλη επιτυχία. Αρκετοί πολιτικοί πέρασαν, αρκετά από το στόμα τους ακούστηκαν και ο κόσμος διασκέδασε μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες.
Και του χρόνου με υγεία.
Κώστας Γ. Αδαμόπουλος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου