Τα κλωσόπουλα της Βαλύρας στα θρανία.

                                      

                   Έναρξη σχολικής χρονιάς. Φωτό: Γιώργος  Δ. Καπότης     

Γλυκιά η αίσθηση του Φθινοπώρου, το θέρος παρέδωσε τα ηνία αισθητά και ο σχολικός κώδωνας έκρουσε, καλώντας τα κλωσόπουλα της Βαλύρας στα θρανία. Μια ανάσα δροσιάς για τα φλογισμένα δένδρα που θροΐζουν με ανακούφιση μελαγχολικά, ετοιμάζοντας την αλλαγή της φυλλοβόλας τους φορεσιάς.

Τα παιδιά της Βαλύρας ξεκίνησαν πρωί-πρωί, με τη νέα τους εντυπωσιακή σχολική τσάντα, μέσα όλα τα απαραίτητα τετράδια και βιβλία, κασετίνες και ξυλομπογιές.... τα μεγαλύτερα με ένα βαθύ σφίξιμο στην καρδιά, γιατί ωρίμασαν αρκετά και τούτη θα είναι η τελευταία τους σχολική χρονιά.  Παρέστησαν στον καθιερωμένο εναρκτήριο αγιασμό, ιερουργούντος του σεπτού  πατρός της Ενορίας της  Βαλύρας κ. Ιωάννη Φωτεινού,  δεχόμενα την ευλογία των Τριών Ιεραρχών , με τη συνοδεία των γονιών τους.

Όμορφες οι καλοκαιρινές εμπειρίες και  αλησμόνητα τα μαθητικά χρόνια, θα παραμείνουν μέχρι τα βαθιά γεράματα αναλοίωτα στη μνήμη των παιδιών της όμορφης Βαλύρας μας.

 Συνιστούσε ένας καθηγητής στην Αμερική στους απόφοιτους να διατηρούν μία φωτογραφία της νιότης τους, ως παρηγοριά, για τα βαθιά γεράματα, να την κοιτάζουν κάθε πρωί και να ξανανιώνουν γεμίζοντας χαρά και σιγουριά.

Εμείς οι παλιότεροι ξεφυλλίζουμε με συγκίνηση τα λιγοστά τετράδια των μαθητικών μας χρόνων, βλέπουμε δακρυσμένοι τις φωτογραφίες με τους συμμαθητές μας και με βαθιά συγκίνηση ενδυναμώνουμε τη μνήμη μας, αντλώντας παρηγοριά για τα δύσκολα της ζωής χτυπήματα.

Η παιδική αθωότητα, καταφύγιο είναι της ψυχής του ενήλικου ανθρώπου σε καιρούς μεγάλων δοκιμασιών, όταν οι δυσκολίες και τα συνεχή εμπόδια της ζωής σκληραίνουν τον  εαυτό και θηρίο τον καθιστούν, προκειμένου να ανταπεξέλθει. Αναρωτιέται που είναι και τι απέγινε το γλυκό παιδί των μαθητικών του χρόνων, το μοναδικό και ανεπανάληπτο παιδί, το αγαπημένο, που μέσα στη σχολική σάκα της μνήμης του έκλεισε όλη του ζωή, και φυλάκισε έναν άγγελο στην καρδιά του, για να θωπεύει το είναι του μέχρι τα βαθιά του γεράματα.

           Ο πατήρ Ιωάννης φωτεινός αγιάζει τη Βασιλικούλα Γ. Καπότη στο σχολείο.                                                           Φωτό: Γιώργος και Άσπα Καπότη

Σ΄αγαπώ μανούλα, πήρα άριστα μπαμπά μου, δες τι ωραίο κοχύλι μού χάρισε η φίλη μου η Ελένη, η μαμά της Μαρίας μάς μοίρασε χρωματιστά μολύβια, η γιαγιά της Κατερίνας μάς έδωσε κουλουράκια, αγκαλιάσαμε όλοι μαζί τη δασκάλα μας και είπε ότι πολύ μάς αγαπά....και  μάς ρώτησε πώς περάσαμε τις καλοκαιρινές μας διακοπές....ανεξίτηλες παιδικές μνήμες που σαν χάδι θωπεύουν την κουρασμένη κεφαλή μας.

Τα μεγάλα παιδιά, γιαγιάδες και παππούδες, καθισμένοι δίπλα στα μικρά κλωσόπουλα, δάσκαλοι και φροντιστές κατ΄ οίκον και αμισθί, άρχισαν ανιδιοτελώς το ανεκτίμητο έργο της σχολικής χρονιάς.

                       Οι μικροί μαθητές της οικ. Νίκου και Σοφίας Καρύδη. 

                                           Φωτό: κα Σοφία Μπούτση-Καρύδη

Παππούδες μη ρεμβάζετε και σπαταλάτε άσκοπα τον χρόνο σας, δραπετεύοντας από τούτο το όμορφο πανηγύρι της ζωής. Ξανανιώστε δίπλα στης σποράς σας τα  γεννήματα!

                             Οι τρεις ιεράρχες. Φωτό: Πατήρ Χαράλαμπος Βρυώνης

Καλή σχολική χρονιά στα παιδιά, στους γονείς και δασκάλους τους. 

 Θερμές ευχαριστίες  στην οικ.  Γιώργου και Άσπας Καπότη, στην  κα Βάσω Φ. Ηλιοπούλου και κα Σοφία Μπούτση,   για το πλούσιο φωτογραφικό υλικό. 

Ο Θεός μαζί σας!

Ευθυμία Η. Κοντοπούλου

11/9/2023