Φωτό:megalipanagiathivon.gr
Αφιερωμένο στις Χριστιανικές ψυχές που άντεξαν και αντέχουν....
Άδολη η ψυχή, καθώς τη συνάντησε ο άγγελός της στο κατάστρωμα του είναι της , δεν φορούσε το φωτοστέφανο της αγιότητας στους ώμους της, αλλά των βασάνων τούτης της πρόσκαιρης ζωής. Κάτω από το ένδυμα του αισθητού, δώρο Θεού, ξεκούραζε τα χρυσά χέρια της, μέσα σε ζεστές τσέπες, καθώς ο ήλιος στόλιζε το δειλινό μ’ ένα ουράνιο τόξο, μετά από συνεχή, πολλών ετών βροχή.
Δειλά, με το δεξί της χέρι , ανάδεψε τους πολύκλωνους κρόκους της επίγειας εμπειρίας της στα κρόσσια του γίγνεσθαι, και τους σήκωσε σιωπηλά, εμπρός στα μισόκλειστα βλέφαρά της ...μεγάλη η φτώχεια της διαπίστωσε! Ορθόδοξα έκανε τον σταυρό της ... φως ιλαρόν της θείας Δόξης φώτισε το λιόγερμα και πέντε λαμπρές ακτίνες στόλισαν τα ακροδάκτυλά της. Η σταθερότητα της αγάπης προς τον Θεό και τον πλησίον, η υπομονή των βασάνων της, η υπακοή στη σταυρική θυσία του Κυρίου, η ταπείνωση, και η αβάσταχτη μακροθυμία της. Διαυγές επίχρισμα ειρήνης , πεποικιλμένο , φώτισε το πτέρωμά της! Κάποτε έφθανε η έπαρση των πτερύγων της τόσο ψηλά, έως τον ουρανό της Ευρώπης, και βαθειά, μέχρι τον βυθό του Ειρηνικού. Τώρα, ήταν τόσο θείο το είναι της , όσο το άτομο ενός μορίου..ήταν ο Θεός ο πανταχού παρών και τα πάντα πληρών εντός της. Γειώθηκε η ψυχή στη θεάρεστη ζωή , πάνω σε αφρισμένα ύδατα, και χάιδεψε ένα μοναχικό κοχύλι, την ελπίδα της σωτηρίας της. Εκστασιασμένη η ελπίδα στάθηκε εμπρός στο ένδυμά της και έκλεισε ερμητικά το πέρασμα στη ματαιότητα και τη θλίψη....
Ποθούσε να δει κατάματα τον άγγελό της η αναστημένη ψυχή... εκείνος το γνώριζε καλά ... εν αρχή ήν ο λόγος. Αρχάγγελος ήταν και Ιεφωνίας της αθεΐας δεν αποδείχθηκε! Κανένας δεν έσχισε τα ιμάτιά της, άναβε τη λαμπάδα της και πάντα προσκαλούσε με καυτά δάκρυα προσευχής τον Θεό εντός της. Ο Κύριος ερχόταν εν τω μέσω της νυκτός. Τσακίστηκαν οι πλόκαμοι των δαιμόνων και νεκροί, σαν πυκνό γαζί , στάθηκαν στα περάσματα του παρελθόντος ...είχε η λάμπουσα ψυχή το μέλλον της Ουράνιας Βασιλείας εμπρός της.
Ένα φωτεινό αγέρι φώλιασε στη χιονισμένη κεφαλή της, προκαλώντας ειρηνικά νυσταγμό. Καθώς έγειρε στη θεία μνήμη της για πάντα, φως ιλαρό την αγκάλιασε.
Το νιώθω , ψέλλισε εύχαρις πριν ταξιδέψει, είναι το αιώνιο παιδί -Θεός εντός μου!
Τραντάχτηκε το καράβι, και σαν πλουμιστή ουρά αναδύθηκε στον αφρό , σκορπίζοντας στα υφαλο- περάσματα της ζωής τη σοφία της σκέψης της ....
Ο Θεός μαζί σας!
Ευθυμία Η. Κοντοπούλου
30/9/2023
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου