Στον απόδημο Έλληνα, στην ψυχολογία και την Ιθάκη του αναφέρεται ο λόγιος εκπαιδευτικός κ. Μαρίνος Γεωργάτος, σε πρόσφατη ανάρτησή του στο FB. Τους συμπατριώτες μας εκτός Ελλάδας σκιαγραφεί, εκείνες τις αγαπημένες ψυχές που λαξεύονται σε άλλη γη, με την άσβεστη ελπίδα της επιστροφής…..
Σήμερα, «τυχερός» είναι ο κ. Γιώργος Δ. Καπότης, στη γενέτειρά του Βαλύρα Μεσσηνίας, με το εντυπωσιακό κοπάδι των όμορφων προβάτων του, την αριστοκράτισσα προβατίνα του με τους λεπτούς τρόπους, που απολαμβάνει τη φροντίδα και το άρμεγμα, και το ανταποδίδει με τρυφερά φιλιά στον ομορφονιό αφέντη της. Τυχερός είναι ο κ. Γιώργος Δ. Καπότης γιατί ρυθμίζει τη ζωή του όπως αυτός επιθυμεί, έχει δημιουργήσει μία όμορφη οικογένεια, παράλληλα δεν στερείται τις χάρες του γραφικού χωριού που γεννήθηκε. Χθες, ήταν ο Βαλυραίος επιχειρηματίας κ. Γιώργος Παρ. Φειδάς, που ζει για περισσότερο από 50 χρόνια στο Road Island των Η.Π.Α….Κατά τα μαθητικά του χρόνια, το αγαπημένο του άλογο τον κοιτούσε με θαυμασμό μέσα στα μάτια, και φιλούσε το δεξί χέρι του όταν το τάιζε…
Δεσμοί ζωής που δεν καταλύει ο αδίστακτος χρόνος, δυνατά αισθήματα, ήχοι, εικόνες, νοητική , σωματική απόλαυση και πληθώρα συναισθηματικών αποχρώσεων, θεϊκά λαμπρύνουν τη μνήμη του παρελθόντος και τη δένουν σαν με χρυσοκονδυλιά.
Ιδίως η παιδική μας ηλικία , είναι συνυφασμένη με μοναδικά ευχάριστα γεγονότα, δυσεύρετο γιατρικό για καιρούς νοητικής καθήλωσης και εξαθλίωσης, απελπισίας αγκούσα, συντροφική απανεμιά και σωματική δυσκαμψία….εξαιρούνται εκείνοι που συνάντησαν τον Θεό στον Παράδεισο εντός τους και ευτύχισαν!
Κι αν οι δυσκολίες της ζωής πήραν μακριά αρκετά αμούστακα παιδιά από το φυσικό περιβάλλον στο οποίο διαμόρφωσαν την προσωπικότητά τους, η μνήμη καλπάζει και πολλά φέρει στο φως, ιδίως κατά την περίοδο της προχωρημένης ηλικίας, που το εσωτερικό παιδί, το αθάνατο και αιώνιο, δεν ταυτίζεται με το επίπλαστο γήρας που συνοδεύει το φθαρτό σώμα του. Η ψυχή είναι αθάνατη και ό,τι ποθεί το ελκύει και το υιοθετεί ως στόλο της, κατά τη διάρκεια της μαθητείας της σε αυτή τη ζωή, πριν επιστρέψει μονίμως στην Πατρική αρχή, ως ικέτης της σωτηρίας της.
Λέγει ο κ. Μαρίνος Γεωργάτος:
« Ο απόδημος Έλληνας, στο μεγαλύτερο ποσοστό πάντα σκέφτεται την επιστροφή στις ρίζες του. Η επιστροφή του Έλληνα στην Ιθάκη του θα πρέπει να παραδεχθούμε δεν είναι, για μύριους λόγους, εύκολη υπόθεση.
Όπως και να έχει μιλάμε για τον εγκιβωτισμένο νόστο που συναρμολογεί πτυχές εκτοπισμένης μνήμης και θωρώ πως είναι ισοδύναμη με την ευδιάκριτη και επαρκή ενσωμάτωση εικόνων που τον ακολουθούν στις αναδρομές που επιχειρεί η μνήμη. Είναι το κυρίαρχο γαλάζιο που πλημμυρίζει την σκέψη του Έλληνα μακριά από τον τόπο του. Είναι όλες αυτές οι αποχρώσεις του μπλε που χορταίνουν το μάτι και αγκαλιάζουν τον Ελληνικό γιαλό που κρατούν φυλαγμένα άπειρα όνειρα όλων εκείνων που υπομένουν και περιμένουν τη στιγμή της ενσάρκωσης. Είναι το ονειρικό τοπίο της υπαίθριας γης που είναι ποτισμένη με προσδοκίες και ελπίδες μικρών και μεγαλύτερων, εφήβων και αιώνιων νέων που υποχρεώθηκαν από τις συνθήκες, τις όποιες συγκυρίες και περιστάσεις να βρεθούν σε άλλη γη σε άλλα μέρη.
Οι αναμνήσεις ανέπαφοι καταυλισμοί του παρελθόντος. Σκιρτήματα και σπαράγματα που κινητοποιούν τις αισθήσεις και τα συναισθήματα εμποτίζοντας αδιάλειπτα την κάθε ύπαρξη με ψυχικό σθένος να αντέξει τον όποιο Γολγοθά για την απρόσκοπτη συνέχεια μέχρι την ημέρα της Ανάστασης.»
Όνειρα…πουλιά μου ταξιδιάρικα…η Βαλύρα, αιώνια παιδούλα, παραμένει σταθερά στο πόστο της και σας περιμένει όπως η Πηνελόπη τον Οδυσσέα, με τον νόστο επί των οφθαλμών του… Θαλασσοδαρμένος αλλά σοφότερος, κάτω από την οικογενειακή ελαία έσμιξε ο πολυμήχανος Οδυσσέας με την σύντροφο της ζωής του, την Πηνελόπη που πλαγιάζει στην υψηλή πύλη του νου, εκεί που τη συναντά , τις νύχτες με αστροφεγγιά , ο γιος τoυς ο Τηλέμαχος….
Θερμές ευχαριστίες στον κ. Γιώργο Δ. Καπότη, ιδιωτικό υπάλληλο και κτηνοτρόφο, για την υπέροχη φωτογραφία με την "Ασπρούλα" του στη στάνη του στη Βαλύρα.
Ο Θεός μεθ΄ημών,
Ευθυμία Η. Κοντοπούλου
22-8-2024
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου