Η επίσκεψη των εγγονιών το Καλοκαίρι , ιδιαίτερα για τις γιαγιάδες της Βαλύρας, κατά τη δεκαετία του 1970, ήταν η ανταμοιβή τους για τον βαρύ Χειμώνα και τις πολλές εργασίες στο σπίτι και στα κτήματα. Νοσταλγούσαν να δουν τα εγγόνια τους στις διακοπές από τις σχολικές υποχρεώσεις τους, και ετοίμαζαν για μήνες ολόκληρους καλούδια και διάφορα προσωπικά για τον καθένα δώρα , καθώς και τρόφιμα και στρωσίδια υφαντά και κεντητά για όλη την οικογένεια. Τα εγγόνια -από άλλες πόλεις ή χωριά και από το εξωτερικό -κατέφθαναν στη Βαλύρα συνήθως στο πανηγύρι του χωριού, τη Δευτέρα του Αγίου Πνεύματος, που εορτάζει η γραφική Αγία Τριάδα. Η χαρά ήταν μεγάλη όχι μόνο της οικογένειας που περίμενε τους επισκέπτες της, αλλά και των μικρών μαθητών που συναντούσαν τους φίλους τους, με τους οποίους μοιράζονταν τα νέα τους σε αυτοσχέδια επιστολόχαρτα από φύλλα των μπλε τετραδίων τους, κατά τη διάρκεια όλου του σχολικού έτους. Αλησμόνητες παραμένουν οι παιδικές εμπειρίες στο χωριό κατά τις καλοκαιρινές διακοπές.
Θυμάμαι ένα καλοκαίρι που η γιαγιά μου Κωνσταντίνα σφιχταγκάλιασε τα παιδιά της κόρης της Καλλιόπης , τον Κωνσταντίνο και τον Γιώργο, που ζούν στη Ζυρίχη της Ελβετίας, και δεν είχαν ακόμη τελειώσει το δημοτικό σχολείο. Ο ξάδελφός μου Γιώργος ήταν εννέα χρονών και φαινόταν ότι θα γίνει ένας πανύψηλος άνδρας-τα μακριά ποδάρια του περίσσευαν στο παιδικό κρεββάτι. Μία ημέρα που επέστρεψε η οικογένεια στο σπίτι από το μπάνιο τους στην παραλία της Μπούκας στη Μεσσήνη, ο Γιώργος, περιμένοντας τη σειρά του για να μπει στο λουτρό, δεν άντεξε, η ζέστη τον είχε κτυπήσει στο κεφάλι, και αποκοιμήθηκε επάνω στους δαντελλένιους λευκούς χασέδες που είχε στρώσει η γιαγιά στη ντιβανοκασέλα στο σαλόνι, αφήνοντας αποτυπώματα από την κολλημένη άμμο στα πόδια του σχεδόν παντού!
Η φεγγαροπρόσωπη Κωνσταντινιά της Βαλύρας, τον αγαπούσε τόσο πολύ, που δάγκωσε τη γλώσσα της για να μην τον πικράνει, όταν ξύπνησε. Αφού τον βοήθησε να πλυθεί και να χτενιστεί, τον φίλησε και προσπάθησε να τον νουθετήσει με αγάπη:
- Τώρα παιδάκι μου που μεγάλωσες και είσαι ολόκληρος άνδρας, πρέπει να έχεις τα μάτια σου τέσσερα!
Ο Γιώργος ακούμπησε τα χέρια του στα μάτια του για να ελέγξει μήπως πέραν των δύο οφθαλμών του έχει και κάτι άλλο που του έχει διαφύγει, και απορημένος ρώτησε τη γιαγιά:
-Ο παππούς Γιώργος, του οποίου έλαβε κατά τη βάπτισή του το όνομα, έχει τα μάτια τέσσερα;
-Ο παππούς, είναι πολύ προσεκτικός .Έχει τα μάτια δεκατέσσερα! Αποκρίθηκε η γιαγιά.
-Και ποιος είναι πολύ-πολύ καλός και έχει τα περισσότερα μάτια; Ρώτησε με περιέργεια ο μικρός επισκέπτης.
-Ο παπά-Δημήτρης Ξυδόπουλος στον Άγιο Αθανάσιο, απάντησε η γιαγιά με θαυμασμό.
-Και πόσα μάτια έχει ο παπά-Δημήτρης, ζήτησε να μάθει ο αγαπημένος εγγονός .
-Ο παπά-Δημήτρης έχει πάρα πολλά μάτια, ένα μάτι για τον καθένα μας, πολυόμματο του Θεού είναι , απάντησε η γιαγιά.
Τούτη η συζήτηση έξαψε την περιέργεια του μικρού Γιώργου και την επόμενη ημέρα άρχισε να παρατηρεί όλους, ανθρώπους και ζώα , επίμονα. Κάποια στιγμή το απόγευμα, κάθισε στη διπλανή καρέκλα στη βεράντα του σπιτιού μία ασπρόμαυρη ήρεμη γατούλα και τον άφησε να τη χαϊδέψει. Καθώς παρατηρούσε πόσους οφθαλμούς έχει η γάτα, έκπληκτος είδε επάνω από τα κανονικά της μάτια δύο γκριζόμαυρα τριχωτά αμυγδαλωτά σαν ζωγραφισμένα ματιά, αριστερά και δεξιά! Α! αναφώνησε. Γι΄ αυτό η γάτα αυτή είναι προσεκτική…έχει τα μάτια τέσσερα! Στη συνέχεια ανέβηκε σε ένα καρεκλάκι για να φθάσει το καθρεφτάκι του παππού, που το είχε ακουμπήσει ψηλά στον φεγγίτη στο μπάνιο και προσπάθησε να δει αν πάνω και κάτω από τα φρύδια του είναι κρυμμένα κι άλλα μάτια. Μάταιος ο κόπος του, αλλά δεν πτοήθηκε. Αφού έλεγξε στο πρόσωπο τη μητέρα και τον πατέρα του και καθήλωσε τον αδελφό του μισή ώρα στην καρέκλα ψηλαφίζοντας το μέτωπό του, ματαίωσε την έρευνα του γιατί ήταν ώρα για ύπνο. Ξαναπήγαν οικογενειακώς στην παραλία την επόμενη ημέρα και δυστυχώς επανέλαβε ακριβώς το ίδιο λάθος της προηγουμένης , οπότε θυμωμένη η γιαγιά, πήρε μία βέργα , δήθεν να τον δείρει, και του είπε:
-Τι είπαμε χθες; Δεν είπαμε να είσαι προσεκτικός άνδρας, να έχεις τα μάτια τέσσερα;
-Γιαγιά μη με μαλώσεις σε παρακαλώ, αναστέναξε ο Γιωργάκης . Είμαι καλό παιδί , μόνο άνθρωπος είμαι, δεν είμαι γάτα!
Τυφλός τυφλόν οδηγεί σε τούτη τη ζωή..μέχρι να ανοίξουν της ψυχής τα μάτια.
Ο Θεός μεθ΄ημών
Ευθυμία Η. Κοντοπούλου
10-6-2024
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου