Η ευλαβεστάτη γιαγιά Μαρίκα Αθανασόπουλου, με τα παιδιά και εγγόνια της .
Φωτογραφίες: κ. Χρύσανθος Αθανασόπουλος στο fb
Επάνω στο κανναβάτσο της ηθογραφίας , λαογραφίας και ιστορίας της Μεσσηνίας, ανείπωτος διάκοσμος είναι οι αείμνηστες γιαγιάδες και μητέρες μας, ξάστερος ουρανός με αστροφεγγιά, ηλιόγερμα με χρυσούς δακτυλίους, ευγένεια και λεπτότητα, προσφορά στη ζωή που τα θηλυκώνει όλα αρμοστά, με λογής - λογής χρώματα , σαν τα ευωδιαστά καρυκεύματα στην ευλογημένη κουζίνα τους.
Τι να πρωτοθυμηθώ; Ανεξίτηλες εγγραφές στολίζουν τη μνήμη μου και δάκρυα ρέουν στα μαγεμένα μάτια μου, καθώς ο χρόνος κυλά, εκείνες αποχωρούν σεμνά , σαν σιωπηλά διαβατάρικα πουλιά, και η ψυχή παλεύει να κρατήσει αναλλοίωτο στον χρόνο το ακριβό τους πέρασμα .
Φωταυγής πηγή χαράς και ανεκτίμητης προσφοράς είναι η κα Μαρίκα Αθανασοπούλου, μητέρα του κ. Χρύσανθου Αθανασόπουλου από τους Γαργαλιάνους , ίδια και απαράλλακτη όπως οι αείμνηστες γιαγιάδες μας στην όμορφη Βαλύρα μας.
Τούτη η χρυσή θημωνιά, παιχνιδίζει στον χρόνο με χαμόγελο και δεν λέει να πάψει να ασκεί τα μητρικά της καθήκοντα με βλέμμα δίκανο, μην δεν της πετύχει η μουσταλευριά και τα μελομακάρονα, δεν είναι αφράτοι και τραγανοί οι λουκουμάδες, πρώτης ποιότητας το πετιμέζι της χρονιάς, νόστιμα τα γεμιστά στον ξυλόφουρνο, και λεπτός ο τραχανάς. Αλύγιστη σαν κυπαρίσσι, ακούραστη και δημιουργική σαν τον ίδιο τον Θεό επί γης, αισιόδοξη και υποστηρικτική πέρα από τα ανθρώπινα όρια, επιλοχίας κατ΄οίκον στις διαταγές του στρατηγού της οικογενείας της, αν και καπαρωμένη από την τρυφερή εφηβεία της, αν και πρώιμα διάβηκε νυφούλα το κατώφλι της ζωής, παραμένει αλύγιστη , σαν ανθισμένη αμυγδαλιά στην καταχειμωνιά, με μία θεία κόρη ερμητικά κλεισμένη μέσα στην αγέρωχη καρδιά της, μια κόρη που είναι όμορφη όπως οι Χάριτες της οικογενείας της.
Μας φίλεψε μελομακάρονα και μυρωδάτη μουσταλευριά, στις σελίδες του κ. Χρύσανθου Αθανασόπουλου στο face book, και θυμηθήκαμε την εποχή του 1960 που δεν είχαν ακόμη ηλεκτροδοτηθεί τα χωριατόσπιτα, και οι γιαγιάδες μας ύφαιναν τη ζωή γονατιστές, με προσευχή αδιάλειπτη, εμπρός στο άσβεστο στο εικονοστάσι καντίλι τους.
Η εγγύηση της ίδιας της ζωής ήταν οι αλησμόνητες γιαγιάδες μας! Αν και αγρότισσες, διατηρούσαν τα ακροδάκτυλά τους λεπτότατα.... η αρχοντιά του χαρακτήρα τους μετρούσε με το πόσο ψιλό έτριβαν τον τραχανά και μικρά έπλαθαν τα ντολμαδάκια, πόσο λεπτό ήταν το νήμα του πλεξίματος, και βασανιστικά τα σχέδια στα εργόχειρα και στα προικοσέντονα, που από κοπελούδες κεντούσαν και ύφαιναν.
Τα σκληρά και ξερά τα έκαναν βραστερά , το ψωμί άρτο θείο και το νερό στα πηγάδια αγίασμα. Κι αν η βραχνάδα από την καπνιά στον ξυλόφουρνο τους έκοβε τη μιλιά, είχαν το χαμόγελο της Παναγιάς και του Χριστού το βλέμμα, την καλοσύνη οδηγό και την ευχή φανό, στα σκοτεινά και έρημα, κάτω από τη σεμνή μαντίλα τους.
Ύφαιναν τη ζωή με νήμα κρουστό και απέθαντο στο χρόνο, κεντούσαν τις χαρές και τις λύπες με σταυροβελονιά, στον Θεό ήλπιζαν, σε καιρούς δύσκολους, να δώσει καλές ημέρες για να γιορτάσουν τα παιδιά.
Έτσι κι εγώ, μικρό πουλί, στην αγκαλιά τους φώλιασα, μέχρι να πάρω στα χέρια τη ζωή με πόνους και με βάσανα. Κάθε εικόνα τους, συνήθεια και πρακτική, ποτίζει τη μνήμη μου και επιτείνει την επιθυμία προς μίμηση ....επιτέλους να μου πετύχει η μουσταλευριά!
Αριστούχος της ζωής είναι η κα Μαρίκα Αθανασοπούλου, στολίδι πολύτιμο στη γενέτειρά της, να την έχει ο Θεός καλά, καθώς και όλες τις άξιες γυναίκες της Βαλύρας μας, που τιμούν με ευλάβεια την παράδοση του τόπου μας.
Με επίμετρο “μάς γαλουχήσατε με θεία νάματα”, ας είναι αιωνία η μνήμη των αείμνηστων γιαγιάδων και μητέρων μας, και ο Θεός να δώσει χρόνια πολλά και καλά, με υγεία και ευτυχία, σε εκείνες που έχουμε τη θεία ευλογία να στολίζουν ακόμη τη ζωή μας και να κοσμούν τον οίκο μας.
Θερμές ευχαριστίες στον κ. Χρύσανθο Αθανασόπουλο, εργαζόμενο στο Πυροσβεστικό Σώμα Ελλάδας, που μοιράζεται μαζί μας, ανελλιπώς στο fb, τις υπέροχες δραστηριότητες της αξιολάτρευτης μητέρας του.
Ο Θεός μαζί σας!
Ευθυμία Η. Κοντοπούλου
16/11/2023
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου