Τρίτη 15 Οκτωβρίου 2024

Αγιάζοντας μέσα στο ίδιο μας το σπίτι

        

                                                Φωτό: Ι.Ν. Αγίας Παναγίας Θηβών


Όταν ο αγαπητός μας συμπατριώτης και ιδρυτής  των ιστοσελίδων «Η Βαλύρα της Ιθώμης», και η "ΕΝΟΡΙΑ ΜΑΣ", κ. Ιωάννης Ελ. Λινάρδος, ρώτησε τον θεοπρόβλητο Βαλυραίο πατέρα μας, τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Μονεμβασίας και Σπάρτης, κ. Ευστάθιο, πώς ένας λαϊκός άνθρωπος μπορεί να αγιάσει,  εκείνος ευθαρσώς του απάντησε ότι «ακόμη και μέσα στο ίδιο του το σπίτι δύναται να αγιάσει ο άνθρωπος»! Εκείνοι που βρίσκονται μέσα στο πλήθος τον ανθρώπων και στις ταραχές του κόσμου,  άνισα πολιτεύονται (κατά Θεόν) καθώς πρέπει, αλλά βρίσκουν τη σωτηρία τους, και αξιώνονται να λάβουν από τον Θεό μεγάλα καλά, που υπερβαίνουν  τον νου , την ακοή και την διάνοια, λέγει ο Άγιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος στα "Ευρισκόμενα".

Ο φιλόχριστος συγγραφέας Π.Μ. Σωτήρχου, το έτος 1997, δημοσίευσε το ψυχοπνευματικώς ωφέλιμο πόνημά του με τίτλο ¨Ασκητική για τους Λαϊκούς κατά τους Αγίους Πατέρες’. Έκτοτε, αυτό το πολύτιμο εγχειρίδιο της Ορθοδόξου πίστεως είναι αναπόσπαστο μέρος της καθημερινής άθλησης αρκετών μελετητών της Εκκλησίας μας.

 Γράφει ο θεοφώτιστος συγγραφέας:


« Ο πιστός  στον Παντοδύναμο Θεό άνθρωπος, είτε ζει εντός του κόσμου, είτε τον εγκατέλειψε και έγινε αναχωρητής, βαδίζει στον δρόμο της αιωνιότητος με την βοήθεια του Θεού και αναζητεί την εν Χριστώ μακαριότητα, γιατί αυτή είναι η αληθινή ευτυχία, όσον κι αν είναι στενή και τεθλιμμένη η οδός, η απάγουσα εις την βασιλείαν των ουρανών».

Την αγωνιστική πορεία όσων ασκητεύουν μέσα στον κόσμο φωτίζει τούτο το βιβλίο, των εκδόσεων Παρουσία στην Αθήνα. Όπλα αήττητα για τον λαϊκό άνθρωπο είναι τα ακόλουθα συνοπτικά, με βάση τους εφαρμοσμένους κανόνες της Ορθοδόξου πρακτικής , από τους Αγίους Πατέρες αλλά και  τον ίδιο τον συγγραφέα , ως  άνθρωπο εντός του κόσμου :


                                                                Φωτό: VideaChristo

Α. Η πνευματική διάσταση της άθλησης (Σωτήρχου, σελ. 37-87).

Η ακλόνητη πίστη  προς τον Θεό και αγάπη προς τον Ουράνιο Πατέρα και τον πλησίον καθώς και η ελπίδα της σωτηρίας μας είναι πρωταρχικής σημασίας. Ο εσωτερικός χώρος της καρδιάς μας επιζητεί να μην είναι δέσμιος στα πάθη των πρόσκαιρων ηδονών αλλά  θεοφώτιστος.Εμείς όμως δεν ακούμε τον λόγο του Θεού αλλά ακολουθούμε τις προσταγές των πρόσκαιρων ηδονών σε βάρος της πνευματικής και ψυχικής μας εξέλιξης. "Ο άνθρωπος χρειάζεται να κάνει ενδοσκόπηση, να δει ποιο είναι το φρόνημα του και ο βαθμός της ελευθερίας του από τα πάθη του, πόσο ζωντανή και αληθινή είναι η πίστη του και αν αυτή κυριαρχεί στην πορεία του βίου του εσωτερικά και εξωτερικά", υποστηρίζει ο συγγραφέας.

1. Η πίστη είναι θεμέλιο όλων των αγαθών, και θύρα των μυστηρίων του Θεού, και νίκη ακούραστη των εχθρών, και αναγκαιότερη κάθε αρετής και φτερά της προσευχής και ενοίκηση του Θεού μέσα στην ψυχή, γράφει ο Άγιος Πέτρος ο Δαμασκηνός (8ος αιώνας).

2. Η συνειδητή προσευχή  καθημερινά είναι απαραίτητη. Σημαντικό είναι να γνωρίζουμε καλά και να λέμε εκ βάθους καρδίας τουλάχιστον τα ακόλουθα:

α. Το Σύμβολο της Πίστεως

β. Την Κυριακή Προσευχή ( Το Πάτερ ημών)

γ. Το Βασιλεύ Ουράνιε

δ. Το Παναγία Τριάς

ε. Τον Ν (50ο) Ψαλμό

στ. Το Άξιον εστί

ζ. Το Κύριε ελέησον 40 φορές

η. Το Δόξα Πατρί και Υιώ πολλές φορές

θ. Την προσευχή στον Φύλακα Άγγελο

3.Οι τρεις συνεχείς μνήμες, του Θεού, του θανάτου, που είναι αναπόφευκτος, και της αμαρτωλότητάς μας βοηθούν να μην χάνουμε τον προσανατολισμό μας, αλλά να οδεύουμε προς το κατ΄ ομοίωση με τον Θεό. 

4. Η συνεχής μελέτη κειμένων, όπως του Ευαγγελίου και εκκλησιαστικών βιβλίων, μεταμορφώνουν τον εσωτερικό μας κόσμο.

 5. .Η καταβύθιση στο πέλαγος της αγίας ταπεινότητας με σιωπή, πραότητα, αυτοέλεγχο, δάκρυα μετάνοιας  συντρίβουν τα πάθη της καρδιάς και αναδομούν μεταμορφωτικά. 

6. Το αγώνισμα της Θείας Κοινωνίας ( εξομολόγηση, νηστεία, Θεία Μετάληψη) χρειάζεται να είναι αναπόσπαστο μέρος του βίου μας. Όταν εκκλησιαζόμαστε και μάς καλεί ο Κύριος να μετέχουμε των Αχράντων Μυστηρίων, θα πρέπει να είμαστε έτοιμοι να δεχτούμε το σώμα και το αίμα Του.

Β. Η υλική-σωματική διάσταση της άθλησης

1. Η προσεγμένη διατροφή είναι σημαντική για την κάθαρση του σώματος και κατ΄ επέκταση της σκέψης, για τον δραστικό έλεγχο των παθών, αφού ο  λόγος κινείται μεταξύ νηστείας και ύπνου. Το προτεινόμενο πρόγραμμα από την Ορθόδοξη Εκκλησία μας είναι άριστα μελετημένο και ευλογημένο, καλό για την υγεία μας είναι να τιμούμε τις αγίες τεσσαρακοστές και να νηστεύουμε κάθε Τετάρτη και Παρασκευή. Η αναζήτηση της γευστικής απόλαυσης και η πλήρωση της κοιλίας να μην είναι το ζητούμενο, αλλά ούτε και το αντίθετο άκρο της σωματικής επίδειξης , υπερηφάνειας και κενοδοξίας. λέγει ο Άγιος Ιωάννης της Κλίμακος.

2. Ο ύπνος είναι αναγκαίος για την ανάπαυση του σώματος, όχι για παρατεταμένη νωχελική συμπεριφορά που οδηγεί στην αποχαύνωση , ιδίως τις Κυριακές , στις αργίες και μεγάλες εορτές,, και δεν αφήνει τον άνθρωπο να μετέχει των θείων μυστηρίων.

3. Προσοχή στην περιβολή μας, ένδυση, υπόδηση, αξεσουάρ κλπ. Ας μην επιβαρύνουμε τον εαυτό μας με περιττό υλικό στόλο που μόνο κακό μπορεί να μάς προκαλέσει και να ενισχύσει την εκδήλωση των αλόγιστων παθών, φυλακίζοντάς μας στα εγκόσμια. Ιδίως εντός του χώρου της Εκκλησίας είναι αποτρεπτική η άσεμνη εμφάνιση...αποστρέφει το βλέμμα των αγίων κια των ιερωμενων και δεν παρέχουν έλεος,  έλεγε ένας φωτισμένος ιερέας.

4. Η εργασία και όλες  οι ασχολίες μας χρειάζεται να είναι έντιμες και όχι περιττές. Να μην ακολουθούμε βλαπτικά, για την ψυχή, το πνεύμα αλλά και το σώμα μας, επαγγέλματα. Να ακολουθούμε την τεθλιμμένη οδό του έντιμου βίου και της πνευματικής ανόδου, χωρίς προσανατολισμό στη συσσώρευση υλικών αγαθών και πρόσκαιρου πλούτου, αλλά αιωνίων αγαθών. Να μην μας  αποπροσανατολίζουν από τον πρωταρχικό στόχο μας τα πρόσκαιρα αποκτήματα, αλλά να αναζητούμε το κατ΄ ομοίωση με τον Θεό και Πατέρα μας.

5. Η σχέση μας με τον πλησίον, πιστούς και απίστους, είναι ιδιαιτέρως σημαντική , γιατί  όλος ο αγώνας του πιστού προς τα έξω είναι οι σχέσεις του με τους άλλους ανθρώπους. Εκεί ασκούνται όλες οι αρετές και οι δυνάμεις της πίστεως, ελπίδος και αγάπης, αφού στο πρόσωπο των άλλων βλέπουμε την ίδια εικόνα του Θεού. Ο αληθινός Χριστιανός δεν είναι βλαπτικός, αλλά πάντοτε ευεργετικός, μακρόθυμος και συγχωρητικός. Όλα συγχωρούνται εκτός από τη βλασφημία του Αγίου Πνεύματος.


                                                                    Φωτό: The Toc

6. Η σχέση μας με το περιβάλλον είναι άκρως σημαντική. Λέγει ο Απόστολος Παύλος ότι « και η κτίση υποδουλώθηκε στον θάνατο και τη φθορά της ματαιότητας όχι θεληματικά, αλλά από τον Θεό, που την υπέταξε με την ελπίδα ότι και η κτίση ακόμα θα ελευθερωθεί από την υποδούλωσή της στη φθορά και θα λάβει μέρος στην ελευθερία της ένδοξης κατάστασης των τέκνων του Θεού. Γιατί ξέρουμε ότι όλη η κτίση στενάζει μαζί μας και υποφέρει μέχρι τώρα» (Ρωμ. Η΄. 20-22). Στη Γένεση (Β΄16) αναφέρεται ότι όταν ο Θεός έπλασε τον Αδάμ , τον τοποθέτησε μέσα στον Παράδεισο της τρυφής και του είπε «να εργάζεται και να τον φυλάσσει». Αυτή είναι η εντολή του Δημιουργού προς τον άνθρωπο στις σχέσεις του με το φυσικό περιβάλλον, να το φυλάσσει ως ιερό έργο του Θεού. Πόσο ο άνθρωπος κατανοεί ότι ζει και κινείται στον Παράδεισο του Θεού τον οποίο καταστρέφει αλόγιστα;

Το άγρυπνο μάτι, η χάρη και το έλεος του πανταχού παρόντος και τα πάντα πληρούντος Θεού,  απαλύνει την τεθλιμμένη οδό των αθλητών του κοσμικού βίου, γι΄αυτό ας πράττουμε το κατά δύναμη με πίστη και ελπίδα, μάς παροτρύνει ο θεοσεβής Π. Μ. Σωτήρχου.

Πηγή: Π. Μ. Σωτήρχου (1997). Ασκητική για τους Λαϊκούς κατά τους Αγίους Πατέρες. Αθήνα, Εκδόσεις Παρουσία.

Για διευκόλυνση των αναγνωστών φίλων μας, παραθέτουμε την προσευχή προς τον φύλακα άγγελό μας , που ο καθένας μας, όταν αναδύθηκε από την Αγία Κολυμβήθρα έλαβε ως πιστό οδηγό της ψυχής του.

Ευχή εις τον φύλακα Άγγελον

‘Αγιε Άγγελε, ο εφεστώς της αθλίας μου ψυχής και ταλαιπώρου μου ζωής , μη εγκαταλίπης με τον αμαρτωλόν, μηδέ αποστής απ΄εμού δια την ακρασίαν (έλλειψη εγκράτειας) μου, μη δώης χώραν τω πονηρώ δαίμονι κατά κυριεύσαί μου τη

καταδυναστεία  του θνητού τούτου σώματος, κράτησον της αθλίας και παρειμένης (αυτής που έχει εκλιπαρήσει) χειρός μου, και οδήγησόν με εις οδόν σωτηρίας. Ναι, άγιε Άγγελε του Θεού, ο φύλαξ και σκεπαστής της αθλίας μου ψυχής και του σώματος, πάντα μοι συγχώρησον, όσα σοι έθλιψα πάσας τας ημέρας της ζωής μου, και ει τι ήμαρτον την σήμερον ημέραν σ απόκέπασον με εν τη παρούση νυκτί και διαφύλαξον με από πάσης επηρείας του αντικειμένου (του εχθρού) ίνα μη εν τίνι αμαρτήματι παροργίσω τον Θεόν και πρέσβευε υπέρ εμού προς τον Κύριον του επιστηρίξαι με εν τω φόβω αυτού και άξιον αναδείξαι με δούλον της αυτού αγαθότητος. Αμήν.

Ο Θεός μεθ΄ημών,

Ευθυμία Η. Κοντοπούλου

15-10-2024

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου