-Αγαπώ όλο τον κόσμο…δεν μπορώ να τους διαχωρίσω, αιρετικούς και μη, επέμενε και προσευχόταν αδιάλειπτα για τη σωτηρία του καθενός ονομαστικά, ο μακαριστός παπά-Γιάννης στην Αθήνα.
-Παπά μου, ο Λέων ο καθηγητής είναι αφορισμένος. Πιστεύει ότι στην προηγούμενη ζωή του τον κακοποίησαν μέχρι θανάτου οι χριστιανοί και δεν σέβεται το ιερό θυσιαστήριο…πήγε και ούρησε εμπρός στην ωραία πύλη σε ένα ξωκκλήσι…εσύ πώς κάθεσαι και συζητάς μαζί του;
"Τέκνο Τίτε, λέγει ο Απόστολος Παύλος στην προς Τίτον επιστολή ( γ. 8-5), πιστός είναι αυτός ο λόγος και γι΄ αυτά θέλω να διαβεβαιώνεις, για να φροντίζουν να προΐστανται σε καλά έργα εκείνοι που έχουν πιστέψει στον Θεό. Αυτά είναι ωφέλιμα στους ανθρώπους, ενώ τις μωρές συζητήσεις και γενεαλογίες και έριδες για το μωσαϊκό νόμο να τις αποφεύγεις, γιατί είναι ανωφελείς και μάταιες. Αιρετικό άνθρωπο μετά την πρώτη και την δεύτερη νουθεσία παράτα τον. Να ξέρεις ότι έχει διαστραφεί τέτοιου είδους άνθρωπος και αμαρτάνει ενώ είναι αυτοκατάκριτος".
-Συζητώ γιατί τον ακολουθούν πολλοί και αν μείνει ανεξέλεγκτος θα παρασύρει όλο και περισσότερους ανίδεους ανθρώπους, εξηγούσε με υπομονή ο μακρόθυμος και θεοφώτιστος ιερέας.
Ο παπά-Γιάννης, δεν έλεγε να συνετιστεί για το καλό της υγείας του. Ήταν τόσο μεγάλη η αγάπη για τους συνανθρώπους του, ώστε ουκ ελάχιστες φορές βρέθηκε στο νοσοκομείο με νεύρωση στομάχου.
Βεβαίως, ο μακαριστός κληρικός δεν είχε άδικο αν και ήταν δύσκολο το έργο του. Στο συνονθύλευμα των δήθεν αρχαιοελληνιστών, μορφωμένων, επιστημόνων, κουλτουριάρηδων, αισθαντικών, σεξουαλικών, μοντέρνων, απελευθερωμένων και αμφιπροσανατολιζόμενων οπαδών, υπήρχε μία σιωπηλή ευγενική ψυχή. Ήταν ο έφηβος γιος ενός κοσμηματοπώλη, που λειτουργούσε το κατάστημά του στο κέντρο της Αθήνας. Κι αν ο λόγος του Ευαγγελίου έπεφτε στον δρόμο και καταπατημένο τον έτρωγαν τα πτηνά, αν σε πέτρα σκληρή χωρίς ρίζες δεν μπορούσε να αναπτυχθεί, αν τα αγκάθια της καθημερινής μέριμνας και το κυνήγι του πλούτου τον συνέθλιβαν, σε τούτο το όμορφο παλικάρι βρήκε γη αγία και φώλιασε στην καρδούλα του. Ο Γιώργος θαύμασε και επέλεξε τον παπά-Γιάννη ως εξομολόγο του. Στη συνέχεια ο νεαρός αθλητής παρακάλεσε τον αγαπημένο του πνευματικό να αναλάβει την καθοδήγηση του πατέρα του, των δύο αδελφών του και της λατρεμένης αδελφής του. Επειδή ήταν δύσκολο να πάει ο πατέρας Άλκης στην εκκλησία, ένα απομεσήμερο τον επισκέφτηκε στο σπίτι του ο ίδιος ο Θεός!
Μεγάλη χαρά έδωσε η παρουσία του παπά-Γιάννη στην οικογενειακή εστία του επιχειρηματία κοσμηματοπώλη. Μάλιστα θεώρησε μεγάλη τιμή του και ευλογία τη συγκεκριμένη επίσκεψη, γι΄ αυτό έβαλε τα δυνατά του να τραπεζώσει και να εντυπωσιάσει τον σεπτό ιερέα, που ήταν λεπτός σαν το σπουργίτι και έτρωγε περιστασιακά, τόσο όσο τσιμπούσε το μικρό ράμφος του.
-Παππούλη, έψησα λουκανικάκια δικής μας παραγωγής, τριών ειδών τυριά φτιάχνω, δύο ειδών κρασιά, καλό τουρσί και ψωμί ψήνω στην αυλή στον ξυλόφουρνο. Ελάτε να δείτε τον κήπο μου, τα κρεμαστά φασόλια έχουν φτάσει το ένα μέτρο, οι ντοματούλες είναι τσακιστές, και το γιασεμί έχει γίνει ολόκληρο δένδρο! Από εδώ ελάτε να σας ξεναγήσω στο εργαστήριό μου. Ήμουν 15 χρονών παιδί όταν ξεκίνησα χωρίς δεκάρα, καμιά υποστήριξη δεν είχα….Δόξα τω Θεώ πάνε όλα καλά!
Αν και ο κύριος Άλκης ήταν ένας «πολύ καλός άνθρωπος», οι μέριμνες της καθημερινότητας και ο αγώνας για πλούσια διαβίωση δεν τον άφηναν να εκκλησιάζεται. Το Πάσχα πήγαινε στην Ανάσταση πέντε λεπτά πριν το Χριστός Ανέστη για να μην κρυώσει και κόψει η μαγειρίτσα του, ώστε τα παιδιά του και οι καλεσμένοι πολύ να την ευχαριστηθούν. Προσέφερε υλικά αγαθά στα βλαστάρια του, τα δίδασκε μεν να εργάζονται τίμια , να μην είναι τεμπέληδες, αλλά η αληθινή οδός της σωτηρίας ήταν ένα απωθημένο στα άδυτα της ψυχής του σενάριο… Τα πάθη και οι υλικές απολαβές καταδυνάστευαν όλη του την ύπαρξη. Όταν ακόμη τα παιδιά ήταν πολύ μικρά, χώρισε τη γυναίκα του γιατί εμπόδιζε τη δημιουργική του έκφραση και προτίμησε να τα μεγαλώσει μόνος του, με περιστασιακές ερωτικές σχέσεις, αλλά ευχαριστημένος δεν ήταν για τη συμπεριφορά τους. Τα «αχάριστα», ούτε τον κήπο σκάλιζαν, ούτε στο σπίτι έκαναν δουλειές….πολύ κουραζόταν ο κύριος Άλκης! Μετά το κλείσιμο του εργαστηρίου και/ή του καταστήματος ξόδευαν τον μισθό τους σε νυχτερινή διασκέδαση που δεν κάλυπτε το συναίσθημά τους και σαν αφηνιασμένα άλογα ζητούσαν το «κάτι άλλο» συνεχώς, για να βιώσουν την αληθινή χαρά.
Αυτό «το κάτι άλλο» ανακάλυψε ο πρώτος γιος , ο Γιώργος , με την υποστήριξη και αγάπη του παπά-Γιάννη, που είχε ως αποτέλεσμα να τον οδηγήσει στο Άγιον Όρος και να ακολουθήσει τον μοναχικό βίο, εγκαταλείποντας ανεπιστρεπτί την κραιπάλη της νυχτερινής ζωής. Έχουν περάσει από τότε δέκα ολόκληρα χρόνια. Ο Γιώργος είναι πλέον το πρότυπο της πατρικής του οικογένειας. Πολλά ζιζάνια και αγκάθια έχει ξεριζώσει με την αδιάλειπτη προσευχή και το κομποσκοίνι του, ο ευλογημένος μοναχός. Ο υπερήλικας πατέρας του δεν διαμαρτύρεται για τη συμπεριφορά των γιών του κια ο ίδιος έχει αλλάξει πολύ. Η κόρη του καλοπαντρεύτηκε και τα δύο αγόρια, που συνεχίζουν την οικογενειακή επιχείρηση, έχουν επιλέξει παράλληλα την εν Κυρίω πνευματική τους κατάρτιση και κοινωνική προσφορά, ως μέρος της ψυχοπνευματικής τους εξέλιξης, γιατί πρότυπο θαυμασμού είναι ο ίδιος αδελφός τους, ο Γιώργος ο μοναχός!
Τον σπόρο του στάχεως-του θείου λόγου έβγαινε με το άρμα του και έσπερνε ο Τριπτόλαιμος της Ελευσίνος αυτή την εποχή , στους αρχαίους χρόνους. Σήμερα, ο σπείρων του σπείραι τον σπόρον αυτού εξήλθεν…κατήλθε ο ίδιος ο θείος λόγος για να μάς οικοδομήσει πνευματικά με τον λόγο του Ευαγγελίου του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού. Είθε ο σπόρος να πέσει σε γη αγαθή, να ανθίσει και να φέρει καρπό αιώνιο σε προσωπικό και κοινωνικό επίπεδο!
Ο Θεός μεθ΄ ημών,
Ευθυμία Η. Κοντοπούλου
13-10-2024
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου