Ο Απολλώνιος, ήταν ένας νεαρός αρχαιολάτρης, καλογυμνασμένος και ευπαρουσίαστος, που είχε καταστήσει τον εαυτόν του είδωλο και τον σκοπό της ζωής του υπέρτατο. Κατά τη δεκαετία του 2000, είχε καταστρώσει ένα φοβερό και τρομερό σχέδιο “Υπέρ Πατρίδος”, όπως έλεγε. Είχε στήσει μία κερδοφόρα επιχείρηση, που είχε ανεβάσει τις μετοχές του στα ύψη. Κήρυττε με στόμφο, "οι ήρωες της Ελλάδας άφησαν την ψυχή τους σε παγωμένες βουνοκορφές, και εμείς οι νεότεροι επάνω στο κρεβάτι, σπέρνοντας Ελληνόπουλα!" Συγκεκριμένα, σε μία μεγάλη οικία στη Θεσσαλονίκη είχε σπιτώσει νέες και εύρωστες γυναίκες της αρεσκείας του, κάποιες εξ αυτών αλλοδαπές, εργαζόμενες ως παρένθετες μητέρες. Τις φρόντιζε ανελλιπώς , επίσης γονιμοποιούσε κάποιες, κατ΄ εξαίρεση , ο ίδιος, ανάλογα με τις ανάγκες των πελατών του, και τις σεξουαλικές διαθέσεις του.
Τα βρέφη στη συνέχεια υιοθετούσαν ενδιαφερόμενοι γονείς , έναντι αδρής αμοιβής, οι οποίοι κατά τον Απολλώνιο έπρεπε να είναι ετεροσεξουαλικοί, παραδοσιακοί , λάτρεις της Ελλάδας και αρκετά ευκατάστατοι. Διαφορετικά ήταν αδύνατον να συνεργαστεί μαζί τους, και να προβεί στην εκπλήρωση του ονείρου τους, να βιώσουν τον γονεϊκό ρόλο, ο οποίος θα σταθεροποιούσε, κατά την άποψή τους, τον δεσμό του γάμο τους.
Ήρωας αισθανόταν, όποιο κι αν ήταν το ηθικό και νομικό κόστος των απαράδεκτων δράσεών του, αφού ο δεινός και στυγνός επιχειρηματίας ήταν πεπεισμένος ότι εκπλήρωνε ένα τόσο σημαντικό έργο, όσον αφορά την πάταξη της υπογεννητικότητας στην Ελλάδα. Παρέδιδε υγιέστατα βρέφη, με εντολή προς τους θετούς γονείς να ανατραφούν ως Έλληνες, παράλληλα διατηρούσε επαφή με τις οικογένειες των πελατών του στη συνέχεια, προωθώντας τους και δεύτερο απόγονο.
Θα ήταν σκληρό να πω ότι ο Απολλώνιος εξόργισε τον Θεό και καλή κατάληξη δεν είχε... Κατά τη δεκαετία του 2010 άφησε μια νύχτα τη ζωή του άδοξα, επάνω στην άσφαλτο, καθώς ταξίδευε από Αθήνα προς Θεσσαλονίκη και έτρεχε με ιλιγγιώδη ταχύτητα, με το τελευταίο μοντέλο ενός σπορ-πανάκριβου αυτοκινήτου, που είχε πρόσφατα αποκτήσει από τα κέρδη της παράνομης επιχείρησής του.
Πολύ αρρενωπός ήταν ο Απολλώνιος και ιδιαίτερα αρεστός σε έναν ομοφυλόφιλο του Κολωνακίου, που τον ποθούσε ως εραστή κρυφά και με λαχτάρα , αν κι εκείνος τον κοιτούσε αφ΄ υψηλού, με σχιζοειδή έπαρση, και τον απέρριπτε. Ο ομοφυλόφιλος συζούσε με έναν αμφί επιχειρηματία , τον οποίο είχε εγκαταλείψει η γυναίκα του, λόγω της σεξουαλικής του διαστροφής. Είχαν υιοθετήσει ένα βρέφος από την επιχείρηση του Απολλωνίου, το οποίο η σύζυγος τελικά, κατόπιν απόφασης δικαστηρίου, ανέλαβε να αναθρέψει μόνη της. Όμως, κατά την προ του δικαστηρίου περίοδο, ο Απολλώνιος προσπαθούσε να τους συμφιλιώσει για έναν λόγο παραπάνω, γιατί το αγοράκι ήταν από δικό του σπέρμα. Συμβούλευε τον νεαρό ερωμένο του πελάτη του, να ζήσει στην Νέα Υόρκη, να εργαστεί και να σπουδάσει ψυχολογία, προκειμένου να ανακαλύψει τον βαθύτερο εαυτό του και να απεξαρτηθεί από το πάθος του, αλλά εκείνος αγρόν ηγόρασε! Τον κοιτούσε στα μάτια, εκλιπαρώντας τον για μία ερωτική συνεύρεση, και μόνο μετά τον θάνατο του Απολλωνίου πικράθηκε τόσο πολύ, κατάρα θεώρησε τον δεσμό του με τον αδιάντροπο επιχειρηματία, και τελικά χώρισε το εκκεντρικό ζευγαράκι του Κολωνακίου.
Ο Απολλώνιος , τρεις ημέρες αφού εκδήμησε, παρουσιάστηκε σε όραμα σε μία αδελφική του φίλη από τη Νέα Μάκρη , με αρχαιοπρεπή λευκό χιτώνα και χρυσή ταινία, στο στήθος του. Μία φράση εκφώνησε στη γλώσσα της σιωπής, που συγκλόνισε σύγκορμη τη γυναίκα, ώστε ουδέποτε διαγράφηκε από τη μνήμη της.
“Δεν θα παραγγείλω” είπε ο Απολλώνιος, εκείνη τη νύχτα των αποκαλύψεων και του ύστατου χαιρετισμού, και χάθηκε στον ορίζοντα του ερέβους, επαναλαμβάνοντας δεν θα παραγγείλω, δεν θα παραγγείλω....
Πολλές ερμηνείες, για σειρά ετών, υιοθετούσε η συγκεκριμένη γυναίκα, αλλά καμιά δεν αισθανόταν ότι ευσταθούσε λογικά. Μόνο πρόσφατα, με την ψήφιση του νομοσχεδίου για τον γάμο των ομοφυλοφίλων, πείστηκε ότι το λεχθέν υπό του Απολλωνίου προφητικό είναι, και αφορά τις αμαρτωλές και άκρως απαράδεκτες παραγγελίες βρεφών καθώς και την παιδεραστία.
Δεν θα παραγγείλω, είπε μία παθούσα ψυχή, πριν συντριβεί άδοξα στα σκότη της γης.....
Γιατί όμως δεν θα παραγγείλω; είναι το ερώτημα προς ψυχολογική ανάλυση.
Το νεογέννητο χρειάζεται να προσαρμοστεί φυσιολογικά στο εξωτερικό περιβάλλον, περνούν χρόνια για να αποκοπεί από τον ομφάλιο λώρο, τη σύνδεση σωματικά και ψυχικά με τη φυσική του μητέρα. Ο ψυχολόγος Erik Erikson, το πρώτο εξελικτικό στάδιο της ανάπτυξης του ανθρώπου το χαρακτηρίζει ως στάδιο της εμπιστοσύνης ή καχυποψίας (trust vs mistrust).Η εμπιστοσύνη επιτυγχάνεται με τον θηλασμό του βρέφους από τη φυσική του μητέρα. Ο Freud αντίστοιχα θεωρεί το πρώτο στάδιο ως στοματικό (oral), γιατί μέσα από την στοματική επαφή το βρέφος τρέφεται και καθιερώνει συναισθηματική επαφή με το περιβάλλον γύρω του, που είναι πρωτίστως το σώμα της φυσικής μητέρας του. Καμία μητέρα-υποκατάστατο δεν μπορεί να αναπληρώσει αυτό το κενό, γι΄ αυτό τα υιοθετημένα παιδιά (ακόμη και από ετεροσεξουαλικούς γονείς) παρουσιάζουν τεράστια προβλήματα σε ψυχοσωματικό επίπεδο, και καταλήγουν εγωκεντρικά, παραποιώντας την πραγματικότητα γύρω τους, λόγω της μη υγιούς ανάπτυξης της Προσωπικότητάς τους. Σπάνια αγαπούν τα υιοθετημένα παιδιά αυθόρμητα τη μητέρα που τα ανέλαβε , συνήθως περιμένουν να μεγαλώσουν για να ψάξουν να βρουν τη φυσική μητέρα τους, καταθλίβονται, κλαίνε κρυφά, και ζητούν να τιμωρήσουν τη φυσική τους μητέρα γιατί δεν τα αγάπησε αρκετά και τα εγκατέλειψε, αισθάνονται μόνα και απροστάτευτα. Πόσο μάλλον τα παιδιά σε ένα αρρωστημένο περιβάλλον όπως των ομοφυλοφίλων .
Μία φυσιολογική οικογένεια (Duvall and Hill, 1948, Rogers 1964, Duvall 1971) χαρακτηρίζεται από τα ακόλουθα οκτώ εξελικτικά στάδια:
1. Εναρκτήρια Οικογένεια
Αρχίζει με τον γάμο και συνεχίζει μέχρι τη γέννηση του πρώτου παιδιού.
Σε αυτό το στάδιο , που τίθενται τα όρια και οι κανόνες λειτουργίας της οικογένειας, ορισμένα ζευγάρια προσπαθούν να επιλύσουν τα προβλήματά τους αποκτώντας παιδί. Έτσι μεταμορφώνουν τη συζυγική δυάδα σε τριάδα. Δυστυχώς, τα προβλήματα μειώνονται κατά την περίοδο της εγκυμοσύνης, ή κατά τη διαδικασία απόκτησης παιδιού, αλλά όταν έρχεται το παιδί στο σπίτι και πρέπει να ικανοποιούνται 24 ώρες το εικοσιτετράωρο οι φυσικές ανάγκες του, δεσμεύονται οι ιδιοτελείς γονείς και επανέρχονται τα προβλήματα δριμύτερα , ισοπεδώνοντας κυριολεκτικά τη σχέση του αδύναμου και δυσαρμονικού ζεύγους.
2.Βρεφική Οικογένεια
Αυτό το στάδιο αρχίζει με τη γέννηση του πρώτου παιδιού και ολοκληρώνεται όταν το παιδί είναι 3 ετών.
Προβλήματα οργής μεταξύ του ζεύγους ξεσπούν, ο μεν πατέρας αισθάνεται ότι λόγω του παιδιού τον παραμελεί η γυναίκα του, η δε σύζυγος νιώθει δεμένη με τα δεσμά της οικογένειας και οργίζεται κατά του συζύγου της, που αρμενίζει ελεύθερος στον έξω κόσμο. Ιδιοτελώς κοιτούν τον εαυτόν τους οι σύζυγοι, ψυχραίνονται μεταξύ τους, και τυπικά φροντίζουν το παιδί, γιατί η χαρά της απόκτησής του αντικαθίσταται πλέον από ένα μεγάλο καθήκον, με πολλές θυσίες και συνεχείς υποχρεώσεις, σε βάρος του εαυτού τους. Το παιδί γίνεται σάκος του μποξ, γιατί άμεσα ή έμμεσα επάνω σε αυτό εκτονώνονται οι εντάσεις των γονιών του, με την παραμικρή αφορμή.
3. Νηπιακή Οικογένεια
Το συγκεκριμένο στάδιο ξεκινά όταν το παιδί είναι 3 ετών και τελειώνει όταν αρχίζει το Δημοτικό Σχολείο. Σημαντική είναι αυτή η περίοδος για την ανάπτυξη της προσωπικότητας του παιδιού. Το παιδί ταυτίζεται με έναν από τους γονείς του και διαμορφώνει σταδιακά τη σεξουαλική του ταυτότητα, λαμβάνοντας τη θέση που του αναλογεί στο κοινωνικό του περιβάλλον. Δεν υπάρχει μεγαλύτερο πρόβλημα από το ομοφυλοφιλικό οικογενειακό πρότυπο, αφού η σύγχυση του παιδιού είναι τεράστια σε νοητικό, συναισθηματικό και σωματικό επίπεδο, με αποτέλεσμα να παραποιεί , λόγω εσωτερικής απειλής, την πραγματικότητα γύρω του, και ουδέποτε κατά τα επόμενα χρόνια να σταθεροποιήσει την προσωπικότητά του.
4. Παιδική Ηλικία
Το τέταρτο στάδιο τελειώνει με την ολοκλήρωση του Δημοτικού Σχολείου από το μεγαλύτερο παιδί της οικογένειας. Η μητέρα επανέρχεται δυναμικά στον έξω κόσμο, σε επαγγελματικό επίπεδο , και ο πατέρας αναγκάζεται να αναλάβει κατ΄ οίκον δραστηριότητες, με αποτέλεσμα να πιέζεται. Πολλά θέματα προκύπτουν, που αφορούν οικονομικά και κοινωνικά ζητήματα ανατροφής των παιδιών, και η ματαίωση αυτών οδηγεί σε μεγάλες συγκρούσεις . Αν δεν υπάρχει αγάπη και πίστη στον Θεό, ανιδιοτελής προσφορά και αυτοθυσία, το οικογενειακό οικοδόμημα καταρρέει σύσσωμο, και οδηγεί τα παιδιά στη δυστυχία ο χωρισμός των γονιών τους.
5.Εφηβική Οικογένεια
Το εφηβικό στάδιο αρχίζει με την έναρξη της εφηβείας (12 ετών) και ολοκληρώνεται όταν τα παιδιά φεύγουν από το σπίτι. Ενώ οι γονείς έχουν να επιλύσουν θέματα που αφορούν το πέρασμά τους στον μεσήλικο βίο, πολλά προβλήματα σχετικά με τη συναισθηματική και κοινωνική ανάπτυξη του εφήβου, όπως η επιλογή επαγγέλματος, θέματα εξάρτησης από τοξικές ουσίες, αποκλίνουσας συμπεριφοράς, σχέσεων με συνομηλίκους και θέματα ταυτότητας εφήβου προκύπτουν. Σε αυτό το στάδιο , εμφανώς ή όχι, τα παιδιά των ομοφυλοφίλων παρουσιάζουν μεγάλα προβλήματα που αφορούν την ψυχική τους υγεία.
6. Οικογένεια Αποχωρισμού
Το στάδιο αυτό αφορά την περίοδο του αποχωρισμού των παιδιών από την οικογένεια. Ο Minuchin (1974), μιλώντας για τον αποχωρισμό, διατείνεται ότι ο νέος ενήλικας δεν θα πρέπει να αισθάνεται ότι οφείλει να διασώσει την αρρωστημένη σχέση των γονιών του. Οι γυναίκες αισθάνονται περισσότερο σεξουαλικές, ενώ οι άνδρες έως ανίκανοι, λόγω της μονοτονίας της σεξουαλικής σχέσης τους, που δεν τους οδήγησε στην ανάπτυξη και εδραίωση της αληθινής κατά Θεόν αγάπης με τη σύντροφό τους. Πολλά ζευγάρια σε αυτό το στάδιο χωρίζουν.
7. Μεταγονεϊκή Οικογένεια
Το συγκεκριμένο στάδιο χαρακτηρίζεται κοινωνικά ως το στάδιο των δύο κούκων. Οι σύζυγοι μόνοι αντιμετωπίζουν μεγάλη δυσαρέσκεια, η οποία επηρεάζει αρνητικά τη σχέση τους. Είναι ήδη υπερήλικες και άρρωστοι οι γονείς των γονέων, χρειάζονται βοήθεια ή πεθαίνουν.
Επίσης, αποκτούν εγγόνια και χρειάζεται να τροποποιήσουν το σύστημα επικοινωνίας και ορίων με τα παιδιά τους και μεταξύ τους.
Οι Neugarten and Weinstein (1964) αναφέρουν 5 στάδια παππούδων:
α. Εκείνους που πιστεύουν ότι τα εγγόνια τους πρέπει να ανατρέφονται από τους γονείς τους, αλλά τα βλέπουν συχνά και έχουν ιδιαίτερες στιγμές μαζί τους (normal grandparent).
β. Τις γιαγιάδες που δρουν ως υποκατάστατο της μητέρας και αναλαμβάνουν ευθύνη ανατροφής του εγγονού (surrogate parent).
γ. Τους παππούδες που είναι οι αυθεντίες της οικογένειας, κατευθύνουν, επιδεικνύουν δεξιότητες και είναι πηγές σοφίας για την οικογένεια (reservoir of family wisdom).
δ. Εκείνους που επιζητούν τη διασκέδαση, τους αρέσει να ευχαριστιούνται και να παίζουν με τα εγγόνια τους (fun seeker).
ε. Τους αποστασιοποιημένους παππούδες, που απέχουν από τις περισσότερες καταστάσεις και σποραδικά βλέπουν τα εγγόνια τους (distant figure).
8. Γηράσκουσα Οικογένεια
Αυτό το στάδιο αρχίζει με τη συνταξιοδότηση και τελειώνει με τον θάνατο ενός από τους συζύγους. Οικονομικά προβλήματα και προβλήματα με τον έξω κόσμο προκύπτουν, οι συντάξεις μειώνουν τον οικογενειακό προϋπολογισμό και η προχωρημένη ηλικία δεν επιτρέπει την εξωτερική απασχόληση. Όσο αυξάνεται το όριο ηλικίας, τόσο πιο ενεργά άτομα ποθούν να είναι οι υπερήλικες.
9. Συμπέρασμα
Η υγιής οικογένεια προϋποθέτει τους δύο φυσικούς γονείς, ή ένα ετεροσεξουαλικό ζεύγος θετών γονέων , πιστούς στον θεσμό της οικογένειας. Οικογένεια μονογονεϊκή υφίσταται με έναν φυσικό γονιό, ή ετεροσεξουαλικό θετό γονιό, καθώς και εκτεταμένη οικογένεια με τους παππούδες και άλλους συγγενείς μέσα στο σπίτι, όπως στα παλιά χρόνια. Κάθε άλλη μορφή οικογένειας είναι άκρως προβληματική, όσο καλές προϋποθέσεις κι αν πληρούν οι γονείς.
Η στάση των ομοφυλοφίλων ζευγαριών είναι ιδιοτελής ως προς την υιοθεσία βρεφών και καταστροφική όσον αφορά την υγιή ανάπτυξη των παιδιών. Ας φροντίσουν να μην τους κόβουν άδικα το νήμα της ζωής τους. Ας σεβαστούν την ψυχή του νεκρού, που αναφέρουμε σε αυτή την ανάρτηση, και την ίδια την ψυχή τους, που χτυπιέται μέσα στα σωθικά τους, όσοι ομοφυλόφιλοι διαβάσουν αυτό το άρθρο.
Ναι, ο Απολλώνιος δεν ανέπτυξε την ηθική και θεία διαίσθηση, μόνο πάτησε πάνω σε ένα λαμπρό αρχαίο όνομα και το αμαύρωσε με τις εν ζωεί πράξεις του. Αμάρτησε απερίσκεπτα, γι΄ αυτό κράζει θλιμμένη ψυχή του σε σκοτεινό αιώνα και στους πέντε ανέμους: “Δεν θα παραγγείλω, δεν θα παραγγείλω”.......
Ο Θεός μεθ΄ημών
Ευθυμία Η. Κοντοπούλου
3/3/2024
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου