Στα μεταξένια λιβάδια της Βαλύρας απαθανάτισε ο φακός την κα Ελένη Καπότη με τη φίλη της κα Σούλα Καρύδη και άλλες ωραίες κυρίες της Βαλύρας, που δυστυχώς δεν γνωρίζω τα ονόματά τους. Δίπλα στα ευωδιαστά άνθη του αγρού, τα μανουσάκια, τις μαργαρίτες και τις κόκκινες ανεμώνες του Μάρτη 2024, επάνω στα ολάνθιστα χαλιά του Μοναδικού Ζωγράφου, που με τη χάρη του Αγίου Πνεύματος κατέρχεται και με θαυμαστές πινελιές κοσμεί τα πάντα γύρω μας, ξαπόστασαν οι προκομμένες γυναίκες της μαγευτικής γενέτειράς μας. Γέλασαν τα πικραμένα χείλη της κας Ελένης Καπότη , που η καρδούλα της μετρά τις ημέρες της φυγής του μοναδικού της συντρόφου.... του αείμνηστου Παναγιώτη Αδαμόπουλου, του ποιητή της Βαλύρας μας.
Ο αιώνιος Πόρος-Έρως στολίζει με ανείπωτα θεία δώρα τη γυμνή γη, δαμάζοντας της Πενίας τα καμώματα. Ξυπνά η μάνα, ως νέα κόρη-Άνοιξη σε αέναο γάμο, επάνω στον τροχό του γίγνεσθαι, και ο άνθρωπος αναγεννιέται μέσα από την κατάθλιψη του Χειμώνα, σε καταγάλανο ουρανό, με ήλιο λαμπρό αφέντη και αστροφεγγιά στης ψυχής του τα άδυτα.
Στολίδια ανεκτίμητα στις αναμνηστικές φωτογραφίες είναι και τα εγγόνια της κας Σούλας Καρύδη, τέκνα του κ. Νίκου Καρύδη και της κας Σοφίας Μπούτση-Καρύδη. Το γονίδιο της γεωπονίας κληρονόμησαν από τους άξιους γονείς τους και της φιλοπονίας από τους παππούδες τους. Με μάτια ορθάνοιχτα, γεμάτα περιέργεια για γνώση του περιβάλλοντος, απολαμβάνουν τη φύση, συλλαμβάνοντας οι κεραίες τους το μαγικό “λίγο παραπέρα”, λίγο παραπέρα απ΄ ότι αντιλαμβάνονται οι μεγάλοι, οι οποίοι έχουν καθηλωθεί από τα αρνητικά συναισθήματα , τον πόνο και τη θλίψη που έφερε στο διάβα τους η ίδια η ζωή.
-Ένα μπουκέτο μαργαρίτες για τη μαμά, και κόκκινες ανεμώνες για τον μπαμπά, εσείς οι κυρίες που στρωθήκατε έκθαμβες δίπλα στα μανουσάκια και δεν βλέπετε ότι υπάρχουν και άλλα ωραία λουλούδια στα λιβάδια!
Ευτυχισμένα τα κορίτσια της Βαλύρας, φλερτάρουν με τις θερμές ματιές τους τα ολόδροσα μανουσάκια , τα άρωμά τους ανοίγει βαθιά το διάφραγμα και τους χαρίζει ευεξία, καθώς το χαμόγελό τους κλέβει τη λουλουδένια μορφή τους. Ο λόγος στα λιβάδια λαξεύεται και εκλεπτύνεται με θεία χάρη, καθώς η παιδούλα καρδιά θυμάται τα αλησμόνητα χρόνια της μαθητικής ηλικίας, τότε που οι καλοί συμμαθητές της συναγωνίζονταν μεταξύ τους για το ποιος θα φέρει από τους αγρούς το ωραιότερο μπουκέτο στην τάξη, για να στολίσει η κυρία το ανθοδοχείο στην έδρα της. Γι΄αυτό το μοναδικό μπουκέτο, τις εικόνες στις εκκλησίες και στα γραφικά εξωκκλήσια της Βαλύρας, για τους ερωτευμένους και τους κεκοιμημένους λουλουδίζει ο καρπερός κάμπος μας.
Μια πεταλούδα από το πουθενά πέταξε και στάθηκε επάνω στον δεξιό δείκτη μου...μια πεταλούδα από ψηλά κι ενώ ο Χειμώνας έχει μόλις λίγες ημέρες που μάς άφησε......Με χαιρέτισε απαλά και ύστερα χάθηκε στον ορίζοντα. Τόσο λεπτή και απρόσμενη είναι η επικοινωνία με το υπερπέραν, όταν η πραότητα και η σοφία της ζωής στολίζει με αόρατα υφάδια το είναι μας.
Σωστά κα Σούλα Καρύδη...η φύση είναι ο καλύτερος ψυχοθεραπευτής. Όπως λέμε οι ψυχολόγοι, η διαμόρφωση του περιβάλλοντος είναι το μισό της θεραπείας. Ποτέ δεν μάς αδίκησε η φύση, πάντα θυσιάζεται δίνοντάς μας ζωή, υπηρετώντας το σχέδιο του Δημιουργού και Πατέρα του κόσμου.
Τα όμορφα άνθη σας δεν θα λιποθυμήσουν ..μόλις έγιναν διάκοσμος στο μοναδικό λαογραφικό αρχείο της Βαλύρας μας. Μέσα από τους πολύχρωμους περιπάτους σας στη μακαρία γη μας, όμορφες και ευτυχισμένες , θα σας τιμούν οι επόμενες γενιές.
Θερμές ευχαριστίες στις κυρίες Σούλα Καρύδη και Σοφία Μπούτση-Καρύδη, για το πλούσιο φωτογραφικό υλικό, στις σελίδες τους στο FB.
Ο Θεός μεθ΄ημών
Ευθυμία Η. Κοντοπούλου
11/3/2024
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου