Καθώς ο ήλιος του Μάρτη, με την λαμπρή του μάχαιρα μοιράζει δίκαια τον άρτο τον επιούσιο στην ημέρα και τη νύχτα, η Αυγούλα λικνίζεται με πρωινή δροσιά επάνω στα ροδοπέταλα της Άνοιξης και στα κρινολούλουδα των αγρών της μακαρίας Μεσσηνιακής Γης. Τα κοτσύφια και οι σπίνοι μετακομίζουν σε ανθισμένες ροδακινιές και τα χελιδόνια σχίζουν ευτυχισμένα τον αέρα, επάνω από τις κεραμοσκεπές των γραφικών χωριών. Η καρποφόρα μάνα γη, που ονειρευόταν τον Χειμώνα το ένδυμα της νιότης της, λαμβάνει γενναιόδωρα τα δώρα του Υψίστου. Τόσες πολλές ανεμώνες με ποικιλία χρωμάτων, μανουσάκια, μαργαρίτες, άγριες ορχιδέες και κρίνα, ανθισμένα τριφύλλια, σινάπια και βατομουριές, νούφαρα στον Πάμισο και δάφνες στη Μαυροζούμενα, δεν τα χωράει ο νους του ανθρώπου!
Σε κοσμημένα μονοπάτια κατηφορίζουν στον κάμπο και ανηφορίζουν στη μυθική και ευλογημένη Ιθώμη οι κάτοικοι της Βαλύρας και των γύρω χωριών, με τους εκλεκτούς επισκέπτες τους.
Συνεπαρμένοι φθάνουν μέχρι την κορυφή, να προσκυνήσουν με ευλάβεια την Παναγία τη Βουλκανιώτισσα , ξεπεζεύοντας κάτω από τους αιωνόβιους ευκάλυπτους, που ανοίγουν διάπλατα το διάφραγμα και αφήνουν τον ζωογόνο αέρα του Μεσσηνιακού ουρανού να περάσει.
Ο σεπτός πατήρ Καλλίστρατος.Φωτό: Μαρία Φ. Ηλιοπούλου
Φωτό: Αγγελική Τζαβάρα
Τα κρίνα του αγρού, λευκές και μπλε ίριδες, που με πίστη αφέθηκαν στο έλεος του Παντοδύναμου Θεού, λαμβάνουν θείο ένδυμα, σε παραδεισένια πεδία της γαλήνης του νου και της ειρήνης της ψυχής. Περιμένουν ανατριχιασμένα τις μεταξένιες πεταλούδες να αφήσουν το κουκούλι τους και να τους κρατήσουν σε ζεστό ουρανό συντροφιά, να υμνήσουν τον καρποφόρο κύκλο της ζωής, την προσφορά και την ανείπωτη θυσία του Ελεήμονος Θεού .
Φωτό: Παναγιώτης Τσαβάρας στο FB
Ορθώνει θείο λόγο η σιωπή και τα άνθη ασπάζονται με ευλάβεια τον Κύριο, κάτω από το ιλαρό φως το ηλιόγερμα.
Αγάλλεται η ψυχή της όμορφης Βαλύρας, απεκδύεται την κατάθλιψη του Χειμώνα, μαζί με τα βαριά της επανοφόρια, και με μια ανάσα ανακούφισης ευχαριστεί τον Πλάστη της, γιατί εισακούστηκε η δέηση τής κας Ευγενίας και άνθισε και φέτος η όμορφη δαμασκηνιά, στον γραφικό και φροντισμένο από τις προκομμένες γυναίκες της Βαλύρας σιδηροδρομικό σταθμό του χωριού. Η ίδια αναφωνεί πανευτυχής: "Και ρώτησα τη Δαμασκηνιά μας πού βρίσκεται ο Θεός και εκείνη άνθισε. Εκεί που όλα τα όνειρα έγιναν στάχτη, εκεί η ελπίδα γεννιέται ξανά!"
Ξυπνούν οι κεκοιμημένες γιαγιάδες μας και ο νους τους φωλιάζει στις παλιές ανθισμένες αυλές τους, καθώς ο Κύριος θωπεύει με ροδανθούς τις ανεξίτηλες μνήμες τους.
Πόσο κοστίζει το φιλί σε Δύση και σε Ανατολή; Η Μεσσηνία στεφανώνει με μαργαρίτες της Παναγιάς στις εκκλησίες τα αγαπημένα τέκνα της! Να έχουν βίο χρηστό και ανθόσπαρτο. Ως ανθισμένη λαμπάδα πνευματικής Ανάστασης στέκεται στο γίγνεσθαι του χριστιανικού βίου μας.
Φωτό: Μαρία Ντούρου στο FB
Επάνω στην κλαρωτή φούστα της Αγγελικής αποτυπώθηκε ανθισμένη η νιότη και η γοργοπόδαρη Αθανασία, εναγκαλισμένη με τη Σοφία, ασπάζονται την αιωνία Δήμητρα, που καλλιεργεί στάχυα σε κτήμα εσαεί. Οι χρυσελιές της ονειρεμένης Μεσσηνιακής πεδιάδας ορθώνουν τα φύλλα τους και χαιρετούν τον ήλιο της Εαρινής Ισημερίας , καθώς η καρδιά του ανθρώπου σφύζει από ανείπωτη ευτυχία.
Όσο θα υπάρχεις Μεσσηνία, λατρεμένη μάνα μας, θα ανθίζει ο Θεός βιολέτες της Πασχαλιάς στα πικραμένα χείλη μας!
Ο Θεός μεθ΄ημών
Ευθυμία Η. Κοντοπούλου
21/3/2024
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου