Ο Σύλλογος Γυναικών Βαλύρας επί το έργον!

 

                                                           

Φωτιά έχουν πάρει τα χρυσά χέρια των γυναικών Βαλύρας, εν όψει του Χριστουγεννιάτικου παζαριού της 14^ης Δεκεμβρίου , συνδυαστικά με το άναμμα του δένδρου στην όμορφη πλατεία της γενέτειράς μας, την 15^η Δεκεμβρίου, 2024. Το νέο Δ.Σ. του Συλλόγου δεν αστειεύεται. Αναμετρά τις δυνάμεις του , σταθερά και σε αγαστή συνεργασία με τους πολιτιστικούς συλλόγους της Βαλύρας, τον Θάμυρι και τον Αστέρα FC , καθώς και το συμβούλιο της Τοπικής Κοινότητας. Οι δημιουργικές γυναίκες του χωριού μας, με ό,τι μέσα έχουν στη διάθεσή τους, ανέκαθεν ευθύνονται για μικρά και μεγάλα θαύματα. Προσφέρουν μία άκρως εορταστική ατμόσφαιρα στους κατοίκους του χωριού, στους τιμημένους γέροντές μας, στα αγαπημένα μας παιδιά, και στους πολλούς επισκέπτες, που επιλέγουν τη Βαλύρα, ως  προορισμό των διακοπών τους.

Χρήστος Παν. Παπαγεωργίου, ένας θεοσεβής επαναστάτης

                 

Σήμερα, 2-12-2024, ο Αστήρ του Μπιζανίου έχει τα γενέθλιά του, γι αυτό έχει φορέσει με πολλή χάρη την ποδιά του!

Μια ανοιχτή καρδιά, που φοβάται πάραυτα μην θεωρηθεί θηλυπρεπής με την μπροστέλα του, είναι ο δημοφιλής αθλητικογράφος του Μπιζανίου, που καθημερινά μάς ενημερώνει και κρατά σε εγρήγορση, στη σελίδα του «Αστέρας Βαλύρας 1951-2024», στο Facebook. Μεγάλη ευλογία για το ζεύγος Παναγιώτη και Μαρίας Παπαγεωργίου ήταν ο ερχομός του πρωτότοκου γιου τους Χρήστου, ενός παιδιού με πολλά χαρίσματα και μεγάλες δυνατότητες, όπως απέδειξαν οι καιροί. Κληρονόμησε τη θεοσέβεια της μητέρας του και το επαναστατικό πνεύμα του πατέρα του, που έδωσε τον προσωπικό αγώνα του, ενάντια στις ορδές των φασιστών κατακτητών του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου.

Σταυρό κέντησε στον αργαλειό της, με πόνους και με βάσανα, η αείμνηστη κυρά Μαρία του Μπιζανίου, και έθεσε ως προσκέφαλο στην κλίνη του κανακάρη της, αήττητο τρόπαιο ενάντια στο κακό και στην αλόγιστη διαβολή.

Κι αν τώρα στο Κοιμητήριο του Αγίου Γεωργίου , αγκαλιά με τον νυμφίο της, προσμένει την Ανάσταση των νεκρών, τούτος ο σταυρός καταμαρτυρεί την ασίγαστη αγάπη της  για τα τρία παιδιά της, τον Χρήστο, την Νίκη και τον Κώστα, στον αιώνα. Όμως κι εκείνα φρόντισαν επιμελώς , για σειρά ετών, την κατάκοιτη μητέρα τους….Χριστιανά ήταν τα τέλη της, ανεπαίσχυντα και ειρηνικά.

Ἂς κραυγάσουμε καὶ μεῖς γιὰ τὴν σωτηρία μας

 

                                                    Φωτό: Ιερά Μητρόπολις Καισαριανής

«Ἀνάβλεψον, ἡ πίστις σου σέσωκέ σε.» Μὲ τὰ λόγια αὐτὰ ἀπευθύνεται ὁ Κύριος, στὸ εὐαγγελικὸ ἀπόσπασμα τῆς ΙΔ’ Κυριακῆς Λουκᾶ (Λουκ. ιη’ 35-43), στὸν τυφλό τῆς Ἱεριχοῦς.

 «Ἀναβαίνοντας πρὸς τὰ Ἱεροσόλυμα», γιὰ νὰ ὑποστῆ τὸ ἑκούσιο πάθος Του καὶ πλησιάζοντας στὴν Ἱεριχώ, ὁ Κύριος συνάντησε «παρὰ τὴν ὁδόν» ἕναν τυφλό, ποὺ «προσαιτοῦσε», ζητιάνευε. Θλιβερὸ τὸ θέαμα τοῦ ταλαίπωρου αὐτοῦ καὶ κακόμοιρου ἀνθρώπου, θαυμαστή, ὡστόσο, ἡ συνέχεια. Ἀκούει ὁ τυφλός «ὄχλου διαπορευομένου» καὶ ῥωτάει, ὅπως εἶναι φυσικό, τί συμβαίνει («τί εἴη τοῦτο»). Καὶ ὅταν τοῦ ἀνακοινώνουν ὅτι ἀπὸ κεῖ διαβαίνει ὁ Ἰησοῦς ὁ Ναζωραῖος, ἐβόησε λέγων: «Ἰησοῦ, Υἱὲ Δαυείδ, ἐλέησόν με.» (ὅ. π. 39)