Φωτό: Pixabay
Υποστηρίζουν οι ειδικοί διαμόρφωσης περιβαλλοντικού χώρου, ότι το ιώδες χρώμα είναι ονειρώδες και ψυχολογικά παραπέμπει στην ενσάρκωση της επιθυμίας και στην εκπλήρωση της πραγματικότητας. Συναντάμε τις αποχρώσεις του μωβ τόσο σε καφετέριες, σε ιατρικούς χώρους, συνδυαστικά με το πράσινο, ακόμη και σε σουπερμάρκετ.
Ένα μωβ-λιλά μάλλινο ζακετάκι της αείμνηστης μητέρας μου Ευγενίας, ήταν η αφορμή να θυμηθώ τις συναισθηματικές αποχρώσεις των παιδικών μου χρόνων, και να τις μεταφέρω στη σύγχρονη Βαλύρα. Ανάμεσα στις μαύρες φορεσιές της λατρεμένης Βγενικούλας - θρηνούσε για την απώλεια του αγαπημένου της συζύγου και πατέρα μου- ήταν επιμελώς διπλωμένο κι ένα χαρούμενο ζακετάκι, που με περίμενε με περίσσεια ομορφιά προς υιοθέτηση. Ιώδες το πέπλο παιδικών μου αναμνήσεων, με συνεπήρε με δάκρυα στα μάτια, αναζητώντας κι άλλα τεκμήρια, επάνω σε ανθισμένα κεντήματα με κλώνους λεβάντας, ζουμπουλιών, κρίνων των αγρών, και ανεμώνες της αθάνατης Βαλύρας.
Όλα μπήκαν σε τάξη, καθώς το ζακετάκι άρθρωσε λόγο αναπάντεχο….
Σε έναν κόσμο που διαρκώς μεταλλάσσεται και σταθερή αξία δεν είναι τούτη η πρόσκαιρη ζωή, σε καιρούς που η καταχνιά σπαράσσει την ψυχή του ανθρώπου και τα μαύρα πέπλα της λύπης υφαίνουν επάνω στης μοναξιάς τα στημόνια, υπάρχει η ελπίδα της σίγουρης αναγέννησης, μέσα από την τέφρα και την παγωνιά του Χειμώνα. Είναι η αιώνια Άνοιξη, καθώς οι ανεμώνες, με τα ιώδη πέταλά τους, μεταφέρουν το μήνυμα στις πλαγιές της Ιθώμης και στους κατάσπαρτους λόφους της Βαλύρας... η φύση αναγεννάται αιωνίως και ανθίζει με ήλιο λαμπρό σε γήινο και ουράνιο πλάτωμα.
Έξω βρέχει ψυχή μου, η παγωνιά τσακίζει κόκαλα, αλλά εσύ, τυλιγμένη στην ανείπωτη ομορφιά σου, μέσα στο ζεστό λιλά ζακετάκι σου, ευωδιάζεις σαν λεβάντα και κρίνο των αγρών, προσμένοντας του Σωτήρα μας τη χαρμόσυνη γέννηση, εν έτει 2024. Τούτο το σκουτάκι , χειμερινό ή καλοκαιρινό (σκουτιά έλεγαν οι γιαγιάδες μας τα ρούχα), δεν φέρει απόχρωση μνημοσυνί, είναι ένδυμα υγείας και ευτυχίας, γι΄ αυτό οι κόρες της Βαλύρας το τιμούν, όλες της εποχές του έτους. Είναι η αέναη γέννηση, σταύρωση και ανάσταση, με τον νου στραμμένο σε άγγελμα θείων ουρανών, για την προσωπική ανάσταση του κάθε ανθρώπου.
Κάποιοι διατείνονται ότι η παλιά ομορφιά χάνεται και η παράδοση των περασμένων γενεών παραμένει στα αζήτητα….Στη Βαλύρα, οι θεοσεβείς γυναίκες, διακρίνονται για το ήθος τους , τηρώντας με ευλάβεια τα έθιμα του τόπου μας, στολισμένες και με τις αποχρώσεις του μωβ-λιλά, η καθεμιά ένα διαλεκτό και ευωδιαστό ανθάκι.
Ο λόγος σου βάλσαμο, μικρό μου ζακετάκι , απαλύνει τον πόνο της αβεβαιότητας, και δρομολογεί το μέλλον. Παλάτια κτίζω επάνω στην αγάπη της Παναΐτσας των κοριτσιών, και των αλύγιστων κυπαρισσιών…στη μνήμη μου ακροπατείς, ακολουθώντας, στη δύση της ζωής μου, του ηλίου το πέρασμα.
Ο Θεός μεθ΄ ημών,
Ευθυμία Η. Κοντοπούλου
9-12-2024
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου