Μία ψυχή την έχουμε- αυτή είναι κι όχι άλλη- και ως κόρη οφθαλμού οφείλουμε να την προσέχουμε και να μην την αμαυρώνουμε με τα βαρίδια των παθών. Ο άνθρωπος, ως κοινωνικό όν, έχει ουσιαστική ανάγκη να στηριχθεί στον πλησίον του. Όταν όμως ο πλησίον κάθε άλλο παρά αυτό είναι, η απομόνωση και απογοήτευση είναι μεγάλη. Κάποιοι «προληπτικά» λέγουν αν με αγαπήσει ο άλλος θα τον αγαπήσω κι εγώ, με μία επιφύλαξη βεβαίως, για να μην πιαστώ κορόιδο. Όταν ο άλλος προοδεύει, έστω κι αν με αγαπά κι εγώ δεν συμβαδίζω αντίστοιχα, θα τον κάνω πέρα…καλύτερα να με αγαπούν όσοι είναι ¨κατώτεροί» μου…είναι ωραία η αίσθηση της υπεροχής. Άλλοι πάλι υποστηρίζουν, τι την χρειαζόμαστε την αγάπη, για να ταλαιπωρούμαστε; Έναν τυπικό χαιρετισμό και ο καθένας στο καβούκι του.
Πόσο αξιοζήλευτοι είναι εκείνοι οι απλοί-καλόκαρδοι άνθρωποι, που σαν μικρά παιδιά δεν κρατούν κακία εντός τους και χαμογελούν αυθόρμητα από το βάθος της ψυχής τους, πόσο ειλικρινά εκλεπτυσμένο είναι το συναίσθημά τους και πόση ευλογία φέρουν επί της κεφαλής τους!
Γράφει ο ποιητής Σταμάτης Ρέμης Φραντζής:
Μια ψυχή
Mία ψυχή την έχουμε
Και μας την έχουν κλέψει
Θνητοί μα και αθάνατοι
Την έχουνε ζηλέψει
Όλοι το παίζουν δάσκαλοι
Κάντε αυτό και τ'άλλο
Νά'μαστε το θύμα τους
Το κορόιδο το μεγάλο.
Αλλά εμείς τη θέλουμε
Δίχως καημό και δάκρυ
Και όλους θα τους γράψουμε
Κάπου σε μία άκρη.
Θα'χουμε μόνο οδηγό
Καλόκαρδους ανθρώπους
Που είναι πάντα σεβαστοί
Κι έχουν ωραίους τρόπους.
Καλόκαρδος άνθρωπος σημαίνει να μην κρατά κακία στην καρδιά του, να φωτίζεται από αρετές ο βίος του, να ακολουθεί τη στενή οδό και όχι του εύκολου χρήματος με παρανομίες, να έχει τη χάρη του Αγίου Πνεύματος, η πίστη, η αγάπη και η ελπίδα να είναι σηματοδότες στην οδό της σωτηρίας του. Να μην παραμονεύει στη γωνία να πιάσει τον συνάνθρωπό του αδιάβαστο , για να του δώσει μία κατραπακιά για να πάει πιο κάτω, αλλά με αγάπη να του προσφέρει χείρα βοηθείας για να γίνει το έργο του καλύτερο. Καλόκαρδος είναι ο άνθρωπος ο οποίος ανιδιοτελώς έχει ως στόχο ζωής την προσφορά προς το κοινωνικό σύνολο. Η πατρίδα μας χρειάζεται καλόκαρδους ανθρώπους που συμπορεύονται και να εναρμονίζονται για το καλό του τόπου μας και όχι σκύλους που ανταγωνίζονται γαυγίζοντας στην αντίπερα όχθη, προκαλώντας σύγχυση με την οχλαγωγία τους. Ποιοι είναι αυτοί οι καλόκαρδοι άνθρωποι στο κοινωνικό μας περιβάλλον που όταν τους συναντάμε χαίρεται η ψυχή μας και σαν μελίσσια θέλουμε να είμαστε κοντά τους για να γευτούμε το μέλι της αστείρευτης αγάπης, φροντίδας, θαλπωρής και κοινωνικής προσφοράς τους;
Ποιοι είναι αυτοί οι καλόκαρδοι άνθρωποι στο κοινωνικό μας περιβάλλον που όταν τους συναντάμε χαίρεται η ψυχή μας και σαν μελίσσια θέλουμε να είμαστε κοντά τους για να γευτούμε το μέλι της αστείρευτης αγάπης, φροντίδας, θαλπωρής και κοινωνικής προσφοράς τους; Μήπως εκείνοι που με αγάπη θυσιάζονται για το καλό του κοινωνικού συνόλου, με οδηγό τους την υπέρτατη θυσία του εσταυρωμένου Χριστού; Ποιο είναι το κοινωνικό μας πρότυπο προς μίμηση; Ο ναρκισσισμός, η ψευδομάθεια, η κοινωνική προβολή, ο ακριβός ρουχισμός και το σοφιστικέ χαμόγελο ή τα βαμμένα νύχια και το εντυπωσιακά φτιασιδωμένο πρόσωπο;
Το να είσαι καλόκαρδος είναι προνόμιο και ορισμένων ευκατάστατων-πλουσίων ανθρώπων, που τους διακρίνει θεοσέβεια και αγάπη προς τον πλησίον. Κατά τη σύσταση του νεοελληνικού κράτους, ο ίδιος ο Καποδίστριας διέθεσε όλη του την περιουσία υπέρ Πατρίδος, αν και δεν είχε δεύτερη αλλαξιά για να ανταπεξέλθει στα καθήκοντά του ως κυβερνήτης των απελευθερωμένων Ελλήνων. Παρέμενε ατέλειωτες ώρες στο γραφείο του και διαβίωνε με το ελάχιστο των εξόδων που επιτρέπεται σε έναν κυβερνήτη της χώρας, παραμένοντας άυπνος και σκεπτόμενος την επόμενη σωτήρια επέμβαση για το καλό του τόπου.
Η θεοσεβής Βασίλισσα Όλγα, ξεκίνησε με 6.000 χιλ. ρούβλια μηνιαία από την πατρίδα της Ρωσία. Όταν έφθασε στην Ελλάδα, ζήτησε να μην της κάνουν βασιλική υποδοχή, γιατί ο λαός είχε δεινοπαθήσει από την σκλαβιά και τη φτώχεια. Πρότεινε, τα χρήματα της υποδοχής να δοθούν για φιλανθρωπικό σκοπό. Κινούσε τα νήματα με τα 6.000 χιλ. ρούβλια, κρατώντας το ελάχιστο για τις προσωπικές της ανάγκες, υπό το βλέμμα του Θεού, που κοσμούσε το στέμμα της. Έκανε ό,τι μπορούσε! Ανόρθωσε οικοτροφεία, νοσοκομεία, έκτισε ιδρύματα και ιερούς ναούς, βοήθησε με όλες της τις δυνάμεις. Ούτως έπραξε όχι για λόγους αποδοχής από τον λαό και καθιέρωσης του βασιλικού καθεστώτος, αν και αυτό ήταν σημαντικό για την εποχή της, αλλά πρωτίστως λόγω βαθιάς πίστης και φόβου Θεού μην απωλέσει την ίδια την ψυχή της, και λόγω αγάπης προς τον συνάνθρωπο, τηρώντας τις εντολές του Ευαγγελίου και τιμώντας το στέμμα της που ήταν το μαρτύριο και η άθλησή της εν ζωεί.
Καλόκαρδοι άνθρωποι είναι όλοι οι εθελοντές που όχι για προσωπική τους προβολή, αλλά με αγάπη προς τον πλησίον προσφέρουν κοινωνικό έργο. Ένα δίνουν κι ο Θεός δέκα χαρίζει στην ψυχή τους , πληρώνοντας την καρδιά τους με μοναδικά συναισθήματα.
Όταν ο συνάνθρωπός μου κείται στον δρόμο και τον προσπερνώ για να πάω να συναντήσω τους φίλους μου και να απολαύσω ένα πλούσιο γεύμα, όταν δεν του προσφέρω μία αλλαξιά από την ντουλάπα μου που δεν χωρεί πλέον τον περιττό καθημερινό ρουχισμό μου, όταν το μόνο μου μέλημα είναι να με δουν ελκυστική και οικονομικά εύρωστη στο facebook για να με θαυμάσουν, όταν το κινητό μου είναι ο καθρέφτης μου για να απαθανατίζει τις μοναδικές στιγμές της εκάστοτε διάθεσής μου και δεν μου φθάνει, αλλά αναζητώ επίμονα ένα καλύτερο μοντέλο…όταν ζω και κινούμαι μακριά από τις προσταγές του Ευαγγελίου του Χριστού με ματαιοδοξία, κενοδοξία και εγωπάθεια, όταν είμαι υποκριτής, ιδιοτελής, υπολογιστικός και κοινωνικά αδιάφορος, πώς μπορώ να είμαι ένας καλόκαρδος άνθρωπος; Η κακία και η δυσοσμία είναι αποτυπωμένη επί του προσώπου μου και κανένα φτιασίδι ούτε ακριβό άρωμα μπορεί να την εξαλείψει.
Ο Θεός μεθ΄ημών,
Ευθυμία Η. Κοντοπούλου
8-12-2024
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου