Φωτό: myrtidiotissa-alimou
Το “μη φοβού” του Αποστόλου Παύλου επικαλέστηκε ο αιδεσιμώτατος, σεπτός πατήρ Παναγιώτης Ελ. Χαβάτζας , καθώς ιεροστατούσε στην Μεγάλη Παράκληση προς την Υπεραγία Θεοτόκο, στις 10 Αυγούστου 2023, στον ιερό ναό του Αγίου Γεωργίου Κυψέλης Αττικής, για να δώσει το σύνθημα και νόημα της πορείας της πνευματικής άθλησης κατά την Τεσσαρακοστή του Αυγούστου, που καταλήγει στην Ύψωση του Τιμίου Σταυρού, με ενδιάμεσο σταθμό την μεγάλη εορτή της Ορθοδοξίας, την Κοίμηση της Υπεραγίας Θεοτόκου.
Μέρος της απομαγνητοφωνημένης ομιλίας του Μητροπολίτου Καστοριάς κ. Σεραφείμ, στη Συνοδική Θεία Λειτουργία επί τη εορτή των Αγίων και Ενδόξων Πρωτοκορυφαίων Αποστόλων Πέτρου και Παύλου, προεξάρχοντος του Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερωνύμου, στον Ιερό Ναό της οδού Ψαρών στην Αθήνα, την Τετάρτη 29 Ιουνίου 2016, παραθέτουμε στη συνέχεια , που επισφραγίζει το νόημα της πνευματικής μας άθλησης αυτή την αγία περίοδο, και συνάδει και την ποιμαντική καθοδήγηση του πατρός Παναγιώτου Ελ. Χαβάτζα.
«Είπε δε ο Κύριος δι’ οράματος εν νυκτί τω Παύλω• μη φοβού, αλλά λάλει και μη σιωπήσης, διότι εγώ ειμι μετά σου, και ουδείς επιθήσεταί σοι του κακώσαί σε»1 . Έτσι η αδυναμία και η αποθάρρυνση μεταβάλλεται, με την παρουσία του Χριστού, σε θάρρος, ανδρεία και δύναμη.
Και πρώτον. Τι είναι το θάρρος;
Τι σημαίνει άραγε αυτή η ξεχασμένη αρετή;
Είναι η εμψυχία και η τόλμη μπροστά σε οποιαδήποτε απειλή η αντιξοότητα.
Είναι το θυμικόν, που παρέχει σημαντικότατες υπηρεσίες στον άνθρωπο, όπως μας τονίζουν οι Πατέρες της Εκκλησίας, και που αποτελεί το απαραίτητο εργαλείο, ώστε να φθάσει κανείς στη Βασιλεία των Ουρανών.
Είναι η κατά Θεόν βία, για την οποία μας μίλησε ο Χριστός : «η Βασιλεία των Ουρανών βιάζεται και βιασταί αρπάζουσιν αυτήν» 2.
Είναι η πάλη για ό,τι ο Απόστολος Παύλος αποκαλεί «καλόν αγώνα» 3.
Είναι η υπεροχή του πνεύματος έναντι του υλικού στοιχείου, που οδηγεί τον άνθρωπο να υπερτερεί σε όλα 4.
Είναι ό,τι το λάδι για ένα λυχνάρι. Έχασες την ανδρεία; απώλεσες το θάρρος; Έχασες τον αγώνα αυτής της ζωής… Γι’ αυτό διαχρονικά ακούγονται οι λόγοι του Χριστού: «θαρσείτε• εγώ νενίκηκα τον κόσμον» 5 και «θάρσει Παύλε• ως γαρ διεμαρτύρω τα περί εμού εις Ιερουσαλήμ, ούτω σε δει και εις Ρώμην μαρτυρήσαι» 6.
Δεύτερον. Το θάρρος μας χρειάζεται στον πνευματικό αγώνα, τον οποίο διεξάγουμε «όχι προς αίμα και σάρκα, αλλά προς τας αρχάς, προς τας εξουσίας, προς τους κοσμοκράτορας του σκότους του αιώνος τούτου» 7.Θα παρατηρήσει σχετικά ο Μέγας Βασίλειος : «Εάν δεν θυμώσης εναντίον του κακού (και σταθής απέναντί του με θάρρος), δεν θα σου είναι δυνατόν να κυριαρχήσεις σε αυτό. Πρέπει, νομίζω, να επιδεικνύωμεν την ίδιαν επιμέλειαν και δια την αγάπην της αρετής και δια το αγώνισμα ενάντια στην αμαρτία» 8.
Μας χρειάζεται το θάρρος στα δυσάρεστα αυτής της ζωής:
– Στις δοκιμασίες και τις αποτυχίες.
– Στον πόνο, με τις διάφορες παραλλαγές του, που συνθέτει την εικόνα της προσωπικής μας ζωής και είναι πάντα ο μόνιμος σύντροφός μας. Αυτόν τον οποίο δοκίμασε ο ενανθρωπήσας Υιός και Λόγος του Θεού («υμίν υπολιμπάνων υπογραμμόν ίνα επακολουθήσομεν τοις ίχνεσιν αυτού» 9), αυτόν που έζησε ο Απόστολος Παύλος, Μάρτυρες και όλοι οι Άγιοι της πίστεώς μας.
Σ’ αυτές τις περιπτώσεις και σ’ αυτές τις σκοτεινές διαδρομές, ο Χριστός μας προσφέρει, ως αντίδοτο, το θάρρος. Δεν υπόσχεται απαλλαγή από τη θλίψη, αλλά ανδρεία και γενναιότητα για την αντιμετώπισή της. Γι’ αυτό έχει λεχθεί χαρακτηριστικά ότι ο πόνος και οι πειρασμοί, τους οποίους αντιμετωπίζουμε, μοιάζουν με τους ανέμους που οδηγούν το δένδρο να δημιουργήσει βαθύτερες ρίζες στη γη.
– Μας χρειάζεται το θάρρος, όταν μας καταλαμβάνει η απογοήτευση εξαιτίας της αμαρτίας και της ακηδίας, που οδηγεί στην απελπισία και στην αμφισβήτηση της παρουσίας της αγάπης του Θεού η οποία αγκαλιάζει τον κάθε άνθρωπο και τον γεμίζει με τη χάρη και το άπειρο έλεός Του. Γιατί «δεν υπάρχει καμία αμαρτία που δε συγχωρεί ο Θεός, εκτός φυσικά της βλασφημίας του Αγίου Πνεύματος, η οποία, κατά τον Μέγα Βασίλειο, είναι η αμετανοησία. Και δεν συγχωρείται, ακριβώς γιατί ο άνθρωπος δεν αισθάνεται την ανάγκη να ζητήσει τη συγχώρεση από το Θεό»10 .
– Μας χρειάζεται θάρρος, για να γνωρίσουμε τον εαυτό μας, για να δούμε κατάματα τη γυμνότητά μας από αρετές, για να αποβάλλουμε το προσωπείο και τους ψευδείς στολισμούς από πάνω μας. Χρειάζεται τόλμη για να εντοπίσουμε και να αποβάλλουμε τα πάθη που κρύβονται επιμελώς στις σκοτεινές γωνίες του εαυτού μας, για να νικήσουμε τους φόβους μας και να ξεπεράσουμε τις δυσάρεστες καταστάσεις που μας πληγώνουν. Χρειάζεται γενναιότητα για να αρνηθούμε τις κακές επιθυμίες, την ωφελιμιστική συμπεριφορά, το κοσμικό φρόνημα και να αποδεχθούμε την πρόσκληση του Θεού για την εν Χριστώ ζωή.
– Μας χρειάζεται ο κατά φύσιν θυμός, που είναι η ανδρεία της ψυχής, κατά τον Άγιο Μάξιμο τον Ομολογητή, για την ομολογία της πίστεως 11. Δεν πρέπει να είμαστε απλώς συζητητές, αλλά ομολογητές του ονόματος του Θεού. Να μην προτιμούμε την καλή γνώμη των ανθρώπων από τη σχέση μας με το Χριστό. Να παρουσιάζουμε με θάρρος και με πνεύμα ταπεινώσεως τις αλήθειες της πίστεως, αφού προηγουμένως αυτές γίνουν προσωπικό μας βίωμα.
Και αυτή η διαβεβαίωση του Χριστού προς τον Απόστολο των Εθνών Παύλο «μη φοβού, αλλά λάλει και μη σιωπήσης, διότι εγώ ειμι μετά σου», απευθύνεται σε όλους μας, σήμερα, στην ταραγμένη εποχή μας με την παρουσία των πολέμων, της αιματοχυσίας, του ευτελισμού και της απαξίωσης του ανθρώπου.
Μη φοβείσθε, διότι εγώ είμαι μαζί σας. «Και στις ημέρες τις ανέφελες, όπου όλα εξελίσσονται ομαλά, και στις ημέρες τις θολές, όπου η ομίχλη της αβεβαιότητος τις σκεπάζει, και στις ημέρες της αμφιβολίας και της αδυναμίας, όταν η θύελλα μαίνεται. Στην ώρα της δειλίας μέσα στην τρικυμία, για να σας πω, όπως στον Πέτρο, «ολιγόπιστε εις τι εδίστασας;».
Στην ώρα της αθέλητης προδοσίας για να σας οδηγήσω στη μετάνοια.
Στην ώρα της μαρτυρίας η του μαρτυρίου που υφίστασθε για την αγάπη μου κατά την σύγκρουσή σας με τις δαιμονικές δυνάμεις του μίσους, της αδικίας και της απάτης» 12.
Μη φοβείσθε, μας λέγει ο Χριστός, όταν οι εκφραστές της πλάνης και του ψεύδους θα χαλκεύουν εναντίον σας τη συκοφαντία και την αποδοκιμασία, την ειρωνεία και τον χλευασμό και την κατά μέτωπο επίθεση, που φθάνει πολλές φορές μέχρι και αυτόν τον φόνο• όταν με την πένα τους βουτηγμένη μέσα στο δηλητήριο της αρνήσεως, ποτίζουν με το πάθος της αμφισβητήσεως τις καρδιές σας και ενσπείρουν στο λαό την αμφιβολία (επιστρατεύοντας την επιστήμη σαν σύμμαχό τους, ενώ στην ουσία αυτή δεν αντιστρατεύεται την πίστη στο πρόσωπό Μου), με μοναδικό σκοπό να γκρεμίσουν από τις ψυχές σας την εμπιστοσύνη σας στο έργο Μου και στη διδασκαλία Μου.
Μη φοβείσθε, όταν πολεμούν την Εκκλησία Μου, που είναι το πραγματικό σώμα Μου. Δεν πρόκειται για μία ανθρώπινη οργάνωση, έστω και θρησκευτική, που ικανοποιεί μερικές θρησκευτικές ανάγκες η ένα σωματείο. Πρόκειται για ένα Μυστήριο που δεν μπορεί κανείς με τη λογική και τις αισθήσεις του να ασχοληθεί επιστημονικώς και να διερευνήσει, ούτε να ερμηνεύσει εξετάζοντας μερικά εξωτερικά γνωρίσματα.
Αυτός που πολεμά την Εκκλησία, της οποίας είμαι Κεφαλή, «σκληρώς προς κέντρα λακτίζει» 13. Διότι «ουδέν της Εκκλησίας ισχυρότερον και δυνατότερον …πολεμουμένη νικά, επιβουλευομένη παραγίνεται, υβριζομένη λαμπροτέρα καθίσταται•
δέχεται τραύματα και ου καταπίπτει υπό των ελκών•
κλυδωνίζεται αλλ οὐ καταποντίζεται …
Πόσοι τύραννοι ηθέλησαν περιγενέσθαι της Εκκλησίας; Που οι πολεμήσαντες; Εσίγησαν και λήθη παρεδόθησαν.
Που δε η Εκκλησία; … Υπέρ των ουρανών αναβέβηκεν … υπέρ τον ήλιον λάμπει. Τα εκείνων έσβεσαν, τα ταύτης αθάνατα» 14.
Και αυτή η παρουσία του Χριστού, ο οποίος είναι το πλήρωμα της αγάπης και αποτελεί το ουσιαστικότερο στοιχείο της χριστιανικής μας εμπειρίας, μας παρηγορεί και μας ειρηνεύει, όταν οι χείμαρροι της ειρωνείας μας ταράζουν και οι οδύνες του Άδου μας περικυκλώνουν 15. Μας ενισχύει, μας εμπνέει και μας γεμίζει με σταθερότητα και αγαλλίαση, όπως ακριβώς συνέβη στον Απόστολο Παύλο.
Δεν πρόκειται για ένα εγκεφαλικό γεγονός, αλλά για την παρουσία της χάριτος του Αγίου Πνεύματος, που διαπερνά και φωτίζει ολόκληρη την ύπαρξή μας. Πρόκειται για την εν Χριστώ ζωή, την οποία Εκείνος μας έφερε με την παρουσία Του στον κόσμο, την εβίωσε ο Απόστολος Παύλος, την παρουσίασε δια των αγιοπνευματικών του επιστολών, την έζησαν οι Άγιοι της Εκκλησίας μας και την περιγράφουν στα θεόπνευστα συγγράμματά τους.
Η παρουσία του Χριστού να παραμερίζει τους κλονισμούς, τις δειλίες, τους δισταγμούς, τις αμφιβολίες, τις φοβίες και τις ανησυχίες και να μας γεμίζει με την εξ’ ύψους δύναμη.
Όσο εντονότερη είναι η συναίσθηση της παρουσίας Του στη ζωή μας, τόσο πιο ειρηνική, δυνατή και δημιουργική θα είναι η κάθε μας ημέρα.
«Λοιπόν, αδελφοί», μας προτρέπει ο Απόστολος Παύλος, «χαίρετε, καταρτίζεσθε, παρακαλείσθε, το αυτό φρονείτε, ειρηνεύετε • και ο Θεός της αγάπης και ειρήνης έσται μεθ’ υμών» 16.
Αμήν.
1 Πραξ. 18,9
2 Μτθ. 11,12
3 Α’ Τιμ. 6,12
4 Ομήρου Οδύσσεια, Ραψωδία Η , στ. 8.
5 Ιω. 16,33
6 Πραξ. 23,11
7 Εφεσ. 6,12
8 Μεγάλου Βασιλείου, «Ομιλία κατά οργιζομένων», κεφ. 5, ΕΠΕ 6,172
9 Α’ Πετρ. 2,21
10 Αρχιμ. Ιεροθέου Βλάχου, νυν Μητροπολίτου Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου, «Το πολίτευμα του Σταυρού», εκδ. Ιεράς Μονής Γενεθλίου της Θεοτόκου Πελαγίας, σελ. 170
11 Αγίου Μαξίμου Ομολογήτου, «Εις την προσευχήν του Πάτερ ημών», PG 90,896Β
12 «Σύναξις ευχαριστίας, χαριστήρια εις τιμήν του Γέροντος Αιμιλιανού», εκδ. Ίνδικτος, Αθήνα 2003, σελ. 115
13 Πρβλ. Πραξ. 26,14
14 Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου, ΕΠΕ 33,110, 124 & 386
15 Ψαλμ. 17,5-6
16 Β Κορ. 13,11
17 https://myrtidiotissa-alimou.gr/apostolos-pavlos-mi-fovou/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου