Φωτό:megalipanagiathivon.gr
Αφιερωμένο στις Χριστιανικές ψυχές που άντεξαν και αντέχουν....
Άδολη η ψυχή, καθώς τη συνάντησε ο άγγελός της στο κατάστρωμα του είναι της , δεν φορούσε το φωτοστέφανο της αγιότητας στους ώμους της, αλλά των βασάνων τούτης της πρόσκαιρης ζωής. Κάτω από το ένδυμα του αισθητού, δώρο Θεού, ξεκούραζε τα χρυσά χέρια της, μέσα σε ζεστές τσέπες, καθώς ο ήλιος στόλιζε το δειλινό μ’ ένα ουράνιο τόξο, μετά από συνεχή, πολλών ετών βροχή.
Αφιερωμένο στα παιδιά με μαθησιακές δυσκολίες της Μεσσηνίας
Πολλά παιδιά στη χώρα μας δεν τυγχάνουν έγκαιρης αναγνώρισης των μαθησιακών τους δυσκολιών, είτε γιατί οι γονείς δυσκολεύονται να παραδεχτούν το πρόβλημα του παιδιού τους, είτε γιατί οι εκπαιδευτικοί , ορισμένες φορές, δεν παρέχουν μία σαφή εικόνα των δυσκολιών του μαθητή στους γονείς του έγκαιρα. Συνήθως το πρόβλημα μετατίθεται ανά σχολική χρονιά, με την ελπίδα ότι θα μεγαλώσει και θα στρώσει στο διάβασμα το παιδί. Μετά το 5ο έτος της ηλικίας ενός παιδιού, μία ολοκληρωμένη ψυχολογική αξιολόγηση μπορεί να παρέχει μία πρώτη έγκυρη και αξιόπιστη εικόνα της γνωστικής ανάπτυξής του και των μαθησιακών προβλημάτων που συνδέονται με τη γενική του ανάπτυξη. Κατά την ηλικία των 8 ετών, όταν επιμένουν τα προβλήματα ανάγνωσης, χρειάζεται το παιδί να παραπεμφθεί άμεσα για ψυχολογική αξιολόγηση των μαθησιακών του δυσκολιών και να σχεδιαστεί ψυχοεκπαιδευτικό πρόγραμμα, ώστε να υπάρξει παράλληλη στήριξη στο σχολείο που φοιτεί ο μαθητής.
Πολλά παιδιά, τόσο στην Ελλάδα όσο και παγκοσμίως, δεν μεγαλώνουν με τους γονείς τους αλλά με θετούς γονείς, για πολλούς και διάφορους λόγους, που σχετίζονται είτε με την απώλεια των γονέων τους ή την ανικανότητα αυτών, λόγω σοβαρής ασθένειας ή οικονομικών-κοινωνικών προβλημάτων, να αναθρέψουν τα γεννήματά τους.Παράλληλα η οδύνη είναι πολύ μεγάλη όταν χωρίζονται ,λόγω υιοθεσίας, τα μικρά αδέλφια μεταξύ τους.
Η στυγνή ανθρώπινη νόηση, όταν δεν συνδυάζεται με συναισθηματικές και διαισθητικές ικανότητες, στολισμένες με βαθιά πίστη προς τον Θεό, ενώ συλλαμβάνει την ουσία σε αισθητό επίπεδο, αδυνατεί να εντρυφήσει και να αντιληφθεί την υπερουσία και την υπερκόσμια παρουσία του Θεού στη ζωή του ανθρώπου. Δεν θωρεί τις άκτιστες ενέργειες του Ουρανίου Πατρός μας. Τα λογικά-επιστημονικά επιχειρήματα όπως “ ό,τι δεν είναι ορατό δεν υπάρχει” , έχει καθηλώσει για πολλούς αιώνες την επιστήμη, που στηρίζεται αποκλειστικά σε τετριμμένες υποθέσεις και σε στατιστικά σημαντικά ευρήματα, βάσει αυτών των λανθασμένων υποθέσεων. Όταν όμως η ψυχή του ανθρώπου, με μέθεξη και αγάπη προς τον Θεό και τον πλησίον, ανοίγει διάπλατα το όμμα της, τότε τα μη ορατά καθίστανται έκδηλα και φαντά, εμπρός στους έκπληκτους και αγνούς οφθαλμούς του πιστού ανθρώπου .
Η σοφή και δραστήρια γιαγιά της Βαλύρας, κα Γεωργία Μπουρίκα -Μαρινοπούλου, με καμάρι ανάρτησε τα όμορφα εγγόνια της στο fb, και μάς έδωσε το ερέθισμα να εντρυφήσουμε στο τελευταίο στάδιο της ψυχοκοινωνικής ανάπτυξης του ανθρώπου, κατά τον ψυχολόγο Erik Erιkson (1902-1994), στο στάδιο της “πληρότητας εναντίον της απελπισίας”.
Ὅπως τὸ Εὐαγγέλιο τοῦ Ματθαίου, κατὰ τὴν θερινὴ περίοδο, ξεκινάει μὲ τὴν ἀρχὴ τῆς διδασκαλίας τοῦ Κυρίου καὶ τὴν κλήση τῶν πρώτων μαθητῶν «παρὰ τὴν λίμνην τῆς Γεννησαρέτ» (Ματθ., δ’ 18-23), ἔτσι καὶ τὸ Εὐαγγέλιο τοῦ Λουκᾶ, κατὰ τὴν φθινοπωρινὴ περίοδο, ξεκινάει καὶ πάλι «ἀπὸ τὴν ἀρχή», μὲ τὴν κλήση τῶν πρώτων μαθητῶν ἀπὸ τὸν Κύριο «παρὰ τὴν λίμνην Γεννησαρέτ» (Λουκ. ε’ 1).
Μία πρόσφατη κλοπή του κινητού της κας Ουρανίας Μαυρίκη-Μπόβη, δραστήριας και δημοφιλούς φιλολόγου στη Βαλύρα, ήταν η αφορμή να την ωθήσει σε βαθειά ενδοσκόπηση, και να τοποθετήσει τον κλέφτη στα μαθητικά θρανία του νου της, ευχόμενη να φωτιστεί o θήτης, να αποκτήσει επίγνωση των πράξεών του, και να θεραπευτεί από το πάθος της κλοπής που τον μαστίζει.
Προς τον
Σεβασμιώτατο
Μητροπολίτη Μονεμβασίας και Σπάρτης
κ. Ευστάθιο
Μητρόπολη Σπάρτης
Αθήνα, 20 Σεπτεμβρίου, 2023
Σεβασμιώτατε πάτερ Ευστάθιε,
Η Εσταυρωμένη αγάπη του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, της Θεού Ευσταθίας και μακροθυμίας λόγο και στύλο της Ορθοδοξίας λαμπρό έκτισε εντός σας , και τον κόσμησε με ροδοπέταλα της αγάπης της Υπεραγίας Θεοτόκου, και τις υπερκόσμιες χάρες του Αγίου Πνεύματος .
Ο αρχιμανδρίτης κ. Προκόπιος Σμυρνής.
Φωτό: Lia Lekka-facebook.
Από τις 20 έως και 28 Σεπτεμβρίου πραγματοποιείται η καθιερωμένη κάθοδος και επιστροφή της Αγίας Εικόνος της Παναγίας Βουλκανιωτίσσης από την Ιερά Μονή Βουλκάνου προς τη Μεσσήνη, όπως και φέτος, στη μνήμη του θαύματος που επιτέλεσε η Παναγία και έσωσε τους κατοίκους της Μεσσήνης από την πανούκλα, κατά τον 18ο αιώνα. Η λαμπρή λιτανευτική πομπή της θαυματουργής Εικόνος θα διέλθη από τους κεντρικούς δρόμους της Μεσσήνης, στρωμένους με βασιλικό, μυρτιές και ροδοπέταλα.
Ο κ. Γιώργος Οικονομόπουλος, μηχανικός οχημάτων και οδηγός στον Δήμο Μεσσήνης, απαθανάτισε την προετοιμασία του χώρου και τη φροντίδα στη γύρω περιοχή της Ιεράς Μονής Βουλκάνου, προκειμένου να υποδεχτεί το πλήθος των πιστών επιμελημένη.
Τονίσαμε, σὲ προηγούμενό μας ἄρθρο, ὅτι ὁ Σταυρὸς εἶναι πολυσήμαντο σημεῖο. Δὲν δηλώνει μόνον τὸ Τίμιο Ξύλο, πάνω στὸ ὁποῖο ἐτάθη καὶ ἔχυσε τὸ ζωοποιό Του αἵμα ὁ θυσιασθεὶς γιὰ τὴν σωτηρία τοῦ κόσμου Κύριός μας, ἀλλὰ πρὸ πάντων σημαίνει τὸν ἴδιο τὸν Ἐσταυρωμένο, τὸν Παθόντα καὶ Ἀναστάντα ὑπὲρ τῆς τοῦ κόσμου ζωῆς, -ἀναζωογονήσεως-, καὶ σωτηρίας.
Δηλώνει, ὅμως, ὁ Σταυρὸς καὶ τὴν πορεία τοῦ πεπτωκότος ἀνθρώπου, ἀπὸ τὴν ἔκπτωσή του ἀπὸ τὸν Παράδεισο τῆς τρυφῆς καὶ τὴν περιπέτειά του στὸν κόσμο τῆς ἁμαρτίας μέχρι καὶ τὴν σταυροειδῆ του ἀνάσταση ἢ μᾶλλον τὴν σωτηριώδη συνανάστασή του ἐν Χριστῷ.
Αφιερωμένο στις κύριες Σοφία Μπεκρή, φιλόλογο-θεολόγο,Σοφία Ροζμαράκη, μουσικό-καθηγήτρια πιάνου, και σε όλες τις Σοφίες της Βαλύρας μας
Την 17η Σεπτεμβρίου η εκκλησία μας εορτάζει την Αγία Σοφία και τις τρεις κόρες της, την πίστη ελπίδα και αγάπη. Δεν είναι τυχαίο ότι ο Άγιος Ιωάννης ο Σιναϊτης επέλεξε τις τρεις χάρες του Αγίου Πνεύματος, πίστη, ελπίδα και αγάπη, ως το τελευταίο, το τριακοστό σκαλοπάτι στη θεόπνευστη κλίμακά του ( Λογ. 30, α΄, σελ. 388 ).
Η πίστη γράφει ο θεοφώτιστος πατέρας είναι όπως η ακτίνα του Ηλίου, η ελπίδα όπως το φως αυτού που φωτίζει και λάμπει και η αγάπη όπως ο δίσκος και ο κύκλος του ηλίου. Και τα τρία συνυπάρχουν μαζί. Αν κάποιος δεν αγαπά τον Θεό, τον αδελφό του και τη σωτηρία του, δεν ωφελεί η πίστη και η ελπίδα. Και τα τρία μαζί είναι ένας ήλιος, ένα απαύγασμα και μια λαμπρότητα.
Αθεράπευτος λάτρης της Μεσσηνιακής παράδοσης και δεινός νοσταλγός των παιδικών του χρόνων, κατά τη δεκαετία του 1980, είναι ο κ. Κώστας Γ. Αδαμόπουλος . Με τον γλαφυρό λόγο του μάς παλινδρομεί μαγικά σε εκείνα τα δύσκολα χρόνια της φτώχειας και ανέχειας, που οι γονείς μας προσεύχονταν με δάκρυα στα μάτια, εργαζόμενοι σκληρά στους αγρούς, για να έχουν τον άρτο τον επιούσιο τα παιδιά τους. Θυσία και υπομονή, αλλά ανείπωτη γλυκύτητα, η ομορφιά στα λαμπερά πρόσωπα των χωρικών και η εποχιακή παραγωγή, όπως των σύκων στη Μεσσηνία, έρχονται ευχάριστα στο προσκήνιο.
Ας απολαύσουμε τον ίδιο τον συγγραφέα.
Έναρξη σχολικής χρονιάς. Φωτό: Γιώργος Δ. Καπότης
Γλυκιά η αίσθηση του Φθινοπώρου, το θέρος παρέδωσε τα ηνία αισθητά και ο σχολικός κώδωνας έκρουσε, καλώντας τα κλωσόπουλα της Βαλύρας στα θρανία. Μια ανάσα δροσιάς για τα φλογισμένα δένδρα που θροΐζουν με ανακούφιση μελαγχολικά, ετοιμάζοντας την αλλαγή της φυλλοβόλας τους φορεσιάς.
Τα παιδιά της Βαλύρας ξεκίνησαν πρωί-πρωί, με τη νέα τους εντυπωσιακή σχολική τσάντα, μέσα όλα τα απαραίτητα τετράδια και βιβλία, κασετίνες και ξυλομπογιές.... τα μεγαλύτερα με ένα βαθύ σφίξιμο στην καρδιά, γιατί ωρίμασαν αρκετά και τούτη θα είναι η τελευταία τους σχολική χρονιά. Παρέστησαν στον καθιερωμένο εναρκτήριο αγιασμό, ιερουργούντος του σεπτού πατρός της Ενορίας της Βαλύρας κ. Ιωάννη Φωτεινού, δεχόμενα την ευλογία των Τριών Ιεραρχών , με τη συνοδεία των γονιών τους.
Τὴν Ὕψωση τοῦ Τιμίου καὶ Ζωοποιοῦ Σταυροῦ θὰ ἑορτάσῃ, σὲ λίγες ἡμέρες, ἡ Ἐκκλησία μας καὶ ὅλοι μαζὶ οἱ πιστοὶ πανηγυρίζομε γιὰ τὸ κορυφαῖο αὐτό, γιὰ τὴν σωτηρία μας, γεγονός. Πανηγυρίζομε καὶ τιμοῦμε ὄχι μόνον τὸ Τίμιο Ξύλο, τὸ Ὁποῖο ἐξαγιάστηκε ἀσφαλῶς καὶ αὐτὸ ἀπὸ τὸ αἷμα τοῦ Χριστοῦ, ποὺ χύθηκε πάνω Του, ἀλλὰ κυρίως τιμοῦμε τὸν Ἐσταυρωμένο Σωτῆρα μας, ποὺ μᾶς χάρισε, μὲ τὴν σταυρική Του θυσία, «ζωὴν τὴν αἰώνιον».
Ἔχουμε ἀναφερθῆ σὲ παλαιότερο ἄρθρο μας στὰ «Παράδοξα τῆς Κοιμήσεως» τῆς Θεοτόκου, πῶς δηλαδὴ ἕνα γεγονὸς θλίψεως, πόνου καὶ ὀδύνης, ὅπως εἶναι ἡ Κοίμηση, μετατρέπεται ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία μας σὲ ποίημα χαρᾶς καὶ μάλιστα ἀγαλλιάσεως, καθ’ ὅτι ὁ «θάνατος» τῆς Παναγίας εἶναι μετάσταση «ἐκ τοῦ θανάτου πρὸς τὴν ζωήν» καὶ μάλιστα «ἀπὸ τῶν λυπηροτέρων εἰς τὰ χρηστότερα καὶ θυμηδέστερα καὶ ἀνάπαυσις καὶ χαρά» (ἀπὸ τὴν Ἀκολουθία τῆς Γονυκλισίας).
Πράγματι ὁ ἐτήσιος λειτουργικὸς κύκλος τῆς Ἐκκλησίας μας ὁλοκληρώνεται μὲ τὴν ζωηφόρο μετάσταση τῆς Παναγίας μας καὶ ἀρχίζει ἐκ νέου μὲ τὴν ἐλπιδοφόρο γέννησή της: «Σήμερον τῆς παγκοσμίου χαρᾶς τὰ προοίμια﮲ σήμερον ἔπνευσαν αὗραι σωτηρίας προάγγελοι».Τὴν 8η Σεπτεμβρίου ἡ Ἐκκλησία μας ἑορτάζει τὴ γέννηση τῆς Ἀειπαρθένου Μαρίας , τῆς μητέρας τοῦ Υἱοῦ καὶ Λόγου τοῦ Θεοῦ, τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, ποὺ χάρισε ἐλπίδα σωτηρίας στὸ γένος τῶν ἀνθρώπων, λύοντας τὴν κατάρα τῆς προμήτορος Εὔας "ἐν τῷ τίκτειν".
“Αθώος χερσί και καθαρός τη καρδία” , των αρετών υφηγητής, αποδήμησε εις Κύριον ο πατήρ Κωνσταντίνος Σφήκας , ιερέας στον Άγιο Αθανάσιο Βαλύρας (1969-1978) και στη συνέχεια στους Παμμεγίστους Ταξιάρχες στην Καλαμάτα (1978-2023).
Στις 2/9/2023 και ώρα 16:00 μ.μ. , έγινε η εξόδιος ακολουθία του σεπτού πατρός Κωνσταντίνου Σφήκα στον Ιερό Ναό των Παμμεγίστων Ταξιαρχών στην Καλαμάτα, όπου υπηρέτησε για 45 συνεχή έτη, όπως ανακοίνωσε ο υιός του Παναγιώτης Σφήκας. Ο ενταφιασμός του ακολούθησε στο Κοιμητήριο Καλαμάτας, με τη συνοδεία των συντετριμμένων τη καρδία συγγενών και πλήθους πιστών από την Καλαμάτα και τη Βαλύρα, με έντονα συναισθήματα θλίψης για την αποδήμηση του δραστήριου και αγαπητού ιερέα, που έφυγε πρόωρα, στα 76 έτη του.
Ανάμεσα στους εκλεκτούς του Κυρίου, για τη θεάρεστη προσφορά του στην Ενορία της Βαλύρας, συγκαταλέγεται στο βιβλίο των ουρανών ο πατήρ Κώστας Σφήκας.
Ἡ παραβολὴ ποὺ ἀναγιγνώσκεται στὶς Ἐκκλησίες μας τὴν ΙΓ’ Κυριακὴ τοῦ Ματθαίου εἶναι γνωστὴ ὡς «παραβολὴ τοῦ ἀμπελῶνος» ἢ «παραβολὴ τῶν κακῶν γεωργῶν», τὴν ὁποία ἀπευθύνει ὁ Κύριος πρὸς τοὺς ἄρχοντες τοῦ λαοῦ, Γραμματεῖς καὶ Φαρισαίους.
Τί ἔχει προηγηθῆ τῆς παραβολῆς αὐτῆς; Ὁ Χριστὸς ἔχει μόλις εἰσέλθει θριαμβευτικὰ στὰ Ἱεροσόλυμα καὶ εὑρίσκεται λίγο πρὸ τοῦ Πάθους. Ἐνῶ, ὅμως, ὁ λαὸς τὸν ὑποδέχεται θερμὰ ὡς «υἱὸ τοῦ Δαυείδ», ἐρχόμενο «ἐν ὀνόματι Κυρίου» (Ματθ., κα’ 9), ἐν τούτοις οἱ «σκληροὶ καὶ ἀπερίτμητοι τῇ καρδίᾳ» Ἰουδαῖοι ἄρχοντες, παρὰ τὰ τόσα θαύματα ποὺ ἔχουν δεῖ ἀπὸ Ἐκεῖνον, τὸν ἀμφισβητοῦν, ῥωτῶντας τον περιφρονητικά «ἐν ποίᾳ ἐξουσίᾳ» ἐνεργεῖ καὶ ποιός τοῦ ἔδωσε αὐτὴν τὴν ἐξουσία (ὅ. π. 23).
Εὐχὲς καὶ ὕμνους γιὰ τὴν εὐλογία τῆς νέας ἐκκλησιαστικῆς καὶ ἀκαδημαϊκῆς περιόδου ἀναπέμπει ἡ Ἐκκλησία μας. «Ἀρχόμενοι τοῦ ἔτους καὶ τῶν ὕμνων ἀπαρχὴν ποιούμεθα τῷ βασιλεύοντι Χριστῷ βασιλείαν τὴν ἀπέραντον», ψάλλομε σὲ ἕναν ἀπὸ αὐτοὺς τοὺς ὄμορφους ὕμνους (Εἱρμός ζ’ ὠδῆς τοῦ Κανόνος τῆς Ἰνδίκτου). Τὴν σταθερή του πίστη στὸν Βασιλέα Κύριο ἐκφράζει ὁ ὑμνογράφος σὲ Ἐκεῖνον ποὺ εἶναι «ὁ ὢν πρὸ τῶν αἰώνων, ἐπ᾿ αἰῶνα τε καὶ ἔτι Κύριος» καὶ τὸν παρακαλεῖ νὰ «πληρώσῃ» (=γεμίσῃ) τὸ ἔτος μὲ τὶς χρηστές Του δωρεές.
