Το Ευαγγέλιο και ο Απόστολος της Κυριακής 7 Φεβρουαρίου 2017: η παραβολή των ταλάντων

Πρωτότυπο κείμενο , μετάφραση και ερμηνεία

ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 7 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2016

ΙΣΤ΄ Ματθαίου: Ματθ. κε΄ 14-30

Εἶπεν ὁ Κύριος τὴν παραβολὴν ταύτην· ἄνθρωπός τις ἀποδημῶν ἐ­­­­κάλεσε τοὺς ἰδίους δούλους καὶ παρέδωκεν αὐτοῖς τὰ ὑπάρχοντα αὐ­­­­τοῦ, καὶ ᾧ μὲν ἔδωκε πέντε τάλαντα, ᾧ δὲ δύο, ᾧ δὲ ἕν, ἑκάστῳ κα­­­τὰ τὴν ἰδίαν δύναμιν, καὶ ἀπεδήμησεν εὐθέως. πορευθεὶς δὲ ὁ τὰ πέντε τά­­­λαντα λαβὼν εἰργάσατο ἐν αὐτοῖς καὶ ἐποίησεν ἄλλα πέντε τάλαντα. ὡσαύτως καὶ ὁ τὰ δύο ἐκέρδησε καὶ αὐτὸς ἄλλα δύο. ὁ δὲ τὸ ἓν λαβὼν ἀπελθὼν ὤρυξεν ἐν τῇ γῇ καὶ ἀπέκρυψε τὸ ἀργύριον τοῦ κυρίου αὐτοῦ. μετὰ δὲ χρόνον πολὺν ἔρχεται ὁ κύριος τῶν δού­λων ἐκείνων καὶ συναίρει μετ᾿ αὐτῶν λόγον. καὶ προσελθὼν ὁ τὰ πέντε τάλαντα λαβὼν προσήνεγκεν ἄλλα πέντε τάλαντα λέγων· κύριε, πέντε τάλαντά μοι παρέδωκας· ἴδε ἄλλα πέντε τάλαντα ἐκέρδησα ἐπ᾿ αὐτοῖς. ἔφη αὐτῷ ὁ κύριος αὐτοῦ· εὖ, δοῦλε ἀγαθὲ καὶ πιστέ! ἐπὶ ὀλίγα ἦς πιστός, ἐπὶ πολλῶν σε καταστήσω· εἴσελθε εἰς τὴν χαρὰν τοῦ κυρίου σου.

Προσελθὼν δὲ καὶ ὁ τὰ δύο τάλαντα λαβὼν εἶπε· κύριε, δύο τάλαντά μοι παρέδωκας· ἴδε ἄλλα δύο τάλαντα ἐκέρδησα ἐπ᾿ αὐτοῖς. ἔφη αὐτῷ ὁ κύριος αὐτοῦ· εὖ, δοῦλε ἀγαθὲ καὶ πιστέ! ἐπὶ ὀλίγα ἦς πιστός, ἐπὶ πολλῶν σε καταστήσω· εἴσελθε εἰς τὴν χαρὰν τοῦ κυρίου σου. προσελθὼν δὲ καὶ ὁ τὸ ἓν τάλαντον εἰληφὼς εἶπε· κύριε, ἔγνων σε ὅτι σκληρὸς εἶ ἄνθρωπος, θερίζων ὅπου οὐκ ἔσπειρας καὶ συνάγων ὅθεν οὐ διεσκόρπισας· καὶ φοβηθεὶς ἀπελθὼν ἔκρυψα τὸ τάλαντόν σου ἐν τῇ γῇ· ἴδε ἔχεις τὸ σόν. ἀποκριθεὶς δὲ ὁ κύριος αὐτοῦ εἶπεν αὐτῷ· πονηρὲ δοῦλε καὶ ὀκνηρέ! ᾔδεις ὅτι θερίζω ὅπου οὐκ ἔσπειρα καὶ συνάγω ὅθεν οὐ διεσκόρπισα! ἔδει οὖν σε βαλεῖν τὸ ἀργύριόν μου τοῖς τραπεζίταις, καὶ ἐλθὼν ἐγὼ ἐκομισάμην ἂν τὸ ἐμὸν σὺν τόκῳ. ἄρατε οὖν ἀπ᾿ αὐτοῦ τὸ τάλαντον καὶ δότε τῷ ἔχοντι τὰ δέκα ­τάλαντα. τῷ γὰρ ἔχοντι παντὶ δοθήσεται καὶ περισσευθήσεται, ἀπὸ δὲ τοῦ μὴ ἔχον­τος καὶ ὃ ἔχει ἀρθήσεται ἀπ᾿ αὐτοῦ· καὶ τὸν ἀχρεῖον δοῦλον ἐκβάλετε εἰς τὸ σκότος τὸ ἐξώτερον· ἐκεῖ ἔσται ὁ κλαυθμὸς καὶ ὁ βρυγμὸς τῶν ὀδόντων. ταῦτα λέγων ἐφώνει· ὁ ἔχων ὦτα ἀκούειν ἀκουέτω.

.

Η ΠΑΡΑΒΟΛΗ ΤΩΝ ΤΑΛΑΝΤΩΝ

1. Ταλαντοῦχοι

Ἡ σημερινὴ εὐαγγελικὴ περικοπὴ μᾶς παρουσιάζει τὴν παραβολὴ τῶν ταλάν­των. Ἕνας ἄνθρωπος – πλούσιος ἄρχον­τας – ἐπρόκειτο νὰ φύγει γιὰ μακρινὸ ταξίδι. Κάλεσε λοιπὸν τοὺς δούλους του καὶ τοὺς παρέδωσε τὰ ὑπάρχοντά του, μοιράζοντάς τους διαφορετικὸ ποσὸ ταλάντων γιὰ νὰ τὰ διαχειρίζονται ὅσο θὰ ἀπουσίαζε. (Ἕνα τάλαντο ἀντιστοιχεῖ σὲ συγκεκριμένο βάρος χρυσοῦ).

Τὰ τάλαντα αὐτὰ τῆς παραβολῆς συμβολίζουν τὰ χαρίσματα ποὺ δίνει ὁ Θεὸς στοὺς ἀνθρώπους. Ἡ ­πρόοδος στὰ γράμματα, οἱ εἰδικὲς γνώσεις καὶ οἱ τεχνικὲς ἱκανότητες, μιὰ ἰδιαίτερη ­ἔφεση σὲ κάποια ἐπιστήμη, στὴ μουσική, στὴν τέχνη ἢ σὲ κάποιο ­ἐπάγγελμα. Ἐπι­πλέ­ον ὑπάρχουν πολλὰ καὶ ­ποικίλα χαρίσματα ποὺ κρύβει ἡ ­προσωπικότητα τοῦ καθενός: Ἄλλος ἔχει ἡγετικὸ χάρισμα, ἄλλος ἔχει ἱκανότητα στὸ λόγο, ἄλλος ἔχει σύν­εση, ἄλλος ­αὐθορμητισμό, ἄλλος εἶναι ὀργανωτικός, ἄλλος ἐνθουσιώδης καὶ τολμηρός.

Ὅπως κανεὶς δοῦλος τῆς παραβολῆς δὲν ἔμεινε χωρὶς τάλαντο, ἔτσι καὶ καν­εὶς ἄνθρωπος δὲν μένει χωρὶς κάποιο θεϊκὸ δῶρο. Ὅλοι οἱ ἄνθρωποι ἔχουμε χαρίσματα. Καὶ τὸ κάθε χάρισμα μᾶς τὸ δίνει ὁ ἅγιος Θεὸς μὲ σκοπὸ νὰ τὸ χρησιμοποιήσουμε γιὰ τὴ δική μας σωτηρία καὶ τὴν ὠφέλεια τοῦ πλησίον.

.

2. Ἄδικη ἢ δίκαιη κατανομή;

Βέβαια ὁ Θεὸς δὲν δίνει σὲ ὅλους οὔτε τὸν ἴδιο ἀριθμό, οὔτε τὸ ἴδιο εἶδος ἀπὸ τάλαντα. Ἐκεῖνος ὡς παντογνώστης γνωρίζει τὴ δύναμη καὶ τὴν ἱκανότητα τοῦ καθενός, Ἐκεῖνος γνωρίζει καὶ τὶς ἀνάγκες μας καὶ δίνει «ἑκάστῳ κατὰ τὴν ἰδίαν δύναμιν». Στὴν παραβολὴ διαβάζουμε ὅτι στὸν ἕνα δοῦλο ἔδωσε πέντε τάλαντα, στὸν ἄλλο δύο, στὸν ἄλλο ἕνα.

Διαφορετικοὶ ἄνθρωποι, διαφορετικὰ χαρίσματα. Χαρίσματα τὰ ὁποῖα διανέμει ὁ Θεὸς κατὰ τὴ δική Του ἀλάνθαστη κρίση καὶ ἄπειρη σοφία ἀλλὰ καὶ κατὰ τὴν ἀντοχὴ τοῦ καθενός, ὥστε κανεὶς νὰ μὴν ἔχει παράπονο, κανεὶς νὰ μὴν αἰσθάνεται ὅτι ὑστερεῖ καὶ νὰ νιώθει μειονεκτικά. Ἄλλωστε ἡ κοινωνία προκειμένου νὰ ἀπαρτίζει ἕνα ἁρμονικὸ σύνολο, χρειάζεται τὸν κάθε ἄνθρωπο μὲ τὰ ἰδιαίτερα χαρίσματά του. Μποροῦμε νὰ σκεφθοῦμε τὸ σῶμα νὰ ἀποτελεῖται μόνο ἀπὸ χέρια ἢ μόνο ἀπὸ μάτια;

Ἂς μὴν παραπονιόμαστε λοιπὸν γιὰ τὴν δῆθεν ἄνιση κατανομὴ κι ἂς μὴ ζηλεύουμε τοὺς ἄλλους γιὰ τὰ χαρίσματά τους. Μιὰ τέτοια ζηλότυπη στάση μόνο δυστυχία μπορεῖ νὰ προκαλέσει στὴ ζωή μας. Ἀντίθετα, ἂν ­ἀνακαλύψουμε ὁ καθένας τὰ δικά του χαρίσματα καὶ ἐρ­γαστοῦμε γιὰ τὴν ἀξιοποίησή τους, τότε κι ἐμεῖς προσωπικὰ θὰ χαιρόμαστε, ἀλ­λὰ καὶ στὸν πλησίον μας θὰ εἴμαστε εὐ­εργετικοί.

.

3. Θὰ δώσουμε λόγο

Ὅπως ἀναφέρεται στὴν παραβολή, ὕ­­­­στερα ἀπὸ πολὺ καιρὸ ἐπέστρεψε ὁ ἄρ­­­χοντας αὐτὸς καὶ ζήτησε ἀπὸ τοὺς δούλους του νὰ τοῦ ἀποδώσουν λογαριασμὸ γιὰ τὸ πῶς ἀξιοποίησαν τὰ τάλαντα ποὺ τοὺς εἶχε ἐμπιστευθεῖ.

Εἶναι πολὺ σημαντικὸ καὶ δὲν πρέπει κι ἐμεῖς νὰ ξεχνοῦμε ὅτι κάποτε ὅλοι θὰ κληθοῦμε νὰ δώσουμε λόγο γιὰ τὸ πῶς περάσαμε τὸ χρόνο τῆς ζωῆς μας. Πολλοὶ νομίζουν ὅτι ἡ ζωὴ τοὺς ἀνήκει καὶ δὲν ἔχουν νὰ δώσουν λόγο σὲ κανέναν… Πό­σο λάθος κάνουν! Ἡ ζωὴ δὲν εἶναι δική μας! Εἶναι δῶρο τοῦ Θεοῦ, ὅπως ἐπίσης δῶρο δικό Του εἶναι καὶ ἡ ἐλευθερία μας. Εἶναι τάλαντα. Γιὰ τὰ θαυμαστὰ αὐτὰ θεϊκὰ δῶρα θὰ δώσουμε λόγο. Θὰ ἔλθει ἡ ἡμέρα τῆς Τελικῆς Κρίσεως καὶ τότε θὰ ἀπολογηθοῦμε γιὰ τὸν τρόπο μὲ τὸν ὁποῖο ἀξιοποιήσαμε ὅλα τὰ χαρίσματα ποὺ μᾶς ἔδωσε ἡ ἀγαθότητα τοῦ Θεοῦ.

.

4. Ἡ τιμωρία τῆς ὀκνηρίας

Ὁ ἄρχοντας τῆς παραβολῆς ἐπιβράβευσε τοὺς δούλους ποὺ ἐργάστηκαν καὶ πολλαπλασίασαν τὰ τάλαντά τους. Τιμώρησε ὅμως αὐστηρὰ τὸν δοῦλο ποὺ ἔφερε πίσω τὸ ἕνα τάλαντο ποὺ εἶχε λάβει.

Κάνει ἐντύπωση αὐτὴ ἡ αὐστηρὴ τιμωρία. Ὁ δοῦλος αὐτὸς δὲν ἔχασε τὸ τάλαντο τοῦ κυρίου του οὔτε τὸ σπατάλησε. Τοῦ τὸ ἔφερε πίσω ἀκέραιο. Δὲν ἔκανε λοιπὸν κάτι κακό‧ οὔτε ὅμως ἔκανε καὶ κάποιο καλό· καὶ γι’ αὐτὸ τιμωρεῖται. Μποροῦσε νὰ ἐργαστεῖ, καὶ δὲν ἐργάστηκε. Γιὰ τὴν ἀδράνεια καὶ τὴν ὀκνηρία του αὐτὴ εἶναι ἄξιος καταδίκης. Ἔτσι ὁ Κύριος ἐπαινεῖ μὲν τὴν προθυμία καὶ ἀμείβει τὴν ἐπιμέλεια καὶ τὴν ἐργατικότητα τῶν δύο δούλων, τιμωρεῖ ὅμως παραδειγματικὰ τὴ ραθυμία καὶ τὴν ἀδιαφορία τοῦ ἄλλου δούλου.

΄Ἂς διδαχθοῦμε κι ἐμεῖς ἀπὸ τὴ διδακτικὴ αὐτὴ παραβολὴ κι ἂς ἐργαστοῦμε φιλότιμα γιὰ νὰ καλλιεργήσουμε τὰ τά­λαντα ποὺ μᾶς ἔχει δώσει ὁ Θεός, ὥστε νὰ ἔχουμε «καλὴν ἀπολογίαν» στὸ φοβερὸ βῆμα τῆς παγκοσμίου Κρίσεως.

.

.

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 7 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2016

ΙΣΤ΄ Ματθαίου: Β΄ Κορ. ς΄ 1-10

Ἀδελφοί, συνεργοῦντες παρακαλοῦμεν μὴ εἰς κενὸν τὴν χάριν τοῦ Θεοῦ δέξασθαι ὑμᾶς — λέγει γάρ· καιρῷ δεκτῷ ἐπήκουσά σου καὶ ἐν ἡμέρᾳ σωτηρίας ἐβοήθησά σοι· ἰδοὺ νῦν καιρὸς εὐπρόσδεκτος, ἰ­δοὺ νῦν ἡμέρα σωτηρίας — μηδεμίαν ἐν μηδενὶ διδόντες προσκοπήν, ἵνα μὴ μωμηθῇ ἡ διακονία, ἀλλ᾿ ἐν παντὶ συν­ιστῶντες ἑαυτοὺς ὡς Θεοῦ διάκονοι, ἐν ὑπομονῇ πολλῇ, ἐν θλίψεσιν, ἐν ἀνάγκαις, ἐν στενοχωρίαις, ἐν πληγαῖς, ἐν φυλακαῖς, ἐν ἀκαταστασίαις, ἐν κόποις, ἐν ἀγρυπνίαις, ἐν νηστείαις, ἐν ἁγνότητι, ἐν γνώσει, ἐν μακροθυμίᾳ, ἐν χρηστότητι, ἐν Πνεύματι ῾Αγίῳ, ἐν ἀγάπῃ ἀνυποκρίτῳ, ἐν λόγῳ ἀληθείας, ἐν δυνάμει Θεοῦ, διὰ τῶν ὅπλων τῆς δικαιοσύνης τῶν δεξιῶν καὶ ἀριστερῶν, διὰ δόξης καὶ ἀτιμίας, διὰ δυσφημίας καὶ εὐφημίας, ὡς πλάνοι καὶ ἀληθεῖς, ὡς ἀγνοούμενοι καὶ ἐπιγινωσκόμενοι, ὡς ἀποθνήσκοντες καὶ ἰδοὺ ζῶμεν, ὡς παιδευόμενοι καὶ μὴ θανατούμενοι, ὡς λυπούμενοι ἀεὶ δὲ χαίροντες, ὡς πτωχοὶ πολλοὺς δὲ πλουτίζοντες, ὡς μηδὲν ἔχοντες καὶ πάντα κατέχοντες.

.

ΔΙΑΚΟΝΟΙ ΘΕΟΥ ΚΑΙ ΑΝΘΡΩΠΩΝ

1. Ἔργο σπουδαῖο καὶ ἐπεῖγον

Τὸ σημερινὸ ἀποστολικὸ ἀνάγνω­σμα, ἀπὸ τὴ Β΄ ἐπιστολὴ πρὸς Κορινθί­ους, εἶναι μία ἀπὸ τὶς ὡραιότερες πε­ρι­κοπὲς τοῦ ἀποστόλου Παύλου, κα­θὼς ὁ ἅγιος Ἀπόστολος περιγράφει μὲ ἐντυπωσια­κὲς ἀντιθέσεις καὶ ζωη­ρὲς εἰκόνες τὸ κοπιῶδες ἀλλὰ καὶ εὐ­λογημένο ἔργο τῆς διακονίας τοῦ Εὐ­αγ­γελίου.

Ἀδελφοί μου, λέει, ἐμεῖς οἱ Ἀπόστολοι ποὺ συνεργαζόμαστε μὲ τὸν Θεὸ γιὰ τὴ δική σας σωτηρία, σᾶς παρακαλοῦμε νὰ προσέξετε, ὥστε νὰ μὴ χάσετε τὴ χάρη τοῦ Θεοῦ ποὺ δεχθήκατε: «συν­εργοῦντες πα­­­ρα­καλοῦμεν μὴ εἰς κε­νὸν τὴν χάριν τοῦ Θεοῦ δέ­ξασθαι ὑμᾶς».

Ἄλλωστε νομίζετε ὅτι ὁ Θεὸς θὰ σᾶς στέλνει πάντοτε ἀντιπροσώπους Του νὰ σᾶς παρακαλοῦν;… Ὄχι. Διότι λέγει ὁ Κύ­ριος στὴν Ἁγία Γραφή: Στὸν κατάλληλο καιρό, σὲ ἄκουσα μὲ προσοχή, καὶ τὴν ἡμέρα ποὺ δίνεται ἡ σωτηρία, σὲ βοήθησα. «Ἰδοὺ νῦν καιρὸς εὐπρό­σ­δε­κτός, ἰδοὺ νῦν ἡμέρα σω­τηρίας»· νά λοιπόν, τώρα εἶναι καιρὸς κατάλληλος! Τώ­ρα εἶ­ναι ἡμέρα σωτηρίας!

Ὁ πάνσοφος καὶ πανάγαθος Κύριος γνω­­ρίζει πότε εἶναι κατάλληλος καιρός, γιὰ νὰ δεχθεῖ ὁ ἄνθρωπος τὴ χάρη καὶ τὸ ἔλεός Του ποὺ ἐκχύνει πλουσιοπά­ροχα σὲ ὅλο τὸν κόσμο. Ὡστόσο ἀ­πὸ τὸν ἄν­θρωπο ἐξαρτᾶται ἂν θὰ ἀν­τα­ποκριθεῖ στὴν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ καὶ θὰ ἀξιοποιήσει τὶς θεῖες δωρεές.

Ἀλήθεια, πόσες εὐκαιρίες δίνει καὶ σ’ ἐμᾶς ὁ ἅγιος Θεὸς γιὰ νὰ μετανοήσουμε! Τὸ Εὐαγγέλιο ποὺ ἀκοῦμε στὴν Ἐκ­κλη­σία, ἕνα κήρυγμα, μία ὁμιλία, τὸ χρι­στιανικὸ βιβλίο ἢ τὸ περιοδικὸ ποὺ θὰ δια­βάσουμε ἢ ἡ συμβουλὴ ποὺ θὰ δε­­­χθοῦ­με ἀπὸ κάποιον πνευματικὸ ἄν­θρω­πο δὲν εἶναι τυχαῖα γεγονότα στὴ ζωή μας. Εἶναι μηνύματα ποὺ στέλνον­ται ἀ­πὸ τὸν οὐρανὸ γιὰ νὰ μᾶς ἀφ­υπνίσουν καὶ νὰ μᾶς ὁδηγήσουν στὴ μετάνοια. Ἂς προσέξουμε λοιπὸν καλὰ γιὰ νὰ μὴ δείχνουμε ἀδιαφορία καὶ οἱ κλή­­­­σεις τοῦ Θεοῦ πέφτουν στὸ κενό. Ἀ­λήθεια, μπο­ροῦμε νὰ μένουμε ἀ­συγ­κί­νητοι μπρο­στὰ στὴν ἀ­γάπη τοῦ Θεοῦ, ποὺ ἔ­στειλε τὸν Μονογενή Του Υἱὸ γιὰ νὰ θυ­σιαστεῖ καὶ νὰ μᾶς προσφέρει τὴ χάρη Του;… Ἀλλὰ καὶ πῶς νὰ μὴ φιλο­τι­μηθοῦμε, ὅταν βλέπουμε τοὺς κό­πους καὶ τὶς θυσίες στὶς ὁ­ποῖες ὑ­πο­­βάλλονται οἱ διάκονοι τοῦ Εὐ­αγ­γελίου γιὰ τὴ δική μας σωτηρία;… Αὐ­τὸ ἀ­κρι­βῶς τὸ κο­πιῶδες ἀποστολικὸ ἔρ­γο παρουσιάζει στὴ συνέχεια ὁ ἅγιος Ἀ­πό­στολος.

.

2. Ἡ καλύτερη σύσταση

Στὸ ἔργο μας αὐτό, λέγει ὁ ἀπόστολος Παῦλος, προσπαθοῦμε νὰ μὴ δίνουμε κα­μία ἀφορμὴ σκανδάλου, γιὰ νὰ μὴν προσ­βληθεῖ ἡ διακονία τοῦ κηρύγματος.

Ἀντίθετα, μὲ κάθε τρόπο συστήνουμε τοὺς ἐαυ­τούς μας καὶ ἀποδεικνυόμαστε ἀληθινοὶ διάκονοι τοῦ Θε­οῦ, καθὼς ὅ­λα τὰ δεχόμαστε μὲ πολλὴ ὑπομονή: «ἐν παν­τὶ συνιστῶντες ἑαυτοὺς ὡς Θε­οῦ διά­­­κονοι, ἐν ὑπομονῇ πολλῇ». Ἀ­πο­­δει­κνυ­όμαστε ἀληθινοὶ διάκονοι στὶς θλί­ψεις, τὶς ἀνάγκες καὶ τὶς στε­νο­χώ­ριες, στὰ κτυπήματα ποὺ καταπλη­γώ­νουν τὸ σῶμα μας, στὶς φυλακίσεις καὶ τὶς κα­ταδιώ­ξεις ποὺ δὲν μᾶς ἀφή­­νουν νὰ σταθοῦμε πουθενά, ἀλλὰ καὶ μὲ τοὺς κόπους, τὶς ἀγρυ­­πνίες καὶ τὶς στερήσεις φαγητοῦ κα­θὼς ἀναλισκόμαστε στὴ διακονία τῶν ἀδελφῶν μας!…

Ἡ γνησιότητα τοῦ ἔργου μας, συνεχίζει ὁ Ἀπόστολος, φαίνεται ἀκόμη καθὼς τὸ ἐπιτελοῦμε μὲ ἁγνότητα, μὲ γνώση τῆς ἀλή­θειας, μὲ μακροθυμία, μὲ καλοσύνη, μὲ τὴ χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, μὲ ἀνυπόκριτη ἀγάπη, μὲ λόγο ποὺ κηρύττει τὴν ἀλήθεια, μὲ δύναμη Θεοῦ, μὲ τὰ πνευματικὰ ὅπλα, τὰ ἐπιθετικά, ποὺ ἀντιστοιχοῦν σ’ αὐτὰ ποὺ ἔχουν στὸ δε­ξί τους χέρι οἱ πολεμιστές, καὶ μὲ τὰ ἀμυντικά, ποὺ ἀντιστοιχοῦν σ’ αὐτὰ ποὺ ἔχουν στὸ ἀριστερό τους χέρι.

Προσθέτει καὶ ἄλλα ὁ Ἀπόστολος: Δι­αρ­κῶς βιώνουμε ἀντιθετικὲς κατα­στά­σεις, λέει. Ἀπὸ τὴ μιὰ δεχόμαστε τιμὲς καὶ ἀπὸ τὴν ἄλλη ἀτιμία· δυσφήμιση ἀπὸ τοὺς συκοφάντες μας, ἀλλὰ καὶ καλὴ φήμη καὶ ἐπαίνους ἀπὸ τοὺς πιστούς. Παρουσιαζόμαστε ὡς «πλάνοι» ἀπὸ τοὺς ἐχθροὺς τοῦ Εὐαγγελίου, καὶ ὡς «ἀληθεῖς» ἀ­πὸ τοὺς πιστοὺς χριστιανούς· ἄλ­λοτε ὡς ἄγνωστοι ἐξαιτίας τῆς κοινωνικῆς ἀ­σημότητάς μας, ἄλλοτε ὡς πολὺ γνωστοὶ καὶ σπουδαῖοι· ὡς ἄνθρωποι ποὺ κινδυνεύουμε νὰ πεθάνουμε, κι ὅ­μως, «ἰδοὺ ζῶμεν»· ὡς ἄνθρωποι ποὺ παιδαγωγούμαστε ἀπὸ τὸν Θεό, χωρὶς ὅμως νὰ φθάνουμε στὸ θάνατο.

Κι ἐνῶ θὰ περίμενε κανεὶς νὰ βυθι­στοῦ­με στὴ λύπη, καθὼς ὑπομένουμε τό­­σα πολλά, ἐμεῖς πάντοτε χαιρόμα­στε! Μᾶς θεωροῦν φτωχούς, ἐμεῖς ὅ­μως κάνουμε πολ­­­λοὺς νὰ πλουτίζουν μὲ οὐρά­­νιους θη­­­­σαυ­ρούς. Παρουσιαζόμαστε σὰν νὰ μὴν ἔχουμε τίποτε, κι ὅμως κατέχουμε τὰ πάν­τα!

.

Ἐξαιρετικὴ πραγματικὰ περιγραφὴ τοῦ ἀποστο­λι­κοῦ ἔργου, ἀπόσταγμα τῆς ἐ­μ­πει­ρίας τοῦ μεγάλου Ἀποστόλου τῶν Ἐ­θνῶν. Κι εἶναι ὁλοφάνερη ἡ γνησιότητα αὐ­τοῦ τοῦ ἔργου, τὸ ὁποῖο χαρακτηρίζε­ται ἀ­πὸ ἁ­γνό­τητα, ἀνιδιοτέλεια καὶ θυ­­σια­­στι­κὴ ἀγάπη. Ὡστόσο, πρῶτα ἀπ᾿ ὅ­λα αὐτά, ὁ ἅγιος Ἀπόστολος ἀναφέρει ἕ­να σπου­δαῖο στοιχεῖο ποὺ ἀξίζει νὰ ὑπο­γραμ­μί­σου­με: τὴν ὑπομονή. Ἂν ἅγιοι ἄν­θρω­ποι τοῦ Θεοῦ, ὅπως ὁ ἀπό­στο­λος Παῦ­λος, ὑπέφεραν τόσο πολὺ καὶ ἀντι­μετώπι­σαν τέτοιες μεγάλες δυσκολίες, ἂς μὴ διαμαρτυρόμαστε κι ἐ­μεῖς, ὅταν συν­­αντοῦμε μικρὲς ἢ μεγά­λες δοκιμασίες. Ἡ ὑπομονὴ ποὺ θὰ δείξουμε σ’ αὐ­τές, θὰ εἶναι ἡ καλύτερη ἀ­πόδειξη ὅτι εἴμαστε πιστοὶ καὶ ἀφοσιωμένοι δοῦλοι τοῦ Θεοῦ, ἕτοιμοι νὰ δε­χθοῦμε ὅ,τι ἐπι­τρέπει Ἐκεῖνος, μὲ τὴ βε­­βαιότητα ὅτι ἀ­ποσκοπεῖ στὴν αἰώνια σωτηρία μας.

.''Σωτήρ''