Ο εορτασμός της Ζωοδόχου Πηγής στον ιερό ναό της Αγίας Τριάδος στη Βαλύρα

 

                                     Το τέμπλο του ιερού ναού Αγίας Τριάδος Βαλύρας

 Στο Πεταλίδι Μεσσηνίας, σήμερα, Παρασκευή μετά το Πάσχα, 25η Απριλίου 2025, εορτάστηκε πανηγυρικά η Ζωοδόχος Πηγή, αλλά και στην ονειρεμένη Βαλύρα, στον ιερό ναό της Αγίας Τριάδος, τιμήθηκε μεγαλοπρεπώς η μνήμη της Ζωοδόχου Πηγής,  με τις αναστάσιμες λαμπάδες ανά χείρας, και φως εκ φωτός στον νου και την καρδιά   του Χριστεπώνυμου πλήθους. 

Χοροστάτησε ο σεπτός πατήρ μας, κ. Ιωάννης Φωτεινός, με τους αξίους ιεροψάλτες μας, κ.κ. Παναγιώτη Ζαφειρόπουλο και Γιώργο Περιβολάρη. Η νεωκόρος, κα Μαρία Ηλιοπούλου, και η εκκλησιαστική επίτροπος , κα Γεωργία Κοντοδήμου, δεν παρέλειψαν να κοσμήσουν καλαίσθητα τον ιερό ναό, που ατενίζει δυτικά την αγιασμένη ιερά Μονή   Βουλκάνου, στο διάσελο της Ιθώμης.  Η Βυζαντινή εικόνα της Ζωοδόχου Πηγής,    ανθοστόλιστη,  τοποθετήθηκε για προσκήνημα επάνω στην Εφέστιο εικόνα της Φιλοξενίας του Αβραάμ, που τιμάται τη Δευτέρα της Πεντηκοστής, του Αγίου Πνεύματος,  πανηγυρικά  στη Βαλύρα.

«Ἵνα ἡ χαρὰ ἡ ἐμὴ ἐν ὑμῖν μείνῃ …»

                                        

                                                                    Φωτό: Βικιφθέγματα

Ὁ Χριστός, ἡ ζωὴ καὶ ἡ ἀνάσταση ἡμῶν, «ἠγέρθη». Ἡ Ἀνάστασή Του μάλιστα συμπαρασύρει τὰ πάντα γύρω μας, «τὸν οὐρανό, τὴν γῆ καὶ τὰ καταχθόνια», τὰ ὁποῖα εἶναι ὅλα λουσμένα στὸ φῶς τοῦ Χριστοῦ, πλημμυρισμένα στὸ φῶς τῆς Ἀναστάσεώς Του.

Ἡ κυριώτερη συνέπεια τῆς Ἀναστάσεως εἶναι ἀκριβῶς αὐτή: Ἐκεῖ ποὺ πρῶτα κυριαρχοῦσε ὁ θάνατος, ἡ θλίψη, ὁ πόνος καὶ ἡ ὀδύνη, τώρα πλέον κυριαρχεῖ ἡ ἀναστάσιμη χαρά, ἡ χαρὰ ἐκείνη ποὺ ἔχει ἀρχὴ ἀλλὰ δὲν ἔχει τέλος. Γι’ αὐτὸ ὁ Χριστὸς προεξαγγέλλει στοὺς μαθητές Του ὅτι, ὅταν θὰ τὸν ξαναδοῦν μετὰ ἀπὸ τὴν Ἀνάσταση, ἡ χαρά τους θὰ εἶναι «πληρωμένη», ὁλοκληρωμένη, καὶ κανεὶς πλέον δὲν θὰ μπορῆ νὰ τοὺς τὴν ἀφαιρέσῃ: «οὐδεὶς αἴρει ἀφ’ ὑμῶν» (Ἰωάν., ιστ’ 22).

Ποιός ἄλλος ἀλήθεια ἀπὸ τὸν Χριστὸ ἔχει τὴν δύναμη νὰ μετατρέψῃ τὴν λύπη σὲ χαρά; Μόνον ὁ Χριστὸς μπορεῖ νὰ τὸ πετύχῃ, διότι πολὺ ἁπλᾶ εἶναι ὁ Ἴδιος ἡ χαρά! 

Το ¨ωόν" της προσωπικής μας Ανάστασης

                              

                                                    Νικηφόρος Λύτρας. Το ωόν του Πάσχα

Τη Μεγάλη Πέμπτη (κοκκινοπέφτη) ή το Μεγάλο Σάββατο, οι γυναίκες της Βαλύρας συνηθίζουν να βάφουν τα Πασχαλινά αυγά, όπως άλλωστε συμβαίνει και σε όλο τον Ορθόδοξο Χριστιανικό κόσμο. Το τσούγκρισμα των αυγών και ιδίως το σπάσιμο του κελύφους του,   περικλείει ιδιαίτερους συμβολισμούς από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα. Τα κόκκινα αυγά αρχίζουν να καταναλώνονται την Κυριακή του Πάσχα, αφού προηγηθεί  το τσούγκρισμα με ευχές στο πασχαλινό τραπέζι. Όποιος έχει το ισχυρότερο  αυγό και βγει  νικητής, θεωρείται  ότι είναι τυχερός...τον περιμένει εν ζωεί η δική του προσωπική αποκάλυψη και Ανάσταση.

Το τσούγκρισμα των πασχαλινών αυγών συμβολίζει την Aνάσταση του Xριστού, καθώς το αυγό συμβολίζει τη ζωή και τη δημιουργία που κλείνει μέσα του. Το Πασχαλινό αυγό έχει χρώμα κόκκινο  όπως το αίμα, που έχυσε ο Χριστός επάνω στο Σταυρό (1 και 2). Όταν το κέλυφος του αυγού σπάσει, γεννιέται μια ζωή , έτσι και το πασχαλινό αυγό  μεταφορικά αφορά το σπάσιμο του τάφου του Xριστού και την Aνάστασή Tου (1). Αυτό σημαίνει ότι εμείς δεν έχουμε ακόμη αναδειχθεί ως ώριμες οντότητες σε ψυχοπνευματικό επίπεδο, είμαστε εντός του προσωπικού του τάφου ο καθένας μας. Επειδή όμως έχουμε συσταυρωθεί με τον Χριστό κατά τη βάπτισή μας, βιώνουμε σε όλο της το μεγαλείο την Ανάσταση του Κυρίου μας.

Στις αρχαίες κοσμογονίες το αυγό είναι σύμβολο της ψυχοπνευματικής αναγέννησης. Κάποιοι λαογράφοι εκτιμούν ότι το έθιμο του αυγού έχει τις ρίζες του στην αρχαία Αίγυπτο και την Περσία, όπου φίλοι και συγγενείς αντάλλαζαν αυγά κάθε εαρινή ισημερία. (2). Το Ορφικό αυγό παριστάνεται με τον όφι τυλιγμένο γύρω του, είναι η δικλείδα προστασίας από το δημιουργικό πνεύμα πριν από τη μύηση και συνειδητά μετά από αυτή . Ο άνθρωπος, στη μαθητεία της ζωής του, αναπτύσσεται σταδιακά, όπως ο καρπός μέσα στη γη τον Χειμώνα. Είναι παράλληλα  επιλογή του ανθρώπου να συμπορευθεί είτε με τα πάθη του και τον πειρασμό ή να ακολουθήσει τη στενή οδό του φωτός και της σωτηρίας του, εκτός του κελύφους του προτέρου αμαρτωλού βίου του, ως νέος και αναγεννημένος  σε πνευματικό επίπεδο, όπως την Άνοιξη που αναγεννιέται η φύση γύρω του, κατ΄ομοίωση με το αγαθό και σοφό πνεύμα του Δημιουργού του.

«Θεοῦ γεώργιον»

                          

                                                                     Φωτό: prlogos.gr

Μέσα στὸ φῶς τοῦ ἔαρος καὶ τῆς Ἀναστάσεως «ἀνέτειλε» καὶ ἡ «φωτοφόρος» ἡμέρα τῆς ἑορτῆς τοῦ Ἁγίου Γεωργίου τοῦ Μεγαλομάρτυρος. Πράγματι, ἡ ἑορτὴ τοῦ Ἁγίου συμβαδίζει πάντοτε μὲ τὴν Ἀνάσταση· γιὰ τὴν ἀκρίβεια οἱ δύο ἑορτές «συνεκλάμπουν». Γι’ αὐτό, ὁ ὑμνογράφος στὸ ὄμορφο τροπάριο τοῦ Καθίσματος τοῦ Ὄρθρου μᾶς καλεῖ: «ἅπαντες λαμπροφοροῦντες φαιδρῶς ἑορτάσωμεν».

Ὅλοι ἑπομένως οἱ φιλέορτοι χριστιανοὶ συμμετέχομε στὴν χαρὰ ἑνὸς ἀπὸ τοὺς πλέον ἀγαπημένους Ἁγίους τῆς Ἐκκλησίας μας. Ἀλλὰ γιατί ὁ Ἅγιος τυχαίνει νὰ εἶναι ἰδιαίτερα λαοφιλής; Διότι ὁμολογουμένως συνεδύαζε στὸ πρόσωπό του τὶς μεγαλύτερες ἀρετὲς τοῦ βίου, τὴν νεότητα μὲ τὴν σταθερότητα, τὴν ἀξιωσύνη μὲ τὴν γενναιότητα, τὴν ὀλιγάρκεια μὲ τὴν ἀλληλεγγύη.

Ἀπὸ ποῦ, ὅμως, ἄντλησε αὐτὲς τὶς ἀρετὲς ὁ νεαρὸς Γεώργιος; Ποῦ βρῆκε τὴν δύναμη νὰ στηριχθῆ στοὺς δύσκολους αὐτοὺς καιροὺς ποὺ διωκόταν ἀνηλεῶς ἡ πίστη; Διότι μὴν βιαστῆ βεβαίως νὰ πῆ κανεὶς ὅτι ἡ δική μας ἐποχὴ εἶναι ἀσφαλῶς δυσκολώτερη ἀπὸ ἐκείνη τοῦ Ἁγίου, στοὺς πρώτους χριστιανικοὺς αἰῶνες, ποὺ καὶ εἴδωλα ὑπῆρχαν, καὶ διώξεις καὶ μαρτύρια ἀλλὰ καὶ πλῆθος φωτεινῶν μαρτύρων. 

«Ἐκ τοῦ θανάτου εἰς τὴν ζωὴν»

                 

                                                       Φωτό: Orthodoxia News Agency

«Ἄφραστον θαῦμα! …ἐν τάφῳ νεκρὸς ἄπνους κατατίθεται εἰς σωτηρίαν ἡμῶν τῶν μελωδούντων» (Καταβασία ζ’ ὠδῆς τοῦ Κανόνος), ἀκούσαμε στὸν Ὄρθρο τοῦ Μεγάλου Σαββάτου, ποὺ ψάλλεται τὴν Παρασκευὴ τὸ ἑσπέρας. Καὶ στὴν ἀσματικὴ ἀκολουθία τῶν Ἐγκωμίων, τὴν λυρικώτερη στὴν ἐκκλησιαστική μας ὑμνολογία, ψάλαμε «ὕπνωσας μικρὸν καὶ ἐζώωσας τοὺς τεθνεῶτας καὶ ἐξαναστὰς ἐξανέστησας τοὺς ὑπνοῦντας ἐξ αἰῶνος, Ἀγαθέ» (Στάσις β’).

Τάφος, νεκρός-ἄπνους, ὕπνωση καὶ ἀνάσταση. Πῶς συμβιβάζονται ὁ τάφος καὶ  ἡἄπνοια μὲ τὴν ζωοποίηση καὶ τὴν ἀνάσταση; Ἂς μὴν σπεύσῃ νὰ βγάλῃ κάποιος εὔκολα τὸ συμπέρασμα ὅτι πρόκειται γιὰ ἁπλῆ ποιητικὴ σύλληψη καὶ γιὰ λογοτεχνικὰ σχήματα. Ἔχει καὶ ἡ Ἐκκλησία τοὺς τρόπους της, ὅπως καὶ ἡ ποίηση τοὺς δικούς της.

Xριστός Ανέστη, μέχρι να χαρεί η ψυχή μας!

                     

                                                          Φωτό: Βill Chalikouras FB

 

Το πλήθος των κοσμικών Χριστιανών Ορθοδόξων  συνήθως αποχωρεί από τον ιερό ναό μετά το πρώτο άκουσμα του " Χριστός Ανέστη". Οι φιλότιμες και προκομμένες οικοδέσποινες της Βαλύρας, κατάκοπες όλη την ημέρα του Μεγάλου Σαββάτου, και όχι μόνο, προκειμένου να ετοιμάσουν πλούσια και ποικίλα εδέσματα για να ευφρανθούν οι νηστεύσαντες της οικογενείας τους και οι καλεσμένοι τους,  με κόπο φορούν το Πασχαλινό τους εορταστικό ένδυμα και το ευγενικό χαμόγελό τους... Για να μη δυσαρεστήσουν  τους γύρω τους, κρατούν γενναιόψυχα  τα προσχήματα . Στην εκκλησία πατούν με το κομψό   γοβάκι τους ,   αλλά τον νου τους τον ξεχνούν  στον πάγκο της κουζίνας τους και στον στόλο της τραπεζαρίας τους.

Καθώς κινούσα τη λαμπάδα μου εκστασιασμένη από  τα αναστάστιμα ακούσματα, εντός του ιερού ναού του Αγίου Αθανασίου Βαλύρας, είδα μία φίλη μου να στέκεται  ακουμπισμένη στο παγκάρι και να με κοιτάζει επίμονα. Ήταν προβληματισμένη και εξέπεμπε διακριτικά  μία δόση μελαγχολίας... 

-Πρέπει να αποχωρήσω, δεν μπορώ να παραμείνω μέχρι το τέλος της μεταμεσονύχτιας αναστάσιμης ακολουθίας. Στο σπίτι περιμένουν γέροι, νέοι, παιδιά , εγγόνια και δισέγγονα ,  σιωπηλά μου έλεγε.

Η χάρις του Επιταφίου στις οικογενειακές εστίες της Βαλύρας το Πάσχα του 2025

                           

Αναμένοντας την Αγία του Κυρίου μας Ανάσταση, σημαντικό είναι να αναφερθούμε πρωτίστως στα θρησκευτικά δρώμενα της Μεγάλης Παρασκευής, που κάθε έτος, με συγκλονιστικό τρόπο, εντείνουν την προσμονή της Αναστάσεως και ενδυναμώνουν την πίστη των Ορθοδόξων πανταχόθεν. Παρομοίως και στην Τοπική Κοινότητα της ονειρεμένης Βαλύρας, η Μεγάλη Παρασκευή είναι δείκτης και ακράδαντη απόδειξη της ψυχικής θέρμης, που διακατέχει τα μέλη της Ενορίας του Αγίου Αθανασίου.

 Το πρωί της Μεγάλης Παρασκευής,  ο σεπτός πατήρ μας, κ. Ιωάννης Φωτεινός,  παρευρίσκετο στον ιερό ναό του Αγίου Γεωργίου, στο Κοιμητήριο του χωριού, προσευχόμενος και θυμιατίζοντας, μαζί με τους  συγγενείς των  κεκοιμημένων στα μνήματα.    Η   πρεσβυτέρα μας, κα Σοφία Φωτεινού,  ως είθισται, μαζί με την νεωκόρο κα Μαρία Ηλιοπούλου και την εκκλησιαστική επίτροπο, κα Γεωργία Κοντοδήμου, εργαζόταν   πυρετωδώς, όσον αφορούσε τον στολισμό του Επιταφίου. Η κα Μαρία Ηλιοπούλου, ως η πλέον έμπειρη,   βοηθούσε τις κυρίες που προσήρχοντο και ενσωματώνονταν αρμονικά στην όμορφη ομάδα δράσης. 

Το χρονικό μίας Πασχαλινής ημέρας στη Βαλύρα του 2025

 

                                                 Φωτό:  ΒΑΛΥΡΑ ΜΕΣΣΗΝΙΑΣ στο FB

Η Μεγάλη Τετάρτη είναι , συνήθως για τους Βαλυραίους, η ημέρα που τρέχουν όλοι να προλάβουν τις προετοιμασίες για την Αγία του Κυρίου μας Ανάσταση, αλλά και η ημέρα με τις περισσότερες ώρες επί το θείον έργον, για τον σεπτό πατέρα μας, κ. Ιωάννη Φωτεινό , τους αξίους ιεροψάλτες μας, τη νεωκόρο, και την εκκλησιαστική επίτροπο της ενορίας μας. 

Κάποιοι ξεκίνησαν την αυγούλα με το χορτοκοπτικό τους για να κουρέψουν τους κήπους και τα κτήματά τους, έπεται και η προσωπική τους κόμμωση... Άλλοι καλλίκομοι, σαν τις φρόνιμες παρθένες της παραβολής,  δεν παρέλειψαν να εξομολογηθούν το πρωί στον ιερό ναό του Αγίου Αθανασίου, να μετέχουν στην ακολουθία του Αγίου Ευχελαίου κατά τις απογευματινές ώρες, και να παρακολουθήσουν με ευλάβεια την ιερά ακολουθία της Εσπέρας. Παρόντες στην εσπερινή ακολουθία ήταν ο Δήμαρχος Μεσσήνης, κ. Γιώργος Αθανασόπουλος, μαζί με τους αντιδημάρχους του, ο Πρόεδρος της Τοπικής Κοινότητας Βαλύρας, κ. Δημήτρης Τσιλίκας, και ο σύμβουλος κ. Κώστας Καυκούλας.

Ο Πελεκάνος της Λαμπαίνης, κ. Γιάννης Γιαννόπουλος, διέκοψε προσωρινά τις εργασίες του στη Μπιζανιώτικη γειτονιά, ενωρίς το πρωί της Τετάρτης, προκειμένου να ακολουθήσει τον Πρόεδρο της Κοινότητας της Βαλύρας,  συμμετέχοντας ενεργά  στον καλλωπισμό των δρόμων του χωριού, εν όψει του Πάσχα. Οι δρόμοι ασπρισμένοι και καθαροί αναμένουν τον Επιτάφιο να τους αγιάσει και φέτος, θυμιατισμένοι και ευκολοδιάβατοι να είναι ολη τη χρονιά, και της Βαλύρας η χαρά.

Μεγάλη Εβδομάδα 2025, στον Παράδεισο της Πλανεύτρας Βαλύρας

 

Είθισται το Πάσχα οι Νεοέλληνες να το περνούν στην ύπαιθρο, ιδίως εκείνοι που κατάγονται από την επαρχία και έχουν ένα χωριό ως γενέτηρα ή ως σημείο αναφοράς.

Η Βαλύρα είναι ένας   μοναδικός προορισμός, για να αισθανθεί η ψυχή του ανθρώπου ανάταση, γαλήνη, ηρεμία και απειρία θετικών συναισθημάτων να κατακλύσουν το είναι του.  Υπέροχες εικόνες της φύσης εναλλάσονται μαγευτικά και το μόνο που είναι σίγουρο είναι ότι είναι δύσκολο να πλήξουν από μονοτονία  τόσο οι μόνιμοι κάτοικοι όσο και οι  περιστασιακοί επισκέπτες.

Ξεχωριστός στον στόλο της Βαλύρας είναι ο ιερός ναός του Αγίου Αθανασίου, του πολιούχου του χωριού,  με το παλιό ξύλινο τέμπλο του και το συναίσθημα που προκαλεί το εσωτερικό του  , την αίσθηση ότι ο πιστός  συναντά τον Τριαδικό Θεό και πατέρα του. Οργιάζει η γη στα πλουμιστά κάλλη της, αλλά ουδείς πλανάται,  όλα είναι συντονισμένα στο Άγιο Πάσχα στην όμορφη κοινότητα της Βαλύρας.

«Ἡ πάντων χαρά»

                          

                                                                 Φωτό: Demokratiki

Μὲ τὴν βοήθεια τοῦ Θεοῦ διανύσαμε ἤδη τὴν κύρια περίοδο τῆς Ἁγίας καὶ Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς. Τὸ Σάββατο τοῦ Λαζάρου καὶ ἡ Κυριακὴ τῶν Βαΐων ἀποτελοῦν τὸν «λαιμό» ποὺ συνδέει τὸν «κορμό» τοῦ Τριῳδίου μὲ τὴν «κεφαλή», τὴν Μεγάλη Ἑβδομάδα, τὴν Ἑβδομάδα τῶν Παθῶν, ποὺ θὰ μᾶς ὁδηγήσῃ στὴν κορύφωση, στὸν Σταυρὸ καὶ τελικὰ στὴν Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου μας.

Γι’ αὐτὸν ἀκριβῶς τὸν λόγο στὴν λειτουργική γλῶσσα τῆς Ἐκκλησίας μας ἡ διπλῆ αὐτὴ ἑορτή, τοῦ Λαζάρου καὶ τῶν Βαΐων, ὀνομάζεται «προοίμιο τοῦ Σταυροῦ», διότι μᾶς εἰσάγει στὸν ἑορτασμὸ τῶν σωτηρίων παθῶν καὶ τῆς λυτρωτικῆς Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ.

Ἔτσι τὸ τυπικὸ τοῦ Σαββάτου τοῦ Λαζάρου δὲν ὁμοιάζει μὲ ἐκεῖνο τῶν Σαββάτων, γενικῶς, ποὺ εἶναι ἀφιερωμένα στοὺς κεκοιμημένους. Αὐτὸ εἶναι ἕνα ἀναστάσιμο Σάββατο, ποὺ ὑμνολογικὰ προαναγγέλλει τὴν Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου «λίαν πρωῒ τῆς μιᾶς σαββάτων» (Μάρκ, ιστ’ 2). Ὁ Ὄρθρος τοῦ Σαββάτου τοῦ Λαζάρου μὲ τὰ ἀναστάσιμα Εὐλογητάρια, τὀ «Ἀνάστασιν Χριστοῦ θεασάμενοι…» θυμίζει τὸν κυριακάτικο ἀναστάσιμο Ὄρθρο, στὴν Θεία δὲ Λειτουργία ἀντὶ τοῦ Τρισαγίου ἀκοῦμε «Ὅσοι εἰς Χριστὸν ἐβαπτίσθητε…», ὅπως στὶς μεγάλες «φωτιστικές» ἑορτές.

Ἐμβόλιο ζωῆς

                                   

                                                                    Φωτό: sansimera.gr

«Τὸ αἷμα τοῦ Χριστοῦ καθαριεῖ τὴν συνείδησιν ἡμῶν εἰς τὸ λατρεύειν Θεῷ ζῶντι» (Ἑβρ. θ’ 14). Στὸ ἀπόσπασμα ἀπὸ τὴν πρὸς Ἑβραίους ἐπιστολὴ ποὺ διαβάζεται κατὰ τὴν Ε’ Κυριακὴ τῶν Νηστειῶν, ὁ Ἀπόστολος, ἀφοῦ ἀναφέρεται στὸν τρόπο προσφορᾶς θυσιῶν πρὸ Χριστοῦ, τὶς διαφοροποιεῖ ἀπὸ τὴν δική Του θυσία καὶ ἐκφράζει τὴν βεβαιότητά του γιὰ τὴν ἀνωτερότητα τῆς σωστικῆς θυσίας τοῦ Χριστοῦ σὲ σχέση μὲ ὅλες τὶς προηγούμενες, ποὺ ἀποτελοῦσαν βεβαίως προεικόνισή της.

Πράγματι, τί σχέση μπορεῖ νὰ ἔχουν οἱ μέχρι τότε προσφερόμενες ζωοθυσίες, καὶ μάλιστα ἑκατόμβες, ἀκόμα καὶ οἱ ἀνθρωποθυσίες, ποὺ γίνονταν γιὰ τὸν ἐξευμενισμὸ τῶν διαφόρων «θεῶν», μὲ τὴν ζωηφόρο θυσία τοῦ Ἐσταυρωμένου Κυρίου, τοῦ μόνου ἀληθινοῦ Θεοῦ, ποὺ ἔγινε γιὰ τὴν δική μας λύτρωση ἀπὸ τὸ κράτος τῆς ἁμαρτίας καὶ τοῦ θανάτου; Πῶς μπορεῖ νὰ συγκριθῆ ἡ θυσία ἁμαρτωλῶν θυμάτων μὲ τὴν θυσία τοῦ ἀναμάρτητου Σωτῆρος; Ἐὰν τὸ αἷμα ταύρων καὶ τράγων εἶχε τὴν δύναμη νὰ ἐξαγνίσῃ «πρὸς τὴν τῆς σαρκὸς καθαρότητα», πόσο μεγαλύτερη δύναμη μπορεῖ νὰ ἔχῃ τὸ αἷμα τοῦ ἰδίου τοῦ Χριστοῦ ποὺ προσφέρθηκε ὑπὲρ ἡμῶν «εἰς κάθαρσιν καὶ ἁγιασμὸν ψυχῶν τε καὶ σωμάτων», «εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν» καὶ «εἰς ζωὴν αἰώνιον»;

Οι Ε΄ Χαιρετισμοί 2025 προς την Υπεραγία Θεοτόκο, στον ιερό ναό του Αγίου Αθανασίου Βαλύρας

                                          

                                                       Φωτό: κα Σοφία Μάγειρα-Τσιλίκα

Οι Ε΄ Χαιρετισμοί προς την Υπεραγία Θεοτόκο αποδόθηκαν σε ένα άκρως κατανυκτικό περιβάλλον, στον ιερό ναό του Αγίου Αθανασίου, του πολιούχου της Βαλύρας, χοροστατούντος του σεπτού πατρός μας κ. Ιωάννου Φωτεινού , με τη συνοδεία των  αξίων ιεροψαλτών μας, κ.κ.Παναγιώτη Ζαφειρόπουλου και Γεωργίου Περιβολάρη.

Κατάμεστος  ο ναός του  Αγίου Αθανασίου, καθιστά  εμφανές τόσο το θρησκευτικό συναίσθημα των Βαλυραίων , όσο και την ενεργό συμμετοχή τους στα δρώμενα της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής. Οδεύοντας προς την Ανάσταση του Θεανθρώπου Χριστού, η ψυχή του ανθρώπου στρέφεται με παρρησία προς την Πρέσβειρα των Ουρανών, την Παναγία μας με τα πολλά ονόματα και προσφωνήσεις, ζητώντας φως εκ φωτός, από εκείνη που το ουράνιο φως εδέχθη η Πάναγνη, και Μητέρα του Φωτός κατέστη  αιωνίως.

Όταν οι πεθερές είχαν τον πρώτο λόγο!

                       

                                                     Φωτό:  Gavriil Tachtatzis στο FB

Εκείνα τα αλησμόνητα χρόνια της δεκαετίας του 1960, που εμείς πρωτοσηκώσαμε τη βαριά σχολική σάκα  με τα μπλε τετράδια για να φοιτήσουμε στην Πρώτη Δημοτικού, στο Δημοτικό Σχολείο Βαλύρας, οι παραδοσιακές οικογένειες σήκωναν το βάρος και αδιαμφισβήτητο χρέος του συνεχούς υπολογισμού και κράτησης των προσχημάτων, όσον αφορούσε τη θεμιτή και αθέμιτη παρουσία, καθώς και  την επέμβαση της πεθεράς.  

Βεβαίως, πολύ παλιότερα, κατά την εποχή της Τουρκοκρατίας, σε ορισμένα μέρη της Ελλάδας, η πεθερά πρωτοστατούσε και ήταν υπεύθυνη για την επιλογή του γαμπρού ή της νύφης αντίστοιχα. Ο υποψήφιος γαμπρός την επισκεπτόταν με δώρα, γλυκίσματα, μέλι και καρύδια και περνούσε από ενδελεχή έλεγχο.  Έπρεπε να προσπαθήσει σκληρά, να ιδρώσει για να αποκτήσει τη γυναίκα της αρεσκείας του....τυχερός ήταν όταν τον συμπαθούσε και τον ενέκρινε η μέλλουσα πεθερά του! Όσο για τις νύφες, εκείνες δεν επισκέπτονταν τις μέλλουσες πεθερές, γιατί μία ζωή, ιδίως κατά την εφηβεία και ενηλικίωσή τους, ήταν υπό συνεχή παρακολούθηση, όσον αφορούσε την πρόοδό τους και την κατάκτηση όλων εκείνων των "προσόντων", που συνέθεταν το προφίλ μίας καλής κόρης, μελλοντικής συζύγου και   μητέρας  για την εποχή τους.