Δευτέρα 7 Απριλίου 2025

Ἐμβόλιο ζωῆς

                                   


                                                                    Φωτό: sansimera.gr


«Τὸ αἷμα τοῦ Χριστοῦ καθαριεῖ τὴν συνείδησιν ἡμῶν εἰς τὸ λατρεύειν Θεῷ ζῶντι» (Ἑβρ. θ’ 14). Στὸ ἀπόσπασμα ἀπὸ τὴν πρὸς Ἑβραίους ἐπιστολὴ ποὺ διαβάζεται κατὰ τὴν Ε’ Κυριακὴ τῶν Νηστειῶν, ὁ Ἀπόστολος, ἀφοῦ ἀναφέρεται στὸν τρόπο προσφορᾶς θυσιῶν πρὸ Χριστοῦ, τὶς διαφοροποιεῖ ἀπὸ τὴν δική Του θυσία καὶ ἐκφράζει τὴν βεβαιότητά του γιὰ τὴν ἀνωτερότητα τῆς σωστικῆς θυσίας τοῦ Χριστοῦ σὲ σχέση μὲ ὅλες τὶς προηγούμενες, ποὺ ἀποτελοῦσαν βεβαίως προεικόνισή της.

Πράγματι, τί σχέση μπορεῖ νὰ ἔχουν οἱ μέχρι τότε προσφερόμενες ζωοθυσίες, καὶ μάλιστα ἑκατόμβες, ἀκόμα καὶ οἱ ἀνθρωποθυσίες, ποὺ γίνονταν γιὰ τὸν ἐξευμενισμὸ τῶν διαφόρων «θεῶν», μὲ τὴν ζωηφόρο θυσία τοῦ Ἐσταυρωμένου Κυρίου, τοῦ μόνου ἀληθινοῦ Θεοῦ, ποὺ ἔγινε γιὰ τὴν δική μας λύτρωση ἀπὸ τὸ κράτος τῆς ἁμαρτίας καὶ τοῦ θανάτου; Πῶς μπορεῖ νὰ συγκριθῆ ἡ θυσία ἁμαρτωλῶν θυμάτων μὲ τὴν θυσία τοῦ ἀναμάρτητου Σωτῆρος; Ἐὰν τὸ αἷμα ταύρων καὶ τράγων εἶχε τὴν δύναμη νὰ ἐξαγνίσῃ «πρὸς τὴν τῆς σαρκὸς καθαρότητα», πόσο μεγαλύτερη δύναμη μπορεῖ νὰ ἔχῃ τὸ αἷμα τοῦ ἰδίου τοῦ Χριστοῦ ποὺ προσφέρθηκε ὑπὲρ ἡμῶν «εἰς κάθαρσιν καὶ ἁγιασμὸν ψυχῶν τε καὶ σωμάτων», «εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν» καὶ «εἰς ζωὴν αἰώνιον»;

Παρασκευή 4 Απριλίου 2025

Οι Ε΄ Χαιρετισμοί 2025 προς την Υπεραγία Θεοτόκο, στον ιερό ναό του Αγίου Αθανασίου Βαλύρας

                                          

                                                       Φωτό: κα Σοφία Μάγειρα-Τσιλίκα



Οι Ε΄ Χαιρετισμοί προς την Υπεραγία Θεοτόκο αποδόθηκαν σε ένα άκρως κατανυκτικό περιβάλλον, στον ιερό ναό του Αγίου Αθανασίου, του πολιούχου της Βαλύρας, χοροστατούντος του σεπτού πατρός μας κ. Ιωάννου Φωτεινού , με τη συνοδεία των  αξίων ιεροψαλτών μας, κ.κ.Παναγιώτη Ζαφειρόπουλου και Γεωργίου Περιβολάρη.

Κατάμεστος  ο ναός του  Αγίου Αθανασίου, καθιστά  εμφανές τόσο το θρησκευτικό συναίσθημα των Βαλυραίων , όσο και την ενεργό συμμετοχή τους στα δρώμενα της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής. Οδεύοντας προς την Ανάσταση του Θεανθρώπου Χριστού, η ψυχή του ανθρώπου στρέφεται με παρρησία προς την Πρέσβειρα των Ουρανών, την Παναγία μας με τα πολλά ονόματα και προσφωνήσεις, ζητώντας φως εκ φωτός, από εκείνη που το ουράνιο φως εδέχθη η Πάναγνη, και Μητέρα του Φωτός κατέστη  αιωνίως.

Όταν οι πεθερές είχαν τον πρώτο λόγο!

                       


                                                     Φωτό:  Gavriil Tachtatzis στο FB


Εκείνα τα αλησμόνητα χρόνια της δεκαετίας του 1960, που εμείς πρωτοσηκώσαμε τη βαριά σχολική σάκα  με τα μπλε τετράδια για να φοιτήσουμε στην Πρώτη Δημοτικού, στο Δημοτικό Σχολείο Βαλύρας, οι παραδοσιακές οικογένειες σήκωναν το βάρος και αδιαμφισβήτητο χρέος του συνεχούς υπολογισμού και κράτησης των προσχημάτων, όσον αφορούσε τη θεμιτή και αθέμιτη παρουσία, καθώς και  την επέμβαση της πεθεράς.  

Βεβαίως, πολύ παλιότερα, κατά την εποχή της Τουρκοκρατίας, σε ορισμένα μέρη της Ελλάδας, η πεθερά πρωτοστατούσε και ήταν υπεύθυνη για την επιλογή του γαμπρού ή της νύφης αντίστοιχα. Ο υποψήφιος γαμπρός την επισκεπτόταν με δώρα, γλυκίσματα, μέλι και καρύδια και περνούσε από ενδελεχή έλεγχο.  Έπρεπε να προσπαθήσει σκληρά, να ιδρώσει για να αποκτήσει τη γυναίκα της αρεσκείας του....τυχερός ήταν όταν τον συμπαθούσε και τον ενέκρινε η μέλλουσα πεθερά του! Όσο για τις νύφες, εκείνες δεν επισκέπτονταν τις μέλλουσες πεθερές, γιατί μία ζωή, ιδίως κατά την εφηβεία και ενηλικίωσή τους, ήταν υπό συνεχή παρακολούθηση, όσον αφορούσε την πρόοδό τους και την κατάκτηση όλων εκείνων των "προσόντων", που συνέθεταν το προφίλ μίας καλής κόρης, μελλοντικής συζύγου και   μητέρας  για την εποχή τους.