Σὲ μιάν ἀπόμερη καὶ ἄσημη μονή, ποὺ βρισκόταν ἀνάμεσα σὲ δάση καὶ βάλτους, ζοῦσε κάποιος μοναχὸς (1). Μελετοῦσε τὰ πατερικὰ συγγράμματα καὶ συνάμα, μὲ φόβο καὶ ταπείνωση, ἀσκοῦσε τὴν προσευχὴ ἔχοντας τὸν νοῦ βυθισμένο στὰ βάθη τοῦ μυστικοῦ θαλάμου τῆς καρδιᾶς.
Κάποτε προσευχόταν μέσα στὴν ἐκκλησία. Ξαφνικὰ...
ὁ νοῦς καὶ ἡ καρδιὰ του κινήθηκαν προσευχητικά, παρασύροντας καὶ ὅλο τὸ σῶμα του σὲ μίαν ἁγιασμένη πνευματικὴ κατάσταση ποὺ ξεπερνοῦσε κάθε ἔκσταση, μία κατάσταση ποὺ δὲν ἐκφράζεται μὲ λόγια ἀλλὰ μόνο βιώνεται. Μέσα σ’ αὐτὴ τὴν πρωτόγνωρη ψυχοσωματικὴ κατάσταση, ὁ νοῦς τοῦ μοναχοῦ φωτίστηκε μὲ μιὰ μυστικὴ γνώση καὶ κατανόησε τὰ παρακάτω λόγια του ὁσίου Ἰωάννου τοῦ Σιναΐτου, ποὺ ὥς τότε τοῦ φαίνονταν αἰνιγματικὰ καὶ παράδοξα: «Προσευχήθηκα μ’ ὅλη μου τὴν καρδιὰ" (2), δηλαδὴ καὶ μὲ τὸ σῶμα (3) μου καὶ μὲ τὴν ψυχή μου καὶ μὲ τὸ πνεῦμα μου» (4).
Νὰ μιὰ ἀπόδειξη τῆς ἀναστάσεως τῶν ἀνθρωπίνων σωμάτων, ἀπόδειξη ποὺ τὰ σώματα τὴν ἔχουν μέσα τους!
Ἂν ἕνα σῶμα εἶναι ἱκανὸ νὰ βιώσει πνευματικὲς καταστάσεις, ἂν αὐτὸ μπορεῖ μαζὶ μὲ τὴν ψυχὴ νὰ ἀπολαύσει τὴν παρηγοριὰ τῆς χάριτος, ἂν αὐτὸ μπορεῖ στὴν παροῦσα ζωὴ νὰ μετάσχει στὴ χάρη, τότε πῶς εἶναι δυνατὸ νὰ μὴν ἀναστηθεῖ καὶ νὰ ζήσει αἰώνια, σύμφωνα μὲ τὴ διδασκαλία τῆς Γραφῆς;
«Ἁλατισμένα» ἀπὸ τὴ χάρη εἶναι τὰ σώματα τῶν ἁγίων τοῦ Θεοῦ, καὶ ἡ φθορὰ δὲν μπορεῖ νὰ τὰ ἀγγίξει! Μὲ τὴ νίκη τους ἐπὶ τῆς φθορᾶς προηγήθηκαν τῆς ἀναστάσεώς τους. Μὲ τὴν ἰαματική τους δύναμη ἀποδεικνύουν ὅτι μέσα τους ὑπάρχει ἡ χάρη καὶ ἡ αἰώνια ζωή, ποὺ δὲν μπορεῖ παρὰ νὰ καταλήξει κάποτε σὲ ἔνδοξη ἀνάσταση, ἀνάσταση προορισμένη καὶ χαρισμένη στὴν ἀνθρωπότητα ἀπὸ τὸν Λυτρωτὴ μας Κύριο Ἰησοῦ Χριστό. Ἀμήν.
Ὑποσημειώσεις:
1. Σ.τ.Μ: Προφανῶς πρόκειται γιὰ τὸν ἴδιο τὸν ἅγιο Ἰγνάτιο.
2. Ψαλμ. 118:145.
3. Ἄλλη γραφή: στόμα.
4. Κλῖμαξ, ΚΗ', 59.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου