Σέ κατανυκτικό κλίμα καί μέ συμμετοχή πιστῶν τό βράδυ τῆς Παρασκευῆς 15ης Ἀπριλίου 2016 στήν ἐνορία τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου στά Τρόπαια Γορτυνίας, τοῦ νομοῦ Ἀρκαδίας, ἑορτάσθηκε ἡ Σύναξη τῆς Παναγίας «Ρόδον Ἀμάραντον». Ἡ Ἀκολουθία τοῦ Ἀκαθίστου Ὕμνου ἐτελέσθη κατά τόν Ὄρθρο. Κατόπιν πραγματοποιήθηκε Ἀρτοκλασία ὑπέρ ὑγείας ὅλων τῶν κατοίκων καί ἀκολούθησε ἡ Θεία Λειτουργία τοῦ Ἱεροῦ Χρυσοστόμου.
Η Α' Ὠδή τοῦ Κανόνος τοῦ Ἀκαθίστου Ὕμνου, ἀναφέρει τό «Ρόδον τό ἀμάραντον, χαῖρε, ἡ μόνη βλαστήσασα…». Ὁ ὕμνος αὐτός τοῦ Ἀκαθίστου χρησιμοποιεῖ σάν εἰκόνα ἕνα ἄνθος μέ τό ὡραιότερο ἄρωμα: τό ρόδο, δηλ. τήν τριανταφυλλιά. Ἡ Παναγία εἶναι ἡ τριανταφυλλιά, ἀπ’ ὅπου βλάστησε τό ρόδο, πού λέγεται Χριστός. Ὁ Χριστός εἶναι τό ἀμάραντο τριαντάφυλλο, καί ἡ Παρθένος Μητέρα εἶναι ἐπίσης «ρόδον τό ἀμάραντον», λόγω τοῦ ἀμόλυντου καί καθαροῦ της Παρθένου. Ὁ Θεός ἔψαχνε νά βρεῖ εὐωδία στόν κόσμο, μά πουθενά.
Παντοῦ ἡ δυσοσμία τῆς ἁμαρτίας. Καί ξαφνικά, νά, βρίσκει ἕνα λουλούδι! Εἶναι μοναδικό, μοσχοβολᾶ. Εἶναι ἡ Παρθένος Μαρία. Μοναδικός ἄνθρωπος στόν κόσμο χωρίς μολυσμό, πεντακάθαρη, ἕνα πνευματικό ρόδο, φυτρωμένο στό βράχο, ἀπό τήν στεῖρα Ἄννα. Τήν εἶδε ὁ Θεός καί ὀσφράνθηκε τό ἄρωμα τῆς ἀρετῆς της. Γι’ αὐτό λέγεται «τό ὀσφράδιον τοῦ πάντων Βασιλέως». Ὅλα τά ἄνθη κάποτε μαραίνονται, καί μάλιστα γρήγορα. Ἡ ζωή τοῦ ἀνθρώπου ἐπίσης ἕνα ἄνθος εἶναι, πού μαραίνεται. Τό μόνο λουλούδι τό ὁποῖο παραμένει καί θά παραμείνει ἀμαράντο στούς αἰῶνες εἶναι ἡ ἀειπάρθενος Παναγία. Οὔτε ὁ χρόνος μπορεῖ νά τήν μαράνει οὔτε οἱ βλασφημίες τῶν ἄσεβων μποροῦν νά τήν μολύνουν.
Ἀφορμή τῆς ἑορτῆς στά Τρόπαια, ἡ ὁποία τελεῖται 16 ἡμέρες πρίν ἀπό τό Ἅγιο Πάσχα, εἶναι τό γεγονός, ὅτι πέρυσι τό Ε.Σ. βρῆκε στό παρεκκλήσιο τῆς Ἐνορίας μας τοῦ Ἁγίου Ἀθανασίου στούς Λεσμούς μεταβυζαντινή εἰκόνα τῆς Θεοτόκου (33 x 23), σέ κακή κατάσταση, ἁγιογραφημένη στόν εἰκονογραφικό τύπο τοῦ Ρόδου τοῦ Ἀμάραντου. Γιά λόγους ἀσφάλειας, ἀλλά καί γιά νά διασωθεῖ ἀπό τήν βέβαιη καταστροφή, ἀξιοποιήθηκε καί κατεστάθη Βηματάρισσα στόν κεντρικό Ναό. Ἡ ἀπεντόμωση καί ἡ συντήρηση ἔγινε ἀπό τήν ἔμπειρη συντηρήτρια Εὐμορφίλη Ἀποστόλου ἀπό τήν Πεντέλη. Τοποθετήθηκε σέ μεγάλο καί ξυλόγλυπτο προσκυνητάριο (148 x 93). Ἡ εἰκόνα ψηλά φέρει τήν ἐπιγραφή «ΕΦΕΣΤΙΟΣ ΕΙΚΩΝ / ΡΟΔΟΝ ΤΟ ΑΜΑΡΑΝΤΟΝ». Ἄλλη χαμηλότερη ἐπιγραφή πληροφορεῖ ὅτι ἡ εἰκόνα: «ΕΚΑΛΩΠΙΣΘΗ ΕΙΣ ΜΝΗΜΗΝ ΙΕΡΕΩΣ ΝΙΚΟΛΑΟΥ, ΑΝΘΗΣ ΠΡΕΣΒΥΤΕΡΑΣ / ΚΑΙ ΤΗΣ ΘΥΓΑΤΡΟΣ ΑΥΤΩΝ ΣΟΦΙΑΣ». Τά ἔξοδα τῆς συντήρησης ἀνέλαβε κάποια λευιτική οἰκογένεια, τῆς ὁποίας τά ὀνόματα τῶν ἀειμνήστων οἰκείων καταγράφονται εἰς μνημόσυνον αἰώνιον. Τό Προσκυνητάριο ἐπικάθεται σέ μεταλλική κατασκευή, ἡ ὁποία ἔχει καλυφθεῖ ἀπό γκρενά βελοῦδο ὕφασμα. Ἡ σειρά τῶν κεντητῶν βελούδων, πού ἀπέκτησε ὁ Ναό μας, ἔγινε μέ προσφορά δύο σπουδαίων ἀνθρώπων, πού γεννήθηκαν καί βαπτίσθηκαν στήν Παναγία μας, τοῦ καθηγ. ἀρχιμ. Ἰσιδώρου καί τοῦ κ. Σ. Παπαγεωργίου, στούς ὁποίους εἴμαστε εὐγνώμονες. Ἐνώπιον τῆς Βηματάρισσας καίει ἀκοίμητη ἀργυρά κανδήλα. Ἡ εἰκόνα φέρει ἐπίσης ἀναθήματα, τά ὁποῖα ὡς ἐπί τό πλεῖστον δώρισαν πιστοί Κύπριοι. Μέ τήν εὐλογία τοῦ σεβαστοῦ Ποιμενάρχη μας, τοῦ Σεβασμιωτάτου κ. Ἱερεμία, ἡ ἐνορία μας συνεχίζει τό πνευματικό τῆς ἔργο, ἀλλά καί τόν ἀγώνα νά καλλωπισθεῖ μέ εὐπρέπεια ὁ ναός τῆς Παναγίας, ὅπως τῆς ἀξίζει.
Τελειώνοντας, ἀναφέρεται ὅτι κάθε πιστός μπορεῖ νά γίνει Ρόδο. Ἡ περίοδος τῆς ἁγίας Σαρακοστῆς ἀποβλέπει στό νά εὐωδιάσουμε. Πῶς; Μέ τήν μετάνοια καί τήν νηστεία. Ὁ ἱερός Χρυσόστομος ὀνομάζει μύρο τήν νηστεία: «Στῆθι ἐγγύς τοῦ νηστεύοντος καί μετέλαβες αὐτοῦ εὐθέως τῆς εὐωδίας• μύρον γάρ ἐστιν ὁ νηστεύων πνευμα¬τικόν, καί διά τῶν ὀφθαλμῶν, καί διά τῆς γλώττης, καί διά πάν¬των ἐμφαίνων τήν τῆς ψυχῆς εὐταξίαν». Ἄς ἀπολαύσουμε τά ρόδα τῆς χάριτος τῆς Παρθένου Παναγίας, τοῦ θεανθρώπου γλυκυτάτου Ἰησοῦ καί τῆς γλυκείας ζωῆς τῆς Ἐκκλησίας, γιά νά φθάσουμε στήν Ἀνάσταση.
Ἄρθρο τοῦ Ἐκκλησιαστικοῦ Συμβουλίου Παναγίας τῶν Τροπαίων Ἀρκαδίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου