Μάταια προσπαθούσε η πεντάχρονη Μαίρη να πείσει τον πατέρα της να την προσέξει. Νυσταλέος και κατάκοπος είχε επιστρέψει στο σπίτι με ένα βουνό βάσανα , ασφυκτικό σαμάρι στη ραχοκοκαλιά του. Δεν ήξερε αν ζει ή αν πεθαίνει....το βάρος ήταν ασήκωτο και για τους πιο γενναίους ανδρικούς ώμους..έπρεπε να αντέξει. Φευγαλέα έριξε μία λοξή ματιά στη Μαιρούλα με σφιγμένα χείλη, γεύση πικρή που δεν άφηνε περιθώριο να λύσει τη σιωπή του , να αγκαλιάσει την μικρή του κόρη και να εκδηλώσει ελεύθερα την πατρική του στοργή. Δεν ήταν το μόνο βράδυ, ήταν μία παγερή και άκρως απαράδεκτη για τη παιδική ψυχή πατρική συνήθεια....μέχρι που μία ημέρα, Θεού θέλοντος, γύρισε πραγματικά σελίδα και άλλαξε το σενάριο εκείνης της δύστυχης οικογένειας.
-Σ΄αγαπώ πολύ μωρό μου, της είπε την επόμενη ημέρα επιδεικτικά, όταν θέλησε να εκτονωθεί συναισθηματικά για μία επαγγελματική του επιτυχία. Η κόρη του τον κοίταξε αδιάφορα....όλη τη σιγουριά και σταθερότητα έβρισκε , όταν την χρειαζόταν, στην αγκαλιά της γιαγιάς της, καθώς και η ίδια η μητέρα της ήταν πολυάσχολη.
Ο μεγαλύτερος αδελφός της, ο Κωστής, που τελείωνε την έκτη Δημοτικού, ρώτησε μία ημέρα τον παππού του:
-Γιατί παππού, αφού δεν έχουν χρόνο οι γονείς μας να ασχοληθούν μαζί μας αποφάσισαν και μάς γέννησαν; Για να λένε ότι έχουν οικογένεια και να μη χωρίσουν;
-Σας αγαπούν πολύ οι γονείς σας, για εσάς εργάζονται, για να έχετε χρήματα και περιουσία όταν μεγαλώσετε, να σπουδάσετε σε όποιο πανεπιστήμιο θέλετε και να μην υποφέρετε από τη φτώχεια. Εργάζονται οι καημένοι από μικρά παιδιά, γιατί περάσαμε πολλά και δεν τα βρήκαν όλα ρόδινα στη ζωή τους.
-Είναι πολλά τα χρόνια μέχρι να μεγαλώσουμε παππού, η αδελφή μου κλαίει κρυφά.
-Τι λες παιδάκι μου; Έσπεσε να δικαιολογηθεί η γιαγιά, κι αμέσως τον αγκάλιασε και γλυκοφίλησε.
-Εμείς δεν έχουμε γονείς, είμαστε ορφανά, εσείς είστε οι γονείς μας, ξέσπασε με λυγμούς ο Κωστής στην αγκαλιά της γιαγιάς του.
Ο παππούς δάκρυσε κάτω από τα βαριά γυαλιά του, η γιαγιά τον σκούντησε για να μην τον καταλάβουν τα παιδιά.... Ύστερα φρόντισαν και έβγαλαν τα έγγονια τους βόλτα στο πάρκο και για παγωτό στην πλατεία ... έτσι για να ξεχαστούν "προσωρινά" τα βάσανα.
Μία ημέρα ο πατέρας διάβασε τον λόγο του Αγίου Παϊσίου, με προτροπή ενός ιερέως, πελάτη του:
" Το παιδί έχει ανάγκη από πολλή αγάπη και πολλή καθοδήγηση. Θέλει να καθήσης κοντά του , να σου πη τα προβλήματά του, να το χαϊδέψης, να το φιλήσης. Όταν το μικρό παιδί είναι καμιά φορά ανήσυχο και κάνει σκανταλιές, αν το πάρη η μάνα στην αγκαλιά, το χαϊδέψη και το φιλήση, ηρεμεί, γαληνεύει. αν χορτάσει στοργή και αγάπη, όταν είναι μικρό, ύστερα έχει δύναμη να αντιμετωπίση τα προβλήματα της ζωής.
Σήμερα όμως τα παιδιά βλέπουν τους γονείς τους για λίγο το βράδυ και δεν χορταίνουν αγάπη. Πολλές φορές οι γονείς, που είναι εκπαιδευτικοί ή γιατροί και ασχολούνται στη δουλειά τους με παιδιά, δίνουν τη στοργή τους στα ξένα παιδιά και όταν γυρίζουν στο σπίτι δεν έχουν στοργή για τα δικά τους παιδιά. Είναι κουρασμένοι. Έχει τελειώσει πια η μπαταρία. Ο πατέρας από τη μια μερά ξαπλώνει στην πολυθρόνα, παίρνει και την εφημερίδα του να διαβάσει κανένα νέο και δεν ασχολείται καθόλου με τα παιδιά....πάει κοντά του το παιδάκι και , αντί να του μιλήση, αντί να το χαϊδέψη λίγο, το διώχνει.
Η μάνα από την άλλη πάει να ετοιμάση κάτι για φαγητό, οπότε ούτε αυτή δεν ευκαιρεί να ασχοληθή με τα παιδιά, κι έτσι τα καημένα μεγαλώνουν στερημένα από αγάπη. Ή , βλέπεις, μερικοί αξιωματικοί, που είναι συνηθισμένοι να επιβάλλουν αυστηρές τιμωρίες στους φαντάρους όταν δεν υποτάσσωνται, θέλουν και στην οικογένεια να επιβάλλουν στρατιωτική πειθαρχία και φέρονται σκληρά στα παιδιά τους ή δίνουν χαστούκια για το παραμικρό. Ή μερικοί δικαστικοί, όταν το παιδί κάνη καμιά ζημιά, κάνουν και στο σπίτι δικαστήριο. Δεν φέρονται στα παιδιά με στοργή και αγάπη, γι΄αυτό μετά από αυτά έχουν ψυχολογικά προβλήματα....".
-Μπαμπά σου αρέσω;
-Για έλα εδώ να δω το κορίτσι μου! Την κράτησα στην αγκαλιά μου , της χάϊδεψα τα μαλλιά και τη φίλησα. Πολύ ωραίο το φόρεμα που αγοράσατε με τη γιαγιά, της είπα χαμογελαστά. Το Σάββατο λέω να πάμε βόλτα , σε ένα βιβλιοπωλείο, που έχει κάτι καταπληκτικά βιβλία για παιδιά, να διαλέξεις αυτό που σου αρέσει. Σύμφωνοι;
-Όχι μπαμπά, να πάμε στο βιβλιοπωλείο άλλη ημέρα! Θέλω να πάμε πρώτα στο σουπερμάρκετ. Να πάρουμε υλικά να φτιάξουμε ένα γλυκό μαζί, να καλέσουμε τη μαμά, τον Κωστή, τον παππού και τη γιαγιά , να ανάψουμε κεράκια και να γιορτάσουμε.
-Τι να γιορτάσουμε;
-Που αγαπιώμαστε!
Ο Θεός μεθ΄ημών,
Ευθυμία Η. Κοντοπούλου
9-27-2025
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου