Αφήγηση της κυρίας Παναγιώτας Μέξη, το γένος Βούκα εξ Ιωαννίνων, κατοίκου Πειραιώς, Παύλου Νιρβάνα 38.
Έχω εξ παιδιά, ένα κορίτσι και πέντε αγόρια. Έχασα το ένα παιδί μου 24 ετών, δόκιμο μηχανικό στο καράβι «Ακρωτήρι» της εταιρείας Ευγενίδη – Βερνίκου κατά το ναυάγιο στην Κωστάντσα της Ρουμανίας την 1.2.1970.
Άλλοι μου λέγανε πως το παιδί μου πάγωσε και πνίγηκε με 21 ναύτες και άλλοι ότι είναι στη Ρωσία προς θεραπεία. Το βράδυ της ημέρας του ναυαγίου, προσευχήθηκα και είπα: «Παναγιά μου, φανέρωσέ με, αν ζει το παιδί μου».Στον ύπνο μου είδα, μπροστά, σαν την θέση του ναυαγίου, ένα θαυμάσιο τοπίο. Μα τι είναι εδώ, είπα. Μια φωνή τότε μου απάντησε: «Είναι η Παναγία Σουμελά», και τρεις φορές επανέλαβε η Παναγία Σουμελά:
«Το παιδί σου χάθηκε, όμως σε δύο μέρες θα το φέρουμε μαζί με ένα άλλο»!
Και πράγματι σε λίγες μέρες τον έφεραν, αγκαλιά με έναν άλλον, όπως πνίγηκαν.
Όταν την επομένη πήρα το αρμόδιο γραφείο, απέφυγαν να μου πουν την αλήθεια.
Όταν όμως τους είπα, εγώ έμαθα ότι χάθηκε, με ρωτήσανε «ποιός σου το είπε;» Τους απήντησα, η Παναγία! Κι εκείνοι τότε μου φανέρωσαν την αλήθεια: «Σωστά σου είπε, το παιδί σου χάθηκε».
Έπειτα από αυτό το δραματικό μήνυμα ήρθα προσκυνήτρια στην Παναγία Σουμελά, όπου βρήκα παρηγοριά και ανακούφιση.
Στο ναυάγιο πάγωσαν 21 άτομα από το πλήρωμα του καραβιού και ο πλοίαρχος. Σωθήκανε μόνο 4.
Παναγιώτα Μέξη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου