Ο Εθνομάρτυρας Γρηγόριος ο Ε΄ δεν πέθανε!.. Ζει !!!

Περίτεχνη εικόνα του Εθνομάρτυρα Γρηγορίου Ε΄ κοσμεί την Αγία Λαύρα!

Κι όμως!.. Ο Εθνομάρτυρας Γρηγόριος ο Ε΄ δεν πέθανε!.. Ζει και θα ζει αιώνια στη συνείδηση των Ελλήνων πιστών και όλων εκείνων των πατριωτών, που τιμούν τη μνήμη του, όπως ο Σύλλογος Καλαβρυτινών Πειραιώς, ο οποίος παρέδωσε περίτεχνη εικόνα του Εθνομάρτυρα Γρηγορίου (μετά ιερού λειψανου) για να κοσμεί το κειμηλιαρχείο της Ιεράς Μονής Αγίας Λαύρας Καλαβρύτων, η οποία προσφέρθηκε εις Αιώνιο μνημόσυνον του εκ Πατρών οσιομαρτυρικου ιερατικου ζεύγος Πέττα!..

ΠΟΛΥ συγκινητική η σκέψη!.. Μια σκέψη, που υλοποιήθηκε και ήταν καθ’ όλα εθνοπρεπής!.. Και μιλάμε, ασφαλώς, για το πώς ο Σύλλογος Καλαβρυτινών Πειραιώς μετά από 195 χρόνια , «ένωσε» τον Πατριάρχη Γρηγοριο Ε', Άγιο, με τον ανιψιό του, Δεσπότη Π. Π. Γερμανό!..

Ο Σύλλογος αυτός φιλοτέχνησε τον Ανδριάντα του Π. Π. Γερμανού το 2006 (Μαρτίου 25), και προσέφερε την εικόνα του Εθνομάρτυρα του Γένους μας, Γρηγορίου του Ε΄, στην Ιερά Μονή Αγίας Λαύρας Καλαβρύτων, μαζί με πολλά μέλη του συλλόγου!

Ο Γρηγόριος ο Ε΄ (Γεώργιος Αγγελόπουλος, Δημητσάνα, Αρκαδία 1746 – Κωνσταντινούπολη 1821), ως γνωστόν, υπήρξε Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως. Ο Γρηγόριος, μολονότι καταγόταν από φτωχή οικογένεια, κατάφερε να σπουδάσει, αρχικά στο σχολείο της πατρίδας του και αργότερα στις σχολές της Αθήνας, της Σμύρνης και της Πάτμου.

Από το 1775 υπηρετούσε στη Σμύρνη ως βοηθός του τοπικού μητροπολίτη, τον οποίο διαδέχτηκε στον αρχιερατικό θρόνο το 1785. Το 1797 εξελέγη οικουμενικός πατριάρχης και από τότε πατριάρχευσε τρεις φορές: 1797-98, 1806-8 και 1818-21. Στα ενδιάμεσα διαστήματα εφησύχαζε κυρίως στο Άγιον Όρος. Και οι τρεις πατριαρχίες του έληξαν βίαια· οι δύο πρώτες με εκθρόνισή του από τον σουλτάνο και η τρίτη με τον απαγχονισμό του. Συνολικά ο Γρηγόριος πατριάρχευσε περίπου πέντε χρόνια.

Ωστόσο το πέρασμά του από το πατριαρχείο θεωρείται σταθμός. Με την ισχυρή του προσωπικότητα και τα μεγάλα διοικητικά του προσόντα κατάφερε να αναδιοργανώσει το πατριαρχείο και να ενισχύσει το κύρος του, που είχε κλονιστεί από τις απροκάλυπτες επεμβάσεις των Φαναριωτών και των ξένων στα εκκλησιαστικά πράγματα.

Για τη στάση του απέναντι στην Επανάσταση του 1821 έχουν διατυπωθεί πολλές και συχνά εντελώς αντίθετες γνώμες. Βέβαιο είναι το γεγονός ότι ο χαρακτήρας του, οι οδυνηρές αναμνήσεις του από την αποτυχημένη επανάσταση του 1770 και η επίσημη θέση του ως πατριάρχη τον έκαναν συντηρητικό και του υπαγόρευαν την υιοθέτηση μιας πολιτικής επιφύλαξης που μερικές φορές ήταν αντίθετη σε επαναστατική κίνηση.

Όλα αυτά ωστόσο δεν μπόρεσαν να τον δικαιώσουν απέναντι στην Υψηλή Πύλη. Ως επίσημος εκπρόσωπος των χριστιανών ραγιάδων θεωρήθηκε τυπικά υπεύθυνος για την εξέγερσή τους. Το Πάσχα του 1821 (10 Απριλίου) καθαιρέθηκε από τις τουρκικές αρχές και κρεμάστηκε στην κεντρική πύλη του πατριαρχείου.

Το πτώμα του σύρθηκε στους δρόμους της Πόλης και τελικά πετάχτηκε στη θάλασσα. Το βρήκε αργότερα ένας Κεφαλονίτης καπετάνιος και το μετέφερε στην Οδησσό, όπου ενταφιάστηκε με μεγάλες τιμές. Το 1871 μεταφέρθηκε στην Αθήνα και τοποθετήθηκε σε μαρμάρινη λάρνακα στον μητροπολιτικό ναό, όπου βρίσκεται έως σήμερα. Εκατό χρόνια μετά τον θάνατό του η Εκκλησία της Ελλάδος τον ανακήρυξε άγιο και ιερομάρτυρα.

Σήμερα, κι ενώ η απέναντι πλευρά (μιλάμε για την γειτονική Τουρκία) δεν δείχνει και τόσο μεγάλη σταθερότητα κι ενώ ο κ. Ερντογάν αμφισβητεί ευθέως την Συνθήκη της Λωζάννης, οι δύο εθνικές μορφές του Πατριάρχη Γρηγορίου του Ε΄ και του Παλαιών Πατρών Γερμανού, ας φωτίζουν με τη σκέψη τους όλους τους Έλληνες και τις Ελληνίδες, ώστε να σφυρηλατούν μεταξύ τους την ενότητα, την ομοψυχία και την αγάπη προς την Ελλάδα και τον Χριστό.

Με σεβασμό και τιμή

ΑΓΓΕΛΟΣ ΠΑΝ. ΣΑΚΚΕΤΟΣ