Λόγοι Ἁγίων Πατέρων γιά τήν μνήμη θανάτου

1. Κάθε ἀρετή πηγάζει ἀπό τή μνήμη τοῦ θανάτου. Γι’ αὐτό ἄς τή χρησιμοποιοῦμε ὅπως τήν ἴδια τήν ἀναπνοή μας.

Ὅσιος Ἡσύχιος ὁ πρεσβύτερος

2. Ὅποιος κατορθώνει νά λέει κάθε μέρα στόν ἑαυτό του: σήμερα εἶναι ἡ τελαυταῖα μέρα τῆς ζωῆς μου, οὐδέποτε θά ἁμαρτήσει θεληματικά πρός τόν Θεό. Ἐκεῖνος ὅμως πού περιμένει πώς ἔχει πολλά χρόνια ἀκόμα νά ζήσει, δίχως ἄλλο θά περιπλακεῖ στά βράγχια τῆς ἁμαρτίας. 

Ἀββάς Ἡσαΐας ὁ Ἀναχωρητής

3. Ἐκεῖνος πού καθημερινά περιμένει τόν θάνατο, εἶναι ὁπωσδήποτε δόκιμος καί σπουδαῖος ἀγωνιστής. Ἐνῶ ἐκεῖνος πού τόν ἐπιθυμεῖ κάθε ὥρα, εἶναι ἅγιος.

Ἅγιος Ἰωάννης Σιναΐτης 

4. Ἡ ζωηρή μνήμη τοῦ θανάτου περιέχει πολλές ἀρετές. Γεννᾶ τό πένθος, προτρέπει σέ ἐγκράτεια, ὑπενθυμίζει γέεννα, εἶναι μητέρα τῆς προσευχῆς καί τῶν δακρύων, φρουρεῖ τήν καρδιά, παύει τήν ἐμπαθῆ προσκόλληση στή σάρκα ἀφοῦ αὐτή εἶναι ἀπό πηλό, ἀναβλύζει ὀξύτητα τοῦ νοῦ μαζί μέ διάκριση.
Ὅσιος Φιλόθεος Σιναΐτης

5. Οἱ ἄνθρωποι τοῦ κόσμου ἀποφεύγουν τή θύμηση τοῦ θανάτου, γιά νά μήν κόψουν τήν ἀρέσκεια καί τήν ὄρεξή τους, πού ἔχουν στά γήϊνα πράγματα, πού μέ τό νά εἶναι προσκολλημένοι  σ’ αὐτά λυποῦνται, ἄν σκεφθοῦν πώς πρόκειται νά τά ἀφήσουν!

Ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης

+MAΡIA+