Το Άγιον Πνεύμα

«Το Άγιον Πνεύμα ήταν καί είναι μεταληπτόν, καί ου μεταληπτικόν, ήγουν, άλλοι μετέχουσι του Πνεύματος ως λειψοί, αυτό δε από κανένα δεν μετέχει, ότι είναι τέλειον, αγιάζει καί δεν αγιάζεται, θεοποιεί καί δεν θεοποιείται, αείποτε το αυτό όμοιον είναι, τίποτε δεν ήλλαξεν, άλλους κάμνει υιούς Θεού, καί αυτό είναι Θεός, είναι καί άναρχον, ότι αρχήν δεν έχει, είναι αόρατον, ότι κανείς δεν δύνεται να το ιδεί
•... είναι αχώρητον, ότι τόπος αισθητός δεν είναι να το χωρέσει' είναι αναλλοίωτον, ότι ποτέ δεν άλλαξεν απ’ ότι ήταν είναι αυτεξούσιον, ότι αυθέντην δεν έχει, είναι αυτοδύναμον, ότι έχει ιδίαν του δύναμιν, είναι παντοδύναμον, ότι όλα τα δύνεται ως Θεός οπού είναι' είναι ζωή, και δίδει ζωήν, είναι φως, καί δίδει φως

• είναι αυτάγαθον, ότι αυτό αφ’ εαυτού του έχει το αγαθόν, ρίζα και αρχή είναι της αγαθότητας. Πνεύμα είναι ίσον, εξουσιαστικόν, αυθέντης, αποστέλλει, χαρίζει το καλόν, αγιάζει τους ναούς, τόπους ετοιμάζει εις κατοικίαν του, άλλους οδηγεί εις καλόν, καί αυτό δεν οδηγείται, ενεργεί ωσάν θέλει, μοιράζει όθεν βούλεται χαρίσματα. Πνεύμα είναι σοφίας, συνέσεως, γνώσεως, ευσέβειας, βουλής, ισχύος, καί φόβου
• καί από αυτό γνωρίζεται ο Πατήρ καί δοξάζεται ο Υιός
• καί μόνον εξ αυτών γινώσκεται μία δόξα, μία προσκύνησις, μία τελείωσις, μία λατρεία, εις αγιασμός είναι της Αγίας Τριάδος».

(Πατερικό)

Βy: pentapostagma