Στις 31 Αυγούστου του 1980, στον Μητροπολιτικό Ναό Αθηνών χειροτονήθηκε Μητροπολίτης της Ιεράς Μητροπόλεως Μονεμβασίας και Σπάρτης, ο Σεβασμιώτατος Ποιμενάρχης μας κ.κ. Ευστάθιος.Από τότε πέρασαν 30 χρόνια κατά την διάρκεια των οποίων διακόνησε αγόγγυστα και με περισσό ζήλο την Εκκλησία μας, τόσο στην Ιερά Μητρόπολη την οποία κλήθηκε να υπηρετήσει, όσο και από διάφορες υπεύθυνες και σημαντικές θέσεις στην Εκκλησία της Ελλάδος.
Την επέτειο της εις Επίσκοπον χειροτονίας του, που συμπίπτει με την εορτή της Καταθέσεως της Τιμίας Ζώνης της Υπεραγίας Θεοτόκου, κάθε χρόνο την εορτάζει στην Ιερά Μονή Ευαγγελιστρίας Ιέρακος.
Έτσι και εφέτος σε κλίμα συγκίνησης και συναισθηματικής φόρτισης ο Ποιμενάρχης μας λειτούργησε και ανέπεμψε για μια ακόμη φορά ικεσίες και ευχαριστίες προς τον Πανάγαθο Θεό και την Παναγία Μητέρα Του, παρουσία του Θεοφιλεστάτου Επισκόπου Ανδρούσης κ.κ. Θεοκτίστου, πολλών κληρικών, μοναχών και μοναζουσών και πλήθος κόσμου και παρακάλεσε να προσεύχονται για την σωματική και ψυχική υγεία του και την σωτηρία της ψυχής του.
Μάλιστα με εγκύκλιό του, η οποία διαβάσθηκε σε όλους τους Ιερούς Ναούς της Ι. Μητροπόλεώς μας, απευθύνεται σε όλους τους χριστιανούς μας και τους λέγει:
Πρός
τόν Ἱερό Κλῆρο καί τόν εὐσεβῆ λαό τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεώς μας
ΘΕΜΑ: «Περί τῆς συμπληρώσεως τριακονταετίας ἀπό τήν εἰς Ἐπίσκοπο χειροτονία τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου μας»
Πατέρες, Ἀδελφοί καί παιδιά μου,
Στίς 31 Αὐγούστου τοῦ διανυομένου χρόνου συμπληρώνω τριάντα χρόνια ἐπισκοπικῆς ζωῆς. Δοξάζω γι΄αὐτό μέ ὅλη τήν ὕπαρξή μου τό Θεό.
Στήν καθοριστική γιά τή ζωή μου ἡμερομηνία αὐτή ἐπέβλεψε ὁ Ἀρχηγός τῆς Ἐκκλησίας μας, ὄχι στίς ἀρετές καί στά προσόντα μου, ἀλλά στήν ὁλοπρόθυμη διάθεσή μου νά τόν ὑπηρετήσω στό πρόσωπο τοῦ ἱεροῦ κλήρου καί τοῦ εὐσεβοῦς λαοῦ τῆς ἱστορικῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως μας καί μέ ἀνέβασε στήν ὑψηλή καθέδρα τοῦ ἐπισκοπικοῦ ἀξιώματος.
Μοῦ ἀνέθεσε μιά ὑπεύθυνη Διακονία καί μοῦ ἐμπιστεύθηκε ἕναν εὐαγῆ ἱερό κλῆρο καί ἕναν εὐσεβῆ καί φιλογενῆ λαό, γιά τον ὁποῖο ἀπό τήν πρώτη ἡμέρα τῆς ἀρχιερατικῆς μου ζωῆς ἀποφάσισα νά δώσω ὅλες μου τίς σωματικές καί πνευματικές δυνάμεις καί ὑποσχέθηκα, ἄν παραστεῖ ἡ ἀνάγκη, καί τή ζωή μου νά θυσιάσω.
Στό διάστημα αὐτό, τό ὁποῖο εἶναι πολύ μεγάλο, ἔστω καί ἄν πέρασε πολύ γρήγορα «ὡς ἡμέρα μία», δοκίμασα πολλές πνευματικές χαρές, χωρίς νά ἀποσιωπῶ καί τίς ἀρκετές πικρίες, πού ἄλλωστε καί οἱ δύο εἶναι ἀναπόσπαστα συνδεδεμένες μέ τήν κάθε διακονία.
Δοκίμασα ἀνείπωτη χαρά, ὅταν, ἐνώπιον πολλῶν κληρικῶν καί πλήθους πιστῶν, χειροθετοῦσα ἤ χειροτονοῦσα νέους ἀνθρώπους, οἱ ὁποῖοι εἶχαν γεννηθεῖ μέ τήν ἱερατική κλίση, τήν ὁποία καί καλλιέργησαν μέ φροντίδα ἀνύστακτη, καί ἀποτελοῦσαν τούς ἐκλεκτούς τοῦ Θεοῦ καί τῆς κοινωνίας.
Δοκίμασα συγκίνηση ἀπερίγραπτη, ὅταν ἔκειρα μοναχούς καί μοναχές πού ἐπάνδρωσαν τά Μοναστήρια τῆς Μητροπόλεώς μας, τά στόλισαν μέ τίς πολλές ἀρετές τους μαζί καί μέ τήν πανεπιστημιακή μόρφωσή τους καί τά κατέστησαν πραγματικούς πνευματικούς πνεύμονες καί ἀκτινοβόλους φάρους καί ὑπήνεμα λιμάνια γιά τούς ποντοπόρους καί θαλασσοδαρμένους ταξιδιῶτες τῆς ζωῆς αὐτῆς.
Ξεχώρισα καί ἕνα μεγάλο ἀριθμό ἱερέων καί ὕστερα ἀπό ἀλλεπάλληλα σεμινάρια τούς ἐμπιστεύθηκα τούς χριστιανούς μας, οἱ ὁποῖοι κοντά στό πετραχήλι τους εὑρῆκαν τήν ἀνάπαυση καί τήν ἠρεμία τους, δοκίμασαν τή χαρά πού ὡς ἀμοιβή τούς προσέφερε ὁ Σωτῆρας μας γιά τήν εἰλικρινῆ τους μετάνοια καί εὑρῆκαν κοντά στό διακριτικό ἐξομολόγο τόν εἰλικρινῆ φίλο καί τό σωστό πνευματικό καθοδηγητή.
Πανηγύρισα 145 φορές τά ἐγκαίνια ἰσάριθμων ἱερῶν Ναῶν, ἐνοριακῶν, παρεκκλησίων καί ἐξωκκλησίων, μαζί μέ τούς ἀξιέπαινους κτίτορες καί συνδρομητές καί μέ ἕνα πλῆθος χριστιανῶν, οἱ ὁποῖοι σ΄αὐτές τίς ἐκδηλώσεις ἔτρεχαν χωρίς δισταγμό καί μέ ὁλόθυμη διάθεση γέμιζαν μέ τήν εὐλογία τοῦ Θεοῦ τήν καρδιά τους, ὅπως γέμιζε καί ὁ Ναός μέ τήν εὐλογία τοῦ Πατρός πού τόν οἰκοδόμησε, τοῦ Υἱοῦ πού τόν στερέωσε καί τοῦ ἁγίου Πνεύματος πού τόν ἁγίασε μέ τήν παρουσία του.
Δοκίμασα τή χαρά τοῦ πατέρα πού γεννᾶ καί παρακολουθεῖ μέ ἀγωνία καί ἐνδιαφέρον τήν ἀνάπτυξη καί τήν πρόοδο τοῦ παιδιοῦ του καί ὕστερα τό καμαρώνει γαμβρό ἤ νύμφη, ἀνδρόγυνο πού δημιουργεῖ τή δική του οἰκογένεια καί εὐλόγησα 432 γάμους, ἐνῶ στό ἴδιο διάστημα τῶν τριάντα ἐτῶν ἀναγέννησα στήν κολυμβήθρα τοῦ βαπτίσματος 253 παιδιά, ἀγόρια καί κορίτσια.
Συνόδευσα μέ τίς καθιερωμένες τελετές καί εὐχές τῆς ἐκκλησίας μας προσφιλῆ μας πρόσωπα μέχρι τήν τελευταία τους ἐπίγεια κατοικία καί ἦταν αὐτοί ἀδιακρίτως πτωχοί ἄνθρωποι, πολύτεκνοι γονεῖς, ὀρφανά παιδιά, σεβαστοί γέροντες, καταξιωμένοι ἐπιστήμονες, ἀξιωματοῦχοι καί ἰδιῶτες , εὐεργέτες καί εὐεργετηθέντες, κληρικοί καί λαϊκοί, γιατί πάντα εἶχα εὔηχο τό ἁγιογραφικά θεμελιωμένο σύνθημα τοῦ Ἀποστόλου Παύλου «χαίρειν μετά χαιρόντων καί κλαίειν μετά κλαιόντων».
Σέ μία πανστρατιά, πού ξέρει ἡ Ἐκκλησία μας νά δημιουργεῖ, ἀνέλαβα τήν πρώτη καί μεγάλη εὐθύνη τῆς δημιουργίας δεκατριῶν φιλανθρωπικῶν ἱδρυμάτων, γιά τά ὁποῖα θυσίασα ὕπνο, ἀνάπαυση μισθό, ἀκόμη καί τήν ὑγεία μου, προκειμένου οἱ ἐμπερίστατοι συνάνθρωποί μας, πού δέν εἶναι οὔτε ξένοι, οὔτε ἐχθροί μας ἀλλά ἀδελφοί μας, νά εὕρουν περίθαλψη, στέγη, τροφή, ἰατροφαρμακευτική ἐνίσχυση καί πρό πάντων στοργή καί συμπαράσταση στήν τρικυμιώδη ζωή τους.
Δοξάζω τόν πανάγαθο Θεό, γιατί Ἐκεῖνος δημιούργησε ἕναν παλλακωνικό συναγερμό ἀγάπης καί εὐαισθητοποίησης στίς καρδιές τῶν ἀνθρώπων, ὥστε σ΄αὐτά τά ἱδρύματα, πού ἀποτελοῦν τά στολίδια τῆς ἐπαρχίας μας, νά συναντηθοῦν ὅλοι οἱ ἄνθρωποι.
Ἀλήθεια! Τί νά σημειώσω πρῶτο καί τί δεύτερο σ΄αὐτή τήν ἐπιστολή μου, πού στέλνω σέ ὅλους σας καί θέλω νά ἔχει ἀποδέκτη καί τόν καθένα χωριστά;
Θέλω σ΄ὅλους νά εἰπῶ τή χαρά μου, νά ἐκφράσω τίς εὐχαριστίες μου γιά τή συνεργασία τήν ὁποία εἴχαμε ὅλα αὐτά τά χρόνια. Θέλω νά ἐκφράσω τήν εὐγνωμοσύνη καί στούς ὁμογενεῖς μας, πού τούς καμάρωσα στά φιλόξενα μέρη τῆς δεύτερης πατρίδας τους, ὅταν μέ φιλοξένησαν στίς ἐπισκέψεις μου, τις ὁποῖες γιά χάρη τους ἔκανα στήν Άμερική, στόν Καναδᾶ καί στή μακρινή Αὐστραλία.
Πολλοί μέ παροτρύνουν, ὅπως ἄλλωστε συνηθίζεται, νά ὀργανώσουμε ἑορταστικές ἐκδηλώσεις γιά τήν ἐπέτειο αὐτή τῆς τριακονταετοῦς διακονίας μου. Ὅμως ὅσο μπορῶ τούς ἀποτρέπω, διότι οὔτε ἡ ἐποχή εἶναι κατάλληλη γιά ἐκδηλώσεις καί πανηγυρισμούς, οὔτε αὐτά εἶναι ἐκεῖνα πού γεμίζουν τήν ψυχή μου.
Τήν ψυχή μου γεμίζει ἡ θεία λειτουργία, οἱ ἱερές ἀκολουθίες καί ἡ ἔμπρακτη ἐκδήλωση τῆς ἀγάπης μου σέ ὅλους καί αὐτά θά συνεχίσω νά τά κάνω μέ τή βοήθεια τοῦ Θεοῦ καί μέ τή συμπαράσταση ὅλων γιά ὅσα ἀκόμη χρόνια δώσει ὁ Θεός.
Πρός τούς Ἱερεῖς μου ἀπευθυνόμενος καί μέ αὐτή τήν ἐπιστολή μου, τούς λέγω νά μείνουν ἑδραῖοι καί ἀμετακίνητοι στήν ἔπαλξή τους καί στά καθήκοντά τους. Ὁ καθένας τους καί στίς δύσκολες στιγμές τῆς ζωῆς καί τῆς διακονίας του νά λέγει «Τοῦ γάρ Θεοῦ εἰμί ἐγώ». Εἶμαι τοῦ Θεοῦ καί δέ φοβᾶμαι τίποτα, τί νά φοβηθῶ, ὅταν στό πλευρό μου ἔχω τό Χριστό; Ἐπίσης, τούς παρακαλῶ στίς 31 Αὐγούστου νά τελέσουν τή θεία λειτουργία καί νά παρακαλέσουν τόν Πανάγαθο Θεό γιά τόν Ἐπίσκοπό τους, ὥστε νά μέ ἐλεήσει ἡ χάρη Του.
Τούς ἄρχοντες τοῦ Νομοῦ, μέ τούς ὁποίους ὅλα αὐτά τά χρόνια ἡ συνεργασία μας ἦταν ἄψογη καί ἰδανική, καί τόν εὐσεβῆ καί φιλογενῆ λαό μας παρακαλῶ νά σταθοῦν στά πόδια τους, νά κάνουν πιό μεγάλη τήν πίστη τους, γιά νά μήν παρασυρθοῦν στούς δύσκολους καί ἀποκαλυπτικούς καιρούς μας, ὅπως τά δένδρα ἐκεῖ πού φυσοῦν δυνατοί ἄνεμοι κάνουν πιό βαθιές τίς ρίζες τους, γιά νά μήν ξεριζωθοῦν.
Καί πρός τά παιδιά μας ἀπευθύνω θερμή καί στοργική παράκληση νά ζήσουν τή νεανική ζωή τους στό εὔκρατο κλῖμα τῆς Ἐκκλησίας μας, πού ἐπιτρέπει τή σωστή καί ἰδανική ἀνάπτυξή τους. Νά τήν ἀγαπήσουν σάν μητέρα, γιά νά ἔχουν τό Θεό Πατέρα. Στό χῶρο της θά μάθουν νά ἀγαποῦν ὄχι μόνο τούς φίλους καί συγγενεῖς τους ἀλλά καί τούς ἐπίβουλους ἐχθρούς τους. Θά μάθουν ἀπό τη φιλόστοργη μάνα, τήν Ἐκκλησία, ὅτι το ψωμί εἶναι γλυκό, ὅταν εἶναι ζυμωμένο μέ τόν ἱδρῶτα τους καί ὅτι ἡ κάθε ἀρετή ὅσο δυσκολοκατόρθωτη καί ἄν εἶναι, ὅσο καί ἄν περιφρονεῖται καί χλευάζεται ἀπό μερικούς γιά λίγο ἤ πολύ καιρό, ἐν τούτοις τή θαυμάζει καί ὁ ἐχθρός μας.
Ἡ Ἐκκλησία μας θά τούς μάθει ποιούς ἀγῶνες νά προτιμοῦν, γιατί πολλά παιδιά παίρνουν ἄριστα στό στίβο καί μηδενίζονται στή ζωή. Θά τούς μάθει ὅτι εἶναι πιό ὡραῖο τό χέρι πού ἐργάζεται, πού χρησιμοποιεῖται, γιά νά βοηθήσει τόν ἀδύναμο γέρο καί τό μικρό παιδί, πού σταυρώνει τό σῶμα, κάνοντας τό σημεῖο τοῦ σταυροῦ ἀπό ἐκεῖνο τό χέρι πού κλέβει, πού τραυματίζει τόν ἀντίπαλό του, πού διαπράττει ἐγκληματικές πράξεις.
Ἠ Ἐκκλησία μας θά τούς μάθει ὅτι ἀπό τά «χρυσά πόδια» τῶν ποδοσφαιριστῶν εἶναι προτιμότερα ἐκεῖνα πού βαδίζουν σταθερά στό δρόμο τῆς ἀρετῆς καί ὁδηγοῦν τόν ἄνθρωπο στόν τόπο τῆς λατρείας τοῦ Θεοῦ ἤ στό σπίτι τοῦ πάσχοντα συνανθρώπου μας.
Πατέρες μου, ἀδελφοί μου καί παιδιά μου,
Ὅλους σᾶς τιμῶ καί ὑπερβαλλόντως ἀγαπῶ. Γιά τήν προκοπή καί εὐτυχία ὅλων σας προσεύχομαι καί θά συνεχίσω νά τό κάνω ὅσο τά μάτια μου θά ἔχω ἀνοικτά καί θά λειτουργεῖ σωστά τό μυαλό μου.
Γιά τήν πνευματική σας πρόοδο καί γιά τήν ἐξασφάλιση τῶν προϋποθέσεων γιά τή σωτηρία τοῦ καθενός θά ἀγωνίζομαι.
Εἶμαι ἕτοιμος ταπεινά νά ἐπαναλάβω τά λόγια τοῦ ἱεροῦ Χρυσοστόμου καί μέ αὐτά νά κλείσω τήν καρδιακή μου αὐτή ἐπιστολή. «Σχισθείην εἰς μυρίους» ἔλεγε ὁ Μεγάλος τῆς Ἐκκλησίας Πατέρας καί Διδάσκαλος, δηλαδή νά γίνω γιά χάρη σας χίλια κομμάτια. Αὐτό ἐπιθυμῶ καί ἐγώ καί, γιά νά μπορῶ νά τό κάνω, προσευχηθεῖτε, σᾶς παρακαλῶ, μέ τήν ψυχή σας γιά τόν Ἐπίσκοπο καί πατέρα σας, ὥστε νά τελειώσει αἰσίως τό δρόμο πού ξεκίνησε πρίν ἀπό τριάντα χρόνια ἐδῶ, νά κρατήσει σάν σημαία καί λάβαρο καθαρό τό ράσο πού φόρεσε πρίν ἀπό σαράντα ἕξι χρόνια καί ν΄ἀγωνισθεῖ μέ ὁλοκάρδια διάθεση, προκειμένου νά ἀναδειχθεῖ τῶν ἁγίων μιμητής.
Θερμός εὐχέτης σας
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
Είθε ο Κύριός μας να ενισχύει, ενδυναμώνει και καθοδηγεί τον άξιο Μητροπολίτη και Πατέρα μας για πολλά – πολλά ακόμα χρόνια, προς όφελος της Εκκλησίας και του λαού, ώστε να συνεχίσει με το ίδιο σθένος και την ίδια αμείωτη ένταση την διακονία του.
Άξιος!!!
Βy: http://www.immspartis.gr/?p=6192
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου