Ομοιοπαθητική Ιατρική και Ορθοδοξία

Γράφει ο Δημήτρης Πλατανίτης
Ψυχίατρος ( Θεσσαλονίκη )
Από Ανθούσα(Ζέζα) Ιθώμης ΜεσσηνίαςΗ Ομοιοπαθητική Ιατρική εισήχθη στη Βόρειο Ελλάδα μέσω του Αγίου Όρους και μάλιστα μέσω της Ιεράς Μονής Αγίου Παντελεήμονος, αυτής που λέγεται «Ρωσικό Μοναστήρι». Την άσκησαν μοναχοί προερχόμενοι από την Ρωσία από τα τέλη του 19ου αιώνα. Η Μονή αυτή ίδρυσε 3 Νοσοκομεία. Ειδικότερα ένα Νοσοκομείο στην Θεσσαλονίκη, το λεγόμενο «Ρωσικό», το μετέπειτα Δημόσιο Μαιευτήριο θεσσαλονίκης. Ακόμη στο Άγιο Όρος υπήρχε Φαρμακείο Ομοιοπαθητικής, όπου παρασκευάζονταν τα ομοιοπαθητικά φάρμακα. Μάλιστα για να υπάρχει αυτοδυναμία καλλιεργούνταν και πολλά βότανα που χρησιμοποιούνταν στην φαρμακευτική.
Στη μονή υπάρχει ιδιαίτερο διαμέρισμα, όπου παρασκευάζονταν τα ομοιοπαθητικά φάρμακα.Το ότι η Ομοιοπαθητική Ιατρική ασκείτο στην Ορθόδοξη Ρωσία επιβεβαιώνεται και στο βίο του Στάρετς Αγίου Ιωσήφ της Όπτινα, που εξέδωσε σε βιβλίο το γυναικείο μοναστήρι του Αγίου Αμβροσίου στο Καζάν το 1911 (Μετάφραση - Επιμέλεια Πέτρου Μπότση, Αθήνα 1995). Ο Στάρετς Ιωσήφ (Ιβάν Ευθύμοβιτς Λιτόφκιν) γεννήθηκε στις 2 Νοεμβρίου το 1837 και απεβίωσε στις 9 Μαΐου 1911.Στη σελίδα 241 της Ελληνικής έκδοσης του βιβλίου αυτού αναφέρεται ότι ο Αγιος «....Υπόφερε πολύ από δίψα. Από τον πυρετό το στόμα του ήταν τελείως στεγνό και συχνά ζητούσε να πιει λίγο νερό. Μερικές φορές ζητούσε από τον μοναχό που τον πρόσεχε να βάλει στο νερό και λίγες σταγόνες από ομοιοπαθητικά φάρμακα. Επίσης στο βιβλίο του Αγίου Συμεών Κολμογκόρωφ: Γέροντας Γαβριήλ ο Αναχωρητής (1844-1915), που επίσης μετέφρασε στα Ελληνικά ο Πέτρος Μπότσης.Στην Ελληνική έκδοση, σελίδες 180-181 διαβάζουμε: «Αργότερα ο π. Γαβριήλ άρχισε να χρησιμοποιεί συχνά ομοιοπαθητικά φάρμακα. Έδινε κάψουλες και χάπια σε αρρώστους και πολλοί θεραπεύονταν από σοβαρές και πολύπλοκες αρρώστιες. Πίστευε στην Ομοιοπαθητική και την χρησιμοποιούσε κι ο ίδιος. Οι άνθρωποι που τον επισκέπτονταν για να του ζητήσουν βοήθεια ακολουθούσαν τη θεραπεία που τους σύστηνε Ο π. Γαβριήλ συνδύαζε τα ομοιοπαθητικά φάρμακα με τον παρηγορητικό και καθοδηγητικό λόγο ....»
Ο οσιολογιότατος και πολυγραφότατος Αγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης, ο πιο αυστηρός της ορθοδοξίας άγιος, (που ανθολόγησε την Νομολογία της ορθοδόξου Ανατολικής Εκκλησίας στο «Πηδαλίων») γράφει στο βιβλίο του «Εορτοδρόμιον» (Εκδοσης Ορθοδόξου Κυψέλης - Θεσσαλονίκη, τόμος Α, σελίδα 176): Δυο είδη ιατρείας μεταχειρίζονται οι των σωμάτων άριστοι ιατροί. Διότι αυτοί ή τα εναντία ιατρέουσι με τα εναντία ....ή τα όμοια ιατρέουσι με τα όμοια .... Τοιουτοτρόπως ο των ψυχών και των σωμάτων Ιατρός Κύριος δυο είδη ιατρείας εμεταχειρίσθη εν τη προς ημάς ενσάρκω αυτού επιδημία. Αλλά και ο Αγιος Ιωάννης της Κλίμακος αναφέρει: «Κι είδα άλλους (ασθενείς) να ταλαιπωρούνται κι αυτοί από ασθένεια και με αυτή, σαν κάποιο επιτίμιο, να απαλλάσσονται από κάποιο πάθος της ψυχής τους. Και δόξασα Εκείνον που με τον πηλό καθάρισε το πηλό» (Κλίμαξ, Λόγος κστ' παράγραφος 16).
Επίσης ο Αγιος Συμεών ο νέος θεολόγος γράφει: «και ποίον είναι αυτό το υπερφυές και υπερούσιων, του οποίου η δύναμις έχει να ενεργήσει την υγείαν; Είναι ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός ο θεάνθρωπος δια να θεραπεύσει με το όμοιον το όμοιον...» (Συμεών του νέου θεολόγου «Τα ευρισκόμενα», Τόμος Έκτος, έκδοση Β.Ρηγοπούλου, σελίδα 54α). Βλέπουμε λοιπόν, ότι ο νόμος των ομοίων απαντάται συχνά στα κείμενα της Ορθοδοξίας, για να ερμηνεύσει την δράση των Αγίων Αποστόλων ή ακόμη και του ίδιου του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού. Έτσι στην Α' επιστολή προς Κορινθίους, θ 20-22, ο Απόστολος Παύλος αναφέρεται στον «ομοιοθεραπευτικό» τόπο αντιμετώπισης των ανθρώπων: «... και εγενόμην τοις Ιουδαίοις ως Ιουδαίος, ίνα Ιουδαίους κερδίσω, τοις υπό νόμον ως υπό νόμον, ίνα τους από νόμον κερδίσω, τοις ανόμοις ως άνομος ...ίνα κερδίσω άνομους. Εγενόμην τοις ασθενέσιν ως ασθενής, ίνα τους ασθενείς κερδίσω, τοις πάσι γέγονα τα πάντα, ίνα πάντως τινάς σώσω».
Ο Αγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος αναφέρει: «ο Κύριος δι' ημάς άνθρωπος εγενέτο, ίνα τω ομοίω ιάσηται, τη ψυχή την ψυχήν, τη σαρκί την σάρκα. Όντως ο Κύριος διεκήρυξε: «Εγώ ειμί η ζωή». Όμως δεν νικά τον θάνατο ως ζωή, αλλά «θανάτω Θάνατον επάτησεν, ίνα το ομοίω το όμοιον ιάσηται».Τέλος και ο Αγιος Μάξιμος ο Ομολογητής αναφέρεται στον νόμο των ομοίων: «...Εν τω μυστηρίω της θείας οικονομίας μανθάνει ο νους μίαν θαυμαστήν και ξενότροπον Επιστήμην Ιατρικής, διότι βλέπει εις αυτήν να μην ιατρέθονται τα ενάντια δια των εναντίων, καθώς οι νόμοι και των Ιατρών και των φυσικών να διορίζονται, αλλά μάλλον να ιατρεύωνται τα όμοια δια των ομοίων. Θεωρεί γαρ ότι δια της πτώχειας του θείου λόγου ιατρεύθη η ιδική μας πτώχεια, δια του πάθους Αυτού ιατρεύθησαν τα πάθη ημών, δια του θανάτου Αυτού ο ιδικός μας θάνατος και δια της Αυτού φθοράς η ιδική μας εθεραπεύθη φθορά».Μελετώντας την Αγία γραφή και τα Πατερικά κείμενα βρίσκουμε πάνω από 80 αναφορές στον Νόμο των Ομοίων και την Ομοιοθεραπευτική. Πουθενά τα ορθόδοξα κείμενα δεν στρέφονται κατά της Ομοιοπαθητικής. Η κατά της Ομοιοπαθητικής Βιβλιογραφία είναι μόνον από άσχετους δυτικούς Ψευτοχριστιανούς, που χρηματίζονται από άτομα, των οποίων θίγονται τα συμφέροντα και από αμόρφωτους που πολεμούν «παν ό,τι Ελληνικόν».