Απεδήμησεν εις Κύριον στις 31/03/2012 ο ηγούμενος της Ιεράς Μονής του Οσίου Δαυίδ Ευβοίας,Γέροντας Κύριλλος. Ήταν μια Οσιακή μορφή που κοντά του έβρισκαν παρηγοριά και στήριγμα χιλιάδες πιστών από ολόκληρη την Ελλάδα και όχι μόνο.
Πριν λίγα χρόνια τον είχαμε υποδεχθεί στη Βαλύρα, επικεφαλής της συνοδείας μοναχών από την εν λόγω Μονή, όπου μετέφερε για προσκύνημα στη γενέτειρά μας Ιερά λείψανα του ιδρυτή της Μονής, Οσίου Δαυίδ.
Ως γνωστόν τεμάχιο εκ των Ιερών αυτών λειψάνων παρέμεινε στον νεόδμητο Ιερό Ναό των Αγίων Κωνσταντίνου & Ελένης, Αγίου Νεκταρίου και Οσίου Δαυίδ, Βαλύρας. Η προσφορά του μακαριστού πλέον γέροντος Κυρίλλου και της Ιεράς Μονής του στην οικοδόμηση του Ναού αυτού, που αποτελεί Ιερό κόσμημα για την Βαλύρα, υπήρξε μεγάλη.Σημαντικό μέρος των οικοδομικών υλικών ήταν δική του προσφορά και της συνοδείας του.
Στην εξόδιο ακολουθία παραβρέθηκε μετά της οικογενείας του και ο αντιδήμαρχος της Δ.Ε Ιθώμης του Δήμου Μεσσήνης κ.Αναστάσιος Ν.Ηλιόπουλος, ο οποίος ήταν πνευματικό τέκνο του εκλιπόντος.
Δείτε στην συνέχεια φωτογραφικό υλικό και ένα μικρό αφιέρωμα στη μνήμη του, γραμμένο από ένα ανώνυμο πνευματικοπαίδι του.
Να έχετε χαρά, να έχετε χαρά….
Ήταν τα πρώτα λόγια του π. Κυρίλλου που άκουσα πριν πολλά χρόνια όταν πρωτοεπισκεύθηκα την Ιερά Μονή του Οσίου Δαυίδ, ενώ ζούσε ο άγιος γέροντας Ιάκωβος…ο “με συγχωρείτε”!
Ένας κοντούλης γεροδεμένος ιερομόναχος με κατακόκκινα μάγουλα, με ένα χαμόγελο διάπλατο, με μια ματιά που έφτανε ως το μεδούλι της ψυχής, φορώντας μια ποδιά της κουζίνας τότε πριν αρκετά χρόνια πέραν από δεύτερος ιερέας στο μοναστήρι μετά τον γέροντα, αλλά και μάγειρας και αρχοντάρης μας έδωσε ένα κελί προκειμένου να μείνουμε.
Πολλές φορές πήγαμε στον Όσιο Δαυίδ αυτό το ευλογημένο και φιλόξενο μοναστήρι της Εύβοιας. Παράδειγμα και υπόδειγμα μοναστηριού, ο κάθε πιστός αισθάνεται ότι είναι στην εκκλησία αλλά ταυτόχρονα ότι είναι και στο σπίτι του.
Διάχυτη η αγάπη των μοναχών, διάχυτη και η αγιοσύνη του τόπου. Πρώτος πότισε τον τόπο ολόκληρο με αγάπη και καλοσύνη ο όσιος Δαυίδ, συνέχισε ο γέροντας Ιάκωβος το ίδιο έκανε και ο γέροντας Κύριλλος.
Ευλογημένος τόπος. Άγιος τόπος. Ένας μικρός Παράδεισος.
Παράδεισος και η ψυχή του Αγίου γέροντα Κυρίλλου, προς όλους όσους τον πλησίαζαν. Προς όλους είχε ένα καλό λόγο, μια καλή κουβέντα. Έδινε φως στο σκοτάδι, Ελπίδα και παρηγοριά στην απελπισία.
Ο γέροντας…
-Θα με πας στη Δάμια (χωριό) να λειτουργήσω;
-Θα σε πάω γέροντα, πες μου πότε.
Η λειτουργία, απλή, μυσταγωγική, θεία. Όλοι οι επουράνιοι επισκέπτες ήταν ολόγυρα, γευόσουν και συ λίγο απ’ αυτό που ο γέροντας γευόταν, το χάριζε δωρεάν…σαν ευλογία.
Για όλους νοιαζόταν.
Για τους μεγάλους, τους μικρούς, τα παιδιά και τα εγγόνια του καθενός…ρωτούσε για όλους. Ευχόταν για όλους.
Δεν μπορούσε να γίνει διαφορετικά. Στην μεγάλη από αγάπη καρδιά του χωρούσαν όλοι.
Καθόταν πολλές φορές στην είσοδο της μονής σε μια πλαστική καρέκλα και έβλεπε τον κόσμο που ερχόταν να προσκυνήσει στο μοναστήρι.
Να και ο Βασίλης μουρμούριζε…και σε λίγο τον πλησίαζε ο κυρ-Βασίλης.
-Την ευχή σου γέροντα.
-Καλώς τον Βασίλη,πως πάει το παιδί, του έπεσε ο πυρετός; ρωτούσε ο γέροντας.
-Καλά είναι τώρα γέροντα, αφού το σταύρωσε ο πατήρ… συνήλθε.
- Ο Άγιος Δαυίδ έκανε το θαύμα του , μονολογούσε ο γέροντας.
-Για πες μου τι κάνεις, τι έφτιαξες με το χωράφι; ρωτούσε ξανά ο γέροντας.
-Τι να κάνω γέροντα, το όργωσα και έβαλα βίκο φέτος, του απαντούσε και του φιλούσε με σεβασμό το χέρι μπαίνοντας στο μοναστήρι.
Να και ο κυρ-Κώστας μουρμούριζε πάλι ο γέροντας και σε λίγο ερχόταν χαμογελώντας ο κυρ-Κώστας
-Καλησπέρα γέροντα.
-Καλώς τον Κώστα, τι έγινε το έφτιαξες το αυτοκίνητο;
-Το έφτιαξα γέροντα, είχε βλάβη στη μηχανή.
- Σου πήραν πολλά; έλεγε πάλι ο γέροντας;
-Μπα, ήταν ένας γνωστός μου δεν μου πήραν πολλά, απαντούσε και προχωρούσε μέσα στο μοναστήρι φιλώντας με σεβασμό το χέρι του.
Να και η Βασιλική μουρμούριζε πάλι ο γέροντας πλησιάζοντας από μακριά μια αγρότισσα γριούλα.
-Καλησπέρα γέροντα, του είπε η κυρα-Βασιλική
-Καλώς την Βασιλική, τι κάνει η κατσίκα σου; Πήρε τα πάνω της καθόλου;
-Καλά είναι γέροντα, τώρα την προσέχουμε ακόμη να γιάνει, είπε η γριούλα και μπήκε στο μοναστήρι.
Για τους ανθρώπους, τα χωράφια, τα ζώα…για όλους και για όλα νοιαζόταν ο γέροντας. Νοιαζόταν για τον πόνο, για τον κόπο, για το πρόβλημα του καθενός, έκανε το πρόβλημά μας πρόβλημά του και αυτό το έκανε προσευχή προς το Θεό.
Πούλμαν προσκυνητών επισκεπτόταν το μοναστήρι, απ’ όλη την Ελλάδα, αλλά και από την Κύπρο, όλοι ζητούσαν από τον γέροντα μια ευχή, μια προσευχή!
Η εξομολόγηση ώρες ολόκληρες…χρόνια πολλά. Ακόμη και από το κρεβάτι του πόνου σηκωνόταν, πήγαινε στο εκκλησάκι εκεί στον Άγιο Χαράλαμπο και εξομολογούσε. Διέκοπτε μερικές φορές την εξομολόγηση προκειμένου να κάνει ένεση ινσουλίνης και μετά συνέχιζε απτόητος.
Ταλαιπωρήθηκε από πολλές ασθένειες μέχρι τέλους.
Όμως τις υπέφερε, τις υπόμεινε, άλλωστε ήξερε από δύσκολα πράγματα, ήταν αγωνιστής!
Σήμερα όμως αναχώρησε, πήγε στον ουρανό να συναντήσει τον άλλο γέροντα, τον Άγιο γέροντα Ιάκωβο, τον γέροντά του.
Αύριο είναι η εξόδιος ακολουθία του. Ο κόσμος πολύς, η αγάπη όλων μας δεδομένη, η δική του αγάπη όπως ΠΑΝΤΑ…απλόχερη!
Στο καλό γέροντα, καλό ταξίδι να’χεις, και από την πολύ την δόξα που θα απολαμβάνεις, αυτή που σου χάρισε ο Θεός, μη μας ξεχνάς από εκεί που θα’σαι. Να μας θυμάσαι!
ένας από τους παλιούς σου γνώριμους
Πηγή: εδώ
Φωτογραφίες απο την εξόδιο ακολουθία του Γέροντος Κυρίλλου στην Ιερά Μονή Οσίου Δαυίδ
Μεσίστιες οι σημαίες σήμερα στην Ιερά Μονή του Οσίου Δαυίδ στην Εύβοια.
Σήμερα το μοναστήρι κηδεύει τον γέροντα του...τον παππούλη του
όπως συχνά - πυκνά αποκαλούσαν τον γέροντα Κύριλλο.
Αρχιερείς, ιερείς, μοναχοί, κόσμος πολύς! Ολοι μαζευτήκαμε για να χαιρετήσουμε τον
γέροντα...τον παππούλη μας.
Να έχετε χαρά, να χαίρεστε μας έλεγε συχνά. Μας το τόνιζε!
γή ξεκίνησε,
η πομπή γύρισε δυο φορές γύρω από τον ναό,
οι μοναχοί της μονής,
τώρα κουβαλούν στους ώμους των...
τώρα κουβαλούν στους ώμους των...
αυτόν που τους στήριζε,
αυτόν που τους συμβούλευε,
τον πνευματικό τους πατέρα,
τον παππούλη τους,
αλλά και παππούλη μας!
Καλό ταξίδι γέροντα .
Το Οτε κατήλθες προς τον θάνατο και το Χριστός Ανέστη δεν έλειψαν από τα χείλη όλων μας και οι καμπάνες άρχισαν να χτυπούν από πένθιμα...χαρμόσυνα.
Ετάφη στην αυλή της μονής, δίπλα στο ιερό, κοντά στον άλλο μεγάλο γέροντα τον
Άγιο γέροντα Ιάκωβο
Πλήθος λουλούδια και κεριά αναμμένα άρχισαν να στολίζουν αγαπητικά τον τάφο του,
τον τάφο του παππούλη με το μεγάλο χαμόγελο και την ζεστή καρδιά που χωρούσε όλους, όσοι προσέτρεχαν κοντά του!
Στο εκκλησάκι αυτό στον Άγιο Χαράλαμπο ο γέροντας Κύριλλος εξομολογούσε επί χρόνια πλήθος πονεμένων ανθρώπων.
Η εξόδιος ακολουθία τελείωσε και ο κόσμος...
...πήρε τον δρόμο της επιστροφής
Καλό ταξίδι παππούλη, καλό ταξίδι
και όπως μεσίτευες στον Κύριο για όλους μας στη γή, μεσίτευε και πρέσβευε από εκεί ψηλά που τώρα είσαι.
Ένας παλιός σου γνώριμος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου