Ο δραστήριος και αρτίως συντονισμένος Σύλλογος Γυναικών Βαλύρας, με πρόεδρο την κα Ελένη Τσιλίκα, πραγματοποίησε το Πασχαλινό παζάρι του με επιτυχία, στην αίθουσα του παλιού Δημαρχείου Ιθώμης στη Βαλύρα , Κυριακή , 30 Μαρτίου 2025 και ώρα 17:00.
Οι Πασχαλινές λαμπάδες , που με πολύ φαντασία και καλαισθησία ετοίμασαν οι δημιουργικές γυναίκες της Βαλύρας, έλκυσαν την προσοχή των επισκεπτών και επέφεραν αξιοπρόσεκτο κέρδος στον Σύλλογο.
«Εἰ δύνασαι πιστεῦσαι, πάντα δυνατὰ τῷ πιστεύοντι.» Ὁ λόγος αὐτὸς δὲν εἶναι ἑνὸς ἁπλοῦ ἀνθρώπου, ἀλλὰ τοῦ Θεανθρώπου. Μόνον Ἐκεῖνος, «ὁ ἐτάζων νεφροὺς καὶ καρδίας» εἶναι σὲ θέση νὰ γνωρίζῃ τὴν πνευματικὴ κατάσταση τοῦ κάθε ἀνθρώπου. Καὶ ἐπειδὴ διαπιστώνει ὅτι ὅλοι μας, λίγο – πολύ, χωλαίνουμε στὰ πνευματικὰ θέματα, μᾶς «προκαλεῖ» τοὐλάχιστον νὰ τὸ παραδεχτοῦμε.
Αὐτὸ κάνει καὶ μὲ τὸν πατέρα τοῦ δαιμονισμένου νέου τοῦ Εὐαγγελίου (Μάρκ. θ’ 17-31). Ὡς σοφὸς παιδαγωγὸς καὶ ἄριστος καρδιογνώστης τὸν καλεῖ διακριτικὰ νὰ παραδεχθῆ ὅτι γιὰ τὸ προσωπικὸ καὶ οἰκογενειακό του μαρτύριο εὐθύνεται (καί) ἡ ἀνεπαρκής του πίστη.
Φωτό: κα Μαρία Φωτεινού-Χρηστάκη
Θαυμαστὴ ὑπῆρξε, πράγματι, ἡ πίστη τῶν ἀγωνιστῶν τοῦ ’21, ποὺ ἦταν στενὰ συνυφασμένη μὲ τὴν ἀγάπη των γιὰ τὴν πατρίδα. Ἡ πίστη, μάλιστα, γι’ αὐτοὺς εἶχε πρωταρχικὴ σημασία. Ὁ θρυλικὸς Γέρος τοῦ Μωριᾶ, στὸν λόγο του στὴν Πνύκα, προτρέπει τοὺς νέους νὰ φυλάξουν καὶ νὰ στερεώσουν τὴν πίστη, ὅπως ἐκεῖνοι, οἱ παλαιοὶ ἀγωνιστές, «ὅταν ἔπιασαν τὰ ἄρματα, εἴπαν πρῶτα ὑπὲρ πίστεως καὶ ἔπειτα ὑπὲρ πατρίδος». Καὶ ὁ ἡρωϊκὸς Μακρυγιάννης, πρὶν ἀπὸ τὴν κρίσιμη μάχη στοὺς Μύλους, διαμηνύει στοὺς ξένους ποὺ τὸν συμβούλευαν νὰ ὑποχωρήσῃ μπροστὰ στὸν πανίσχυρο Ἰμπραήμ: «Ὅταν σηκώσαμε τὴν σημαία ἐναντίον τῆς τυραγνίας, ξέραμε ὅτι εἴμαστε ἀδύνατοι, …κι ἄν πεθάνομεν, πεθαίνομεν διὰ τὴν πατρίδα μας, διὰ τὴν θρησκείαν μας…κι ὁ Θεὸς βοηθός».
Φωτογραφίες: κα Μαρία Φωτεινού-Χρηστάκη
Η λεβεντογυναίκα (Μαρία Χρηστάκη), του ανδρειωμένου κυρ Θανάση (Βασίλη Κότσιαρη), τη φοβερή και τρομερή νύχτα, λίγο πριν την έναρξη της επανάστασης του 1821, μαζί με τις δύο ομορφοκόρες τους, τη Λενιώ (Μελίσσα Νέλη) και τη Μαριώ (Μαριάνθη Χρονοπούλου), κάλεσαν στο σπίτι τους Προεστούς να μιλήσουν για την ποθητή λευτεριά και την αιματηρή απόκτησή της... Ομόφωνα, με φόβο Θεού και ελπίδα στην καρδιά, αποφάσισαν να πολεμήσουν για την Πατρίδα. Αυτό ήταν ένα από τα θεατρικά δρώμενα της 25ης Μαρτίου 2025, που θα μείνει ανεξίτηλο στη μνήμη μας και στα λαογραφικά μας δεδομένα.
Τόσο το Δημοτικό Σχολείο Βαλύρας όσο και το νηπιαγωγείο- συντονίστηκαν οι μικροί μαθητές ντυμένοι με εθνικές ενδυμασίες και παρέλασαν κρατώντας τέλεια τεντωμένη την Ελληνική σημαία- μάγεψαν τα πλήθη και απέσπασαν πολλά χειροκροτήματα.
Περιγραφή
Τα θεμέλια της πρώτης ελληνικής Κοινότητας στη Μασσαλία μπαίνουν το 1820 με την ίδρυση της ελληνορθόδοξης Εκκλησίας από εμπόρους, κυρίως Χιώτες, εγκατεστημένους ήδη μόνιμα στο λιμάνι. Η Κοινότητα ενδυναμώνεται με τη σταδιακή άφιξη άλλων εμπόρων από την Κωνσταντινούπολη και τα Ιόνια νησιά, γίνεται σύντομα σημαντικό μέλος της ελληνικής επιχειρηματικής διασποράς και επιβάλλεται στην οικονομική και κοινωνική ζωή της πόλης. Στις αρχές του 20ού αιώνα, μέλη των ίδιων πάντα αρχοντικών εμπορικών οικογενειών διοικούν την Κοινότητα και την ελληνορθόδοξη Εκκλησία.
Μετά το 1916, η σύνθεση και η κοινωνικοοικονομική διαστρωμάτωση της τοπικής ελληνικής διασποράς μεταβάλλονται ριζικά από διαδοχικά κύματα προσφύγων και μεταναστών. Αμφίδρομες σχέσεις και αλληλεπιδράσεις δημιουργούνται μεταξύ των κυρίων συνιστωσών της νέας πολυπληθούς και ετερογενούς παροικίας, οι οποίες εκφράζονται ανάλογα με τις ιστορικές συνθήκες και τα πρόσωπα, διαταράσσουν την κοινωνική συνοχή της και συντελούν αναπόφευκτα στην τελική και πλήρη διαφοροποίησή της.
«Χαίροις ὁ ζωηφόρος Σταυρός…ἡ θύρα τοῦ Παραδείσου, ὁ τῶν πιστῶν στηριγμός, τῆς Ἐκκλησίας τὸ περιτείχισμα», ψάλλει ὁ ὑμνωδὸς κατὰ τὴν μεσονηστίσιμο Κυριακὴ τῆς Σταυροπροσκυνήσεως. Ζωηφόρο ἀποκαλεῖ τὸν Σταυρὸ καὶ ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, διότι χάρη στὸν καρπὸ τοῦ Σταυροῦ, στὴν γεύση δηλαδὴ τοῦ «ξύλου τῆς ζωῆς», τοῦ Χριστοῦ, γευτήκαμε ὅλοι ἐμεῖς, οἱ ἀπόγονοι τῶν πρωτοπλάστων, ὄχι τὴν πικρὰ γεύση τοῦ θανάτου ἀλλὰ τὴν γλυκιὰ ἡδονὴ τῆς ζωῆς.
Ὁ Σταυρός, λοιπόν, μὲ τὴν ἄνοδο τοῦ Κυρίου πάνω Του, ἀνανοηματοδοτεῖται καὶ ἀπὸ σύμβολο θανάτου γίνεται σύμβολο τῆς ζωῆς, ἀπὸ σύμβολο ἐσχάτης ταπεινώσεως καὶ ἐξευτελισμοῦ γίνεται σύμβολο ἀνορθώσεως καὶ τιμῆς, ἀπὸ φονικὸ ὄργανο γιὰ τοὺς ἁμαρτωλούς γίνεται ὄργανο σωτηρίας γιὰ τοὺς μετανοοῦντες, καὶ ἐν τέλει σύμβολο λυτρώσεως καὶ ἀναστάσεως!
Μὲ τὴν φράση αὐτὴν ξεκινοῦν οἱ Γ’ Χαιρετισμοὶ στὴν Ὑπεραγία Θεοτόκο, τὴν Παναγία Μητέρα μας. Ὡς πρὸς τὸ περιεχόμενο, οἱ 12 Οἴκοι ἀπὸ τὸ Ν ἕως τὸ Ω, ἡ Γ’ δηλαδὴ καὶ ἡ Δ’ Στάση τῶν Χαιρετισμῶν, ἀναφέρονται στὸ κοσμοσωτήριο ἔργο τῆς Ἐνσαρκώσεως τοῦ Κυρίου καὶ στὴν μεγάλη βοήθεια ποὺ προσφέρει ἡ Θεοτόκος στὸ ἔργο αὐτό.
Μὲ τὴν ἐμφάνιση τῆς νέας κτίσεως, ποὺ ἐγκαινίασε ὁ Κτίστης καὶ Δημιουργὸς μὲ τὴν Ἐνανθρώπησή Του, μᾶς δείχνει, χωρὶς νὰ μᾶς ἐπιβάλλῃ, τὸν τρόπο τῆς δικῆς μας ἀναγεννήσεως, ἐὰν φυσικὰ ἀκολουθήσωμε τὸν δρόμο ποὺ μᾶς ὑποδεικνύει. Ἐκεῖνος κατεβαίνει ἀπὸ τὸν οὐρανό, γίνεται ἄνθρωπος «διὰ τὴν ἡμῶν σωτηρίαν», «ἵνα τὸν ἄνθρωπον Θεὸν ἀπεργάσηται», ἡ δὲ Παναγία εἶναι ἐκείνη «δι’ ᾗς νεουργεῖται ἡ κτίσις».
Στην Ιερά Μονή Βουλκάνου, σε άκρως κατανυκτική ατμόσφαιρα, τελέστηκαν οι Γ΄ Χαιρετισμοί προς την Υπεραγία Θεοτόκο, χοροστατούντος του πανοσιολογιωτάτου ηγουμένου, κ. Προκοπίου. Άκρως ελπιδοφόρο είναι το γεγονός ότι προσήλθαν αρκετοί πιστοί, και πληρώθηκε ο χώρος του καθολικού. Επίσης, ο ανδρικός πληθυσμός είχε την πρωτοκαθεδρία, σε αντίθεση με τους ενοριακούς ναούς, όπως της Βαλύρας, που συνήθως προσέρχονται περισσότερο γυναίκες στους Χαιρετισμούς....Όλοι έψαλαν από καρδιάς τη Υπερμάχω Στρατηγώ τα νικητήρια και την Ωραιότητα της Παρθενίας σου ... Περιχαρείς και πνευματικά οικοδομημένοι , με λυτρωτικά χαμόγελα, αποχώρησαν μετά την απόλυση.
Η Κεχαριτωμένη Βουλκανιώτισσα, σε όλο το θείο Της μεγαλείο, μεγάλη έκπληξη επεφύλαξε στους πιστούς που την προσκύνησαν... Ολόχρυση , σε υπερφυσικό-μη ορατό ,με τους φυσικούς οφθαλμούς, επίπεδο, εξήλθε της ιεράς εικόνος Της, και ευλόγησε φωτίζοντας τα πρόσωπα των πιστών τέκνων Της , που κωπηλατούν στα σκοτάδια της αμαρτίας του καθημερινού βίου, έχοντας την Αγία Μητέρα ολόκληρης της Μεσσηνίας, ως φάρο ζωής, ακαθαίρετο καταφύγιο, και οδηγό σωτηρίας. Ανάλογα με το στάδιο της πνευματικής προόδου του κάθε πιστός, βίωσε τη δική του, μοναδική εμπειρία, προσκυνώντας τη Βασίλισσα των ουρανών στην Ιερά Μονή Βουλκάνου.
Φωτό: Βήμα Ορθοδοξίας
«Ὀρθοδοξίας φωστῆρα», «Ἐκκλησίας στήριγμα», «θεολόγων ὑπέρμαχον ἀπροσμάχητον», ἀποκαλεῖ ὁ ὑμνογράφος τὸν Γρηγόριο Παλαμᾶ, τὸν Ἅγιο ποὺ τιμᾶ ἡ Ἐκκλησία μας τὴν Β’ Κυριακὴ τῶν Νηστειῶν, ὄχι γιὰ τὴν μνήμη τῆς κοιμήσεώς του (+14 Νοεμβρίου), ἀλλὰ γιὰ τὴν προσφορά του στὴν στήριξη τῆς ὀρθοδόξου πίστεως ἔναντι τῶν κακοδοξιῶν τῆς Δύσεως.
Πράγματι, ὁ Ἅγιος Γρηγόριος κατάφερε νὰ συνενώσῃ στὴν σκέψη καὶ στὸ ἔργο του ὅλη τὴν προηγούμενη πατερικὴ παράδοση, τῶν 14 αἰώνων τῆς Ὀρθοδοξίας μας, καὶ νὰ καταστῆ «πράξεως ὄργανον» καὶ «θεωρίας ἀκρότης». Ἄλλωστε, κατὰ τὴν ἔκφραση ἑνὸς ἄλλου Γρηγορίου (Θεολόγου), «Πρᾶξις ἐπίβασις θεωρίας», δηλαδὴ ἡ πρακτικὴ ἄσκηση ἀποτελεῖ τὴν βάση γιὰ τὴν θε-ωρία, τὴν ἐμπειρία δηλαδὴ καὶ τὴν γνώση τοῦ Θεοῦ.
Ἐδῶ ἀκριβῶς ἔγκειται ἡ δυσκολία ποὺ εἶχε νὰ ἀντιμετωπίσῃ ὁ Παλαμᾶς στὴν ἐποχή του. Νὰ «ἀποδείξῃ» ὅτι ὁ Θεὸς εἶναι δυνατὸν νὰ προσεγγιστῇ, ὄχι ὅμως μὲ τὴν ἀνθρώπινη τακτικὴ τῆς γνώσεως ἀλλὰ μὲ τὴν ἁγιοπνευματικὴ πρακτικὴ τῆς καθάρσεως. Δίδασκε, λοιπόν, ὁ Γρηγόριος, ὅπως καὶ οἱ πρὸ αὐτοῦ Ὀρθόδοξοι Πατέρες, ὅτι τὴν οὐσία τοῦ Θεοῦ δὲν μπορεῖ ἀσφαλῶς νὰ τὴν ἀντιληφθῇ ὁ ἄνθρωπος, εἶναι, ὅμως, δυνατὸν νὰ γνωρίσῃ τὸν Θεὸ διὰ τῶν ἐνεργειῶν Του.
Ιερός ναός Αγίου Αθανασίου Βαλύρας
Φωτό: κα Ευρυδίκη Λινάρδου-Παπαλαμπίδου
Στον ιερό ναό του Αγίου Αθανασίου Βαλύρας τελέστηκε σήμερα, Τετάρτη 19 Μαρτίου 2025, η Προηγιασμένη Θεία Λειτουργία, χοροστατούντος του σεπτού ιερέως της Βαλύρας, κ. Ιωάννου Φωτεινού. Οι πιστοί προσήλθαν κατά τον Εσπερινό και κοινώνησαν των Αχράντων Μυστηρίων. Κάποια παιδιά απόρησαν σήμερα, γιατί έχουν ως δεδομένο, με βάση τη σχολική τους παιδεία και τις πρότερες εμπειρίες τους, ότι η Θεία Μετάληψη λαμβάνει χώρο μόνο κατά τη Θεία Λειτουργία της Κυριακής. Όταν οι μητέρες και γιαγιάδες τους είπαν ότι χρειάζεται να νηστέψουν σήμερα, το τελευταίο τους γεύμα πρέπει να είναι έως το μεσημέρι, για να προσέλθουν στην εκκλησία να μεταλάβουν, απόρησαν πώς ο παπα- Γιάννης θα τους κοινωνήσει ημέρα Τετάρτη και ώρα εσπερινή!
Ο μακαριστός παππούλης μας, ο Αρχιμανδρίτης Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος, μάς άφησε ως ιερά παρακαταθήκη τον γραπτό λόγο του και για την Προηγιασμένη Θεία Λειτουργία (βλπ. pemptousia.gr).
Αυτή την ιστορία μάς τη διηγήθηκε ο κ. Γιάννης Γιαννόπουλος, ο πελεκάνος της Λαμπαίνης, ή Γιάννης ο καλλιτέχνης. Κατά τη νεαρή του ηλικία, λίγα χρόνια πριν κυκλοφορήσει στην Ελλάδα το ευρώ, το έτος 2002, ανέλαβε την ανακαίνιση στο σπίτι της αείμνηστης χήρας Γκομέση, που διέμενε μετά τις σιδηροδρομικές γραμμές, προς τον κάμπο της Βαλύρας.Τον κάλεσε να σοβατίσει το παλιό χώρισμα του πλίνθινου σπιτιού της, φτιαγμένο με καλάμια, τον τσατουμά στην κάμαρα του μοναχογιού της, που ήταν μετανάστης στην Αμερική.
Η ευγενική και λιγομίλητη μητέρα, διέμενε σε ένα παλιό αρχοντόσπιτο, φτιαγμένο με πλίθρες και καλαμένια εσωτερικά χωρίσματα. Πάραυτα, ήταν όλα τόσο καλά συντηρημένα και στολισμένα, ώστε ο χώρος προκαλούσε ένα ευχαρίστο συναίσθημα, με άρωμα φιλοξενίας και ζεστασιάς. Αν και η πικραμένη μητέρα νοσταλγούσε αφάνταστα τον ερχομό του παιδιού της, ιδίως μετά τον χαμό του συζύγου της, έσφιγγε την καρδιά της εμπρός στο θέλημά του για ένα καλύτερο μέλλον, και κορόιδευε της μοναξιάς της τα τεχνάσματα.
Καλός σύζυγος, πατέρας και παππούς, επίσης άριστος επαγγελματίας-καλλιτέχνης στις σιδηροκατασκευές , μοναδικό κόσμημα στον λαογραφικό διάκοσμο της Βαλύρας, είναι ο κ. Κώστας Γουρνάς. Ο ευτυχής πατέρας του κ. Νίκου Γουρνά, διευθυντή της κερδοφόρου επιχείρησης Gournas Metal and Aluminium Systems, που καλύπτει επιτυχώς ανάγκες σε ολόκληρη τη Μεσσηνία , είναι υπερήφανος που o άξιος γιος του ακολούθησε πιστά τα βήματά του. Ο κ. Νίκος Γουρνάς εξελίσσει σταδιακά τις επαγγελματικές του ικανότητες, με βάση τα νέα δεδομένα της απαιτητικής εποχής μας, που στηρίζεται στα κουφώματα και άλλες κατασκευές αλουμινίου και τα εμφανή πλεονεκτήματά τους, όπως θερμομόνωση , ηχομόνωση , ασφάλεια, πλεονεκτήματα σχεδιασμού, λειτουργικότητας και αντοχής.
Ως νεαρός σιδηρουργός , ο πατέρας του, κ. Κώστας Γουρνάς, μετά την απόλυσή του από τον στρατό, το έτος 1982, με όραμα ένα καλύτερο επαγγελματικό μέλλον και τη δημιουργία χριστιανικής οικογένειας, έστησε το πρώτο του εργαστήριο στη Βαλύρα, στο ήδη υπάρχον παλιό σιδηρουργείο του αείμνηστου Θοδωρή Θεοδωρόπουλου. Πρωτίστως μαθήτευσε δίπλα στον κυρ Μανώλη τον σιδερά - διατηρούσε σιδηρουργείο απένταντι από το Παλιό Αστυνομικό τμήμα της Βαλύρας- επίσης, τελείωσε Σχολή Μηχανολόγων στην Καλαμάτα. Με σκληρό αγώνα, ήθος και υπευθυνότητα, απέδειξε τις μεγάλες του ικανότητες και δυνατότητες, σε μία εποχή που τα σιδερένια κουφώματα, οι σκάλες και τα κάγκελα ήταν περιζήτητα. Εξελίχθηκε σε αληθινό καλλιτέχνη, κατασκευάζοντας και διακοσμητικά είδη, όπως λάμπες και έπιπλα, κατόπιν ζήτησης από τους πελάτες του .
Τὸ Σάββατο, 8 Μαρτίου 2025, στὴν αἴθουσα τῶν Ἐπάλξεων, Ζήνωνος 3, β’ ὄρ., Ἀθήνα, μὲ τὴν εὐκαιρία τῆς Κυριακῆς τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ τῆς Ἑβδομάδος τῆς ἀφιερωμένης στὴν Ἱεραποστολή, πραγματοποιήθηκε ἐκδήλωση μὲ θέμα: «Ἡ Καθολικὴ Ὀρθοδοξία καὶ ἡ ἀνάγκη ἐπανευαγγελισμοῦ τῶν Ὀρθοδόξων.» Μετὰ ἀπὸ τὶς εἰσηγήσεις καὶ τὴν συζήτηση ποὺ ἀκολούθησε, ἐξήχθησαν τὰ παρακάτω συμπεράσματα:
Φωτογραφίες: κα Μαρία Φωτεινού-Χρηστάκη
Πανευτυχής η Βαλυραία γιαγιά, κα Μαρία Φωτεινού -Χρηστάκη, μέλος του Δ.Σ. του Συλλόγου Γυναικών Βαλύρας, μάς ανακοίνωσε ότι η αγαπημένη της εγγονή, κα Παναγιώτα Ν. Βιδάλη, θυγατέρα της μοναχοκόρης της Σοφίας, ολοκλήρωσε επιτυχώς τη μεταπτυχιακή της ειδίκευση στο Ελληνικό Ανοιχτό Πανεπιστήμιο, στη Σχολή Κοινωνικών Επιστημών, στον τομέα της Διοίκησης Μονάδων Υγείας. Η απονομή έλαβε χώρο στην Πάτρα, όπου συγκεντρώθηκαν όλα τα μέλη της πατρικής οικογένειας της Παναγιώτας, για να συγχαρούν την ειδικευμένη τους απόφοιτο.
Η γιαγιά Μαρία, δήλωσε τα ακόλουθα:
«Ἔρχου καὶ ἴδε»: Μὲ αὐτὰ τὰ λόγια προσκαλεῖ, στὸ Εὐαγγέλιο τῆς Κυριακῆς τῆς Ὀρθοδοξίας, ὁ Φίλιππος τὸν Ναθαναὴλ νὰ γνωρίσῃ τὸν Κύριο. Εἶχε προηγηθῆ ἡ δική του συνάντηση μαζί Του, στὴν ὁποία ἀνταποκρίθηκε προθύμως. Ὁ εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης (Ἰωάν., α’ 43-44) ἀναφέρει ἁπλῶς, ἀλλὰ ὄχι τυχαῖα, ὅπως θὰ διαπιστώσωμε στὴν συνέχεια, ὅτι ὁ Φίλιππος καταγόταν ἀπὸ τὴν Βησθαϊδά, «ἐκ τῆς πόλεως Ἀνδρέου καὶ Πέτρου», τῶν πρωτοκλήτων.
Ὁ Χριστὸς λοιπὸν ἀποκαλύπτεται σὲ ὅσους τὸν ζητοῦν. Ὅποιος ὅμως τὸν εὑρίσκει, σπεύδει νὰ τὸ μαρτυρήσῃ καὶ σὲ ἄλλους, ἀντιλαμβανόμενος ὅτι ὅλοι τὸ ἴδιο ἢ μᾶλλον τὸν Ἴδιον ἀναζητοῦν! Χαρακτηριστικὸ σ’ αὐτὴν τὴν ἀναζήτηση τῶν μελλόντων μαθητῶν Του εἶναι ὅτι κανείς των δὲν λέει «εὕρηκα τὸν Μεσσίαν» ἀλλὰ ἀνακοινώνει ὅτι «εὑρήκαμεν τὸν Μεσσίαν», εὑρήκαμε δηλαδὴ ἐκεῖνο τὸ ὁποῖο ἀπὸ κοινοῦ ἀναζητούσαμε!
Η Κυριακή της Ορθοδοξίας, είναι η πρώτη Κυριακή της Μεγάλης Τεσσαρακοστής. Εορτάζεται μεγαλοπρεπώς η μνήμη της ήττας της εικονομαχίας το 843, και η πανηγυρική νίκη του Χριστιανισμού, επίσης η αντίθεση σε κάθε ετεροδοξία, που σπείρεται σαν ζιζάνιο στους κόλπους της Εκκλησίας μας, προσπαθώντας να διαταράξει την ενότητα της Ορθοδόξου πίστεως. Λειτουργούντος του σεπτού πατρός μας κ. Ιωάννου Φωτεινού, το χριστεπώνυμο πλήθος προσήλθε, μετά των αγίων εικόνων του, με ευλάβεια στον ιερό ναό του Αγίου Αθανασίου, του πολιούχου της Βαλύρας, και μετείχε στη λιτανεία, πέριξ του ιερού χώρου, με σθένος ψυχής και πίστη ακράδαντη.
Εντυπωσιακό είναι ότι ανάμεσα στο πλήθος των αρρένων πιστών, ορισμένους κυρίους που δεν τους συναντάμε συχνά τις Κυριακές στην Εκκλησία, δεν παρέλειψαν αυτή τη μεγάλη Κυριακή της Ορθοδοξίας να δώσουν με παρρησία το παρόν, μετά των αγίων εικόνων τους, αξιοθαύμαστο γεγονός, που δηλώνει περίτρανα ότι η Βαλύρα σύσσωμη παραμένει σε θρησκευτική εγρήγορση, ιδιαιτέρως στους δύσκολους καιρούς που διανύουμε.
Στον ιερό ναό του Αγίου Γεωργίου, στην Αρσινόη (Σιμίζα) Μεσσηνίας, είχαμε την ευλογία να λειτουργηθούμε το Ψυχοσάββατο των Αγίων Θεοδώρων, 8 Μαρτίου 2025, και να λάβουμε την ευχή του σεπτού ιερομονάχου κ. Καλλιστράτου, της Ιεράς Μονής Βουλκάνου.
Η Ανάμνηση του δια Κολλύβων Θαύματος του Αγίου Θεοδώρου του Τήρωνος, εορτάστηκε κατανυκτικά στον φροντισμένο ιερό ναό, που θεμελιώθηκε το 1964. Τιμώνται μαζί οι μεγαλομάρτυρες Άγιος Θεόδωρος ο Τήρων του 3ου αιώνα και ο Άγιος Θεόδωρος ο Στρατηλάτης του 4ου αιώνα. Λόγω του θαύματος του Αγίου Θεοδώρου του Τήρωνος με τα κόλλυβα, που έγινε την Καθαρά Δευτέρα, έχει μετατεθεί η μνήμη των αγίων Θεοδώρων στο πρώτο Σάββατο των Νηστειών.
Η κα Σοφία Μάγειρα, νοσηλεύτρια και σύζυγος του Προέδρου της Τοπικής Κοινότητας Βαλύρας, κ. Δημήτρη Τσιλίκα, φωτογράφησε διακριτικά και με ευλάβεια την ανθοστόλιστη ιερά εικόνα της Θεοτόκου , που μάς κοιτούσε, σε υπερκόσμιο επίπεδο, με διάπλατα ανοιχτούς τους οφθαλμούς της, και ευλογούσε όσους προσκυνούσαν ταπεινά, και σιωπηλά ζητούσαν τη θεία χάρη Της. Η Βασίλισσα των Ουρανών κροσσωτή παρίσταται.. επάνω στα κρόσσια του θείου ενδύματός Της είναι καταγεγραμμένος, με Βυζαντινή μουσική, ο Ακάθιστος Ύμνος!
Ακολουθεί η ανάλυση των χαιρετισμών από τη φιλόλογο και θεολόγο κα Σοφία Μπεκρή:
Τὴν Κυριακὴ τῆς Τυρινῆς «ἀνάμνησιν ποιούμεθα» ἑνὸς θλιβεροῦ γεγονότος﮲ τῆς ἐξόδου τοῦ Ἀδάμ ἀπὸ τὸν Παράδεισο τῆς τρυφῆς, ὅπως ἀναφέρεται στὸ Συναξάρι τῆς ἡμέρας. Γι’ αὐτὸ καὶ ἡ ὑμνολογία ὅλη κατ’ αὐτὴν τὴν ἡμέρα εἶναι ἀφιερωμένη στὴν ἔκπτωση τοῦ πρωτοπλάστου καὶ στὸν «ἀδαμιαῖο θρῆνο».
Ὁ ὑμνογράφος ὅμως δὲν στέκεται μόνον στὸν γοερὸ θρῆνο τοῦ Ἀδάμ, ἀλλὰ παρουσιάζει θαυμάσια καὶ τὴν ἱκεσία τοῦ ἰδίου καὶ κάθε ἔκπτωτου ἀνθρώπου γιὰ ἀνάκληση καὶ ἐπαναφορὰ στὴν γλυκιὰ ἀγκαλιὰ καὶ στὸν παραδεισένιο οἶκο τοῦ Πατρός, ποὺ τὸν στερήθηκε διὰ τῆς πονηρίας τοῦ διαβόλου καὶ τῆς δικῆς του αὐτονομήσεως.
Γι’ αὐτὸ λοιπόν τοποθετοῦν οἱ Πατέρες τὴν ἀνάμνηση τῆς ἐξόδου τοῦ Ἀδὰμ ἀπὸ τὸν Παράδεισο, ἀκριβῶς πρὶν ἀπὸ τὴν εἴσοδο στὴν Ἁγία καὶ Μεγάλη Τεσσαρακοστή, διότι ὅσο μεγάλη ἦταν ἡ πτώση καὶ ἡ στέρηση, ἄλλο τόσο μακρὺς χρειάζεται νὰ εἶναι καὶ ὁ ἀγώνας γιὰ τὴν ἐπανάκτηση τῶν χαμένων ἀγαθῶν. Καὶ ἐπειδὴ ὁ παλαιὸς Ἀδὰμ δὲν μπόρεσε νὰ ἀντισταθῆ στὴν ἐπιθυμία γιὰ ἀπόλαυση τοῦ γλυκοῦ καρποῦ, χρειαζόταν νὰ ἔρθῃ ὁ νέος Ἀδάμ, γιὰ νὰ μᾶς δείξῃ μὲ τὴν δική του ἄσκηση καὶ μάλιστα μὲ τὴν νηστεία του τὸν δρόμο γιὰ τὴν ἐπανόρθωση τῆς πτώσεως.
Με το σύνθημα "μία ομάδα, ένα όνειρο, ένα χωριό " και το παρασύνθημα "αγάπη, έρωτας, καψούρα" μεγάλη μας Αεκάρα, και όποιος αντέξει, ξεχύθηκαν οι καρναβαλιστές της Βαλύρας στους δρόμους για να τιμήσουν το έθιμο, ως είθισται εξ αρχαιοτάτων χρόνων. Πολλές συγχωρητικές ευχές θα πρέπει να διαβάσει ο πατήρ Ιωάννης Φωτεινός, για να στείλει στον αγύριστο τον Καρνάβαλο και με πραότητα να διέλθουμε επιτυχώς την άθληση της Μεγάλης Τεσσαρακοστής. Όμως, και οι Απόκριες καθεαυτό έχουν τη γοητεία τους, αφού είναι ένα δυνατό κίνητρο για να συντονιστεί μία τοπική κοινωνία, κάτω από έναν αγαστό σκοπό. Και τι σκοπός! Ξέφρενη διασκέδαση αλλά και σκληρή εργασία, εθελοντισμός και προσωπική θυσία, σταθερή προσφορά, προκειμένου να χαρούν οι συνάνθρωποί μας και να αγαπηθούμε μεταξύ μας.
Οι Πολιτιστικοί Σύλλογοι Βαλύρας, ο Θάμυρις, Σύλλογος Γυναικών, και Αστέρας FC, κατέπληξαν τους πάντες με τον άριστο συντονισμό τους!
Αναπάντεχος είναι ο ερχομός της Άνοιξης...αρκεί να βρει ανοιχτές πόρτες και παράθυρα για να έλθει και να φωλιάσει με χρώματα και αρώματα, εικόνες , σκέψεις και πράξεις αναγέννησης, ελπίδας και αγάπης, αλλά και πίστης ότι ακόμη είμαστε άνθρωποι και νοιαζόμαστε ειλικρινά ο ένας για τον άλλο, εναρμονισμένοι με τα ξυπνήματα της φύσης.
Μια ολάνθιστη βιγόνια επάνω στο τραπέζι μου, δίχως αφιέρωση, χωρίς καν να δω ποιος πέρασε το κατώφλι της εξώπορτας και έφθασε μέχρι το σαλόνι, καθώς ήμουν απορροφημένη με κηπουρικές εργασίες, ήταν το ερέθισμα για τούτη την ανάρτηση.
