Κήρυγμα ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΖ Ματθαίου (Χαναναίας)

ΑΠΟΛΥΣΟΝ ΑΥΤΗ ΟΤΙ ΚΡΑΖΕΙ ΟΠΙΣΘΕΝ ΗΜΩΝ

πρωτ.Θεμιστοκλής Μουρτζανός

Ένα από τα στοιχεία της ζωής μας είναι και «το αίτημα». Οι άνθρωποι ζητούμε. Από τον Θεό. Από τον εαυτό μας. Από τους άλλους. Από τη δομή της ζωής. Το αίτημα γίνεται η έκφραση του ονείρου ή της επιθυμίας για εμπειρία. Για βίωμα. 

Λαχτάρα ζωής που άλλοτε έχει να κάνει με τον εαυτό μας, με ό,τι θα μας άρεσε να ζήσουμε, άλλοτε με αυτό που φαίνεται δίκιο για μας ή και για άλλους, ανάλογα με τις αξίες και τις αντιλήψεις μας, άλλοτε καταστροφικό σε βάθος χρόνου για μας, όμως άμεσα ευχάριστο και ωφέλιμο.

Αλλο πνευματικός και άλλο γέροντας

 Tου Αρχιμ. Παύλου Παπαδόπουλου

Πολλές φορές ενώ μιλάμε για τον Χριστό χάνουμε τον Χριστό, ενώ ομιλούμε για τον Σταυρό, απέχουμε από τον δικό μας προσωπικό σταυρό, αρνούμαστε να τον σηκώσουμε και βαδίσουμε πίσω από τον Χριστό. 

Ενώ πηγαίνουμε σε κάποιον πνευματικό πατέρα για να συμφιλιωθούμε με τον Θεό διαμέσου του μυστηρίου της Εξομολογήσεως τελικά συνδεόμαστε με το πρόσωπο του πνευματικού και στο περιθώριο αυτής της σχέσης βάζουμε και το πρόσωπο του Χριστού. Αυτό είναι λάθος.

ΑΝΑΤΡΙΧΙΑΣΤΙΚΕΣ ΠΡΟΦΗΤΕΙΕΣ ΓΕΡΟΝΤΙΣΣΑΣ! «Η Ελλάδα οικονομικά θα…»

Η Ασκήτρια εν τω κόσμω Λαμπρινή Βέτσιου-Δρίβα, από την Άρτα, που κοιμήθηκε στις 17 Οκτωβρίου 2002, προείπε σε διάφορους ανθρώπους όσα πολύ δύσκολα έρχονται για την Ελλάδα και τους Έλληνες, που ξέχασαν τον Θεό, ακολουθώντας αδιέξοδους δρόμους και θεωρίες, αθεΐα, απιστία, αιρέσεις, σαρκικές ηδονές και υλισμό!

Που δεν έσκυψαν να πιουν από το γάργαρο και δωρεάν νερό της αιωνιότητας, της ευσέβειας, της ευλογημένης Ορθοδοξίας. Που ξέχασαν να κάνουν ακόμη και τον σταυρό τους, το «δόξα τω Θεώ», την Παναγιά της μάνα μας, τον Εκκλησιασμό της Κυριακής, το καντηλάκι της βραδινής προσευχής…

ΟΙ ΕΟΡΤΕΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΔΩΔΕΚΑΗΜΕΡΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΕΤΟΥΣ ΣΤΗΝ ΞΗΡΟΚΑΡΥΤΑΙΝΑ ΑΡΚΑΔΙΑΣ

Τό ἱερό Δωδεκαήμερο τοῦ 2016, ἄν καί μέ ἰδιαίτερη κρυάδα, ἐντούτοις ἑορτάσθηκε κατά τό πλεῖστον στό χωριό μας. Ὁ ἐφημέριος καί τό Ἐκκλησιαστικό Συμβούλιο τῆς ἐνορίας μας, ξεπερνώντας τίς δυσκολίες τοῦ ψύχους καί τοῦ πάγου πραγματοποίησαν τήν ἑορτή τόν Χριστουγέννων τήν Κυριακή 25η  Ἰανουαρίου, εὐχόμενοι ὁ ἐν σπηλαίῳ  τεχθείς Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός νά εὐλογεῖ, νά σκεπάζει καί νά μᾶς ὁδηγεῖ στό δρόμο του.

Τήν Πέμπτη 1η  Ἰανουαρίου 2017, ἑορτή τῆς Περιτομῆς τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ καί τοῦ Ἁγ. Μεγάλου Βασιλείου, Ἐπισκόπου Καισαρείας τῆς Καππαδοκίας, μετά τήν Θεία Λειτουργία καί τήν Δοξολογία γιά τό νέο ἔτους 2017 ἀναγνώσθηκε, ὅπως σέ κάθε θεία Λειτουργία τόν σχετικό κήρυγμα τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτη μας.

Συγκλονιστικό: Εικόνα του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου στάζει μύρο!!! (Βίντεο)

Θαύμα σε ορθόδοξη Εκκλησία της Αμερικής. Μυροβλύζει εικόνα του Αγίου Ιωάννη του Προδρόμου!!!

ΔΕΊΤΕ ΤΟ ΒΊΝΤΕΟ:

Περί "θετικής και αρνητικής ενέργειας"

Τα τελευταία χρόνια συχνά γίνεται λόγος  για "θετική και αρνητική ενέργεια". Ο γενικός και αόριστος αυτός νεοεποχίτικος όρος δεν χρησιμοποιείται από τους γνώστες για να δηλώσει την καλή διάθεση και εσωτερική ευεξία που αισθάνεται κάποιος αλλά την «ενέργεια», πού πιστεύουν ότι υπάρχει και προέρχεται από όλο το σύμπαν. Αυτή η δύναμη, λένε, μπορεί να ανακαλυφθεί και να χρησιμοποιηθεί για τους σκοπούς του ανθρώπου.

Γράφουν σχετικά : «Η είσοδος του σπιτιού πρέπει είναι, σύμφωνα με το Φένγκ Σούι, «το στόμα του τσι», δηλαδή εκεί από όπου «μπαίνει» όλη η θετική ενέργεια. Φροντίστε, λοιπόν, η είσοδος να είναι καθαρή και φωτεινή και απομακρύνετε πράγματα που δεν χρειάζεστε και μπορεί να εμποδίζουν τη θετική ενέργεια να μπει».

Αγία Ξένη: Η αγιοσύνη της αναγνωρίσθηκε κατά τη διάρκεια του ενταφιασμού της!!!

Η Εκκλησία σήμερα, 24 Ιανουαρίου, τιμά τη μνήμη της Αγίας Ξένης.

H Αγία Ξένη ονομαζόταν στην αρχή Ευσεβεία και καταγόταν από τη Ρώμη. Αρνούμενη τη πίεση των γονιών της να νυμφευθεί άνδρα της επιλογής τους, κατέφυγε κρυφά στην Αλεξάνδρεια όπου μετονομάσθηκε Ξένη για να χαθούν τα ίχνη της. Πήγε αρχικά στην Κω και στη συνέχεια εγκαταστάθηκε στα Μύλασσα της Καρίας.

Εκεί, μαζί με δύο υπηρέτριές της που της είχαν μείνει πιστές, έκτισε ναό στο όνομα του αγίου πρωτομάρτυρα Στεφάνου και ησυχαστικά κελιά.

ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΕΝΟΡΙΑΝ ΑΡΜΠΟΥΝΩΝ ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ

ΔΩΡΕΑ ΙΕΡΑΣ ΕΙΚΟΝΟΣ
ΚΟΙΜΗΣΕΩΣ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ  

ΥΠΟ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΚΑΛΑΒΡΥΤΙΝΩΝ ΠΕΙΡΑΙΩΣ «Η ΑΓΙΑ ΛΑΥΡΑ»

 Ὁ Σύλλογος Καλαβρυτινῶν Πειραιῶς «Η ΑΓΙΑ ΛΑΥΡΑ», εἰς τὰ πλαίσια τῶν, ἑλληνορθοδόξου ἤθους, δραστηριοτήτων του, προσφέρει εἰς τὴν ἐνορία τοῦ ἁγίου Ἀθανασίου Ἀρμπούνων Καλαβρύτων, μία προσκυνηματικὴ ἱερὰ εἰκόνα τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου, ἐπιγραφομένη ὡς «Η ΑΡΜΠΟΥΝΙΩΤΙΣΣΑ».

Ή  εἰκόνα, διαστάσεων 138x88 ἐκ., ἀποτελεῖ ἀντίγραφο ἀπὸ τὴν περίφημη παράσταση ποὺ ἔχει ἀποδώσει τὸ μακάριο καὶ θεομητορικὸ γεγονὸς τῆς Κοιμήσεως τῆς Παναγίας μας, ὁ ἔμπειρος ἁγιογράφος, ὁ πανοσιώτατος ἱερομόναχος Ἰωσήφ, ἐκ τῆς Βατοπαιδινῆς Σκήτεως τοῦ Ἀποστόλου Ἀνδρέου Καρεῶν Ἁγίου Ὄρους. Διαβάστε περισσότερα »

Γιατί λέμε τα κλειδιά του Παραδείσου και όχι το κλειδί;

Έκανε ο Θεός τον Παράδεισο για του Δίκαιους. Έκανε τον άδη για τους αμαρτωλούς. Έκλεισε και τον Παράδεισο, έκλεισε και τον άδη, αλλά τα κλειδιά του άδη τα κράτησε ο Ίδιος. 

Έτσι βλέπουμε στην Αποκάλυψη του Ιωάννη: «και έχω τας κλεις του θανάτου και του άδου» (Αποκ. α’, 18). Τα κλειδιά του Παραδείσου, τα έδωκε στους Αποστόλους Του, στο πρόσωπο του Πέτρου: 

«και δώσω σοι τας κλεις της Βασιλείας των Ουρανών» (Ματθ. ις’, 19). Ενώ λοιπόν τα κλειδιά του άδη, βρίσκονται στα χέρια του Ίδιου του Θεού, τα κλειδιά του Παραδείσου, τα εμπιστεύτηκε στα χέρια των ανθρώπων… Διαβάστε περισσότερα »

Πανοσιολογιότατος Αρχιμανδρίτης π.Νεκτάριος Πέττας - Ομιλία για τον Παπουλάκο!

ΔΕΊΤΕ ΤΟ ΒΊΝΤΕΟ:

Οι 12 Αόρατοι μοναχοί του Αγίου Όρους συγκλονίζουν με την κατά καιρούς εμφάνιση τους!!!

Η παράδοση χάνεται στα βάθη των αιώνων. Παρ’ όλα αυτά, διατηρείται αμείωτα ζωντανή: δώδεκα αόρατοι καλόγεροι κατοικούν σιην κορυφή του Άθω, μερικές φορές εμφανίζονται για λίγο και χάνονται ξανά στην «ανυπαρξία» τους.

Δώδεκα παράξενοι άγιοι, που προκαλούν τη σκέψη και τη φαντασία μας. Πόσο μυθικοί και πόσο πραγματικοί άραγε είναι;

Στο Άγιον Όρος υπάρχει μια παλαιά και άγραφη παράδοση που λέει ότι κοντά στην κορφή του Αθωνα χειμώνα-καλοκαίρι ζουν, τρεφόμενοι από την ευχή, δώδεκα μοναχοί αόραται. Όταν ένας απ’ αυτούς κοιμηθεί, άλλος τον αντικαθιστά. Και η δωδεκάδα μένει πάντοτε… ακεραία, χωρίς να της λείπει κανείς.

Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΤΟΥ ΕΧΕΙ ΚΑΝΕΙ ΤΟ ΓΥΡΟ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ: Εσείς ξέρετε αυτόν τον μοναχό;;;

ΜΟΝΑΧΟΣ ΙΩΣΗΦ ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ: Ο προστάτης των πιλότων!

Είναι ο μοναχός που κάθε φορά που κάποιο αεροσκάφος της Πολεμικής Αεροπορίας περνά πάνω από την Χερσόνησο του Άθωνα, «αναγκάζει» τους πιλότους να κάνουν χαμηλή διέλευση για να τον «χαιρετίσουν»…

Και πώς να μην το κάνουν όταν ο μοναχός αυτός βγαίνει στην άκρη του βουνού και με μια τεράστια σημαία, πότε ελληνική και πότε βυζαντινή, τους χαιρετά και με το δικό του τρόπο τιμά την αποστολή τους.

Συγκλονιστική ιστορία: Μοναχός σώζει τη μητέρα του από την Κόλαση!!!

Ό επίσκοπος Κύρου Θεοδώρητος, ό όποιος έζησε τον Ε μ.Χ. αιώνα, διηγείται πώς μια φορά τον επισκέφθηκε ένας μοναχός, πού ερχόταν από πολύ μακριά. Τον έβαλε να ξεκουρασθή και να φάγη. Όταν έτρωγε ό μοναχός, παρατήρησε ότι χρησιμοποιούσε μόνο το αριστερό του χέρι και ότι το δεξί του ήταν τυλιγμένο με ένα παλιόρασο. 

Ό επίσκοπος τον ρώτησε, όχι από περιέργεια άλλα από ενδιαφέρον, γιατί είναι τυλιγμένο το χέρι του και μάλιστα με ένα παλιόρασο τριμμένο, ενώ εφαίνετο από την όλη του ενδυμασία ότι δεν ήταν μοναχός ρακένδυτος. Μάλιστα, θέλησε να το τραβήξει για να δη, όπως υποψιαζόταν, αν υπήρχε κάποια πληγή στο χέρι του μονάχου, αλλά αυτός δεν τον άφησε και το σκέπασε γρήγορα, διότι άρχισε να βγαίνει αφόρητη δυσοσμία.

Κι ό μοναχός διηγήθηκε τα έξης στον επίσκοπο:

ΤΟ ΗΓΙΑΣΜΕΝΟ ΖΕΥΓΟΣ ΠΕΤΤΑ ΜΑΣ ΕΣΩΣΕ ΚΑΙ ΜΑΣ ΜΥΡΟΒΛΥΖΕ!

Mαρτυρία τοῦ ζεύγους Ἐμμανουήλ Δάνου του Γεωργίου καί τῆς Μαρίας τό γένος Βλάχου τοῦ Ἰωάννου, ὁδός Φρεαττίδος, περιοχή Ἄνω Ζορμπαλᾶ στό Αἰάντειο τῆς νήσου Σαλαμίνας, τηλ. 0030 2104660366 καί 0030 6934020190. 

Κατεγράφη 04 Ἰανουαρίου  2017.

  

Ὀνομάζομαι Μαρία Δάνου καί θά ἤθελα νά σᾶς καταθέσω τήν δική μου μαρτυρία γιά ὅσα θαυμαστά μᾶς ἀξίωσε ἐμᾶς τούς ἁμαρτωλούς νά ζήσουμε ὁ Κύριός μας. Γενικά, σέ ἐμᾶς τούς ταλαίπωρους νεοέλληνες, τό λάθος πάντα εἶναι ὅτι δέν παίρνουμε στά σοβαρά αὐτό, πού εἶναι ἡ δεδομένη, ἡ παρεχομένη σημερινή ἡμέρα τῆς ζωῆς μας. Τό ὅτι ζοῦμε στό παρελθόν ἤ στό μέλλον. Τό ὅτι ὅλο καί περιμένουμε κάποιαν ἰδιαίτερη ἡμέρα, ὁπότε ἡ ζωή μας θά ξεδιπλωθεῖ καί θά ἀποκτήσει ὅλη τήν σημασία καί σπουδαιότητά της. Δέν προσέχουμε ὅτι ἡ ζωή μας κυλάει καί φεύγει σάν νερό. Διαρρέει μέσα ἀπό τά δάκτυλα τοῦ χεριοῦ, ἤ ὅπως ὁ πολύτιμος σπόρος, πού διαπερνᾶ καί πέφτει ἀπό μή σφιχτοδεμένο σακκί.

Η Αγία τράπεζα στις φλόγες...!!!

Τον περασμένο αιώνα στη Μικρασία έζησε ένας άγιος άλλ’ αφανής λευίτης, ο π. ‘Ιωάννης. Ήταν έγγαμος, οικογενειάρχης, από το Γκέλβερι της Καππαδοκίας.Τις καθημερινές εργαζόταν στά χωράφια, ενώ τις Κυριακές και τις γιορτές λειτουργούσε στην εκκλησία.

Στη θεία λειτουργία σχεδόν πάντοτε ξεσπούσε σε δάκρυα και αναστεναγμούς.

Την ώρα μάλιστα τού καθαγιασμού ή κατάνυξή του κορυφωνόταν. οι ψάλτες έψαλλαν το «σε υμνούμε…» όσο πιο αργά μπορούσαν, άλλά εκείνος καθυστερούσε πέντε, δέκα, δεκαπέντε λεπτά η και περισσότερο.

ΤΟ ΥΠΟΛΟΙΠΟ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ ...

Του πατρός Δημητρίου Μπόκου 

Κυνηγημένος ἀπὸ μιὰ δεκαμελῆ ὁμάδα ἐνόπλων ἀνταρτῶν, Κυριακὴ πρωί, στὶς 20 Ὀκτωβρίου 1945, ὁ παπα-Δημήτρης Γκαγκαστάθης, μόλις χτύπησε τὴν καμπάνα, ἀναγκάσθηκε νὰ φύγει ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία γιὰ νὰ γλυτώσει. 

Ἔπιασε μιὰ ρεματιὰ καὶ τοὺς ξέφυγε, μὰ σὲ λίγο τὸν πρόλαβαν πάλι, γιατὶ ἦταν ἔφιπποι. 

Τὸν πυροβολοῦσαν, ὅμως καμμιὰ σφαίρα δὲν τὸν χτυποῦσε. Τοῦ ἔριχναν μὲ τὰ στέν, φορητά αὐτόματα, χωρίς νὰ μποροῦν νὰ τὸν σκοτώσουν. 

Οἱ σφαῖρες τρυποῦσαν τὰ ράσα του, τὶς καταλάβαινε πάνω του, ἀλλὰ κυλοῦσαν στὸ χῶμα χωρὶς νὰ τὸν πληγώνουν. 

Τὸν κύκλωσαν βρίζοντάς τον χυδαῖα καὶ φωνάζοντας. Βλέποντας τὸν θανάσιμο κίνδυνο σήκωσε τὰ χέρια του πρὸς τὸν οὐρανὸ καὶ φώναξε «ἐκ βαθέων»:

Ανατριχιαστικό:Έρχομαι απο τον άλλο Κόσμο-Θέλω να πεθάνω, μα δεν μπορώ!!!

Δεν ήρθα, αλλά με “στείλανε”… Εδώ, ολοένα τρέμω! Παρακάλεσε τον Θεό να με λυπηθεί. Θέλω να πεθάνω, μα δεν μπορώ!!!

Ήτανε κατακίτρινος, σαν πεθαμένος, μα τα μάτια του ήτανε ανοιχτά και μέ έβλεπε τρομαγμένος. Τό πρόσωπο του ήτανε σαν μάσκα, σαν μούμια, με το πετσί του σάν γυαλιστερό, μαυροκίτρινο, και κολλημένο στο νεκροκέφαλο με όλα τα βαθουλώματα. Κοντανάσαινε σαν λαχανιασμένος.

Μιας και στο προηγούμενο άρθρο είδα πως υπάρχουν πολλοί που ενδιαφέρθηκαν πιστοί και μη… θα παραθέσω άλλη μία ιστορία … επίσης θα επισημάνω πως όταν πιστεύεις στο Χριστό μπορείς να το κάνεις και χωρίς να ταμπελιάζεσαι ότι ανήκεις σε κάποιο δόγμα… Διαβάστε περισσότερα »

Γέροντας Εφραίμ Αριζόνας:«Μετά τον Γ΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, θα βασιλέψει 33 χρόνια ο Βασιλεύς Ιωάννης στην Πόλη και ύστερα... θα έρθει ο Αντίχριστος»!!!

Τον Γέροντα Εφραίμ της Αριζόνας, εκεί πέρα στην Αμερική, τον μάθαμε μέσα από πολλά προφητικά και άλλα θαυμαστά που είπε. Αυτός ο ΕΛΛΗΝΟΡΘΟΔΟΞΟΣ Γέροντας που ζει μέσα σε μια χώρα που ’ναι Εχθρική προς την Ορθοδοξία και την Ελλάδα και που ’ναι κυριαρχημένη από τον Διάβολο, με χιλιάδες αιρέσεις, αντίχριστα ρεύματα και σατανισμό, είναι φυσικά ένας Ήρωας!

Το πιο χαρακτηριστικό πράγμα, που αποδεικνύει και την Ηρωικότητά του, είναι που ζει και δράει μέσα στην καρδιά της Αριζόνας, δηλ. ΣΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΠΟΥ ΛΕΙΤΟΥΡΓΟΥΝΕ ΟΙ ΜΟΡΜΟΝΟΙ, στην βάση δηλ. των Μορμόνων όλου του κόσμου!!! Και να μην πω εδώ πέρα, γιατί τα ξέρουμε πολύ καλά, τι είναι οι Μορμόνοι και τι φανατικοί είναι, με τι ύπουλα κόλπα που κάνουνε κτλ. κτλ.

Ο Πατριάρχης Αντιοχείας εν ώρα Θείας Λειτουργίας με ιεροκήρυκα έναν Μουσουλμάνο Μουφτή!!!

Η καταπάτηση των ιερών Κανόνων των αγίων Οικουμενικών Συνόδων!!! 

Η παναίρεση του Οικουμενισμού και της Πανθρησκείας οδηγεί το ποίμνιο στην Κόλαση. Ας μην ακολουθήσουμε... Καταπατούνται και προδίδονται συνεχώς οι αρχές της Πίστης μας. Για μια ακόμα φορά και από τον Πατριάρχη Αντιοχείας. 

Ένας οικουμενιστικός συρφετός με αιρετικούς ιερείς και ιέρειες και αλλόθρησκους θρησκευτικούς ηγέτες (ΔΕΙΤΕ ΤΙΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ). 

Μέσα στον οίκο Του Κυρίου μας εν ώρα Θείας Λειτουργίας!!! Η οργή Του Κυρίου δεν αργεί... Την προκαλούμε...  Διαβάστε περισσότερα »

Το τελευταίο άγιο Δωδεκαήμερο της Σμύρνης (1921-1922)

(Φωτό:Η παραλία της Σμύρνης προ του 1922, με την Αγία Φωτεινή στα αριστερά και τον Άγιο Γεώργιο στα δεξιά)

Καμιά φορά, η αγαθή τύχη πρέπει να συνεργήσει καθοριστικά για να διασωθούν και διαδοθούν ιστορικές στιγμές, που υπό άλλες συνθήκες θα παρέμεναν παντελώς άγνωστες. 
Εν προκειμένω, ο κληρωτός στρατιώτης της κλάσεως του 1922, Νικόλαος Ζευγαδάκης, είναι το πρόσωπο που κατέγραψε στο ημερολόγιό του με απαράμιλλη ακρίβεια, τις χριστιανικές εορτές και τελετές του τελευταίου έτους της Σμύρνης (1921-1922), στους μεγαλύτερους ναούς της οποίας εκκλησιάσθηκε κατά την εκεί παραμονή του αναμένοντας να προωθηθεί στο μικρασιατικό μέτωπο.

«Δωσ’ μου το χέρι σου Γιωργάκη, ανέβα στ’ άλογο μου, είμαι ο Άγιος Ιωάννης από την Ρωσία…

Ένα συγκλονιστικό Θαύμα του Αγίου Ιωάννου του Ρώσου, που συνέβη πριν μερικά χρόνια!

~ Σ’ ένα από τα δύο Νοσοκομεία παίδων της Αθήνας η μάνα νύχτα-μέρα βρίσκεται στο προσκέφαλο του παιδιού της που το μετέφεραν επειγόντως από την Πάτρα…

γιατί η χρόνια πάθησή του, παράλυση των κάτω άκρων (ο φάκελός του έχει όλες τις έρευνες, τα εργαστηριακά αποτελέσματα) επιδεινώθηκε τις τελευταίες ημέρες.

Στο Νοσοκομείο όπως επί χρόνια επαναλαμβάνεται η μόνιμη γνωστή θεραπεία (λείπει ασβέστιο από τον οργανισμό του παιδιού).

Ένα απόγευμα που ο ήλιος έγερνε και οι λιγοστές ακτίνες του φώτιζαν το δωμάτιο του Νοσοκομείου, η μάνα θυμήθηκε που πήγαινε σε εξωκκλήσι της Παναγίας, ψηλά έξω απ’ την Πάτρα και προσευχόταν ανάβοντας τα καντηλάκια, πότε με το σύζυγό της, πότε με τα παιδιά.

Φοβερό Νέο θαύμα του γέροντα Παϊσίου στις Σέρρες!

Το κείμενο που ακολουθεί είναι προδημοσίευση άρθρου. Θα δημοσιευθεί στο ορθόδοξο αντιαιρετικό περιοδικό ΔΙΑΛΟΓΟΣ στο τεύχος Σεπτεμβρίου (τον Αύγουστο δεν εκδίδεται) αλλά λόγω της βαρύτητας του θαύματος, κρίθηκε σωστό να μαθευτεί νωρίτερα και από άλλα μέσα, για το καλό του ορθόδοξου ποιμνίου στους δύσκολους καιρούς που περνάει η ευλογημένη πατρίδα μας. Υπάρχει και ενυπόγραφη άδεια του εκδότη για όποιον τη θελήσει.

"Πριν μερικές εβδομάδες ακόμα ένα σύγχρονο θαύμα του γέροντος Παϊσίου έλαβε χώρα σε ένα μικρό χωριό των Σερρών. Το περιέγραψε στον υποδιάκονο Αμφιλόχιο, του Ιερού Καθεδρικού Ναού των Ταξιαρχών Σερρών, ο βιώσας το θαύμα Παντελής Κ.