tag:blogger.com,1999:blog-4935102179105849938.post3984409900734580646..comments2023-08-04T12:16:10.150+03:00Comments on Η ΕΝΟΡΙΑ ΜΑΣ: ΔΥΟ ΘΑΥΜΑΤΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΡΑΦΑΗΛUnknownnoreply@blogger.comBlogger2125tag:blogger.com,1999:blog-4935102179105849938.post-45962936393478546732015-05-15T14:26:10.070+03:002015-05-15T14:26:10.070+03:00Θεραπεία θρομβωτικής μικροαγγειοπάθειας
Ονομάζομα...Θεραπεία θρομβωτικής μικροαγγειοπάθειας<br /><br />Ονομάζομαι Ιωάννης Μινοβγίδης, κατάγομαι από το Πολύκαστρο Ν.<br />Κιλκίς, αλλά μένω στη Θεσσαλονίκη (Καμηλίας 19). Είμαι πατέρας<br />τριών αγοριών. Το 1994 μου παρουσιάσθηκε μια σπάνια αρρώστια<br />του αίματος, θρομβωτική μικροαγγειοπάθεια λέγεται. Με πήγαν στο<br />Νοσοκομείο Λοιμωδών, μήπως ήταν ηπατίτιδα, αλλά με έστειλαν το<br />απόγευμα στο ΑΧΕΠΑ, επειδή δεν διαπιστώθηκε λοιμώδης νόσος. Η<br />κ. Αγγελούδη διαπίστωσε την αρρώστια μετά από εξετάσεις και<br />ιατρικό συμβούλιο. Την άλλη μέρα το μεσημέρι οι γιατροί έψαχναν<br />τη σύζυγό μου, επειδή είχε φύγει το βράδυ, γιατί δεν φανταζόταν την<br />σοβαρότητα τής καταστάσεώς μου. Τής είπαν ξεκάθαρα ότι τελείωνα,<br />μόνο με θαύμα θα σωζόμουν. Έπρεπε να βρίσκεται συνεχώς κοντά<br />μου για το μοιραίο. Είχα μελανιάσει, ο αιματοκρίτης είχε κατέβει στο<br />8. Πήγαινα για πνευμονικό οίδημα. Η κουνιάδα μου με τη σύζυγό<br />μου παρακαλούσαν με θέρμη τον άγιο Ραφαήλ και μου έβαλαν στο<br />προσκέφαλό μου την εικόνα και το βιβλίο τού Αγίου. Παρακαλούσαν<br />να λυπηθεί τα παιδιά μας και υποσχέθηκαν ότι θα με πήγαιναν στη<br />Χάρη του. Το βράδυ, εκεί πού παρακαλούσε, από την κούραση έγειρε<br />η γυναίκα μου λίγο το κεφάλι της και βλέπει σαν όραμα να πέφτει<br />από ψηλά ένα χαρτί στο κρεβάτι μου απ' τα δεξιά, και σ' αυτό<br />διέκρινε τις μορφές τών τριών Αγίων. Την άλλη μέρα έκανα<br />πλασμοκάθαρση με μεγάλη ποσότητα πλάσματος, λόγω τής<br />μόλυνσης. Μετά την πλασμοκάθαρση, με πήγαν στην Εντατική, και<br />πονούσα πολύ στα γόνατα και στα πόδια. +εν μπορούσα να<br />ανακουφισθώ. Οι γιατροί είπαν να μου βάλουν πάγο, αλλά καμιά<br />ανακούφιση. Η σύζυγός μου με σταύρωσε με πίστη από το λαδάκι<br />των Αγίων, πού το έφερε η κουνιάδα μου από το Μοναστήρι των<br />Αγίων στη Γρίβα, και μου έδωσε να πιω. Σε μία ώρα σταμάτησαν οι<br />πόνοι και κοιμήθηκα ήσυχα, ενώ είχα μέρες να κοιμηθώ. Οι γιατροί<br />απόρησαν και ανακουφίστηκαν κι εκείνοι, όταν το έμαθαν, και - να<br />είναι καλά - μου συμπαραστάθηκαν πολύ. Από την άλλη μέρα άρχισε<br />η βελτίωση. Οι γιατροί είπαν ότι, αν δεν παρουσιασθεί τίποτε στα<br />πέντε χρόνια, ο κίνδυνος θα εξαλειφθεί τελείως. +όξα τω Θεώ, από<br />τότε δεν με ενόχλησε τίποτε, ούτε ξαναπόνεσα. Ευχαριστώ τούς<br />αγίους Ραφαήλ, Νικόλαο και Ειρήνη, πού με έσωσαν. Ήμουν πιστός,<br />αλλά, τώρα πού ήρθαν οι Άγιοι, πιστεύω ολόθερμα.<br /><br />Πηγή: http://clubs.pathfinder.gr/romiosini/236827Anonymoushttps://www.blogger.com/profile/15083087120127379450noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-4935102179105849938.post-80388469406805914692015-05-15T13:41:11.562+03:002015-05-15T13:41:11.562+03:00ΘΑΥΜΑ ΑΓΙΟΥ.
Στη Λέσβο, και ειδικά στην περιοχή τ...ΘΑΥΜΑ ΑΓΙΟΥ.<br /><br />Στη Λέσβο, και ειδικά στην περιοχή της Θερμής όπου βρίσκεται το μοναστήρι του Αγίου<br />Ραφαήλ, έχουν αναφερθεί περιστατικά που τα συνδέουν με την εμφάνιση του Αγίου. Κάποιοι που έμειναν στους ξενώνες που έχουν φτιαχτεί εκεί, ισχυρίζονται ότι έχουν γίνει μάρτυρες της θέασης του Αγίου, ενώ είναι χαρακτηριστικές κάποιες περιπτώσεις που μιλούν για ομαδική θέαση και όχι από μεμονωμένα άτομα κάτι που θα μπορούσε να αμφισβητηθεί. Τον Απρίλιο του 1987 μια οικογένεια από την Αθήνα είχε μεταβεί στο μοναστήρι προκειμένου να ζητήσει την ¨βοήθεια ¨του Αγίου για το 7χρονο κοριτσάκι που είχαν με σοβαρό πρόβλημα στα πόδια, κάτι που το είχε καθηλώσει στο αναπηρικό καροτσάκι μέχρι την ηλικία αυτή. Η οικογένεια έμεινε στην λουτρόπολη της Θερμής περίπου μια εβδομάδα και επισκεπτόταν καθημερινά το μοναστήρι ζητώντας την βοήθεια του Αγίου. Την τελευταία μέρα της διαμονής τους επισκέφτηκαν το μοναστήρι, για τελευταία φορά. Στον γυρισμό, περίπου στις 6.30 το απόγευμα, ακολουθώντας τις κατηφόρες που οδηγούν στο κεντρικό δρόμο, ανάμεσα σε μια ημιδασωμένη περιοχή, συνέβη το ακόλουθο περιστατικό που όντως εντυπωσιάζει. Σε κάποια στροφή του δρόμου, που η ορατότητα ήταν περιορισμένη, ο οδηγός, πατέρας του κοριτσιού αντιλήφθηκε την τελευταία στιγμή μια σιλουέτα, μια μορφή να προσπαθεί να διασχίσει κάθετα τον δρόμο και περιγράφει: ¨ Ήταν σαν να υπήρχε αλλά και να μην υπήρχε. Έλεγες ότι αν επιχειρούσες να την αγγίξεις θα χανόταν. Φορούσε αν μπορείς να το πεις αυτό μια κάπα σκούρα. Η σύζυγός μου και το παιδί μου προσπαθούσαν να κοιμηθούν. Ήμασταν πολύ κουρασμένοι αλλά και πολύ απογοητευμένοι αυτές τις μέρες, και εγώ αυτό που έβλεπα μέσα σε κλάσματα δευτερολέπτων σκέψης υπέθεσα μήπως ήταν και στην φαντασία μου. Αντέδρασα από ένστικτο. Φρενάρισα απότομα, και επειδή βρισκόμουν σε στροφή το αυτοκίνητο βγήκε έξω προς τα δεξιά του δρόμου. Ένα όχι πολύ μεγάλο ανάχωμα έκανε το αυτοκίνητο να αναπηδήσει τουλάχιστον 3 με 4 φορές. Τα τραντάγματα ήταν πολύ απότομα και η κόρη μου που είχε ξαπλώσει στα πίσω καθίσματα βρέθηκε πεσμένη στο εσωτερικό του αυτοκινήτου, έχοντας χτυπήσει τα πόδια της στις βάσεις των μπροστινών καθισμάτων. Η ταραχή μας ήταν μεγάλη, και βγαίνοντας από το αυτοκίνητο - που δεν είχε πάθει κάτι σοβαρό - προσπαθήσαμε να συνέλθουμε, ενώ αμέσως μετά<br />μεταβήκαμε στην πόλη της Μυτιλήνης για να την δει γιατρό. Δεν διαπίστωσε κάτι, τουλάχιστον πέρα από το πρόβλημα που ήδη είχε αλλά μας συνέστησε όταν επιστρέψουμε στην Αθήνα να το επανεξετάσουμε. Έτσι και έγινε. Στο άμεσο χρονικό διάστημα που ακολούθησε αυτό το περιστατικό, παρατηρήσαμε μια απίστευτη πρόοδο στην κίνηση των ποδιών της κόρης μου και σήμερα 6 χρόνια μετά περπατάει. Όχι τέλεια αλλά περπατάει. Ερχόμαστε πια σχεδόν δύο φορές τον χρόνο. Έτσι έγιναν τα πράγματα. Όπως τα περιέγραψα. Δεν ξέρω τι ήταν αυτό που είδα. Ίσως ο Άγιος Ραφαήλ. Αλλά ότι και να ήταν, προξένησε το ατύχημα, και έγινε ότι έγινε. Ότι πιο καλό για την ζωή του παιδιού μου! ( Ο διάλογος με τον συγκεκριμένο άνθρωπο έγινε το καλοκαίρι του 1993, και τον μεταφέραμε όσο πιο αυτούσιο μπορούσαμε, στηριζόμενοι στην μνήμη και στις σημειώσεις μας).<br /><br />Πηγή:<br />http://www.vasmatoys.gr/phpBB2/viewtopic.php?t=540&postdays=0&postorder=asc&start=150Anonymoushttps://www.blogger.com/profile/15083087120127379450noreply@blogger.com