Του ΓΕΩΡΓΙΟΥ Ν. ΔΑΒΙΛΛΑ
Απόστρατου αξιωματικού
της Ελληνικής Αστυνομίας
και επικεφαλής της
μείζονος μειοψηφίας
του Δήμου Ιθώμης
Δυστυχώς σήμερα παρακολουθώντας κάποιος τα δρώμενα στην Εκκλησία και δη των εκπροσώπων της, δηλαδή του κλήρου απογοητεύετε σφόδρα γιατί συνειδητοποιεί πως στις μέρες μας έχει πραγματωθεί απόλυτα ο προφητικός λόγος του σύγχρονου Αγίου μας και εθνομάρτυρα Κοσμά Αιτωλού, ο οποίος έχει πει. Θα έλθει εποχή που χειρότεροι και ασεβέστεροι όλων, θα είναι οι κληρικοί. Μήπως δεν είναι αλήθεια αυτό σήμερα; Δεν βλέπουμε μπιχλιμπιδάτους σβερκοκέφαλους αρσενοκοίτες δεσποτάδες που χρειάζονται καθώς λένε, ενάμισι δισ. 1.500.000.000 για να έχουν καθώς λένε καλά γεράματα, να λυμαίνονται και να μολύνουν την Εκκλησία με την παρουσία τους;
Το ίδιο δεν συμβαίνει και με αρκετούς άλλους παπάδες, μοναχούς και μοναχές που φορώντας τον χιτώνα του ποιμένα, έχουν εισχωρήσει στο ποιμνιοστάσιο της και σαν άγριοι λύκοι κατασπαράζουν το ποίμνιό της πνευματοψυχικά, ηθικά και όχι μόνο, σκανδαλίζουν τους πιστούς, διώχνοντας τον κόσμο και δη τους νέους μακριά της; Ευτυχώς όμως μέσα στην Εκκλησία μας, δεν υπάρχουν μόνον αυτοί, υπάρχουν και οι αληθινοί ποιμένες μας. Οι φωτισμένοι και χαριτωμένοι από τη θεία χάρη, δεσποτάδες, παπάδες, μοναχοί και μοναχές. Σκεύη κατοικίας του Αγίου Πνεύματος, που σκοπό έχουν να μας προστατεύουν από τους λύκους και να μας καθοδηγούν στην οδό της σωτηρίας, της αλήθειας και της εσωτερικής ειρήνης. Είναι ο Παΐσιος, ο Πορφύριος, ο Ιάκωβος Τσαλίκης, ο Παπαπυρουνάκης, ο Ειρηναίος Κρήτηςκαι τόσοι άλλοι. Ας συσπειρωθούμε λοιπόν όλοι γύρω τους, ας αφεθούμε στην καθοδήγησή τους, στηρίζοντας την Εκκλησία μας, που τόσο πολύ το έχει ανάγκη σήμερα, σε μια εποχή εξώφθαλμης ηθικό πνευματικής αποστασίας. ώστε να μπορέσει να συνεχίσει το ψυχοσωστικό της έργο, προστατεύοντας ταυτόχρονα την ειρήνη και τη συνοχή της κοινωνίας αλλά και αυτή του Έθνους μας, πράγμα που διαχρονικά έκανε. Στο σημείο αυτό θεωρώ σκόπιμο να δηλώσω ότι είμαι βαθύτατα θρησκευόμενος αλλά καθόλου θρησκόληπτος. Σέβομαι και ανέχομαι την πίστη και τις ιδέες καθενός και του αναγνωρίζω το δικαίωμα στη διαφορετικότητα αρκεί να αναγνωρίζει και αυτός το δικό μου. Ο λόγος που γράφω τα παραπάνω, δεν είναι ότι θέλω να κατηγορήσω κάποιους ή να δυσφημίσω πολύ περισσότερο την Εκκλησία μας. Αντίθετα θέλω να την στηρίξω μέσα από την καταγραφή μιας πικρής αλήθειας, που λίγο πολύ όλοι μας γνωρίζουμε, με σκοπό να αναλάβουμε και τις δικές μας ευθύνες. Πιστεύω λοιπόν πως ήλθε η ώρα για όλους εμάς που αγαπάμε την Εκκλησία με μπροστάρη τον ταπεινό και φωτισμένο όπως δείχνει μέχρι τώρα να είναι, Αρχιεπίσκοπό μας, να την αποκαθάρουμε από τους ανάξιους εκπροσώπους της, που τη μολύνουν και την απαξιώνουν με την παρουσία και τα έργα τους. ΕΚΑΣ ΟΙ ΒΕΒΗΛΟΙ. Η κάθαρση πρέπει να αρχίσει πάραυτα και να μπει το νυστέρι πολύ βαθιά, εάν θέλουμε πραγματικά να απαλλαγεί από τους αναξίους να την διακονούν και να γίνει ο φάρος καθοδήγησης της ζωής μας, της κοινωνίας και θεματοφύλακας της εθνικής μας ταυτότητας. Αλλά και για έναν ακόμα λόγο. Να μπορεί απρόσκοπτα να συνεχίσει να εκφράζει και να υπερασπίζετε τις άυλες και υπερβατικές τις αξίες καθώς και τα πιστεύω της, που ανυψώνουν τον άνθρωπο πάνω και πέρα από το μίζερο και αδιέξοδο μικρόκοσμο του εγώ και του δικού του, βάζοντάς τον σε αληθινό διάλογο με τον εαυτόν του και το σκοπό της ύπαρξής του. Έναν διάλογο που μπορεί να τον βοηθήσει στο να κατανοήσει την αλήθεια της ζωής, που με τη σειρά της θα τον ελευθερώσει μεταφορικά και κυριολεκτικά, χαρίζοντάς του την εμπειρία της εσωτερικής ειρήνης και τη δυνατότητα να αποκτήσει συμπαντική Συνείδηση. Δηλαδή πως η ζωή είναι ενιαίο και αδιάσπαστο σύνολο και άρα ο καθένας από εμάς είμαστε προέκταση του άλλου και τανάπαλι, με φυσική υποχρέωση να αγαπάμε ο ένας τον άλλο. Μακαριώτατε τολμήστε τη βαθιά κάθαρση που έχει ανάγκη η Εκκλησία μας σήμερα και να είσθε βέβαιος πως ο λαός θα στηρίξει σ’ αυτό. Το περιμένει από εσάς, μην το απογοητεύετε, το έχει μεγάλη ανάγκη γιατί ψάχνει για στηρίγματα μέσα στην απόλυτη ισοπέδωση του αξιακού μας γίγνεσθαι και η εκκλησία ήταν πάντα γι’ αυτόν ένα από τα βασικά του στηρίγματα. Ήταν πάντα το λιμάνι προστασίας της ελληνικής κοινωνίας και του έθνους μας σε δύσκολους καιρούς. Μέσα σ’ αυτήν έβρισκε την ελπίδα και το θάρρος που τον βοηθούσαν να αντιμετωπίσει κάθε δυσκολία και να μπει και πάλι στην οδό της προόδου και της δημιουργίας.
Απόστρατου αξιωματικού
της Ελληνικής Αστυνομίας
και επικεφαλής της
μείζονος μειοψηφίας
του Δήμου Ιθώμης
Δυστυχώς σήμερα παρακολουθώντας κάποιος τα δρώμενα στην Εκκλησία και δη των εκπροσώπων της, δηλαδή του κλήρου απογοητεύετε σφόδρα γιατί συνειδητοποιεί πως στις μέρες μας έχει πραγματωθεί απόλυτα ο προφητικός λόγος του σύγχρονου Αγίου μας και εθνομάρτυρα Κοσμά Αιτωλού, ο οποίος έχει πει. Θα έλθει εποχή που χειρότεροι και ασεβέστεροι όλων, θα είναι οι κληρικοί. Μήπως δεν είναι αλήθεια αυτό σήμερα; Δεν βλέπουμε μπιχλιμπιδάτους σβερκοκέφαλους αρσενοκοίτες δεσποτάδες που χρειάζονται καθώς λένε, ενάμισι δισ. 1.500.000.000 για να έχουν καθώς λένε καλά γεράματα, να λυμαίνονται και να μολύνουν την Εκκλησία με την παρουσία τους;
Το ίδιο δεν συμβαίνει και με αρκετούς άλλους παπάδες, μοναχούς και μοναχές που φορώντας τον χιτώνα του ποιμένα, έχουν εισχωρήσει στο ποιμνιοστάσιο της και σαν άγριοι λύκοι κατασπαράζουν το ποίμνιό της πνευματοψυχικά, ηθικά και όχι μόνο, σκανδαλίζουν τους πιστούς, διώχνοντας τον κόσμο και δη τους νέους μακριά της; Ευτυχώς όμως μέσα στην Εκκλησία μας, δεν υπάρχουν μόνον αυτοί, υπάρχουν και οι αληθινοί ποιμένες μας. Οι φωτισμένοι και χαριτωμένοι από τη θεία χάρη, δεσποτάδες, παπάδες, μοναχοί και μοναχές. Σκεύη κατοικίας του Αγίου Πνεύματος, που σκοπό έχουν να μας προστατεύουν από τους λύκους και να μας καθοδηγούν στην οδό της σωτηρίας, της αλήθειας και της εσωτερικής ειρήνης. Είναι ο Παΐσιος, ο Πορφύριος, ο Ιάκωβος Τσαλίκης, ο Παπαπυρουνάκης, ο Ειρηναίος Κρήτηςκαι τόσοι άλλοι. Ας συσπειρωθούμε λοιπόν όλοι γύρω τους, ας αφεθούμε στην καθοδήγησή τους, στηρίζοντας την Εκκλησία μας, που τόσο πολύ το έχει ανάγκη σήμερα, σε μια εποχή εξώφθαλμης ηθικό πνευματικής αποστασίας. ώστε να μπορέσει να συνεχίσει το ψυχοσωστικό της έργο, προστατεύοντας ταυτόχρονα την ειρήνη και τη συνοχή της κοινωνίας αλλά και αυτή του Έθνους μας, πράγμα που διαχρονικά έκανε. Στο σημείο αυτό θεωρώ σκόπιμο να δηλώσω ότι είμαι βαθύτατα θρησκευόμενος αλλά καθόλου θρησκόληπτος. Σέβομαι και ανέχομαι την πίστη και τις ιδέες καθενός και του αναγνωρίζω το δικαίωμα στη διαφορετικότητα αρκεί να αναγνωρίζει και αυτός το δικό μου. Ο λόγος που γράφω τα παραπάνω, δεν είναι ότι θέλω να κατηγορήσω κάποιους ή να δυσφημίσω πολύ περισσότερο την Εκκλησία μας. Αντίθετα θέλω να την στηρίξω μέσα από την καταγραφή μιας πικρής αλήθειας, που λίγο πολύ όλοι μας γνωρίζουμε, με σκοπό να αναλάβουμε και τις δικές μας ευθύνες. Πιστεύω λοιπόν πως ήλθε η ώρα για όλους εμάς που αγαπάμε την Εκκλησία με μπροστάρη τον ταπεινό και φωτισμένο όπως δείχνει μέχρι τώρα να είναι, Αρχιεπίσκοπό μας, να την αποκαθάρουμε από τους ανάξιους εκπροσώπους της, που τη μολύνουν και την απαξιώνουν με την παρουσία και τα έργα τους. ΕΚΑΣ ΟΙ ΒΕΒΗΛΟΙ. Η κάθαρση πρέπει να αρχίσει πάραυτα και να μπει το νυστέρι πολύ βαθιά, εάν θέλουμε πραγματικά να απαλλαγεί από τους αναξίους να την διακονούν και να γίνει ο φάρος καθοδήγησης της ζωής μας, της κοινωνίας και θεματοφύλακας της εθνικής μας ταυτότητας. Αλλά και για έναν ακόμα λόγο. Να μπορεί απρόσκοπτα να συνεχίσει να εκφράζει και να υπερασπίζετε τις άυλες και υπερβατικές τις αξίες καθώς και τα πιστεύω της, που ανυψώνουν τον άνθρωπο πάνω και πέρα από το μίζερο και αδιέξοδο μικρόκοσμο του εγώ και του δικού του, βάζοντάς τον σε αληθινό διάλογο με τον εαυτόν του και το σκοπό της ύπαρξής του. Έναν διάλογο που μπορεί να τον βοηθήσει στο να κατανοήσει την αλήθεια της ζωής, που με τη σειρά της θα τον ελευθερώσει μεταφορικά και κυριολεκτικά, χαρίζοντάς του την εμπειρία της εσωτερικής ειρήνης και τη δυνατότητα να αποκτήσει συμπαντική Συνείδηση. Δηλαδή πως η ζωή είναι ενιαίο και αδιάσπαστο σύνολο και άρα ο καθένας από εμάς είμαστε προέκταση του άλλου και τανάπαλι, με φυσική υποχρέωση να αγαπάμε ο ένας τον άλλο. Μακαριώτατε τολμήστε τη βαθιά κάθαρση που έχει ανάγκη η Εκκλησία μας σήμερα και να είσθε βέβαιος πως ο λαός θα στηρίξει σ’ αυτό. Το περιμένει από εσάς, μην το απογοητεύετε, το έχει μεγάλη ανάγκη γιατί ψάχνει για στηρίγματα μέσα στην απόλυτη ισοπέδωση του αξιακού μας γίγνεσθαι και η εκκλησία ήταν πάντα γι’ αυτόν ένα από τα βασικά του στηρίγματα. Ήταν πάντα το λιμάνι προστασίας της ελληνικής κοινωνίας και του έθνους μας σε δύσκολους καιρούς. Μέσα σ’ αυτήν έβρισκε την ελπίδα και το θάρρος που τον βοηθούσαν να αντιμετωπίσει κάθε δυσκολία και να μπει και πάλι στην οδό της προόδου και της δημιουργίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου